Lahat ng Kabanata ng ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80: Kabanata 61 - Kabanata 70

หลี่โจวอี้เดินเข้าไปด้านในสมาคมฟู่หลัน ดวงตาคมกวาดตามองดูตัวอาคารตลอดจนบรรยากาศในงานตรงหน้าแล้วแค่นยิ้มอย่างดูแคลน ความมั่งคั่งที่ได้มาอย่างไม่ถูกต้อง ให้หรูหราโดดเด่นแค่ไหน ในความรู้สึกของเขาล้วนไม่ใช่สิ่งที่หน้าภาคภูมิใจเลยสักนิด สายตาคมกวาดมองไปรอบตัวด้วยท่าทางสงบ ก่อนจะมองหาช่องทางไปยังห้องลับที่ได้รับรายงานมา“ชิงหลัน ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”พูดจบก็ดึงแขนตัวเองออกจากการเกาะกุมของไป๋ชิงหลัน เขามีเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงในการทำภารกิจครั้งนี้ ดังนั้นจะมัวชักช้าไม่ได้ ส่วนไป๋ชิงหลันเธอได้รับหน้าที่จากเจียงชิงชุนให้พาหลี่โจวอี้เข้ามาในงาน เมื่อเขาเข้ามาแล้วอยากทำอะไรล้วนไม่สำคัญอีก ดวงตาเรียวกวาดมองภายในงานที่เต็มไปด้วยผู้คนมีฐานะ เมื่อเห็นเป้าหมายริมฝีปากสีแดงสดก็ฉีกยิ้มกว้าง จัดเสื้อผ้าของตนเองให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปทักทายอีกฝ่ายด้วยท่าทียั่วยวน...........................ซ่งเจียซินถอนหายใจยาวเปิดกล่องกำมะหยี่หยิบสร้อยเส้นยาวที่ใช้เพชรน้ำงามหลายร้อยเม็ดขึ้นโครงเส้นให้มีลักษณะคล้ายเครือเถาวัลย์ใบไม้ แทรกด้วยเพชรสีฟ้าเม็ดเล็กราคาสูง มองดูราวกับกลีบดอกที่ผลิบาน ขึ้นมาสวมใส่ ก่อนจะส่งส

หลี่โจวอี้เห็นว่าเสวี่ยชิงหยวนออกจากงานไปกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอ ตัวเขาก็ไม่รั้งรอในงานตามติดออกมาในทันทีเช่นกัน ไป๋ชิงหลันที่ถูกทิ้งเอาไว้ในงานจึงทำได้เพียงขยับตัวไปหาเจียงชิงชุน แต่ยังไม่ทันสัมผัสแม้แต่แขนเสื้อเขาชายหนุ่มก็ปรายตามองอย่างดุดันจนเธอต้องถอยห่างออกมา มือหนาของเจียงชิงชุนกำมือเข้าหากันแน่น หลี่โจวอี้ผู้นี้นอกจากหน้าตาแล้วก็ไม่มีอะไรดี เขาไม่เชื่อว่าตนเองจะแย่งชิงเสวี่ยชิงหยวนกลับมาไม่ได้ก็แค่นายพลกระจอก มียศแต่ไม่มีเงินจะคู่ควรกับชิงหยวนของเขาได้อย่างไรทางด้านหลี่โจวอี้เมื่อกลับถึงบ้าน ก็รีบเร่งวิ่งขึ้นไปชั้นสองในใจนึกกังวลจนคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น วันนี้เสวี่ยชิงหยวนเห็นเขาใกล้ชิดไป๋ชิงหลันขนาดนั้น ด้วยความลุ่มหลงที่เธอมีต่อตัวเขาต้องทำให้เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากแน่นอน ทว่าเมื่อวิ่งขึ้นมาจนสุดบันได ภาพเด็กชายสามคนสวมชุดนอนประแป้งหน้าขาวที่ยืนอยู่ในมุมมืดก็ทำเขาตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้น“จื่อหมิง จื่อชิง จื่อรั่ว พวกลูกมายืนตรงนี้อยากให้พ่อตกใจจนตายหรือไง”“พวกเรามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพ่อครับ”หลี่จื่อรั่วบอกด้วยโทนเสียงที่เข้มงวดกว่าปกติ หากแต่ก็ยังคงมีความอ่อนโยนชวนให

หลี่โจวอี้สูดลมหายใจเข้าและผ่อนออก ก่อนจะเดินไปที่เตียงนอนค่อยๆ ขยับขึ้นเตียง ทว่ายังไม่ทันเอนกายลงนอน คนที่หลับสนิทก็พลิกตัวตวัดแขนมาโอบกอดเอวหนา พร้อมกับวางหน้าลงบนต้นขาของเขา คนถูกกอดกะทันหันเกร็งสะท้านจนเผลอกลั้นลมหายใจโดยไม่รู้ตัว ยิ่งหญิงสาวขยับใบหน้าซุกเข้ามาที่กลางลำตัวของเขา จนลมหายใจอุ่นร้อนไหลผ่านกางเกงนอนเข้าไปสัมผัสในส่วนต้องห้าม ปลุกให้ร่างกายที่สงบตื่นตัวในทันที“เสวี่ยชิงหยวน คุณกำลังยั่วยวนผมอีกแล้วใช่ไหม”ชายหนุ่มถามเสียงสั่นลอดไรฟัน แต่กลับเป็นการกระตุ้นให้คนบนตักยิ่งขยับตัวกระชับอ้อมแขนกอดเขาแน่นมากกว่าเดิม จนปลายจมูกเล็กสัมผัสถูกในส่วนที่ไม่ควรสัมผัส“เสวี่ยชิงหยวน! นี่คุณ!”หลี่โจวอี้หายใจถี่กระชั้น ทั้งอยากถอยหนีให้ห่างไกล ทั้งอยากใช้โอกาสนี้ทำตามแผนของลูกชายให้สำเร็จ ความคิดสองด้านลังเลตีกันไปมา ทว่ายามที่กำลังลังเลเสวี่ยชิงหยวนก็ขยับศีรษะซุกหน้าลงมาที่กลางลำตัวของเขา ความคิดของหลี่โจวอี้พลันเตลิดหายดีดตัวออกจากหญิงสาวลงมายืนข้างเตียงในทันที"อื้ม..."คนถูกสลัดร้องในคออย่างไม่พอใจก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงไปอีกทาง หลี่โจวอี้เบิกตากว้างมองคนที่ยังหลับสนิทด้วยลมหายใจถี

ซ่งเจียซินนั่งตรวจบัญชีร้านค้าอยู่ครึ่งวัน จางอี้เซียวก็ปรากฏตัวที่ร้านเสวี่ย หลิวฉงไห่จึงนำทางเขาไปที่ห้องรับรองลูกค้า ก่อนจะเข้าไปแจ้งนายหญิงที่ห้องส่วนตัวด้านหลังซึ่งจัดซื้อเพิ่มเติมเพื่อป้องกันคนนอกจู่โจมประชิดตัว“คุณเสวี่ยคะ รองประธานจางมาแล้วค่ะ”“อืม... ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ เธอไปเอาชุดเครื่องเพชรที่ฉันใส่เมื่อคืนตามออกไปด้วย”“ได้ค่ะ”จางอี้เซียวมองหญิงสาวที่อยู่ในชุดกางเกงขายาว และเสื้อตัวโคร่ง ทั้งที่มิดชิดทั้งแขนขาแต่กลับสร้างความน่าสนใจได้มากกว่าพวกหญิงสาวที่ใส่เสื้อผ้าเปิดเผยเนื้อหนัง“สวัสดีค่ะรองประธานจาง”“สวัสดีครับคุณเสวี่ย”การทักทายที่แสนเรียบง่ายพร้อมรอยยิ้มกว้าง ทำให้ชายหนุ่มที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาถึงห้าสิบปีอดที่จะใจสั่นไหวไม่ได้ ดวงตาจดจ้องเพียงใบหน้าที่สวยสะกดตาสมแล้วที่ใครๆ ต่างก็เล่าลือกันว่าลูกสาวของบ้านเสวี่ยนั้นสวยงามตรึงตาตรึงใจ หากได้สัมผัสลึกซึ้งกับเธอสักหนเงินหมื่นหยวนที่เสียไปในวันนี้นับว่าคุ้มค่า“นี่เป็นเครื่องเพชรที่คุณจองไว้ค่ะ เชิญรองประธานจางตรวจสอบ”“ไม่จำเป็นครับ ผมเชื่อใจคุณเสวี่ย”“ขอบคุณค่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้คนนำของไปใส่กล่องให้นะคะ”พูดจบหญิงส

“กล้าแตะต้องผู้ชายของฉัน คุณต้องคิดให้ดีก่อนนะ”ซ่งเจียซินพูดเสียงแข็งกร้าว สายตาจ้องมองอย่างดุดันก่อนจะผลักพนักงานสาวตรงหน้าจนเสียหลักเซถลาถอยหลังไปหาเพื่อนสาวอีกคนของเธอ“คุณเสวี่ย ขะ... ขอโทษด้วยค่ะ ฉะ... ฉันไม่ทราบว่าคุณผู้ชายท่านนี้เป็นคนผู้ชายของคุณ”หลายเดือนมานี้เพราะความสามารถในการบริหารกิจการร้านเพชรของเสวี่ยชิงหยวนทำให้เธอกลายเป็นนักธุรกิจที่ถูกจับตามอง วารสารชั้นนำหลายฉบับลงข่าวบอกเล่าถึงความสำเร็จของเธอ จนทำให้ผู้คนต่างให้ความสนใจและเป็นที่รู้จักในวงกว้าง จึงไม่แปลกที่พนักงานต้อนรับตรงหน้าจะรู้จักเธอ“คุณไม่ทราบ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณจะคุกคามคนอื่นได้ตามใจชอบแบบนี้”“ฉะ... ฉันขอโทษค่ะ”พนักงานสาวพูดพร้อมกับทรุดตัวลงคุกเข่า ก้มศีรษะขอโทษด้วยท่าทางร้อนรนตัวสั่น ซ่งเจียซินแค่นเสียงในลำคอ เมื่อครู่เธอเห็นหลี่จื่อรั่วและพี่ชายสองคนของเขาถูกคนตรงหน้ารังแกคุกคาม ในฐานะมารดาแม้จะเป็นแค่มารดาเลี้ยงก็ไม่อาจยินยอม ดังนั้นคำขอโทษที่เสแสร้งนี้เธอไม่ยอมรับและจะต้องเอาคืนอย่างแน่นอน“จื่อหมิง จื่อชิง จื่อรั่ว พวกลูกไม่เป็นไรนะ"เด็กชายสามคนส่ายหน้าปฏิเสธ หากแต่แววตาแดงก่ำของพวกเขาก็ทำให้