All Chapters of ทะลุมิติมาเป็น มารดาเลี้ยงแฝด3 ในยุค80: Chapter 81 - Chapter 90

ปัง!เสียงประตูห้องถูกเปิดออก ไป๋ชิงหลันยังไม่ทันมองให้ชัดมาคนที่เข้ามาเป็นใครร่างของเธอก็คล้ายถูกแรงบางอย่างปะทะเข้าที่ไหล่ซ้าย รู้ตัวอีกทีก็กระเด็นลงไปกองกับพื้นห่างจากหลี่โจวอี้ไปหลายเมตร“เสวี่ยชิงหยวน!เธอกล้าถีบฉันเหรอ”หลังจากเห็นชัดเจนแล้วว่าคนที่บุกเข้ามาขัดจังหวะตนเองเป็นใคร ไป๋ชิงหลันก็หันกลับมาชี้หน้าตวาดคน“มากกว่าถีบฉันก็กล้า”เพี้ยะ!เพี้ยะ!เพี้ยะ!เสียงฝ่ามือปะทะใบหน้าของไป๋ชิงหลันสามครั้งติด ไป๋ชิงหลันชาไปทั้งใบหน้า อีกทั้งยังปวดร้าวไปทั้งศีรษะ เพราะแรงดึงกระชากจับยึดของหญิงสาวบนตัว และก่อนที่จะมีครั้งที่สี่ข้อมือขวาของซ่งเจียซินก็ถูกจับเอาไว้เสียก่อน ดวงตากลมตวัดมองไปยังคนที่เข้ามาห้ามในทันที“คุณฮั่ว คุณกำลังจะช่วยเธออย่างนั้นเหรอ”“เปล่านะครับ ผมแค่จะบอกคุณว่าตอนนี้คุณควรไปดูคุณหลี่ก่อน”เมื่อหันไปมองหลี่โจวอี้ที่ใบหน้าแดงก่ำ ลมหายใจถี่กระชั้น อีกทั้งมือขวาก็ยังอาบไปด้วยเลือด ซ่งเจียซินก็ปล่อยมือซ้ายที่กำผมของไป๋ชิงหลันแล้วลุกไปดูคนทันที“คุณหลี่เป็นยังไงบ้าง”“ผมไม่ไหวแล้ว”เสียงแหบพร่าของชายหนุ่มกระซิบบอกพร้อมกับทิ้งตัวเข้าโอบกอด ฮั่วเจียงเฉิงเองก็เคยผ่านเรื่องเช่นนี้

ซ่งเจียซินมาถึงร้านเสวี่ยยังไม่ทันเดินเข้าประตูร้าน อันลู่ซือที่มารอตั้งแต่เช้าก็เข้ามาดึงรั้งเธอเข้าไปในห้องส่วนตัวด้านหลัง“ฉันได้ยินมาว่าไป๋ชิงหลันล่อลวงคุณหลี่เข้าโรงแรม แต่คุณเข้าไปช่วยได้ทันจริงหรือเปล่าคะ”คนถูกถามมีสีหน้างุนงงอยู่ชั่วครู่ ก็นึกได้ว่าฮั่วเจียงเฉิงเป็นผู้ชายของอันลู่ซือ ดังนั้นอีกฝ่ายจะรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ดังนั้นจึงพยักหน้าตอบรับ ในเมื่อเป็นเรื่องที่ปิดไม่ได้เธอก็ไม่จำเป็นต้องหลบซ่อน“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมคุณหลี่ถึงได้เข้าไปอยู่ในโรงแรมกับไป๋ชิงหลันแบบนั้นล่ะคะ”ซ่งเจียซินยกยิ้มพลางโน้มตัวจ้องมองหญิงสาวช่างถาม ชัดเจนว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้รายละเอียดทั้งหมดมาจากฮั่วเจียงเฉิงแล้ว เช่นนั้นเหตุใดจึงมาซัดไซร้เอาจากเธออีก“เรื่องของฉันกับคุณหลี่ คิดว่าคุณอันคงรู้ดีอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรอีก แต่ที่ฉันสงสัยกลับเป็นความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับฮั่วเจียงเฉิงมากกว่า”เมื่อถูกถามย้อนกลับใบหน้าของอันลู่ซือก็ร้อนผ่าว เดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟารับรองแล้วเบนสายตาหลบ“คุณอัน คุณกับประธานฮั่วคนนี้เป็นอะไรกัน เหตุใดเขาที่เป็นถึงประธานของโรงแรมถึ

ผ่านไปประมาณหนึ่งสัปดาห์ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ ในทุกวันเด็กชายทั้งสามจะตื่นแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียน ขณะที่ซ่งเจียซินเองก็จะออกไปดูแลร้านเสวี่ย มีเพียงหลี่โจวอี้เท่านั้นที่หายหน้าไป“อิงอิง คุณหลี่กลับมาหรือยัง”ซ่งเจียซินเอ่ยถามคนสนิทในทันทีที่กลับมาถึงบ้าน จูหลินอิงส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนจะรับกระเป๋าของผู้เป็นนายมาถือเอาไว้“ได้ยินลุงเหอบอกว่า เมื่อวันก่อนคดีของตระกูลฟู่ถูกเบื้องบนสั่งให้หยุดตรวจสอบกลางคัน คุณหลี่คงจะยุ่งอยู่กับการจัดการเรื่องนี้จึงยังไม่ได้กลับมา คุณนายอย่ากังวลไปเลยนะคะ”หยุดตรวจสอบกลางคัน คดีใหญ่โตขนาดนี้ยังสามารถระงับได้ดูแล้วเบื้องหลังของตระกูลฟู่คงจะมีคนที่มีอำนาจคอยหนุนหลังอยู่ไม่น้อยทีเดียว ในใจของซ่งเจียซินรู้สึกกังวลขึ้นมาในทันที“อย่างนั้นเรื่องงานกีฬาของเด็กๆ ก็ไม่ต้องแจ้งให้คุณหลี่รู้ เขาจะได้ไม่ต้องกังวลเพิ่ม”“ค่ะ”ซ่งเจียซินสั่งความคนสนิทเสร็จก็หันมารับกระเป๋าของตนเองคืนแล้วเดินกลับขึ้นห้อง ดวงตากลมโตกวาดมองดูภายในห้องที่ว่างเปล่า พลางถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา ไม่รู้เพราะเหตุผลใดแต่เพียงแค่รู้ว่าหลี่โจวอี้กำลังเจอปัญหาในใจของเธอก็รู้สึกไม่สงบ

หลังงานกีฬาของโรงเรียนประถมซีซวนเสร็จสิ้น แน่นอนว่าในระดับชั้นประถมศึกษาตอนต้นสีเขียวคือสีที่มีคะแนนรวมสูงสุด เด็กชายทั้งสามดีใจยิ้มกว้างโอบกอดพ่อและแม่แน่น"พ่อครับ แม่ครับ วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขที่สุดเลย"หลี่จื่อรั่วพูดเสียงออดอ้อน ขณะที่สองแขนยังคงโอบกอดลำคอของมารดาเลี้ยงเอาไว้แน่น"จริงด้วย จริงด้วย ผมเองก็มีความสุขมากๆ เหมือนกัน ต่อไปในทุกๆ ปี พ่อกับแม่มาอีกนะครับ"ซ่งเจียซินได้ยินคำขอของหลี่จื่อชิงในใจก็เกิดระลอกความเศร้าขึ้นมาในทันที แววตาที่สดใสพลันหม่นหมองลงไปชั่วขณะเหลือบมองไปทางหลี่โจวอี้แล้วเม้มริมฝีปากแน่นอีกไม่ถึงเดือนเธอกลับเขาก็จะต้องหย่าขาดกันแล้ว ไม่รู้ว่าเด็กชายทั้งสามจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ได้หรือไม่ "ได้ถ้าลูกๆ ต้องการให้แม่มา แม่ก็จะมา"เพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขสันต์ของครอบครัว ซ่งเจียซินจึงฝืนกลืนความเศร้าลงท้องแล้วฉีกยิ้มกว้าง ตอบรับเด็กชายเสียงสดใส"แม่สัญญาแล้วห้ามผิดคำพูดนะครับ""แม่ย่อมไม่มีวันผิดสัญญาแน่นอน"ซ่งเจียซินยื่นมือออกไปหาหลี่จื่อชิงแล้วเกี่ยวนิ้วก้อยของเธอกับนิ้วก้อยเล็กของเขาเป็นสัญลักษณ์แทนคำมั่นสัญญาหลี่

"ฉันจะให้เงินคุณหนึ่งแสนหยวนเพียงแต่มีข้อแม้ว่า...""ข้อแม้อะไร แกอย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ""คุณต้องลงนามตัดสัมพันธ์กับโจวอี้และเด็กๆ"เล่อเซ่าซางได้ยินข้อแม้ที่ลูกสะใภ้คนโตเสนอ ในใจก็เกิดความรู้สึกลังเลขึ้นมา หากวันนี้เธอยอมรับข้อเสนอของเสวี่ยชิงหยวน ภายหน้าหากคิดจะมารีดไถเงินจากหลี่โจวอี้อีกก็คงทำไม่ได้แล้วหลี่โจวซางเห็นท่าทางของคนเป็นแม่ก็มีความรู้สึกกังวลว่าจะพลาดเงินก้อนใหญ่จึงรีบสะกิดเป่าหูมารดา"แม่! แม่ยังลังเลอะไรอีก รีบตกลงเร็วเข้า โอกาสดีๆแบบนี้ไม่ใช่จะได้มาง่ายๆ นะ""อาซาง เรื่องนี้เราจะต้องคิดให้รอบคอบ พี่ชายของลูกเป็นบ่อเงินบ่อทองของพวกเขาเชียวนะ พวกเราตัดขาดกับเขาไม่เท่ากับเราตัดสายเงินสายทองของตัวเองหรืออย่างไร "โถแม่! พี่ชายก็เป็นแค่นายพลกระเป๋าแห้ง 50,000 หยวนยังไม่มีให้เลย แม่ยังจะหวังอะไรจากเขาอีก"เมื่อได้รับแรงยุแยงส่งเสริมจากลูกชายคนโปรด เล่อเซ่าซางก็ไม่มีความลังเลอีก เชิดหน้าขึ้นตอบตกลงไปในทันที"ตกลง 100,000 หยวนห้ามขาดแม้แต่เหมาเดียว""ดี! อย่างนั้นพรุ่งนี้ 10 โมงเช้าพวกคุณมาเซ็นสัญญาแล้วรับเงินได้เลย"พูดจบซ่งเจียซินก็อุ้มหลี่จื่อหมิงไปที่รถ โดยมีลูกชายทั้งสอ