Semua Bab องค์หญิงเข็มพิษ กับท่านอ๋องไร้หัวใจ: Bab 101 - Bab 106

ใจขององค์รัชทายาทเต้นรัว มือของเขากำหมัดไว้แน่น นี่นางกำลัง…มีอะไรกับชายอื่น ในตำหนักของตนเอง เสียงของนางทำให้เขาประสาทเสีย“อ๊าา ซิวยี่ มาเถอะ มานี่ อ๊าาา ดูดสิ หน้าอกนี่ อ๊าาา อย่างนั้นแหละ กัดด้วย อย่างที่เจ้าชอบทำ ซี๊ดดด อ๊าาา ใช่แล้ว อ๊าาา ไอ้สารเลวว เร็วเข้า ฟาดข้าอีก ฟาดข้า อ๊าาาา”“องค์หญิง ท่านอยู่ที่ชิงโจว อดอยากปากแห้งถึงเพียงนี้เชียวหรือ อึ๊ยย อาาา ดูน้ำท่านสิ ไหลเยิ้มจนเปียกข้าหมดแล้ว”“อ๊าา คนชั่ว เจ้าก็เลียเสียให้หมดสิ อย่าให้ข้าพูดซ้ำ อ๊าาา พี่ซิวยี่ เยี่ยมม อึ๊ยยย ตรงนั้น มือมา อาาา”มือทั้งสองข้างของซิวยี่บีบเคล้นหน้าอกนางอย่างไม่กลัวว่านางจะเจ็บเลยแม้แต่น้อย ลิ้นของเขาโลมเลียจุดสำคัญของสตรี ร่องกลีบนั้นที่เขาเคยเชยชม บัดนี้ถูกบุรุษอื่นโลมเลียมันต่อหน้า“อ๊า ดูดสิ ดูดตรงนั้น ใช่ อ๊ายยยยย ซิวยี่ ท่านรู้ใจข้าที่สุด”“แตกสิ นังแพศยา แตกออกมาใส่หน้าข้า อย่างที่เจ้าชอบทำอย่างไร เร็วเข้า ไม่งั้นข้าจะฟาดเจ้าอีก”“อ๊าา กลัวแล้วว อึ๊ยย นายท่านน อ๊าาา อีกนิด เร็วหน่อย ซิวยี่ ใกล้แล้ว อ๊าาา”ร่างบางนั้นแอ่นขึ้นสุดตัว พร้อมกับน้ำใสๆ ที่พุ่งใส่หน้าแม่ทัพหนุ่มอย่างไม่เกรงใจ เขาใช้

“ท่านราชครู เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็ก ข้า…มันกะทันหันเกินไป”“พระองค์คือผู้ที่เหมาะสมที่สุดในเวลานี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ราชบุตรเขย โปรดพิจารณาด้วย”“ขอทรงโปรดพิจารณาด้วย”เหล่าบรรดาขุนนางและองครักษ์หลวงต่างพร้อมใจกันคุกเข่าเพื่อขอร้องราชบุตรเขย ให้จัดการงานราชการแผ่นดินแทนฮ่องเต้กันอย่างพร้อมเพรียง ราชบุตรเขยหันกลับไปมองหน้าองครักษ์คู่กายพร้อมยิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนที่จะบอกว่า“ทุกท่านลุกขึ้นเถิด หากเป็นเช่นนี้ หน้าที่ดูแลเซี่ยหนาน ข้าจะรับเอาไว้ชั่วคราว ทุกท่าน โปรดลุกขึ้นเถิด…...”เหล่าบรรดาขุนนางต่างลุกขึ้น ดูจากสีหน้าของทุกคนแล้ว พวกเขารู้สึกพอใจกับเรื่องนี้“ท่านหมอ จากนี้ ท่านต้องอยู่ประจำห้องบรรทมเสด็จพ่อ หากจะใช้สิ่งใด ท่านราชครู ท่านโปรดช่วยท่านหมอด้วยอีกแรง ช่วยอำนวยความสะดวกด้วย”“กระหม่อมรับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ทุกท่าน วันนี้ก็ดึกมากแล้ว เชิญทุกท่านกลับไปพักผ่อนก่อนเถิด หากมีความคืบหน้า พรุ่งนี้ในที่ประชุม ข้ากับท่านราชครู จะแจ้งให้พวกท่านทราบ”เหล่าบรรดาขุนนางต่างรับคำอย่างว่าง่าย ใช่ว่าทุกคนอยากจะมานั่งเฝ้าทั้งคืนเสียเมื่อไหร่ แต่หากเป็นฮ่องเต้องค์เก่าที่บัดนี้นอนอยู่ในห้อง เขาคงสั่ง

ถังมู่เจินรู้ดี ว่าขุนนางเก่าแก่อย่างเสนาบดีกลาโหม เมื่ออำนาจเปลี่ยนฝั่ง เขาจะกลัวความไม่มั่นคง และเรื่องนี้ เขาซึ่งเป็นองค์รัชทายาท และอยู่ร่วมกับขุนนางใหญ่ที่ชิงโจวมาก่อนย่อมรู้ดี ว่าจะต้องจัดการเช่นไร เขารับป้ายทองอาญาสิทธิ์นั้นมาก่อนจะหันไปคำนับให้กับเสนาบดีกลาโหมอย่างนอบน้อม จนอีกฝั่งต้องคำนับเขากลับด้วยความเกรงใจ“ราชบุตรเขย พระองค์อย่าทำเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ”“ท่านเสนาบดี ข้าเป็นเพียงผู้น้อย อีกทั้งยังพึ่งเคยมาที่นี่เพียงไม่ถึงเจ็ดวัน ก็ต้องมาประสบเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดแบบนี้มาก่อน เรื่องป้ายทองนี้ ข้าเคยแจ้งเสด็จพ่อไปแล้วว่าข้าไม่สมควรรับ เพียงแต่เสด็จพ่อ ยืนยันมั่นเหมาะ ให้ข้ารับเอาไว้ ตอนนั้นจึงขัดรับสั่งพระองค์ไม่ได้ แต่ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ป้ายทองนี้ ข้า มอบคืนให้ท่าน เป็นผู้ดูแลแทน”เสนาบดีกลาโหมตกตะลึง นึกไม่ถึงว่าราชบุตรเขยจากต่างเมืองจะตัดสินใจห้าวหาญ กล้ายื่นดาบให้ศัตรู เขาแสดงออกชัดเจนที่จะขัดขวางการขึ้นครองบัลลังก์ แต่ราชบุตรเขย กลับซื้อใจเขา ด้วยการมอบกองทัพใหญ่ให้เขาดูแล นี่แสดงถึงการจัดการจะเปลี่ยนแปลงไปแล้ว การคานอำนาจของสองอำนาจที่ยิ่งใหญ่ บู๊กับบุ๋น แต่เขาจัดการได้โ