Semua Bab คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Bab 141 - Bab 150

หรงฉือชะงักเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามเธอ “หนูอยากไปเมื่อไหร่ล่ะ?”“เอ่อ...”เฟิงจิ่งซินออกจะลังเลใจอยู่บ้างหรงฉือรู้ว่าที่จริงแล้วเฟิงจิ่งซินแค่อยากให้เธอพาไป ตอนที่หลินอู๋กับเฟิงถิงเซินไม่มีเวลาว่างกันทั้งคู่แต่ลูกไม่รู้ว่าหลินอู๋กับเฟิงถิงเซินจะไม่ว่างตอนไหนเลยละล้าละลังหรงฉือดึงสายตากลับมาแล้วว่า “ไม่เป็นไร หนูอยากไปก็บอกแม่ แม่ว่างแล้วจะพาหนูไปนะ”เฟิงจิ่งซินตอบอย่างดีใจ “ค่ะ!”ยุ่งง่วนมาตลอดทั้งอาทิตย์เย็นวันศุกร์ หรงฉือเลิกงานค่อนข้างเร็วกลับถึงบ้าน ตอนที่กำลังคิดจะทำกับข้าว เฟิงจิ่งซินก็โทรเข้ามาหาพอดีหรงฉือชะงักไปเล็กน้อย แล้วถึงได้รับสาย“แม่คะ วันเสาร์หนูว่าง พวกเราไปเล่นสกีกันเถอะค่ะ!” หรงฉือเคยรับปากไว้แล้ว ว่าถ้าลูกอยากไปตอนไหนก็ให้มาบอกเธอทว่าพรุ่งนี้เธอไม่ได้วางแผนว่าจะพาลูกไปด้วยสำหรับเธอแล้ว ตารางวันพรุ่งนี้ครึ่งหนึ่งก็นับว่าเป็นการคบค้าสมาคมกับคนอื่นเธอไม่อยากให้ตอนที่คุยงานอยู่นั้น ต้องมาพะวงดูแลลูกไปด้วยเธอว่า “วันพรุ่งนี้แม่ไม่ว่างเลย หนูเปลี่ยนวันได้ไหม”เฟิงจิ่งซินพูดออดอ้อน “ไม่ได้เหรอคะ หนูอยากไปวันเสาร์นี่นา แม่ไปกับหนูวันเสาร์ได้ไหมคะ?

หลังจากหรงฉือกินข้าวกับเฮ่อฉางปั่ว และขับรถออกมาได้สักพัก ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากฉู่จื่อหลาน“เสี่ยวฉือ เธออยู่ที่ไหนน่ะ? ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว รีบมารับฉันไปกินข้าวทีสิ”หรงฉือไม่ได้บอกว่าตัวเองกินมาแล้ว “เธออยู่ไหน?”“อวี่เหลียนย่วนน่ะ” ฉู่จื่อหลานว่า “ก็โครงการที่พักสไตล์โบราณที่พัฒนาเมื่อไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ไง ฉันมาดูบ้านที่นี่พร้อมกับแม่ตั้งแต่เช้าแล้ว เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”“ได้สิ”หลังวางสาย หรงฉือก็เปลี่ยนหมุดจีพีเอส มุ่งหน้าไปยังอวี่เหลียนย่วนสิบนาทีต่อมา ฉู่จื่อหลานก็โทรศัพท์เข้ามาหาอีกครั้ง “แม่เจ้า! เธอรู้ไหมฉันเจอใครมาที่นี่?”หรงฉือชะงักคนที่ทำให้ฉู่จื่อหลานพูดหยาบคายได้ตั้งแต่อ้าปากในช่วงนี้ เหมือนจะมีก็แค่...“เฟิงถิงเซินกับบ้านของหลินอู๋ทั้งบ้านน่ะสิ! เขาพาคนตระกูลหลินมาดูบ้าน!”สายตาของหรงฉือมองไปด้านหน้า เธอร้อง “อือ” ออกมาด้วยใบหน้าเรียบเฉยปกติแล้วเวลาที่ถิงเซินกับหลินอู๋ออกไปข้างนอก ดูเหมือนว่าส่วนใหญ่มักจะพาเฟิงจิ่งซินไปด้วยวันนี้เฟิงถิงเซินให้เฟิงจิ่งซินอยู่ที่บ้านคนเดียว ที่แท้ก็เพราะว่าเขาต้องพาคนตระกูลหลินไปดูบ้านนี่เองมันก็จริง คนตระกูลซุนย้าย

หลังวางสาย หรงฉือก็เข้าสู่โหมดทำงานอีกครั้งกระทั่งตอนสามทุ่มกว่า หลังจากเธอถูกล้างสมองด้วยความรู้ไปรอบหนึ่ง อารมณ์ของหรงฉือก็ดีขึ้นไม่น้อยตอนนี้เองที่อวี้มั่วซวินโทรศัพท์เข้ามาหา“อยากออกมาเที่ยวเล่นหน่อยไหม?”ครึ่งชั่วโมงต่อมา หรงฉือก็เดินทางมาถึงบาร์อวี้มั่วซวินออกมารับเธอที่หน้าประตู พลางเอ่ยถาม “อยากดื่มอะไรสักหน่อยไหม”หรงฉือชะงักเล็กน้อย แล้วพูดว่า “ดื่มสักหน่อยแล้วกัน”อวี้มั่วซวินเขยิบเข้าไปมองเธอใกล้ ๆ “อารมณ์ไม่ดี?”“ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว”อวี้มั่วซวินไม่ได้ถามอะไรมากอีก เขาสั่งค็อกเทลสีฟ้ารสไม่แรงให้เธอหนึ่งแก้วหรงฉือถือแก้วไว้ในมือ เธอจิบทีละน้อย ๆ ไปพลาง ฟังอวี้มั่วซวินพูดคุยกับเพื่อนไปพลางไม่ว่าเธอหรืออวี้มั่วซวิน ต่างไม่มีใครสังเกตว่ากำลังมีคนมองพวกเขาจากเคาน์เตอร์บาร์ชั้นบนเหยาซินปั๋ว “ที่แท้ก็เธอกับอวี้มั่วซวินนี่เอง”ชายหนุ่มข้างกายมองตามสายตาของเขาไป พอเห็นหรงฉือก็ถึงกับชะงักไปเหยาซินปั๋วเห็นเข้า ก็ยิ้ม “สเปคนาย?”เพื่อนของเขาไม่ตอบ เพียงแค่ถามว่า “นายรู้จัก?”“ใช่เลย” เขาว่า “ก็ผู้หญิงคนนั้นที่เมื่อสองวันก่อนฉันเล่าให้นายว่าจี่เฟิงชอบตั้งแต่แรก

หลังกินข้าว หรงฉือเพิ่งกลับมาถึงบ้าน อวี้มั่วซวินก็โทรศัพท์เข้ามาหาแล้วพอรู้ว่าหนานจื้อจือพาเธอไปทำธุระอะไรมาแล้ว เขาเลยพูดว่า “เหรินอี้อันกับจี้หวนอิงเหรอ? ผมรู้จักแล้วละ”จากนั้นก็พูดอีกว่า “ใช่แล้ว อันที่จริงเหรินจี่เฟิงนั่นก็เป็นลูกชายของเหรินอี้อันนะ ชิ พ่อเก่งขนาดนี้ ไม่รู้ทำไมลูกชายถึงได้ตาถั่วทั้ง ๆ ที่อายุยังน้อยอยู่แท้ ๆ”หรงฉือคิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าเหรินจี่เฟิงจะเป็นลูกชายของเหรินอี้อันแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเมื่อมาถึงวันอังคาร เป็นการทดสอบรถยนต์ไร้คนขับของซวิ่นตู้เบื้องต้น หรงฉือกับอวี้มั่วซวินเดินทางไปซวิ่นตู้ตั้งแต่เช้า ตอนพวกเขาไปถึง พวกเหรินจี่เฟิงกับเหยาซินปั๋วก็มาถึงแล้วครั้นเห็นว่าเป็นพวกเขา ก็ทำแค่มองเล็กน้อยแล้วจึงเก็บสายตากลับไปอวี้มั่วซวินคร้านจะสนใจ เขาลากหรงฉือไปทำการทดสอบเห็นว่าทำงานที่ต้องเตรียมการไว้เป็นการเบื้องต้นเสร็จแล้ว แต่เจ้าหน้าที่ยังไม่มีความคิดที่จะเริ่มทำการทดสอบ อวี้มั่วซวินจึงเอ่ยถาม “ทำไมยังไม่เริ่มล่ะ?”ผู้อำนวยการเฉวียน “ประธานเฟิงจะมาดูการทดสอบด้วยตัวเอง อีกเดี๋ยวพอประธานเฟิงมาถึงแล้ว พวกเราถึงจะเริ่ม”อวี้มั่

ยามที่ออกจากซวิ่นตู้ แล้วมาขึ้นรถ อวี้มั่วซวินก็ยังคงโมโหไม่หายเหมือนเขานึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามหรงฉือ “ใช่แล้ว ผู้หญิงคนนั้นที่ยืนอยู่หลังหลินอู๋ คนที่ใส่ชุดทำงานคนนั้นน่ะเป็นใครเหรอ? ผมเห็นเขามองคุณด้วยสายตาไม่ดีเลย พวกคุณรู้จักกัน?”หรงฉือ “ลูกพี่ลูกน้องของหลินอู๋น่ะ”อวี้มั่วซวิน “...”“เฟิงถิงเซินให้หลินอู๋มาอยู่ที่ซวิ่นตู้ก็แล้วไปเถอะ นี่ถึงกับรับคนในครอบครัวของหลินอู๋เข้ามาอยู่ในซวิ่นตู้ด้วยเนี่ยนะ? ดูจากท่าทางของเขาตอนนี้ ถ้าผ่านไปอีกสักพัก ซวิ่นตู้จะเปลี่ยนไปแซ่หลิน ผมก็ไม่แปลกใจเลย”หรงฉือเองก็คิดเช่นเดียวกันเธอว่า “อืม”จากความรักที่เฟิงถิงเซินมีให้หลินอู๋ การที่เขาจะมอบซวิ่นตู้ให้หลินอู๋นั้น เธอก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจอะไรการให้คนตระกูลซุนเข้ามาทำงานที่ซวิ่นตู้ด้วยแบบนี้ จะไปถือเป็นเรื่องใหญ่อะไร?อวี้มั่วซวินรู้สึกว่าไม่อาจพูดต่อไปได้อีกแล้ว แล้วอีกอย่างยิ่งพูดก็ยิ่งโมโหตกเย็น เพื่อช่วยอวี้มั่วซวินจดข้อมูลสภาพเครื่องยนต์รถของบริษัทเฟิงถิงเซิน คืนนั้นหรงฉือกับอวี้มั่วซวินถึงได้กลับบ้านกันดึกดื่นตลอดทางกลับบ้านนั้น มีหิมะโปรยปรายลงมาเมื่อถึงบ้าน ข