Semua Bab คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Bab 151 - Bab 160

ฟ้ามืดสนิทแล้วอุณหภูมิบนเขาเย็นลงเรื่อย ๆหลังเก็บโทรศัพท์ เฮ่อฉางปั่วหมุนตัวกลับไป เห็นหรงฉือกับตานตานกินข้าวพูดคุยกันอยู่ หันหลังกลับไปหยิบเสื้อคลุมหนาสองตัวใหญ่หนึ่งเล็กหนึ่งออกมาส่งตัวใหญ่ให้หรงฉือหรงฉือเห็น และพูด "ฉันไม่หนาว...""ใส่เถอะ" เขาสะบัดเสื้อคลุม คลุมลงบนไหล่ของเธอ หลังจากนั้นก็เอาตัวเล็กสวมให้ตานตานหรงฉือไม่หนาวจริง ๆ แต่หลังจากคลุมเสื้อคลุมตัวหนา ซึ่งกันลมภูเขาส่วนใหญ่ได้ ทำให้รู้สึกอบอุ่นขึ้นจริง ๆ เธอจึงไม่ได้ปฏิเสธอีกกินบาร์บีคิวเสร็จ ปาร์ตี้รอบกองไฟก็ใกล้เริ่มแล้ว พวกเขาจึงไปทางฝั่งนั้นพวกเขาเพิ่มมาถึง เมื่อเห็นพวกเขา ก็มีคนอดไม่ได้ที่จะพูด "โธ่ พ่อแม่ลูกครอบครัวนี้ ดูเปล่งประกายจริงๆ"หรงฉือชะงัก และอธิบาย "พวกเราไม่ใช่ครอบครัวพ่อแม่ลูกค่ะ"คนเหล่านั้นหัวเราะเหอะ ๆ คิดว่าถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะไม่ใช่ครอบครัวพ่อแม่ลูก แต่ในอนาคตไม่แน่อาจกลายเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกก็ได้หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ตานตานก็ไปเล่นกับเพื่อนรุ่นเดียวกันทางฝั่งหนึ่งคนอื่นต่างก็มาตั้งแคมป์กับเพื่อนสนิทมิตรสหาย คนสามคนห้าคนนั่งพูดคุยเล่นไพ่กัน ปั้นตุ๊กตาหิมะปาหิมะใส่กัน ดูครึกครื้น

เฟิงถิงเซินไม่ได้มองหรงฉือ ปัดจมูกเล็กของเฟิงจิ่งซินเบา ๆ "พ่อมีธุระ หนูต้องเชื่อฟังแม่นะ เข้าใจไหม""เข้าใจแล้วค่ะ" เฟิงจิ่งซินพูดอย่างไม่เต็มใจ หันหน้าไปมองหรงฉือ เมื่อเดินมาถึงข้างหรงฉือ ก็ยื่นมือออกไปหาหรงฉือ ให้เธอจูงมือตนนี่ถือว่าเป็นการเริ่มเป็นฝ่ายคืนดีกับเธอหรงฉือจูงมือเธอ หลังจากบอกลาแม่บ้าน ก็ออกจากบ้านไปเมื่อพวกเขามาถึงตระกูลหรง คุณย่าเฟิงก็มาถึงสักพักหนึ่งแล้วเห็นเพียงพวกเธอสองแม่ลูก แต่ไม่เห็นเฟิงถิงเซิน คุณย่าเฟิงก็มีสีหน้ามืดครึ้มลงทันที "ถิงเซินล่ะ? ยุ่งอีกแล้วเหรอ?"หรงฉือ "ค่ะ"คุณย่าเฟิงโกรธจนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะโทรไปหาเฟิงถิงเซิน คุณยายหรงรู้แล้วว่าหรงฉือกับเฟิงถิงเซินกำลังจะหย่ากัน เธอก็คิดว่าเฟิงถิงเซินไม่จำเป็นต้องมาเช่นกันเธอห้ามคุณย่าเฟิง และพูด "เขายุ่งกับงาน ฉันเข้าใจ เธออย่าไปบังคับเขาเลย"เข้าประตูไปแล้ว เฟิงจิ่งซินก็ขึ้นไปเล่นเกมกับหรงอวิ๋นเฮ่อหรงฉือพูดคุยเป็นเพื่อนคุณหญิงทั้งสองคนคุณย่าเฟิงเห็นภาพมงคลคู่ภาพใหม่ของคุณยายหรงก็ชื่นชอบมาก เมื่อรู้ว่าใช้ชุดเครื่องเขียนพู่กันจีนที่หรงฉือส่งให้เธอตอนวันเกิด ก็ยิ่งสนใจชุดเครื่องเขียนพู่กัน

ในข้อตกลงการหย่าร้าง เธอระบุชัดเจนว่าไม่ต้องการอะไรเลยจะไม่ก้าวก่ายปัญหาเรื่องการแบ่งทรัพย์สินและสิทธิ์การเลี้ยงดูเฟิงจิ่งซิน เธอคิดว่าไม่นานเขาจะบอกให้เธอไปรับใบหย่าทว่าตั้งแต่เธอทิ้งข้อตกลงการหย่าร้างและกลับประเทศมา จนถึงตอนนี้ก็เป็นเวลาประมาณสามเดือนแล้ว แต่ที่ผ่านมากลับไม่มีการเคลื่อนไหวทางฝั่งเขาเลยคิดมาถึงตรงนี้ หรงฉือก็เงยหน้า กำลังคิดจะถามเขาเรื่องนี้ ด้านนอกประตูกลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นช่วงหนึ่งจากนั้น เสียงของเฟิงถิงอีก็ดังขึ้นจากด้านนอก "พี่สะใภ้ ผมได้ยินว่าพี่ไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นแล้วหรือยังครับ?"หรงฉือยังไม่ได้พูดอะไร เฟิงถิงเซินก็เอ่ยปากพูด "เข้ามา"เมื่อครู่มีคนเข้าออกห้องเยอะมาก ประตูด้านนอกจึงยังไม่ได้ปิดได้ยินเสียงเฟิงถิงเซิน เฟิงถิงอีก็เดินเข้ามาจากนอกประตู ทักทายเฟิงถิงเซินก่อน “พี่”เฟิงถิงเซิน "อืม"สายตาของเฟิงถิงอีตกอยู่บนร่างของหรงฉือ หรงฉือกับเฟิงถิงอีไม่ได้คบค้าสมาคมกันมากนัก รู้ว่าเขาเป็นห่วงเธอแต่กลับไม่ได้พูดอะไร จึงเอ่ยปากก่อน "ฉันดีขึ้นมากแล้ว"เฟิงถิงอีเกาหัว "อ๋อ งั้น...งั้นก็ดีแล้วครับ"หรงฉือยิ้ม "ไม่ได้กลับมาที่นี่นานมากแล้วใช่ไหม

หลังจากเฟิงจิ่งซินออกไป หรงฉือที่หาหนังสือของตัวเองเจอก็ยังไม่ได้กลับห้อง แต่ถือหนังสือไปนั่งอ่านที่ข้างหน้าต่างของชั้นสองหลังผ่านไปครึ่งชั่วโมง คุณย่าเฟิงก็ยกหม้อยาจีนขึ้นมาให้ "เสี่ยวฉือ ที่แท้เธอก็มาอยู่ตรงนี้นี่เอง"หรงฉือวางหนังสือลุกขึ้นไปรับมา "ทำไมคุณย่าถึงยกขึ้นมาให้ล่ะคะ? คุณย่าให้คนมาเรียกหนูลงไปดื่มข้างล่างก็ได้""เธอร่างกายอ่อนแอ เดินเหินให้น้อยหน่อยจะดีกว่า" คุณย่าเฟิงนั่งลงที่โซฟาอีกตัวหนึ่ง พูดอย่างไม่พอใจ "เดิมทีคิดจะเรียกถิงเซินไปยกมาให้เธอ แต่เขากำลังเคาะแป้นพิมพ์อยู่ในห้องหนังสือ สุดสัปดาห์ทั้งที ไม่รู้จะยุ่งอะไรนักหนา"เมื่อครู่ตอนอยู่ในห้องอาหาร เฟิงถิงเซินกำลังสอนเรื่องโปรเจกต์บางอย่างให้หลินอู๋ หรงฉือคิดว่าเฟิงถิงเซินน่าจะรู้สึกว่าใช้คอมพิวเตอร์พิมพ์สะดวกกว่า ดังนั้นจึงเข้าไปในห้องหนังสือหรงฉือคิด และหยิบชามขึ้นมาดื่มยาเงียบ ๆตอนนี้อากาศเย็น ชาจึงไม่ได้ร้อนมากแล้ว หรงฉือยกยาจีนขึ้นมาดื่มอึก ๆ หมดชามอย่างรวดเร็ว ทำให้คุณย่าเฟิงเห็นแล้วขมวดคิ้ว "ยาขมขนาดนี้ เสี่ยวฉือดื่มช้าหน่อยเถอะ"หรงฉือวางชามลง "ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ได้ขมขนาดนั้น"ให้เธอดื่มน้ำล้างปากเล็

พูดมาถึงตรงนี้ ผู้อำนวยการเฉวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพลางพูด “ว่าก็ว่าเถอะ คุณหลินคนนี้วาสนาดีจริงๆ”พูดจบ ไม่ให้เวลาหรงฉือกับอวี้มั่วซวินได้ตอบสนอง ผู้อำนวยการเฉวียนก็พูดอย่างมีลับลมคมใน "จริงสิ ทีมคุณหลินทำงานล่วงเวลาตั้งแต่วันเสาร์กันมาสองวัน โปรเจกต์ก็ยังไม่มีอะไรคืบหน้าเลยใช่ไหมล่ะ? เมื่อคืนประธานเฟิงเป็นห่วงคุณหลิน ก็เลยกลับมาบริษัทครั้งหนึ่งตอนหนึ่งทุ่มกว่า ช่วยคุณหลินจัดการแก่นสำคัญของโปรเจกต์ จนในที่สุดโปรเจกต์ก็มีความคืบหน้า"“หลังจากนั้นน่ะ หลังจากนั้นก็คือส่วนสำคัญแล้ว”ผู้อำนวยการเฉวียนพูด "ได้ยินว่าเมื่อคืน ประธานเฟิงกับคุณหลินต่างก็พักอยู่ในห้องทำงานชั้นบน เห็นว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ลุกจากเตียงเลย"พูดมาถึงช่วงท้าย ผู้อำนวยการเฉวียนก็ยักคิ้วไปทางอวี้มั่วซวินอย่างคลุมเครืออวี้มั่วซวินเข้าใจความหมายของผู้อำนวยการเฉวียนทันทีนี่คือเขาจะบอกว่าเมื่อคืนหลังทำงานเสร็จ เฟิงถิงเซินกับหลินอู๋ก็อยู่ที่ห้องทำงานชั้นบน...มือทั้งสองข้างของอวี้มั่วซวินปิดหูหรงฉือ "หูผมสกปรกแล้ว!"หรงฉือ "..."เธอได้ยินหมดแล้วปิดหูตอนนี้ก็สายเกินไปแล้วยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเช้าที่เฟิงจิ่งซ