All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 161 - Chapter 170

ผู้อำนวยการเฉวียนใบหน้าประดับรอยยิ้มเต็มเปี่ยม เอ่ยคำทักทายก่อนทันควัน “ผู้อำนวยการหลิน”หลินอู๋ยิ้มพลางพยักหน้า แล้วพูดกับเขาและอวี้มั่วซวินว่า “ถิงเซินจะเลี้ยงข้าวทีมพวกเรา ประธานอวี้กับผู้อำนวยการเฉวียนไปทานด้วยกันไหมคะ?”นี่มันมองข้ามหรงฉือไปเลยชัด ๆผู้อำนวยการเฉวียนต้องตอบตกลงไปด้วยอยู่แล้วเขามองไปที่อวี้มั่วซวินกับหรงฉืออวี้มั่วซวินกล่าวขึ้นมาในทันที “น้ำใจของคุณหลิน พวกเรารับไว้แล้ว แต่เรามีแพลนอื่นแล้วละ”หลินอู๋ขมวดคิ้ว “ประธานอวี้...”เธอคิดไม่ถึงว่าหลังจากที่เธอพยายามอยู่หลายต่อหลายครั้ง กระนั้นอวี้มั่วซวินก็ยังคงไม่มีวี่แววว่าจะหวั่นไหวเลยสักนิดเธอเหลือบมองหรงฉือที่นั่งดื่มน้ำอยู่ข้าง ๆ แวบหนึ่งหรงฉือเห็นเธอมองมา จึงมองกลับด้วยสายตาเย็นเยียบหลินอู๋เบือนสายตาหนีนอกจากหรงฉือจะหน้าตาสะสวยพอไปวัดไปวาได้ หลินอู๋ก็ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าหรงฉือมีค่าอะไรให้อวี้มั่วซวินปกป้องเธอได้ถึงขั้นนี้หรงฉือโดดเด่นและเปล่งประกายสู้เธอได้หรือ?ในเมื่ออวี้มั่วซวินปฏิเสธแล้ว เธอก็เพียงแค่แค่นหัวเราะ แล้วพูดด้วยท่าทางที่ดีมากเหมือนเดิมว่า “โอเคค่ะ ถ้างั้นไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะค

อวี้มั่วซวิน “รีบ ๆ หย่าซะนะ”หรงฉือ “ฉันรู้ค่ะ”ขณะรับประทานอาหารมื้อกลางวัน ประธานจางมาบอกว่าหลินอู๋ไม่เป็นอะไรแล้ว เฟิงถิงเซินได้พาเธอกลับไปพักผ่อนที่บ้านแล้วยาสมุนไพรจีนที่เหล่าจางเตรียมไว้ให้เธอ เธอยังดื่มไม่หมดคืนนั้นหลังจากหรงฉือออกจากซวิ่นตู้มา ก็กลับไปที่บ้านเดิมแต่ว่าในค่ำคืนนั้น เฟิงถิงเซินไม่ได้กลับไปหรงฉือเม้มปากเล็กน้อย นึกอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะโทรไปหาเขาแต่ไม่มีคนรับสายหรงฉือได้แต่วางมือถือลงความจริงงานที่ซวิ่นตู้ยังจัดการไม่เสร็จ ทว่างานที่ฉางโม่ของพวกเขาก็สำคัญไม่แพ้กันเช้าวันต่อมา หรงฉือกับอวี้มั่วซวินกลับไปจัดการงานจำนวนหนึ่งที่ฉางโม่ ตกบ่ายค่อยแวะมาที่ซวิ่นตู้วันนี้พอตะวันคล้อย งานที่ซวิ่นตู้ก็น่าจะเหลืออีกไม่มากเท่าไรแล้วต่อไปไม่จำเป็นต้องมาที่ซวิ่นตู้บ่อย ๆ แล้วเมื่อนึกได้อย่างนี้ อวี้มั่วซวินพลันมีความสุข จึงเอ่ยกับหรงฉือว่า “ต่อไปผมจะไม่ไปที่ซวิ่นตู้อีกแล้ว ผมทนลำบากตัวเองไม่ได้จริงๆ”หรงฉือแย้มยิ้ม “โอเค”ตอนที่พวกเขามาถึงซวิ่นตู้ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกหลินอู๋ไม่ได้ประชุมกันแต่หลินอู๋ก็กลับมาทำงานแล้วจริง ๆ ดูทรงแล้วเหมือนจะงานยุ่งมากเส

ฉีอวี้หมิงถึงขั้นสงสัยโลกใบนี้ไปเลยในเวลานี้เอง คุณย่าเฟิงขึ้นลิฟต์มาแล้วพูดว่า “มื้อค่ำเสร็จแล้ว เสี่ยวฉือลงไปแล้ว ทำไมพวกแกสองคนยังนั่งแช่ก้นอยู่ตรงนี้อีก? รีบลงไปกินข้าวกันได้แล้วนะ”ฉีอวี้หมิงได้สติ “ครับ คุณย่า จะไปเดี๋ยวนี้ครับ”เฟิงถิงเซินก็ลุกขึ้นเช่นกันชั้นล่าง เฟิงจิ่งซินนั่งอยู่บนโซฟาอย่างมีความสุข เธอนั่งติดกับหรงฉือและกำลังพูดอยู่กับหรงฉือหรงฉือนั่งอยู่ที่ข้าง ๆ มองเฟิงจิ่งซินและตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอกำลังพูดช่างเป็นภาพแม่ลูกที่มีปฏิสัมพันธ์กันอย่างอบอุ่นโดยแท้แต่นึกถึงหรงฉือที่ยอมสละสิทธิ์ในการเลี้ยงดูเฟิงจิ่งซินโดยไม่แม้แต่จะเถียงสู้สักคำ ฉีอวี้หมิงก็รู้สึกว่าฉากนี้ตรงหน้าช่างจอมปลอมเหลือเกินฉีอวี้หมิงขมวดคิ้วมุ่นคุณย่าเฟิงยังไม่รู้เรื่องที่หรงฉือกับเฟิงถิงเซินจะหย่ากันเธอยิ้มพลางเรียกตามหรงฉือกับเฟิงจิ่งซิน “เสี่ยวฉือ ซินซิน มากินข้าวกันได้แล้วนะ”หรงฉือกับเฟิงจิ่งซินตอบเสียงพร้อมเพรียงกัน “ค่ะ มาแล้วค่ะ”เฟิงจิ่งซินจับนิ้วมือของหรงฉือ แล้วเดินไปยังห้องรับประทานอาหารด้วยท่าทางสุขใจจนล้นปรี่ฉีอวี้หมิง “...”ฉีอวี้หมิงเดินมาถึงแล้ว เขานั่งลงที่ตำแหน่

เมื่อครู่อวี้มั่วซวินโทรศัพท์มาหาเธอ บอกว่าช่วยนัดหมายทนายความไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เช้าให้เธอไปพบทนายเธอต้องรีบยืนยันเรื่องการหย่าร้างให้เร็วที่สุดเฮ่อฉางปั่วรู้ว่าเธอเข้าใจผิดแล้ว แต่เขาไม่ได้พูดออกมา เพียงกล่าวว่า “โอเคครับ”บทสนทนาดำเนินมาถึงตรงนี้ หรงฉือนึกว่าเขาจะวางสายแล้วครั้นเห็นว่าเขายังไม่วางสาย หรงฉือจึงถามด้วยความฉงน “ประธานเฮ่อ ยังมีเรื่องอื่นอีกเหรอคะ?”เฮ่อฉางปั่วรู้สึกได้ว่าน้ำเสียงของหรงฉือนั้นสงบนิ่ง ฟังแล้วราวกับไม่ได้แฝงด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวหรือว่าแตกสลายอย่างที่เขาคิดเอาไว้เลยแต่ทว่า มันเป็นแบบนี้จริงหรือ?หรือเธออาจเพียงแค่สกดกลั้นอารมณ์ไว้เท่านั้น?ปลายสายเงียบไปสองสามวินาทีโดยไม่มีเสียงตอบรับใดส่งกลับมา หรงฉือจึงได้แต่เอ่ยขึ้นว่า “ประธานเฮ่อคะ? คุณยังอยู่ในสายไหม?”เฮ่อฉางปั่วได้สติ จึงกล่าว “อยู่ครับ”หรงฉือ “คุณมีธุระอะไรอีกหรือเปล่าคะ?” เธอกล่าวอย่างตรงไปตรงมา “ฉันเองยังมีเรื่องอื่นต้องจัดการ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนนะคะ?”เฮ่อฉางปั่วทำได้เพียงตอบกลับมาว่า “โอเคครับ”หรงฉือไม่พูดพร่ำทำเพลง กดวางสายโทรศัพท์ทันทีอาจารย์เธอมีค

คิดมาถึงตรงนี้ เธอพลันกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ไม่มีปัญหาก็ดีแล้วค่ะ”ระหว่างพูด เธอหยิบปากกาที่วางอยู่ด้านข้างขึ้นมา แล้วเซ็นชื่อตัวเองลงไปโดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวเธอเอ่ยกับเผยซวี่เฉิน “งั้นเรื่องที่เหลือต่อจากนี้เกี่ยวกับการหย่าร้าง ฉันขอฝากคุณทนายเผยด้วยนะคะ”เผยซวี่เฉินพยักหน้า “เดี๋ยวผมต้องเข้าประชุม ไว้ช่วงบ่ายผมจะติดต่อคุณเฟิงถิงเซินไป เพื่อพูดคุยกันถึงเรื่องหลังการหย่าร้างระหว่างคุณกับเขานะครับ”หรงฉือ “โอเคค่ะ”ตอนนี้ก็ใกล้เวลาอาหารมื้อกลางวันแล้ว หลังจากรับประทานอาหารกับเผยซวี่เฉิน หรงฉือกับอวี้มั่วซวินก็ไปที่บ้านของหรงฉือ และเขียนวิทยานิพนธ์ของพวกเขาต่อขณะที่หรงฉือกับอวี้มั่วซวินกำลังง่วนอยู่กับงาน อีกด้านหนึ่งในเฟิงซื่อกรุ๊ป เฟิงถิงเซินที่กำลังกลับเข้าออฟฟิศมา และเพิ่งเริ่มดูงานเอกสาร โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเขาคว้ามือถือขึ้นมารับสาย “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าใครโทรมาครับ?”“สวัสดีครับคุณเฟิงถิงเซิน ผมเป็นทนายความของคุณหรงฉือ ผมแซ่เผยนะครับ คือว่าคุณหรงฉือเธอได้เซ็นชื่อในใบหย่าของพวกคุณเรียบร้อยแล้ว และเรื่องหลังหย่าระหว่างพวกคุณ คุณหรงฉือก็ได้มอบหมายให้ผมช่วยจัดการแทนแ