All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 461 - Chapter 470

พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ฉีอวี้หมิงยังอยากจะนินทาอีกสักหน่อย แต่เห็นเฟิงจิ่งซินกับพ่อบ้านอยู่ด้วย คิดว่าไม่เหมาะสมที่จะพูด จึงเงียบปากไปเฟิงถิงเซินกับเฮ่อฉางปั่วต่างก็มีเรื่องสำคัญต้องไปทำ หลังจากเข้าเยี่ยมคุณย่าเฟิงเสร็จ เฮ่อฉางปั่วกับฉีอวี้หมิงก็ไม่ได้อยู่ในห้องผู้ป่วยนานนักแต่ว่า พวกเขาหลายคนก็ไม่ได้ทานข้าวด้วยกันมานานพอสมควรแล้วก่อนจะจากไป ฉีอวี้หมิงก็พูดขึ้นว่า “ถ้าพวกนายเจียดเวลาออกมาได้ คืนนี้ทุกคนมารวมตัวกันหน่อยไหม?”เฟิงถิงเซินกับเฮ่อฉางปั่วเอ่ยปากพูดพร้อมกันว่า “ได้”เฟิงถิงเซินยุ่งกับงานที่โรงพยาบาลทั้งวัน พอตกเย็น ซางเชี่ยนก็มาเปลี่ยนเวรกับเขา เขาก็ไปร้านอาหารที่ฉีอวี้หมิงจองไว้ตอนเที่ยง เฟิงจิ่งซินก็กลับไปที่บ้านตระกูลหรงแล้วดังนั้น คืนนี้เฟิงถิงเซินจึงไปที่ร้านอาหารคนเดียวตอนเขามาถึงร้านอาหาร เฮ่อฉางปั่วกับฉีอวี้หมิงก็มาถึงกันแล้วหลินอู๋มาถึงช้าที่สุดพอผลักประตูเข้าไปในห้องส่วนตัว เฟิงถิงเซินก็หันหน้ามา แล้วเป็นคนแรกที่เอ่ยปากขึ้นว่า “มาแล้วเหรอ?” หลินอู่ยิ้มเล็กน้อยแล้วตอบกลับว่า “อืม”ตอนที่ตอบรับ เธอก็มองเห็นเฮ่อฉางปั่วที่อยู่อีกด้านหนึ่งตอนแรก ห

หรงฉือออกจากบริษัท ตอนที่กลับถึงบ้านตระกูลหรง เฟิงจิ่งซินก็ไม่อยู่ได้ยินว่าเธอกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเฟิงถิงเซินแล้วสถานการณ์ของคุณย่าเฟิงยังน่าเป็นห่วง หรงฉือไม่วางใจ อีกหลายวันต่อมาทุกวันเธอจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคุณย่าเฟิงตอนเธอไปโรงพยาบาล บางครั้งเฟิงถิงเซินอยู่ บางครั้งซางเชี่ยนกับเฟิงถิงหลินอยู่ซางเชี่ยนไม่ชอบที่หรงฉือเป็นลูกสะใภ้ของเธอ แต่เธอเข้ามาเยี่ยมคุณย่าเฟิง ซางเชี่ยนก็ยังกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพแม้เฟิงถิงหลินจะไม่ชอบหรงฉือเช่นกัน แต่พอนึกขึ้นได้ว่าเฟิงถิงเซินกับหรงฉือเตรียมจะหย่ากันจริง ๆ ก็รู้สึกว่าถึงจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ก็ไร้ความหมาย ดังนั้น ช่วงที่เจอหรงฉือไม่กี่ครั้งจึงไม่ได้พูดอะไรที่ไม่น่าฟังเท่าไรวันนี้ ตอนที่หรงฉือไปเยี่ยมคุณย่าเฟิง เฟิงถิงหลิน เฟิงถิงเซิน เฟิงถิงอี้สามคนพี่น้องกับซางเชี่ยนต่างก็อยู่กันครบหลังหรงฉือเข้ามาเยี่ยมคุณย่าเฟิง ตอนที่หรงฉือเตรียมจะกลับ เฟิงถิงเซินก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้นว่า “ผมไปส่ง”“ไม่เป็นไร” หลังปฏิเสธ เธอก็จากกลับไปโดยไม่หันกลับมามองเฟิงถิงเซินเห็นแบบนั้น ก็ไม่ยืนกรานอีกช่วงนี้เฟิงถิงหลินอยู่ต่างเมืองตลอด ก่อนที่คุณย่า

ซุนลี่เหยาทำปากเบ้ ก่อนจะส่งเสียงฮึดฮัดออกมาเบา ๆ แล้วพูดว่า “รับโปรเจกต์เยอะแยะแบบนี้ในคราวเดียว ระวังจะทำไม่ไหวสุดท้ายได้วายวอดแน่”ขณะที่ซุนลี่เหยากล่าวคำพูดนี้ ความจริงแล้วเธอไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด ในทางตรงกันข้าม ฟังแล้วเหมือนว่าจะอิจฉาเสียด้วยซ้ำอย่างไรเสีย ในเมื่อฉางโม่กล้ารับโปรเจกต์มากมายเช่นนี้ โดยทั่วไปแล้วก็น่าจะจัดการได้ไหวอยู่ซุนซู่ซานผู้เป็นพ่อของซุนลี่เหยาก็อิจฉาเช่นกันนึกได้ว่าตอนนี้ทั้งบริษัทตระกูลหลินและซวิ่นตู้ล้วนไม่สามารถวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีใหม่ ๆ ออกมาได้ แต่ทว่าทางฉางโม่ราวกับไม่เคยเจออุปสรรคเลยอย่างไรอย่างนั้น จึงพูดอย่างอดไม่ได้ว่า “ก็ไม่รู้ว่าอวี้มั่วซวินหาคนยังไง ทำไมคนที่หามาได้ล้วนแต่เป็นอัจฉริยะที่เก่งกาจมากทั้งนั้น?”ตั้งแต่ฉางโม่ชื่อเสียงโด่งดัง ความจริงแล้วไม่ว่าซวิ่นตู้หรือบริษัทเทคโนโลยีของตระกูลหลินล้วนเคยลองไปแย่งตัวพนักงานจากฉางโม่แต่ทว่า หลังจากฉางโม่มีชื่อเสียง บริษัทยักษ์ใหญ่ที่หมายจะแย่งตัวเจ้าหน้าที่ฝ่ายเทคนิคของฉางโม่ ไม่ว่าจะทั้งในและต่างประเทศก็มีเยอะเสียจนนับแทบไม่หวาดไม่ไหว บริษัทเทคโนโลยีของตระกูลหลินกับซวิ่นตู้นั้นเรียกได

พอเสียงของหรงฉือดังขึ้น ไม่เพียงซุนเยว่ชิง หลินลี่หลานและเหรินจี่เฟิงรวมถึงฉีอวี้หมิงทั้งสามคนก็ตะลึงพรึงเพริดเช่นกันยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลินลี่หลานเลยส่วนเหรินจี่เฟิงก่อนหน้านี้เคยทำความรู้จักกับหรงฉือมาคร่าว ๆ เท่านั้น จึงรู้ว่าครอบครัวเธอค่อนข้างธรรมดา แม้ว่าปีนี้ธุรกิจตระกูลหรงจะรุ่งขึ้นแล้ว แต่ยังไม่น่าถึงขั้นมีเงินเหลือเฟือจนสามารถเอาออกมาหลายพันล้านเพื่อซื้อเพชรเม็ดหนึ่งได้มั้ง?ฉีอวี้หมิงมั่นใจว่าตัวเองรู้สถานการณ์ของหรงฉือเป็นอย่างดีด้วยความสามารถในตอนนี้ของตระกูลหรง แม้แต่ให้เอาเงินออกมา 5 ร้อยล้านคาดว่าก็ยังไม่อาจทำได้ด้วยซ้ำ แล้วนับประสาอะไรกับ 2.5 พันล้าน?ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เฟิงถิงเซินจะจ่ายเงิน 1 หมื่นล้านให้หรงฉือล่วงหน้าเพื่อเป็นการขอบคุณเธอ ให้เธอนำไปใช้เป็นเงินทุนหมุนเวียนของตระกูลหรงแต่กระนั้นต่อให้ตอนนี้ธุรกิจของตระกูลหรงจะดีขึ้นแล้ว ถึงตอนนี้เงินที่เหลือจาก 1 หมื่นล้านนั่นจะยังอยู่ในมือหรงฉือไม่น้อย ทว่าหรงฉือสามารถเอาเงินมากมายขนาดนี้ออกมาซื้อเพชรเม็ดหนึ่งได้อย่างไม่คิดมากน่ะ มันดูจะเกินไปหน่อยหรือเปล่า?คิดมาถึงตรงนี้ เขาก็รีบเปิดโทรศัพท์แล้วส่งข้อความไ

บ้านตระกูลหรงหรงฉือได้ปรึกษาเรื่องประมูลเพชรกับคุณยายหรงก่อนที่จะไปร่วมงานประมูลเมื่อเห็นหรงฉือใช้เงินมากมายประมูลเพชรที่เปล่งประกายวิบวับกลับมา ผ่านไปสักพักใหญ่แล้วกว่าที่คุณยายหรงจะเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “เมื่อก่อนแม่ของหลานชอบเพชรมากจริง ๆ เพียงแต่ว่า หากเพชรได้ผลจริง งั้นเพชรก็อาจทำให้แม่ของหลานได้สติกลับคืนมา แต่กลับกันก็อาจจะทำให้เธอถลำลึกลงไปในอีกขั้นหนึ่ง…ของความบ้าคลั่งได้เหมือนกัน ดังนั้น…เพชรน่ะ เสี่ยวฉือเธอเก็บรักษาไว้ให้ดีก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องที่จะใช้เพชรรักษาแม่ ให้ผ่านไปสักพักหนึ่งก่อน ค่อยดูสถานการณ์แล้วว่ากันอีกที”ความจริงแล้วหรงฉือก็ตระหนักถึงจุดนี้ได้แล้วเช่นกันเธอเห็นด้วยกับความคิดของคุณยายหรงเพียงแต่เพชรหายากนั้นหายากสมชื่อ หากพลาดโอกาสครั้งนี้ไป ก็ไม่รู้ว่าต้องรอไปอีกนานแค่ไหน บวกกับตอนนี้เธอไม่ขาดแคลนเงินทองจริง ๆ ดังนั้น ต่อให้ยังไม่ได้ใช้ในตอนนี้ ทว่าเธอก็ยังประมูลเพชรกลับมาอยู่ดีเมื่อได้ยินยายตัวเองพูดเช่นนี้ เธอจึงเอ่ยว่า “ได้ค่ะ”สองวันนี้เธอไม่ได้ไปเยี่ยมคุณย่าเฟิงที่โรงพยาบาลเลยเช้าวันถัดมา เธอไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งเธอมาถึงค่อนข้างเร็ว แต่ทว่า