เฟิงจิ่งซินส่งของขวัญที่เฟิงถิงเซินต้องการให้หรงฉือกับเธอ แต่พอยื่นไปก็ชักมือกลับ แล้วจับมือของหรงฉืออย่างออดอ้อน “คุณแม่ดูของขวัญที่หนูให้คุณแม่ก่อนสิคะ”หรงฉือ “...อื้ม”หรงฉือเปิดกล่องของขวัญตามที่เธอบอกในกล่องของขวัญเป็นภาพวาดสีน้ำมันที่ใส่กรอบไว้เรียบร้อย และบุคคลในภาพก็คือเธอมุมขวาล่างของภาพยังเขียนตัวอักษรเล็ก ๆ ไว้หนึ่งแถวว่า คุณแม่ของหนู สุขสันต์วันเกิดนะคะหัวใจหรงฉือเหมือนถูกอะไรบางอย่างกระแทก มือที่กำกรอบรูปอยู่หยุดกึกทันทีเฟิงจิ่งซินแกว่งมือของเธอไปมา พูดว่า “นี่คือรูปที่หนูวาดเสร็จตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อนแล้ว คุณแม่ชอบไหมคะ?”ทันใดนั้นสติของหรงฉือก็กลับมา เธอมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของเธอ อารมณ์ซับซ้อนแต่ก็ยังพูดตามจริงว่า “แม่ชอบมาก ตอนนี้ซินซินวาดภาพนับวันยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว”พอได้ยินหรงฉือบอกว่าชอบ เฟิงจิ่งซินก็ดีใจมาก “ถ้าคุณแม่ชอบ คราวหน้าหนูจะวาดให้คุณแม่อีกนะคะ!”หรงฉือ “...จ้ะ”คราวนี้เฟิงจิ่งซินจึงจะเอาของขวัญที่เฟิงถิงเซินต้องการให้เธอยัดใส่มือเธอ “คุณแม่ หนูต้องไปเรียนแล้ว ไม่งั้นจะสายเอา ตอนเย็นหนูมาหาคุณยายทวดที่นี่ แล้วอยู่ทานอาหารเป็น
อ่านเพิ่มเติม