Semua Bab ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้: Bab 111 - Bab 120

หลังจากได้ที่ดินมารวมถึงทำรั้วและปรับพื้นที่แล้ว หลินฉางหยูยังจ้างนายช่างหวังมาควบคุมการก่อสร้างที่พักสองชั้นเพิ่มอีกสองหลังโดยเกณฑ์คนในหมู่บ้านมารับจ้างทำงานครั้งนี้แทบจะหมดทั้งหมู่บ้าน ทำให้การสร้างที่พักทั้งสองหลังรวมถึงห้องน้ำอีกนับสิบห้องสร้างเสร็จในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งเดือนเมื่อที่พักเสร็จเรียบร้อย หลินฉิงอันกับหลินฉางหยูก็ไปซื้อทาสพร้อมกับโจวซานในอำเภอมาเพิ่มอีก 20 คน เป็นชาย 10 คนและหญิง 10 คน พวกเขามีหน้าที่ดูแลโกดังเก็บผลไม้ใหม่ที่สร้างขึ้นมาหลังจากที่พักเสร็จสิ้น โรงงานของหลินฉิงอันก็สร้างเสร็จแล้วเช่นเดียวกัน ต้องขอบคุณชาวบ้านจำนวนมากที่มาร่วมแรงร่วมใจกันสร้างในครั้งนี้ ทำให้ทุกอย่างเสร็จสิ้นในเวลาอันรวดเร็วกลางเดือนก่อนที่ทุกอย่างจะเสร็จ หลินฉิงอันก็ได้รับจดหมายและตั๋วแลกเงินหนึ่งพันตำลึงจากทหารส่งสาร นางจึงต้องเร่งทำทุกอย่างเพื่อจะส่งผลไม้แช่อิ่มจำนวนมากไปยังชายแดนให้กับเหิงจิ้งกั๋ว ด้านเหิงอันโหวที่ได้รับจดหมายตอบรับจากหลานชายก็ยิ่งเอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาหมายมั่นปั้นมือว

หวังไห่รู้ข่าวเรื่องการออกไปทำการค้าต่างเมืองของหลินฉิงอัน เขาจึงไม่ได้บอกปัญหาที่เกิดในร้านค้าระหว่างที่นางไม่อยู่ให้ใครฟัง หวังไห่ทำได้เพียงประคับประคองร้านค้าให้เปิดต่อไปได้เท่านั้น แต่น่าเสียดายที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัวอันธพาลที่มาคอยรังควานอยู่หน้าร้านขายผลไม้แช่อิ่ม การค้าของหวังไห่จึงซบเซาลงไปเป็นอย่างมาก อีกทั้งเค้าไม่รู้ว่าใครเป็นคนบงการเรื่องนี้ด้วย เขาจึงไม่กล้าแจ้งทางการเพราะกลัวว่าจะไปเตะเหล็กร้อนได้วันนี้อันธพาลเหล่านั้นยังคงรบกวนชาวบ้านที่จะเข้าร้านของเขาเช่นเคย พอเห็นว่าเริ่มไม่มีใครกล้ามาแถวนี้แล้ว พวกมันกลับเข้ามาทำลายข้าวของในร้าน ทั้งที่ปกติพวกมันไม่เคยทำเช่นนี้มาก่อน“หยุดนะ!!! หากพวกเจ้ายังไม่ยอมหยุด ข้าจะแจ้งทางการให้มาจัดการพวกเจ้า”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ถ้ากล้าก็ไปแจ้งเลยสิ เจ้ามัวรออะไรอยู่ เฮอะ แค่ร้านค้าของชาวบ้านธรรมดา ๆ เจ้าหน้าที่คนไหนจะกล้ามายุ่งเรื่องของนายท่านของข้ากัน”“ได้ ข้าจะดูสิว่านายของพวกเจ้าใ

“อะไรนะขอรับ! ข้าไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลยขอรับ ไม่ทราบท่านโหวทราบเรื่องนี้ได้อย่างไร”“ฮึ ก็เจ้าคนแซ่ฝางนั่นสั่งให้อันธพาลไปก่อกวน ทำลายข้าวของที่ร้านค้าของหลานสาวข้าน่ะสิ หากข้าไม่อยู่กับนางก่อนหน้านี้ ข้าคงไม่รู้ว่าเจ้าเมืองละเลยหน้าที่”“เอ่อ… ท่านโหวกล่าวหนักไปแล้วขอรับ ข้าน้อยไม่ทราบเรื่องนี้จริง ๆ ไม่เคยมีใครมารายงานข้าน้อยเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย”“อย่างนั้นหรือ? เช่นนั้นเจ้าจะจัดการเรื่องผู้แซ่ฝางนี้อย่างไร”“ไม่ทราบร้านค้าของหลานสาวท่านโหวอยู่ที่ใดขอรับ ข้าน้อยจะพาคนไปดูแลเรื่องนี้ให้เองขอรับ ขอท่านโหวโปรดวางใจ”“ข้าจะวางใจได้อย่างไร? ข้าจะไปกับเจ้าด้วย ข้าอยากจะเห็นนักว่าใครมันกล้ามายุ่งกับร้านค้าหลานสาวคนดีของข้า ฮึ!”“เอ่อ เช่นนั้นรบกวนท่านโหวรอที่รถม้าสักครู่นะขอรับ ข้าจะตามคนไปด้วยสักสองสามคน&rdquo

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ หลินฉิงอันก็เดินทางไปพร้อมเจ้าเมืองโดยมีจ้าวหลงคอยติดตามไปดูแลด้วย พวกเขาใช้เวลาเดินทางไม่นานนักก็ไปถึงจวนเจ้าเมืองที่ตอนนี้หวางกงกงกำลังจิบน้ำชารออยู่กับฮูหยินเจ้าเมืองระหว่างทางเจ้าเมืองบอกหลินฉิงอันแล้วว่านางจะต้องไปพบกับกงกงคนสนิทของฮ่องเต้ หลินฉิงอันนึกถึงจดหมายจากเหิงจิ้งกั๋วที่เคยบอกนางว่าเขาได้ส่งฎีกาเรื่องผลไม้แช่อิ่มนี้ให้กับฮ่องเต้แล้ว นางไม่รู้ว่าครั้งนี้กงกงผู้นี้มาหานางนั้นมีเรื่องด่วนอันใด ยิ่งในยุคสมัยที่ฮ่องเต้เป็นใหญ่ด้วยแล้ว หลินฉิงอันก็ไม่รู้ว่านางต้องทำตัวอย่างไรต่อหน้าคนใหญ่คนโตที่เป็นถึงคนสนิทผู้นี้เจ้าเมืองเติ้งพาหลินฉิงอันเข้าไปยังห้องโถงรับแขก ก่อนที่เขาจะคารวะกงกงเต็มพิธีการ หลินฉิงอันเห็นเช่นนั้นก็ทำตามเจ้าเมืองเช่นกัน นางกลัวว่าจะถูกลงโทษอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว จึงไม่กล้าทำตัวหยิ่งยโสใส่ชายชราที่เรียกว่ากงกงคนนั้น“พวกเจ้านั่งก่อนเถอะ” หวางกงกงยิ้มอย่างใจดีให้กับหลินฉิงอันตัวน้อย“ขอ

หลังจากขบวนเดินทางของเสนาบดีฝ่ายซ้ายจากไป ควนจุ้ยจือก็ส่งจดหมายขอเข้าเฝ้ากุ้ยเฟยทันที ตอนนี้ขุนนางฝ่ายที่อยู่ข้างเขาเริ่มระส่ำระสายจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ไม่น้อย หากสถานการณ์ของเขายังคงไม่มั่นคง การสนับสนุนให้หลานชายเขาขึ้นเป็นรัชทายาทคงเป็นเรื่องยากแล้วกุ้ยเฟยพอได้รับจดหมายแล้วก็อนุญาตให้ท่านพ่อของนางเข้าเฝ้าได้ โดยนางไม่รู้ว่าเหตุใดท่านพ่อจึงได้รีบร้อนขอเข้าเฝ้าเช่นนี้ กระทั่งควนจุ้ยจือมาถึงห้องโถงรับแขกในตำหนักของนาง เขาทำความเคารพตามธรรมเนียม ก่อนที่กุ้ยเฟยจะสั่งให้คนอื่น ๆ ออกไปให้หมด นางรู้ดีว่าท่านพ่อคงไม่ต้องการให้ใครได้ยินการพูดคุยกันในครั้งนี้“ท่านพ่อ เหตุใดจึงได้รีบร้อนขอพบข้าเล่าเจ้าคะ”“เฮ้อ เมื่อวานนี้ฮ่องเต้ไม่ยอมฟังเรื่องที่พ่อคัดค้านเลยน่ะสิ พ่อคิดว่าเราต้องเร่งมือทำให้องค์ชายสามขึ้นเป็นรัชทายาทเร็วกว่านี้แล้วล่ะ”“เรื่องอันใดหรือเจ้าคะ เหตุใดพระองค์จึงไม่ไว้หน้าท่านพ่อเล่า”