Semua Bab จงอางร้อนสวาท (Paranormal erotic): Bab 21 - Bab 30

“อ่า...ทำไมมัน...ร้อนไปทั้งตัวแบบนี้ ฉันต้องการมันเหลือเกิน...เข้ามาสิ...เข้าแรง ๆ เข้าให้ลึก โอย...”ทว่า...สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าเธอ กลับเป็นงูจงอางตัวนั้นแทน มันตามเธอเข้ามาแล้วเฝ้ามองเธออยู่ห่าง ๆ อย่างที่เธอเคยเห็นในฝันเป๊ะ“แกจะกัดฉันเหรอ” แต่มันก็ไม่มีท่าทีอย่างนั้น “แกต้องการอะไร แกโผล่เข้ามาในชีวิตฉันทำไม”เธอรู้ดีว่าต่อให้ถามไปอีกร้อยประโยค มันก็คงไม่มีคำตอบใดให้เธอ แน่ล่ะ มันก็แค่สัตว์เลื้อยคลาน หรือจะเรียกให้ถูกกว่านั้น...อสรพิษ!“ถ้าแกไม่คิดจะกัดฉัน ก็ไปซะ ฉันไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วย” ระหว่างพูด เธอครางเสียงกระเส่า เพราะนิ้วชี้กำลังถูไถร่องสวยอย่างเมามันส์เธอถูร่องจนพบจุดเสียวของตัวเอง จึงจัดการขยี้ซ้ำ ๆจนเนินฉ่ำกระตุกน้อย ๆ จนความเสียวสยิวแล่นลามไปทั้งตัว“อ๊า....เสียว...โอย...เสียวเหลือเกิน” ถึงแม้เธอจะปรนนิบัติความต้องการของตัวเองได้ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ราคะไฟในร่างกายสงบลงได้“โอย...อูย...ฉันจะทำไงดี” เธอกำลังจะสอดนิ้วชี้เข้าไปในช่องสวาทของเธอ เพื่อคลายกำหนัดร้อนที่คุคลั่งจนแทบจะแผดเผาวิญญาณให้มอดไหม้“อูย...ใจจะขาดแล้ว...อ๊า...ไม่ไหวแล้ว” เธอกรีดเสียงออกมาจนลั่นห้องน้ำ

“ห๊า...อะไรกันเนี่ย” พอไฟสว่างโร่ เจ้างูจงอางตัวนั้นก็หายไปแล้ว เธอไม่เห็นมันแม้แต่เงา“เราตาฝาดอีกแล้วเหรอ” เธอตั้งสติสองสามวินาที ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า... “นาเคนทร์...คุณหายไปไหน...นาเคนทร์”ประตูห้องน้ำเปิดออก ชายหนุ่มร่างกายเปลือยเปล่าเดินออกมา ท่วงท่าสบาย ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“คุณเข้าห้องน้ำไปตอนไหน”“ก็...ก่อนที่คุณจะเปิดไฟไง มีอะไร” เขาพูดพลางจ้องมองเรือนร่างเปลื่อยเปล่าแดงก่ำของหญิงสาว ด้วยสายตาหื่น“มองอะไร” เธอเขินไม่น้อย แต่ก็ทำหน้าดุกลบเกลื่อน รีบเดินไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ “คุณเองก็น่าจะหาเสื้อผ้าใส่หน่อยนะ”เขาก้มลงมองเรือนร่างตัวเองด้วยความภูมิใจ ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนอน“เราได้กันแล้ว จะเอาไงต่อ”“ก็...ไม่รู้สิ...คงไม่เอาไงต่อมั้ง ก็คุณแค่ช่วยฉัน” แล้วเธอก็นึกได้ว่า... “คุณเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง แล้วคุณ...”“อ๋อ...ความจริงผมมาพักอยู่ที่ห้องข้าง ๆ เห็นไอ้แทนมันพาคุณมา ท่าทางคุณไม่ค่อยโอเค ก็เลย...”“อย่างนั้นเหรอ”“ใช่” เขาพยายามจะแสดงสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด หลังจากตกใจสุดขีดที่ตัวเองเผลอกลายร่างเต็มตัวตอนเสร็จสมอารมณ์หมาย ทั้ง ๆที่เวลาร่วมสังวาสกับสองนางงู

“ไอ้นี่ มันน่านัก” เขาเกิดอาการแค้นอย่างเห็นได้ชัด หากย้อนเวลากลับไปได้ เขาคงจะกัดมันให้ตายคาปากไปเลย“แล้วเธอยังจะคบหากับมันอีกเหรอ”“ถามได้” เธอชักสีหน้าใส่เขา ก่อนจะเดินไปดูที่กรงงูเหลือม แล้วจ้องมองมันอย่างละเอียด “เมื่อคืนนี้ ถ้าฉันไม่ได้งูจงอางช่วยไว้ ฉันก็คงไม่รอดจากเงื้อมมือของแทนชัยหรอก”แววตาของชายหนุ่มเป็นประกาย ก่อนเดินเข้ามายืนมองงูเหลือมใกล้กับเธอ จนแก้มแทบจะแตะกัน“งูจงอางเนี่ยนะ พูดเล่นรึเปล่า”ใบหน้าสวยหันไปสบตาเขา เขาสบตาตอบ ทั้งคู่จ้องกันชั่วอึดใจหนึ่ง ก่อนเป็นหญิงสาวก็ผละไป“ใช่ ฉันแน่ใจ ฉันว่ามันต้องชอบฉันแน่ ๆ ”“หึ ชอบเนี่ยนะ คนกับสัตว์จะรักจะชอบกันได้ไง โดยเฉพาะสัตว์เลือดเย็น”“เจ้าเหลือมมันน่าจะโอเคแล้วล่ะ คุณจะปล่อยกลับป่าเมื่อไหร่”“สักสองสามวันมั้ง” แต่เหลือมสาวกลับส่งเสียงคำรามแผ่วเบาตัดพ้อชายหนุ่ม เธอยังอยากอยู่กับเขา ยังไม่อยากเข้าป่าเลยสักนิด“ฉันอยากไปปล่อยมันด้วยจัง”“ได้สิ เดี๋ยวผมไปรับเอง” หลังจากเมื่อคืน เธอรู้สึกได้เลยว่าเขาผ่อนคลายขึ้น โดยเฉพาะการแสดงออกทางแววตา“งั้น ฉันกลับก่อนนะ” เธออยากให้เขารั้งเธอไว้จัง แต่เขาก็แค่พยักหน้า เขาไม่คิดจะพูดถึ

“ห๊า...เฮ๊ย...มึงอีกแล้วเหรอวะ มึงจะจองเวรจองกรรมกูไปถึงไหนห๊า” เขาตะโกนลั่น ดวงตาถลึงโปน ก่อนจะวิ่งไปหยิบปืนออกมาถือไว้“คราวนี้มึงไม่รอดแน่ กูยิงมึงไส้แตกแน่ ไป! ชิ่ว!”ขาดคำนั้น วารีลืมตาพรึ่บ เธอหันไปเห็นงูที่นอนชูคออยู่หน้าห้องน้ำ ก็ตกใจ“แทน...อย่ายิงนะ”“ไม่ได้ ผมจะเอามันให้ตายเลย” แล้วเขาก็กระหน่ำยิงไปหลายนัด...ยิง ๆ ๆ ๆ จนกระสุนหมด“กรี๊ดดดดดด” เธอปิดหน้าอุดหูด้วยความกลัวและตกใจ หากคิดว่างูตัวนั้นคงตายเสียแล้ว“หา...นี่มึงยังไม่ยอมตายหรือวะ” แทนชัยตาเหลือก ทิ้งปืนลงบนพื้นวารีเงยหน้าขึ้นมาหายใจหายคอ หันไปมองงูที่ยังอยู่ในสภาพปกติ แม้มีเลือดไหลอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ระคายผิวมัน มันขู่ฟ่อ ก่อนจะเลื้อยอย่างเร็วเข้าไปหาแทนชัย แล้วฉกเข้าที่ขาอย่างแรง“เฮ๊ย...อ๊ากกกกก” แทนชัยกรีดร้อง ก่อนสะบัดงูออกจากขา แล้ววิ่งโกยแน่บออกจากห้องไปนาทีต่อมา เธอได้ยินเสียงติดเครื่องรถยนต์ ก่อนจะเป็นเสียงรถที่ขับออกจากหน้าบ้านไปอย่างเร็ว“เอ่อ...อะไรกันเนี่ย” เธอตั้งสิได้ ก็ลงจากเตียง เธอไม่รู้ว่าสิ่งแรกที่ต้องทำคืออะไร แต่... “งู...แกถูกยิงใช่มั้ย”เธอรู้ในวินาทีต่อมาว่าควรจะช่วยงูตัวนั้นก่อน เธอเดิน

“งั้นมาลองดูกันมั้ยล่ะ” ลมหายใจของทั้งคู่ที่ประสานร่วมกัน มันยิ่งกว่าฟีราโมนแห่งความสุข มันเต็มไปด้วยเสน่หา ความคลั่งไคล้และความลุ่มหลงสายตาของเขา กลิ่นกายของเขา ไรขนของเขา ผิวเนื้อของเขาที่เธอกำลังสัมผัส หรือแม้แต่กลิ่นคาวเลือดจากรอยแผลของเขาเธออยากจะมอบทั้งร่างกายและวิญญาณให้เขาเสียเดี๋ยวนี้ เธอลูบไล้ใบหน้าของเขาแผ่วเบา ไล้นิ้วชี้ตั้งแต่หน้าผาก สันจมูก จนลงมาถึงริมฝีปาก“อยากกัดฉันมั้ย”ใบหน้าหล่อแดงก่ำไปด้วยไฟราคะที่ลุกโชน เขาอยากจะขย้ำและกัดกลืนเธอเสียเดี๋ยวนี้เลย“อยากสิ...” เขาพูดจบก็ก้มเข้าหาริมฝีปากสวยซึ่งเผยอยื่นยั่วไม่ห่าง ริมฝีปากอุ่นประกบแน่น พร้อมกระแทกกระทั้นทันทีไม่ให้เสียเวลาเธอจูบตอบเขาอย่างดูดดื่ม ดึงเคล้นดูดลิ้นเขาอย่างกระหาย ถอดแจ๊กเก็ตยีนของตัวเองทิ้ง แล้วกลับมาจับใบหน้าของเขาไว้เพื่อให้เขาตรึงกับเธอทุกวินาที“อืม...” เธอมีความสุขเหลือเกิน มันสุขจนล้น สุขกว่าครั้งไหน ๆ และยิ่งรู้สึกดีเมื่อได้เป็นมนุษย์คนแรกที่รู้ความลับของเขา หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนีไปไหนเธอจะอยู่ที่นี่ เพื่อโอบกอดเขาไว้และรักเขาให้สุดหัวใจอย่างที่เขาเองก็รักเธอเท่าชีวิตลิ้นอุ่นของเขา