Semua Bab บุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น: Bab 31 - Bab 40

“เสี่ยวเหยา นี่เจ้ารู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดอะไรออกมา”“ข้าย่อมรู้ตัวดี ท่านเองก็น่าจะรู้ว่าข้าคิดเช่นไรกับท่าน ตั้งแต่เริ่มเข้ามาที่สำนักคนเดียวที่ข้ามองก็คือท่าน แม้จะรู้ดีว่าท่านกับพี่ชิงชิงจะรักกันแต่อย่างไรเล่า เรื่องของความรู้สึกใช่ว่าจะห้ามได้”กงเหรินซินไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่านิ่งเสี่ยวเหยาจะมีใจให้กับเฉินกวนมาก่อน นางอยู่ข้าง ๆ ทั้งคู่มานานหลายปีแต่กลับมิได้สงสัยในเรื่องนี้เลยสักนิด“เสี่ยวเหยา เรื่องนี้เจ้าเองก็รู้ว่าข้า…”“ท่านรักพี่ชิงชิงได้ ท่านลอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเฟิงลี่เจินได้หรือท่านจะปฏิเสธ”“ข้าไม่ปฏิเสธ”“เช่นนั้นเหตุใดจึงเป็นข้าไม่ได้ พี่เฉินกวนท่านรู้หรือไม่ว่าผู้ที่อยากให้อาจารย์ตายมากที่สุดก็คือเฟิงลี่เจิน”“เจ้าว่าอะไรนะ”แม้แต่เหรินซินที่แอบฟังอยู่ก็ตกใจจนแทบทรุด“เพราะเรื่องของพวกท่านแม้ว่าจะไม่มีใครรู้ แต่นางก็ยังอยากก้าวขึ้นสู่ที่สูงหากว่าท่านสามารถเป็นเจ้าสำนักได้ นางก็จะเคียงข้างท่านและเปลี่ยนกฎของสำนักใหม่ แต่ในเมื่อข้างกายของท่านมีเยว่ชิงชิง ทางเดียวที่จะอยู่ข้าง ๆ ท่านได้ก็มีแต่…”“เจ้าพูดบ้าอะไร! เฟิงลี่เจินเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ อีกอย่างในคืนนั้น!”“

ห้องเก็บศพ“เจ้า… อยากจะตรวจสอบผู้ใดก่อน”“หม่อมฉันอยากดูศพของนางรำที่พระองค์พูดถึงก่อนเพคะ”“ตกลง เจ้าเดินไหวแน่นะ”“เพคะ”แต่ท่านอ๋องก็ไม่ได้ปล่อยนาง พระองค์หันไปสั่งใต้เท้าหลี่เดินนำเข้าไปด้านในห้องเย็นซึ่งใช้เก็บศพ เมื่อไปถึงห้องด้านในสุดก็มีผ้าขาวคลุมร่างอยู่ ทั้งสองใช้ผ้าปิดจมูกก่อนที่จะเดินเข้าไป ท่านอ๋องเป็นคนผูกผ้าคลุมให้นางด้วยตนเอง เหรินซินหลบสายตาเขาทันที“ไปกันเถอะ”ท่านอ๋องประคองนางไปที่ศพของนางรำซึ่งยังคงสวมชุดในวันที่ตาย ใต้เท้าหลี่เปิดผ้าคลุมหน้าศพออกมาและเดินออกจากห้องไปในทันทีเพื่อให้ทั้งสองได้ตรวจสอบ “เหรินซิน เจ้ารู้สึกคุ้นหน้านางหรือไม่”กงเหรินซินมองไปที่ศพซึ่งมีริมฝีปากคล้ำและมีรอยแผลเล็กน้อย นางมองไปรอบ ๆ แต่ก็จำอะไรไม่ได้และดูเหมือนว่าความทรงจำของร่างเดิมก็ไม่ได้ช่วยอะไรนางสักเท่าไหร่“หม่อมฉันไม่คุ้นใบหน้านี้เลยเพคะ เป็นไปได้ว่าหากในตอนที่นางลงมืออาจจะเดินมาทางด้านหลัง เมื่อสั่นกระดิ่งหม่อมฉันก็นิ่งไปและถูกผลักตกน้ำ แต่จะรู้ได้เช่นไรกันว่านางเป็นผู้ทำร้ายหม่อมฉันและแม่นางซ่ง”“ตันฉินพบสิ่งเหล่านี้ในห้องพักของนาง อีกอย่างก็ยังมีกำไลที่เหมือนกับที่ข้ามีอีกหน

“หลอกใช้ข้างั้นหรือ กงเหรินซินนี่เจ้ากำลังล้อข้าเล่นอยู่หรือไม่”“เปล่าเพคะหม่อมฉันพูดเรื่องจริง อีกอย่างที่พระองค์ลงมือสืบเรื่องนี้ด้วยตนเอง ส่วนหนึ่งคงเพราะรู้สึกผิดเรื่องที่จับหม่อมฉันมาสอบสวนเมื่อคราวก่อนจนถูกจางลี่เหมยทำร้ายสินะเพคะ”ท่านอ๋องหมดทางเถียงเพราะกงเหรินซินรู้ทันเสียแล้ว ที่จริงต่อให้นางไม่ถูกทำร้ายเรื่องนี้เขาก็จะสืบให้กระจ่าง เพราะเรื่องก่อนหน้านั้นที่ซ่งจินหรูถูกสาวใช้ของพระสนมลี่จับไปขัง แต่กลับโทษว่าเป็นฝีมือนางเขาสืบแล้วก็เป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่เหรินซินไม่ได้ทำ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ทั้งปล่อยหนอน ชาดทาปากพิษและหลอกให้ไปที่ตำหนักเย็นล้วนเป็นฝีมือของกงเหรินซินเพราะสาวใช้ในวังเป็นคนสารภาพออกมาเองว่ารับเงินมาจากกงเหรินซิน“ข้าเชื่อในความจริง ข้ายอมรับว่าเข้าใจเจ้าผิดในครั้งนั้นจริง ๆ แต่หลังจากนั้นก็พยายามสืบเรื่องนี้ถึงได้รู้ว่าเจ้าคือผู้เสียหายมิใช่คนร้าย ข้าต้องขอโทษเจ้าอีกครั้ง”กงเหรินซินยิ้มน้อย ๆ และก้มหน้าลงอีกครั้งเพราะวันนี้ท่านอ๋องตั้งใจขอโทษนางอย่างเป็นทางการ“หม่อมฉันขอรับคำขอโทษนี้เอาไว้เพคะ”“เช่นนั้นหลังจากนี้…”ทรงตรัสได้เพียงเท่านั้นก็เงียบไป เห

สายตาของจินหรูมีทั้งน้อยใจ เสียใจและริษยาเมื่อเห็นกงเหรินซินที่เดินเข้ามาพร้อมกับคุณชายรองกงอวี้หานเพื่อมาถวายพระพรฮองเฮาและเหล่าพระสนมก่อนจะแยกตัวออกไปให้เหรินซินนั่งอยู่ที่ของสตรีซึ่งจัดแยกเอาไว้“หม่อมฉันกงเหรินซินถวายบังคมฮองเฮา และพระสนมเพคะ”“ลุกขึ้นเถอะ กงเหรินซินวันนี้เจ้าแต่งกายได้น่ามองยิ่งนัก ข้ายังคุยกับสนมลี่อยู่ว่าชุดของเจ้าช่างโดดเด่นอีกทั้งเข้ากับเสื้อคลุมขนสัตว์นี้ยิ่งนัก”“ขอบพระทัยฮองเฮาที่ทรงชื่นชมเพคะ หม่อมฉันได้รับเสื้อคลุมที่งดงามนี้มาจากหมิงชินอ๋องในคราวก่อน จึงสวมมาในวันนี้เพราะท่านอ๋องทรงขอเอาไว้ ดังนั้นจึงได้เลือกสีชุดที่เข้ากันกับเสื้อคลุมของพระองค์เพคะ”“อ้อ ฮ่า ๆ เป็นเช่นนี้นี่เอง เช่นนั้นข่าวลือที่ว่าหมิงชินอ๋องไม่ค่อยลงลอยกับเจ้า ก็คงจะเป็น… ข่าวลือที่ถูกสร้างขึ้นมาสินะ”ฮองเฮาตั้งพระทัยที่จะเหลือบไปมองทางฝั่งของจางลี่เหมยและซ่งจินหรูที่นั่งอยู่ข้าง ๆ สนมหลินซึ่งเป็นคู่ปรับของพระองค์ สนมหลินทำเพียงยิ้มให้อย่างมีมารยาท ส่วนซ่งจินหรูที่ยังนั่งสั่นอยู่กับจางลี่เหมยแทบจะไม่กล้าเงยหน้ามองไปที่ฮองเฮา“เอาล่ะเจ้ายืนนานแล้ว ไปนั่งเถอะงานจะเริ่มแล้วอีกสักครู่ฝ่า

“พี่หญิงใจเย็น ๆ ก่อนเจ้าค่ะท่านอย่าพึ่งโกรธ ข้าเชื่อว่าท่านพี่เว่ยเซียวคงมีเหตุผลที่ทำเช่นนั้น เรื่องที่คุกใต้ดินครั้งก่อนพระองค์รู้สึกผิดกับสกุลกงมากที่ท่านลงมือกับนาง”“นี่เจ้าจะบอกว่าที่ท่านอ๋องไปใกล้ชิดกับนางก็เพราะข้าใช้แส้เฆี่ยนนางไปหนึ่งทีงั้นหรือ แต่น้องหญิงครั้งนั้นเจ้าเป็นคนบอกข้าเองว่าท่านอ๋องไม่ใส่พระทัยนาง อีกอย่างต่อให้นางตายพวกเราก็ไม่ได้ทำผิดข้าเลยลงมือ มาวันนี้เจ้ากลับมาโทษว่าเป็นความผิดของข้างั้นหรือ”“ไม่ใช่เจ้าค่ะพี่หญิงท่านเข้าใจข้าผิดแล้ว ข้าหมายความว่ากงเหรินซินรู้จุดอ่อนของท่านพี่ ดังนั้นจึงใช้ความรู้สึกผิดนี้เล่นงานพี่เว่ยเซียว ข้าจะไม่รู้ได้เช่นไรว่าพี่หญิงหวังดีกับข้าถึงได้อยากจะแก้แค้นแทนข้าที่เกือบจมน้ำตาย”จางลี่เหมยเห็นว่าจินหรูเริ่มร้องไห้อีกครั้งหนึ่งแล้วนางจึงยอมเงียบลง แม้ว่าที่นั่งของทั้งคู่จะอยู่ไกลคนอื่น ๆ แต่คงไม่ดีนักหากจะนั่งคุยเรื่องแบบนี้กันตรงนี้บ่อย ๆ“ช่างเถอะข้าเก็บความแค้นในวันนี้เอาไว้หมดแล้ว กงเหรินซินข้าไม่มีทางยอมแพ้เจ้าอีกแล้ว”แต่กงเหรินซินไม่ได้สนใจผู้อื่นนอกจากมองไปที่ลานประลอง ซึ่งท่านอ๋องและองค์ชายหลาย ๆ คนกำลังทำการประลองยุทธ