Semua Bab Mr. Lopez's Sex Slave: Bab 121 - Bab 130

Nang gabing iyon, habang mahimbing na natutulog sina Marlo at Erlo sa bagong crib, at si JP naman ay nakatulog na rin sa sofa sa sala, muling naupo si Elara sa tabi ng bintana ng kanyang kwarto. Malamig ang simoy ng hangin mula sa labas at tahimik ang buong paligid. Dito niya naramdaman ang bigat ng araw na lumipas, ngunit kasabay rin niyon ang hindi matatawarang kapayapaan sa puso.Habang nakatingin siya sa madilim na langit na may mangilan-ngilang bituin, hindi niya naiwasang mapangiti at sabay bulong sa sarili. "Thank you, Lord, for giving me a life that I will forever cherish. Thank you for giving me Marlo and Erlo and also to those many blessings you gave me that made thw rwason why I am not crawling for lifting up my family in terms of financial condition." Pagkatapos magnilay-nilay ni Elara ay dinalaw na rin ito ng antok kaya nahiga na ito sa kaniyang kama saka natulog na. Naging maayos at mapayapa naman ang unang gabi niya kasama ang kaniyang kambal na anak dahil hindi pa ito

Ginagamit na naman ni Lia ang pagpapa-awa upang makalusot kay Marco ngunit hindi nito nagustuhan ang tugon niya. Wala na itong pakealam kung ano man ang patutunguhan ng pag-aaway nila ni Marco. Parang bigla na lamang lumabas ang tunay na kulay ni Lia. "Why do you sound like you doesn't care about Mikaela?" takang tanong ni Marco at parang may kung anong pumasok sa kaniyang isip. "Did you just use her so you can be with me again?" "How adre you, Marco!" galit na saad ni Lia. "Hindi ko ginamit si Mikaela. I love her more than YOU, love her. Bakit, sino ba ang narito palagi upang samahan siya, tinimplahan siya ng gatas tuwing iiyak ito sa madaling araw, sino ba ang gumagawa no'n? Ako, hindi ba! At ano ngayon, Marco? Kung ginamit man kita, hindi mo ba ako ginamit rin? Sa katawan ko, sa atensyon ko, sa oras ko? Pareho lang tayong marumi. Huwag kang magmalinis sa harap ko."Tiningnan siya ni Marco isang titig na puno ng matinding galit at awa. Hindi para kay Lia. Para sa batang natutulog

Nagkatinginan sina Marco, Oliver, at Steve saka napako muli ang tingin kay Ben na tila ba sabay-sabay silang napahinto sa mga sinabi nito. Muling tumibok nang mabilis at malakas ang puso ni Marco na tila ba ay may kuryenteng dumaloy sa kaniyang katawan. Sa wakas, maliliwanagan na siya sa akusasyong bigla na lamang namuo sa kaniyang utak. Masasagot na rin kahit papaano anf kaniyang pagdududa. "Anong sabi mo?" mariing tanong ni Marco, nais na kompermahin ang mga tinuran ng lalaki upang makasiguro. "May kopya po ako ng CCTV noong gabing narito kayo," ulit ni Ben, medyo kinakabahan na. "Nasa flash drive ko po. Nai-save ko kasi ewan ko, Sir, may kutob lang talaga ako noon na may kakaiba sa nangyari. Parang may hindi tama. Kaya sinigurado kong may kopya ako kahit pa nag-expire na 'yung file sa system.""Nasaan 'yan ngayon?" mabilis na tanong ni Marco. Napatayo na ito nang tuwid, tila ba handang umalis at puntahan ang kinaroroonan ng flash drive anumang oras."Nasa apartment ko po, Sir. Ma

"Si Marlo at Erlo na po ang tinutukoy ninyo, Nay," sabay tawa ni Elara habang sinilip ang tulog na kambal sa crib. "Nanganak na po ako, isang linggo na rin silang kasama namin ni JP dito."Napanganga si Nanay Esther sa gulat. "Ano?! Aba’t hindi niyo man lang kami na-update!" sabay buntong-hininga at pilit na ngiti. "Pero salamat naman at maayos kayo. Naku, sobrang mga napaka-pogi ng mga anak mo. Lalaki ba talaga iyang dalawa na 'yan?" "Pasensya na po talaga, Nay. Ang dami rin po kasing nangyari. Biglaan ‘yung lahat, tapos andito na rin kami sa Palawan," dagdag pa ni JP, halatang guilty.Natawa sina JP at Elara sa naging reaksyon ng mga ito nang makita sa camera sina Marlo at Erlo. "Opo, Nay, lalaki po silang dalawa.""Grabe naman, Ate, kambal pala ang anak mo," mangiyak-iyak na saad naman ni Thea. "Sana po ay nandiyan din kami para naman makasama at makita namin ang mga babies mo, Ate. Nakakagulat naman ang beauty nila." "Nako, salamat," natatawang sagot nito. "Kamusta na nga po pal

Dalawang araw na puno ng paghihintay, pangungulila, at hindi mapakali na malaman na ang katotohanan. Nasa opisina lamang siya, kunwaring abala sa mga papeles na kailangan niyang asikasuhin. Ngunit sa totoo lang, wala ni isa roon ang naintindihan niya. Ang mga letra ay nagsasayaw lang sa harap ng mata niya, parang mga paalala ng bigat ng iniinda ng puso’t isipan niya.Maya’t-maya ang pagtingin niya sa kanyang telepono. Kahit walang notification, binubuksan pa rin niya ito, paulit-ulit, umaasang may mensaheng paparating. Parang nakakabaliw. Parang lahat ng bagay sa paligid niya ay walang ibang ibig sabihin kundi ang kasagutan na hinihintay niya.Lumipas ang ilang oras. Napahilig siya sa likod ng kanyang upuan, pinikit ang mga mata, pilit pinapakalma ang sarili. Hindi nito namalayan na bumukas ang pintuan ng kaniyang opisina. Pumasok ang kaniya ina at ama at nadatnan nila ang balisang si Marco. "Marco?" tawag ng mahina ngunit nag-aalalang tinig ng kanyang ina.Napamulat si Marco at agad