Lahat ng Kabanata ng Savage Billionaire Series 7: Hendrick Montañez: Kabanata 11 - Kabanata 20

Pasado alas-dies na ng gabi ngunit hindi pa rin dalawin ng antok si Laica. Nakahiga na siya sa kama at hindi na mabilang kung ilang beses na siyang pabaling-baling doon. Napakakomportable ng silid na kinaroroonan niya. Malawak iyon, may aircon dahilan para hindi siya mainitan hindi tulad sa silid niya sa kanilang bahay at higit sa lahat ay malambot ang kama na kahit siguro maghapon siyang nakahiga ay hindi sasakit ang kanyang likod.Napakakomportable… pero hindi niya magawang makatulog. Punong-puno ng samu’t saring isipan ang utak niya. Gulong-gulo siya sa lahat ng nangyayari sa buhay niya. Kabaliktaran ng komportableng silid na kinaroroonan niya ngayon ang dibdib niyang labis na nakadarama ng alalahanin.Mablis siyang napaupo sa kama at isinandal ang kanyang likod sa headboard niyon. Napatitig pa siya sa kabilang panig ng kama. Bakante pa iyon at hindi niya sigurado kung doon matutulog si Hendrick. Ipinagpilitan nitong doon siya matulog sa silid na iyon. Nangangahulugan ba iyong tabi

“Hindi ko alam kung paano mo natatagalang tumira sa ganitong bahay, Rick. Kaunti na lang, halos kalaki na ito ng silid mo,” wika ni Vladimir habang iginagala nito ang paningin sa bahay na inuupahan niya.“You are exaggerating, Vlad. Bahay pa rin naman itong maituturing,” aniya sabay lapag ng dalawang lata ng beer sa ibabaw ng center table. Naupo rin siya sa pahabang bangkong gawa sa kahoy saka pinagnmasdan ang kaibigan niya.Vladimir was just standing. Pinagmamasdan nito ang kabuuan ng bahay na wari bang hindi ito makapaniwalang magagawa niyang tumira roon.Hindi iyon ang unang beses na nakapunta roon si Vladimir. Sa tuwina ay lagi nitong kinukuwestiyon kung bakit niya pa kailangang mangupahan sa ganoong kaliit na bahay gayong ang laki ng bahay ng kanyang mga magulang. May sarili rin siyang condo unit na napasakanya nang tumuntong siya sa edad na bente-uno. Kung hindi niya man gustong bumuklod sa mga magulang niya, maaari siyang umuwi sa sarili niyang condo unit.“Hindi ko sukat akala

Agad na sumalubong kay Laica ang katahimikan pagkapasok na pagkapasok niya pa lamang sa gate ng bahay na kanyang sadya. Bukas iyon dahilan para sumilip na siya sa loob hindi pa man tinatawag ang taong sadya niya. Hindi niya alam kung bakit siya nagkalakas ng loob na magtungo roon. She felt so helpless and the man living on that house was her last resort to the problem that she had--- si Rocco.Tinawagan niya ang numerong ibinigay nito. Sa kabila ng mariin niyang pagtanggi sa alok nito at sa tahasan niyang pagtataboy sa binata ay darating pa rin pala ang pagkakataong lalapitan niya ito.She roamed her eyes around the place. Agad na ibinigay ni Rocco ang address na iyon nang tawagan niya ito at magpahiwatig siyang tinatanggap na niya ang alok nito. Mas gusto raw nitong magkausap sila nang personal at dahil sa labis na pangangailangan, kahit may pag-aalinlangan man ay lakas-loob na niyang tinungo ang naturang address.“R-Rocco...” tawag niya rito habang nakatayo na sa may bukana ng gate.

Napaupo nang tuwid si Laica sa may passenger’s seat nang pumasok ang sasakyan ni Hendrick sa gate ng isang malaking bahay. Hindi niya pa mapigilan ang bahagyang pag-awang ng kanyang bibig dahil sa paghangang umusbong sa kanyang dibdib.No doubt, the house in front of her was screaming with so much class. Every detail of it was showing wealth. Halatang ang nakatira roon ay nagmula sa angkang tinitingala sa lipunan. Sa katulad niyang lumaki lamang sa isang payak na pamilya, wala yatang tiyansang makadaupang-palad niya ang katulad ng mga ito.Laica sighed heavily. Maliban na nga lang sa sitwasyon niya ngayon. Wala siyang mapagpipilian kundi ang harapin ang mga taong nakatira sa bahay na kinaroroonan niya. Asawa na siya ni Hendrick. Ano man ang gawin niya, makakaharap at makakaharap niya pa rin ang pamilya nito.“Let’s go,” narinig niyang aya na ni Hendrick sa kanya. Nag-alis na ito ng seatbelt sa katawan saka nagpatiuna na sa paglabas ng sasakyan.Wala nang nagawa pa si Laica kundi ang l

Pasado alas-siyete ng umaga nang magising si Laica nang sumunod na araw. Dali-dali siyang bumangon at inayos ang kamang hinigaan saka pumasok sa banyo upang maghilamos at magmumog. Siniguro niya pang maayos na ang kanyang sarili bago siya lumabas ng naturang silid.Katulad nang nagdaang gabi, hindi sa silid na iyon natulog si Hendrick. Alam niyang sa sofa sa sala ito nagpalipas ng magdamag. Mas pinili nitong doon na lamang matulog kaysa ang tumabi sa kanya sa mismong kama nito. Bagay iyon na kahit hindi niya aminin sa kanyang sarili ay nakadagdag pa ng sakit sa kanyang dibdib.Not because she was anticipating for something to happen between them. Hindi naman iyon ang kanyang punto. Hindi niya lang maiwasang isipin na ganoon na ba talaga siya kadisgusto ni Hendrick ngayon para hindi na nito naisin pang tumabi sa kanya?Hindi niya pa maiwasang alalahanin ang mga nangyari kahapon. Matapos nilang manggaling sa bahay ng lolo nito ay halos hindi sila nagkibuang dalawa. Hindi niya maunawaan