All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 211 - Chapter 220

Chapter 211 Napakamot si Miguel sa ulo, malinaw ang pagkabigla at kaunting pagkabahala sa mukha. Halatang hindi sanay sa ganitong klaseng tanong mula sa kanyang ina, at lalo na’t ang buong opisina ay parang isang entablado ng isang pelikula. Habang nagsasalita ang kanyang ina, naramdaman ko ang bigat ng sitwasyon, parang ako na lang ang naiwan sa pagitan ng mag-ina na ito. "Mom, hindi ko pa kailangan ng pamilya!" sagot ni Miguel, medyo nangingiti na parang pilit na pinapalakas ang loob. "Hindi ba’t nagsimula lang ako bilang acting-CEO?" Sumimangot ang ina ni Miguel, ang mga mata nito ay nag-aalangan at puno ng panghihinayang. "Oo nga, acting lang ang title mo, pero hindi mo ba naiisip na baka mamaya mag-acting-acting ka na lang hanggang pagtanda mo? You’re almost 30 na, anak. Kung ako sa’yo, maghanap na ng girlfriend, at baka dito pa sa secretary mo!" sabay turo sa akin na ngayo'y hindi ko na alam kung paano mag-react. Pilit kong iniiwasan ang mga mata nilang pareho, pero sa

Chapter 213 Miguel POV Hindi ko alam ang gagawin ko. Parang binagsakan ako ng langit at lupa nang marinig ko mula sa bibig ni Mommy na may malubha siyang sakit. “Shit, ano ba ang dapat kong gawin?” gulong tanong ko sa aking isipan habang nakatingin sa kanya—nakahiga, nanghihina, at may pa-haplos pa sa dibdib na parang anytime ay aatakihin ulit. Hindi ako sanay makakita ng ganitong Mommy. Siya ang matatag, maingay, at makulit kong ina. Pero ngayon, parang isa na lang siyang pasyente na naghihintay ng milagro. Napatingin ako sa labas ng ospital. Tila ba pati araw ay nalulungkot para sa amin. “Paano kung totoo? Paano kung wala na talaga siyang matagal na panahon?” Napakagat ako sa labi. Tumingin muli sa ina. Nakatitig siya sa akin… may konting ngiti. “Anak, hindi ko na alam kung aabot pa ako sa future grandchild ko. Pero sana, makita ko man lang ang magiging ina nito bago ako...” Napapikit ako. Damn it, Jhanna… kailangan ba talaga ikaw? "Mom, ‘wag ka nang magsalita.

Chapter 215 Napalingon ako kay Mommy nang bigla siyang magsalita. "Huh? Ano yun ulit anak? Di ko narinig nang mabuti." Agad akong ngumiti ng pilit at umiling. "Ah, wala 'yon, Mom. Sabi ko lang… bagong simula nga talaga ito." sabay iwas ng tingin at kunwaring may inaayos sa cellphone. "Oo naman! At huwag kang mag-alala, ako na ang bahala sa lahat. Lalo na kay Jhanna. Ako ang magpapalapit ng loob niya sayo," proud pang sambit ni Mommy habang tila may binubuong plano sa isipan. Napabuntong-hininga na lang ako. "Kailangan ko na talagang paghandaan ang gulong ‘to." bulong ko sa sarili. Habang umaandar ang sasakyan pa-uwi ng mansyon, panay ang sulyap ko kay Mommy na abala sa kanyang cellphone. Akala ko ay nagte-text lang siya, pero ilang saglit pa'y bigla siyang natawa at nagsalita. "Hello, Mari. Napatawag ako para sabihing sa susunod na buwan ay—sa wakas!—ikakasal na ang anak ko!" Napaangat ang kilay ko at napalingon agad sa kanya. "Oo, alam mo ba? Mistisa ang mapapang

Chapter 217 Miguel POV Pinagmamasdan ko si Jhanna habang sinusukatan. Tahimik siya, pero alam kong nag-iisip. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya, pero sigurado ako—isa na naman itong bagyo na ako ang may gawa. Pero kahit ganoon, bakit parang… hindi ako nagsisisi? Napatingin si Jhanna sa akin. Napakunot ang noo niya ng bahagya, sabay irap. 'Okay, nagsisisi na ako ng konti,' bulong ko sa sarili. Pagkatapos nitong sukatan ay lumapit ito sa akin at kinurot ako. Dahil sa pagkabigla, di ko naiwasang mapalakas ang “Ay!” ko, na agad kong tinakpan ng kunwaring pag-ubo. “Uhm, sorry… dry throat,” palusot ko habang tinatapunan ako ng mga bisita ng maikling tingin. Lumapit si Jhanna at bumulong, “Sa labas. Now.” Malamig ang boses niya. Yung tipong parang ngiti lang ang kulang at instant horror movie na. Wala akong nagawa kundi sundan siya habang tahimik siyang lumabas ng sliding door papunta sa garden. Sa Garden... Paglabas ko ay nakita ko siyang nakatayo mala

Chapter 219 Lumipas ang mga araw, naging linggo, at ngayon… buwan na ang nakalipas. Parang isang iglap lang ang lahat. Hindi ko namalayan na narito na kami—ang araw ng kasal namin ni Miguel. Maaga pa lang ay abala na ang buong paligid. Ang hardin ng mansion ay punung-puno ng bulaklak, puti at champagne gold ang tema. Ang bawat sulok ay may nakabantay—hindi lang basta mga gwardya kundi mga taong bihasa, may postura, at may dalang earpiece na para bang isang VIP event. “Miguel, ang dami yata nito?” tanong ko habang sumisilip mula sa kwarto kung saan ako inaayusan. “Gusto ko lang siguraduhin na walang kahit anong aberya, Jhanna,” sagot niya habang tinitingnan ang paligid, hawak ang phone at kausap ang team leader ng security. “Ayokong may manghimasok o manggulo. Ikaw ang bride ko—ayoko kang kabahan kahit isang segundo.” At doon ko muling nakita ang lalaking hindi ko akalaing magiging parte ng buhay ko. Hindi ito tungkol sa engrandeng kasal. Kundi sa taong handang gawin ang l