All Chapters of THE CONTRACT WIFE: A DANGEROUS UNCLE: Chapter 401 - Chapter 409

Chapter 412 Kinabukasan, nagkita kami sa isang lumang warehouse sa labas ng lungsod—isang lugar na matagal na naming ginagamit bilang tagpuan kapag may sensitibong misyon. Pagpasok ko, naroon na sina Cherie at Demon, parehong nakasuot ng dark tactical gear. May nakalatag na mapa sa ibabaw ng mesa, kasama ang ilang mga larawan at dokumentong galing sa mga koneksyon ni Demon. “Base sa huling intel,” sabi ni Demon habang itinuturo ang isang pulang marka sa mapa, “huling nakita ang ama mo sa isang abandonadong villa sa may silangang bahagi ng Florence. May mahigpit na bantay, at malakas ang hinala namin na hawak siya ng Red Serpents.” Tumikhim si Cherie, sabay turo sa isa pang larawan. “Kung totoo ‘to, Jasmine, malamang ginagamit siya bilang leverage laban sa’yo. Ito ang gawin nilang panangga upang wala kang gagawing ikakasama ng iyong ama." Tahimik akong napatingin sa mga larawan, pinipigilan ang galit na unti-unting sumisirit sa loob ko. Kahit anong mangyari, ililigtas kita, Pa

Chapter 414 Ngumisi siya, ngunit malamig, walang init ng pagkilala. "Maraming bagay ang hindi mo pa alam. At kung hindi kayo maingat, baka hindi lang clone ang problema natin—baka mas malalim pa." Ramdam ko ang bahagyang pagpitik ng mga daliri ni Demon sa tabi ko, hudyat na handa siya kung sakaling may biglaang mangyari. Si Cherie naman ay hindi na inaalis ang kamay sa hawak niyang armas. "Kung gano’n, sino talaga ang dapat naming paniwalaan?" tanong ko, halos bumulong. Tumikhim siya at tumalikod, tinapik ang mesa kung saan may nakakalat na mga mapa at litrato. "Sasagot ako… pero hindi dito. Maraming matang nakatingin." Sa sandaling iyon, mas lalo akong naguluhan—at mas lalong dumami ang tanong kaysa sagot. Pero nagkatinginan kami nina Demon at Cherie nang biglang magsalita siya ng mahina, halos pabulong pero malinaw ang bigat ng tono. "Maghanda kayo… alam na nila andito na kayo. Pumunta kayo sa may kusina, may makikita kayong carpet doon. Tanggalin ninyo at buksan ang dalawang

Chapter 416Sa bawat segundo, lalong lumalakas ang ugong ng motor. Hindi ito bangka—mas malalim at mas matinis ang tunog.“Jet ski…” bulong ni Demon, nanlilisik ang mga mata. “Mas mabilis sila sa atin.”“Hindi sila makakadaan nang madali sa makipot na pasok ng ilog na ’to,” sagot ni Elias habang patuloy na nagsasagwan. “Pero maghanda kayo. Kapag lumitaw sila, hindi na natin maiiwasan ang putukan.”Hinugot ko agad ang aking baril, ramdam ang lamig ng bakal sa palad ko. Si Cherie naman ay mabilis na nag-reload ng kanyang rifle.Sa di-kalayuan, lumitaw ang dalawang jet ski, sakay ang apat na lalaki na naka-itim at may suot na tactical vest. Isang tingin pa lang, alam kong hindi basta-basta ang mga ito—mga sanay pumatay.“Jas, ikaw sa kanan. Demon, sa kaliwa. Ako sa gitna,” mabilis na utos ni Elias.Bago pa sila makalapit, biglang may narinig akong pamilyar na tunog sa unahan—click… kasunod ng mahinang ugong na parang mula sa ilalim ng tubig.“Mine trap?” tanong ko, nakakunot ang noo.Ngu

Chapter 418Demon POVIto ang kinatatakutan ko… kaya ayaw na ayaw kong galitin si Jas—dahil buhay ang kapalit.Hindi siya basta-basta pumapatay para lang magpatahimik. Kapag gumalaw si Jas, may rason, at siguradong wala nang makakatakas.Ngayon, nakikita ko na naman ang tingin niyang iyon… malamig, walang emosyon, at nakatutok lang sa isang bagay—paghiganti.Kung ako ang kalaban, mas pipiliin ko pang tumakbo sa gitna ng bagyo kaysa harapin siya sa ganitong estado.Alam kong sa bawat hakbang niya ngayon, parang may dumadagundong na orasan sa paligid—bilang ng segundo bago bumagsak ang hatol.Tahimik lang siya, pero ramdam ko ang tensyon sa hangin.Si Cherie, alam din ang ibig sabihin nito; nakita ko kung paano siya bahagyang huminga nang malalim, parang naghahanda na rin sa nalalapit na salpukan.Sa teritoryo ni Damian, walang lugar para sa mahina.At ngayong galit si Jas… wala ring lugar para sa awa.Hanggang nagsalita ito, malamig at mababa ang boses na parang gumagapang sa ilalim ng

Chapter 420Elias POV(Ama ni Jasmine)Bawat putok ng baril ay parang pumapalo sa dibdib ko, hindi lang dahil sa ingay kundi dahil sa takot na baka tamaan ang anak ko.“Jasmine! Umatras ka!” sigaw ko habang tinamaan ko ang isang tauhan ni Damian sa binti. Pero parang wala siyang naririnig—punong-puno siya ng galit. Alam kong matagal niya itong inipon, at ngayon ay parang isang bagyong handang sumira ng lahat sa harap niya.Nakipagpalitan ako ng putok sa kaliwang bahagi kung saan nagkukubli ang tatlong tauhan ni Damian. Isa-isa silang bumagsak, pero hindi ako nakampante. Sa ganitong laban, isang maling galaw lang ay katapusan.Mula sa gilid ng usok, nakita ko si Damian na nakatutok ang baril kay Jasmine. Ang puso ko ay halos tumigil sa pintig. Mabilis akong gumapang, ginamit ang mga nasusunog na kahon bilang takip, at tinutok ko ang baril sa kanya.Pero bago ko mahila ang gatilyo, si Damian ay biglang ngumisi at sumigaw,“Kung tunay kang ama, pigilan mo siya… o pareho kayong mawawala!”