เสียงประกาศจากรถหาเสียงดังกระหึ่มไปทั่วทั้งชุมชนทำให้ชาวบ้านร้านตลาดออกมายืนอยู่ด้านข้างถนนเพื่อมองดูผู้สมัครเข้าชิงตำแหน่งนายกเทศบาลประจำตำบลแห่งนี้
บนด้านหลังรถกระบะคันโก้ ‘นายนารถ นฤปนาท’ นักการเมืองท้องถิ่นอดีตนายกฯ 3 สมัย ลงชิงตำแหน่งอีกครั้ง
นารถใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีขาวด้านหลังมีโลโก้ชื่อพรรคและเบอร์ผู้สมัคร ลำคอคล้องพวงมาลัยดอกดาวเรืองสีเหลืองสด ใบหน้าเขายิ้มแย้ม ดวงตาภายใต้กรอบแว่นใสบ่งบอกถึงความเป็นมิตรและจิตใจดีอยู่เสมอ
“สวัสดีครับพ่อแม่พี่น้อง สวัสดีครับ สวัสดีครับ อ้าว! สวัสดี สวัสดี ทิด! สวัสดี ป้า! สวัสดี”
เขาโบกไม้โบกมือให้กับชาวบ้านทั่วไป ทั้งคนไม่คุ้นหน้า คนคุ้นเคย และคุ้นหน้าคุ้นตากันดีอยู่แล้วพร้อมร้องทักทายยกมือไหว้ เพราะทำงานอยู่ในพื้นที่นี้มานานนับ 10 ปี ทำให้รู้จักชาวบ้านเสียมากกว่ารู้จักญาติพี่น้องของตนเองเสียอีก ด้วยภาพลักษณ์นักการเมืองจิตใจดี คนซื่อ มือสะอาด ก็ยิ่งทำให้ชาวบ้านทั้งรักทั้งบูชาท่านอดีตนายกฯ 3 สมัย อย่างที่คิดจะเปลี่ยนใจเลือกคนใหม่ได้ยาก เรียกได้ว่าหาเสียงพอเป็นพิธีเพราะนอนมาชัดๆ
ทว่าการรักษาภาพลักษณ์กลับเป็นสิ่งที่จำเป็นเพราะโครงการใหญ่ในภายภาคหน้าจะต้องได้รับความยินยอมของชาวบ้าน ยิ่งเชื่อใจ อะไรอะไรก็ยิ่งจะง่าย
และเมื่อรถเคลื่อนมาถึงหน้าบ้านที่เป็นแหล่งชุมชนมีคนอยู่เยอะ รถบิ๊กอัพก็จอดอย่างรู้งาน
นารถลงจากรถยกมือรับไหว้เหล่าชาวบ้านที่ต่างมาให้กำลังใจ บางคนก็ยื่นดอกไม้ให้ บางคนก็เอาพวงมาลัยมาคล้องคอ บางคนเข้ามาจับมือเอ่ยคำพูดชื่นชมให้กำลังใจ
“ท่านครับ ขอให้ท่านได้เป็นนายกฯ สมัยที่สามนะครับ”
“ท่านต้องได้แน่นอนครับ”
“ท่านครับ นี่บ้านผมครับ ท่อน้ำตรงนี้น้ำไม่ระบายเลยครับ ฝนตกหน่อยน้ำก็ท่วมครับ”
“อ้อๆๆ นิรยะ”
“ท่านคะ ปีนี้ลูกหนูจะเข้ามอสี่ ฝากท่านด้วยนะคะ”
“อืม... นิรยะ”
“ท่านครับ นี่ลูกสาวผม ปีนี้จบปริญญาตรีแล้วครับ อยากให้ทำงานใกล้บ้าน”
“อืม... นิรยะ”
“ท่านคะ ปีนี้ถนนเข้าบ้านเราคงได้ลาดยางสักที”
“ใช่ๆ ผมก็คาดหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น นิรยะ”
ทุกข้อร้องเรียน ทุกข้อแสดงความคิดเห็น คนที่นารถจะหันไปหาก็คือ... ‘นิรยะ’ คนสนิทของเขา เป็นสัญญาณว่าให้เก็บข้อมูลทุกอย่าง และเจ้าของใบหน้าหล่อเข้ม นิ่ง และดูดุ ก็พยักหน้าน้อยๆ ว่ารับทราบ
เพียงชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตและกางเกงสแล็คดำทั้งชุดปรายตามอง คนที่ยืนรายล้อมรอบตัวนารถก็รีบบอกความต้องการและรีบถอยห่างอย่างเร็วเพราะต่างรู้กิตติศัพท์ของนิรยะดี
ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่านิรยะเข้ามาอยู่กับนารถเมื่อไร รู้แค่ว่าเมื่อ 5 ปีก่อนที่นารถโดนถล่มยิงจากคู่อริ นิรยะคือคนที่พานารถฝ่าวงล้อมดงกระสุนรอดตายมาได้ จากนั้นเขาก็ได้กลายเป็นมือขวาคนสนิทตามประกบนารถไปทุกที่ ที่ใดมีนารถน้อยนักที่จะไม่เห็นนิรยะ แต่หากไม่มีนิรยะก็ยังมีเหล่าลูกน้องคนสนิทที่ว่ากันว่าเขาคัดเลือกมาเองกับมือ
หากนารถเป็นสิงโตเฒ่าเจ้าป่า นิรยะก็เป็นสิงห์หนุ่มที่พร้อมขย้ำทุกคนที่เข้ามากล้ำกรายนายของเขา
นารถยังคงเดินทักทายชาวบ้านในชุมชน เขาไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธทุกคำร้องขอ เพียงแต่บอกให้นิรยะบันทึก เพราะเป็นอันรู้กฎกันดีว่าไม่ควรให้คำสัญญิงสัญญาใดๆ กับชาวบ้าน ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำให้ตามคำร้องขอ แต่เป็นเพราะไม่ได้อยู่ในที่รโหฐาน แต่เป็นที่สาธารณะ ดังนั้นการรับปากหรือยืนยันตามสิ่งที่ร้องขอจะกลายเป็นการหาเสียงที่ผิดกฎและหากฝ่ายตรงกันข้ามต้องการเอาสิ่งนี้มาเล่นงาน นั่นจะกลายเป็นฝ่ายนารถที่แพ้ฟาวล์ตั้งแต่ยกแรก
“จดไว้ให้ครบนะนิรยะ อย่าให้ขาดตกสักคนหนึ่ง”
“ครับท่าน ไม่ต้องห่วงครับ”
เสียงกว้างกังวานของนารถที่เอ่ยกับนิรยะดั่งจะกำชับให้คนสนิทรอบคอบอย่าทิ้งขว้างความต้องการของชาวบ้าน ทว่ากลับจงใจให้คนที่อยู่ด้านข้างได้ยินชัดเช่นกัน แค่นั้นชายชาวบ้านที่มาร้องขอความช่วยเหลือก็ตาวาวขึ้นด้วยความดีใจ เมื่อได้รู้ว่าสิ่งที่ขอไปนั้นท่านอดีตนายกฯ ใส่ใจ และเมื่อขบวนหาเสียงเคลื่อนไปข้างหน้า ชายชาวบ้านก็รีบป้องปากกระซิบบอกคนที่อยู่ด้านข้างโดยเร็ว
“ท่านนายกฯ นารถกำชับคุณนิให้จดเรื่องเดือดร้อนของพวกเราทุกคนแล้ว ท่านบอกด้วยนะว่าอย่าให้ขาดตกสักคนหนึ่ง”
จากนั้นปากต่อปากก็ป้องกันไป สีหน้าชาวบ้านคือความหวัง และสีหน้าของนารถก็คือความหวังเช่นกัน ส่วนสีหน้าของนิรยะคือราบเรียบดังเดิม
“เพราะเนเน่ทำให้พี่เปลี่ยนใจ พี่ยังยืนคำเดิมว่าพี่ทำทุกอย่างเพื่อเรา พี่ถึงให้ทางเลือกเขา แต่ถึงเขาไม่รับ พี่ก็ไม่คิดจะเอาชีวิต เพราะพี่รู้แล้วว่าคนที่สูญเสียไม่ได้มีแค่พี่ พ่อ และพี่อร แต่ยังมีเนเน่ด้วย พี่เลยส่งหลักฐานทุกอย่างไปให้เจ้าหน้าที่ ให้กฎหมายจัดการเขา เพราะพี่รู้ว่าคนอย่างเขาหากหมดอำนาจก็ไม่ต่างจากตายทั้งเป็น นั่นคือการแก้แค้นที่ยุติธรรมที่สุดสำหรับพี่แล้ว”ดวงตาคมเข้มฉายแววรักและเข้าใจทอดมองเนตรชนกที่หลับตาพิงศีรษะกับเสาศาลาริมทะเล ปลดปล่อยหยาดน้ำตาหลั่งไหลลงมาเป็นสาย นรกานต์ขยับเข้าใกล้กระชับฝ่ามือที่กอบกุมกระโปรงตนเองแน่นให้คลายออก เขาลูบไล้ปลอบประโลมเจ้าของฝ่ามือนั้นอย่างอ่อนโยน“พี่เคยคิดว่า... หากหัวใจไม่มีความแค้น พี่ก็คงมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ถึงตอนนี้พี่ก็ยังคงคิดแบบนั้น... พี่อยากให้เนเน่ชดใช้”เนตรชนกลืมตามองผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า หล่อนมองลึกเข้าไปในดวงตาเขา เพราะคำพูดกับน้ำเสียงและสัมผัสจากเขาช่างสวนทาง“หมายความว่ายังไง”“พี่ลืมสิ่งที่พ่อของเนเน่ทำกับครอบครัวพี่ไม่ได้หรอก และพี่ก็แน่ใจว่า เนเน่เองก็ลืมเรื่องพ่อแม่ไม่ได้เหมือนกัน พี่ไม่ได้ขอให้เนเน่ให
“ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องคุยกันหรอก คุณพ่อก็ตายไปแล้ว เรื่องที่ผ่านมาฉันต้องขอโทษแทนคุณพ่อ ขอโทษที่สุด ฉันจะเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วจะกลับไปอยู่เมืองนอก จะไม่กลับมาที่นี่อีก เรื่องที่เกิดขึ้นฉันขอให้เลิกแล้วต่อกันได้ไหม”หัวใจของนรกานต์ไหวยวบเพราะเสียงหวานปนเศร้าไม่เหลือเค้าคุณหนูเนตรชนกช่างเอาแต่ใจ เกือบเดือนที่เขาเฝ้าดูแลตั้งแต่วันที่หล่อนได้รับบาดเจ็บ เขาแทบไม่ปล่อยให้หล่อนคาดสายตา แม้แต่เมื่อเช้าที่หล่อนออกจากโรงพยาบาล เขาก็ได้แต่เฝ้ามองด้วยความห่วงใย เพราะกลัวหล่อนจะรับกับความจริงที่โหดร้ายไม่ได้เหตุการณ์ในอดีตนั้นนารถผิดเต็มๆ แต่เหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป เขาก็ส่วนผิดอยู่มาก เขาไม่ควรลากหล่อนมาอยู่ในวังวนความแค้น เพราะถ้าไม่นับว่านารถเป็นพ่อ เนตรชนกเองก็เป็นเด็กที่แม่ตายจากเหตุการณ์ความโลภของนารถเช่นกันแต่เพราะ ‘หัวใจ’ มันห้ามได้ยากแม้จะบอกตัวเองว่าหล่อนเสนอเขาก็แค่สนอง และนั่นจะเป็นแผนสำรองหากนารถไม่เดินตามเกมที่เขาขีดไว้ แต่เมื่อความสัมพันธ์เกิดขึ้นแล้ว เขาจึงได้รู้ว่า... เขาพ่ายแพ้ เพราะความรักของเนตรชนกบริสุทธิ์นัก บริสุทธิ์ทั้งร่างกายและจิตใจ จนเขาละอายใจ“เล
ในวันนี้เนตรชนกเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่พ่อเพียรสร้างมากับมือมันคือความสูญเปล่า เพราะหากมือของเรานั้นเปื้อนไปด้วยเลือดและหยาดน้ำตาของใครคนอื่น อยากได้อยากมีจนต้องฉกฉวย เอารัดเอาเปรียบ โกงกิน ยักยอก และสารพัดที่จะทำให้ตนเองอยู่จุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารในยามละจากโลกนี้ไป แม้มิตรสักคนที่จะร้องไห้คร่ำครวญแสดงความเสียใจให้ก็ไม่มี ทั้งยังเอาสิ่งใดไปไม่ได้เลย ส่วนสิ่งที่ทิ้งไว้นั้นก็ไม่ใช่คำเยินยอสรรเสริญ หากแต่เป็นเสียงกร่นด่าและคำสาปแช่ง ให้ตกนรกมอดไหม้‘ตายเสียได้ก็ดี ไอ้คนหนักแผ่นดิน’‘ไอ้เราก็หลงนับถือมัน คิดว่าจะเป็นคนดี ที่ไหนได้เลวสุดๆ’‘ก็ใครจะไปรู้ว่ามันนี่แหละเป็นเจ้าพ่อค้ายาตัวเบ้ง แล้วที่ดินที่เราจำนองมันไว้ เราจะได้คืนไหม’‘ไอ้คนกินถนน ไอ้คนกินบ้านกินเมือง มันคงตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิดแน่ ดูสิ มันตายไป เส้นผมสักเส้นก็เอาไปไม่ได้’เสียงผู้คนในวัดพูดคุยกันขณะที่หล่อนเข้าไปขออัฐิของพ่อยังก้องอยู่ในหัว นั่นยิ่งทำให้เนตรชนกสั่นสะอื้นอย่างหยุดไม่ได้ หล่อนกอดรัดห่อผ้าขาวแน่น หวังว่าความรักของหล่อนจะส่งผ่านไปถึงพ่อ เพราะแม้พ่อจะทำสิ่งเหล่านั้นและทำให้แม่ต้องตายจากหล่อนไป แต่หล่อนก็ตัดข
นรกานต์แตะปลายนิ้วกับฝ่ามือบอบบาง ค่อยๆ สอดฝ่ามือเข้าไปกระชับ ทรุดร่างลงนั่งคุกเข่าแนบแก้มสากที่มีไรเคราเขียวครึ้มกับฝ่ามือนั้น “เนเน่ฟื้นขึ้นมาสักทีสิครับ ฟื้นขึ้นมาฟังผมอธิบายทุกอย่าง ผมอยากบอกคุณด้วยตัวของผมเอง คุณจะโกรธจะเกลียดผมก็ได้ ขอให้คุณฟื้นขึ้นมาเท่านั้น อย่าเอาแต่หลับอยู่แบบนี้เลยนะ มันไม่ต่างจากการทรมานผมเลย ยี่สิบปีที่ผ่านมานี้ผมมีแต่ความแค้นหล่อเลี้ยงหัวใจ แต่นับจากนี้ผมจะอยู่เพื่อความรัก เนเน่ตื่นขึ้นมาฟังผมอธิบายก่อนนะครับ ไม่เอาหลับอยู่แบบนี้นะ ตื่นนะครับ”และเสียงเคาะกระจกที่ดังขึ้นก็ทำให้นรกานต์หันมองคนที่ยืนอยู่ด้านนอก รอยยิ้มแห้งแล้งส่งให้กันก่อนที่เขาจะกระชับฝ่ามือนุ่มอีกครั้ง จูบเบาๆ ที่ปลายนิ้ว อยากให้หล่อนซึมซับความรู้สึกของเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ “รีบตื่นขึ้นมาเร็วๆ นะครับเนเน่ มีหลายอย่างที่รอให้คุณไปจัดการ”นรกานต์ที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเดินออกมาหาอรนุชที่ยืนรออยู่ด้านนอกห้องปลอดเชื้อ สายตาของพี่สาวยังคงมองเข้าไปด้านใน“หมอเขาว่ายังไงบ้างละกานต์” หล่อนหันมาถามในทันทีเมื่อนรกานต์เดินมาถึง“พ้นขีดอันตรายแล้วครับพี่อร แค่รอเธอฟื้นเท่านั้น”“แ
เนตรชนกสั่นสะอื้น ดวงตาฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำมองพ่ออย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่คำพูดและการกระทำของพ่อคือคำตอบที่จริงสุด แต่ถึงอย่างนั้นหล่อนก็ไม่อยากยอมรับความจริงที่โหดร้ายนี้ “คุณพ่อ... คุณพ่อบอกเนเน่ว่าคุณแม่ถูกลูกหลงเพราะไปหาเพื่อน ในวันที่บ้านเพื่อนโดนคนร้ายเข้ามาปล้นแล้วคุณแม่อยู่ด้วยพอดี คุณแม่ก็เลยโดนคนร้ายมันฆ่า คุณพ่อ... เป็นอย่างนั้นใช่ไหมคะ”“ที่พ่อคุณบอกน่ะจริง แต่ที่บอกไม่หมดก็คือ ไอ้คนร้ายนั่นมันไม่ได้เข้ามาปล้น แต่มันคือคนที่พ่อคุณจ้างมาฆ่าพ่อแม่ผม และแม่ของคุณท่านรู้แผนการ ท่านก็เลยรีบมาบอกให้พ่อแม่ผมหนี แต่มันยังช้าไปพ่อคุณ... แม้จะรู้ว่าแม่ของคุณอยู่ที่นี่ด้วย แต่ความชั่วมันบดบังใจ ความโลภที่อยากได้เงินมันมีมากกว่าความรักและความถูกต้องให้กับเพื่อนกับเมียยังไงล่ะ แทนที่พ่อคุณจะสั่งระงับ เขากลับเฉย ปล่อยให้เมียตายแลกกับเงินค่านายหน้าหนึ่งร้อยล้านแล้วคุณรู้ไหมว่าทำไมพ่อคุณต้องส่งคุณไปเมืองนอกทันที ไม่ใช่เพราะกลัวว่าคุณจะถูกทำร้าย หรือกลัวคุณจะตายเหมือนแม่ แต่เป็นเพราะเขากลัวว่าคุณจะรู้ความจริงไง ความจริงที่ว่าพ่อของคุณเป็นคนสั่งฆ่าแม่ของคุณด้วยตัวเองในวันนั้น ไม่ได้มีแค่พ่อแม
“มึงไม่ต้องมาพูดมากอีนุช! มึงไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย สาระแนมามีส่วนร่วม หรือมึงเป็นเมียไอ้นิมัน มึงถึงได้ช่วยมันทุกอย่าง แล้วมึง ไอ้นิรยะ กูเห็นไอ้เด็กนั่นมันตายกับตากูเอง มันไม่มีทางเป็นมึงไปได้ พวกมึงรวมหัวกันแบล็กเมล์กูใช่ไหม มึงไม่ใช่ไอ้เด็กนั่น เพราะถ้ามึงยืนอยู่นี่ แล้วไอ้เด็กเปรตนั่นเป็นใคร!”“ก็น้องชายของนุชไงคะ!”เสียงแหลมกราดเกรี้ยวบ่งบอกถึงความแรงในอารมณ์ทำให้ทุกคนชะงัก นารถตะลึงมองอรนุช นิรยะแค่นยิ้มแต่ดวงตาฉายแววเจ็บปวด และเนตรชนกที่ร้องไห้โฮ“น่าสงสารนิรยะนะคะ ต้องมาถูกคนชั่วฆ่าตายตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ไม่มีโอกาสจะเติบโตด้วยซ้ำ ท่านรู้ไหมคะ นิเขาอยากเป็นตำรวจเหมือนพ่อค่ะ แต่เขาไม่มีโอกาส แต่นุชกับพ่อให้โอกาสนรกานต์ได้! เพื่อวันนี้ไงคะ โอกาสที่นุชกับพ่อรอคอย แต่พ่อไปสวรรค์ก่อนก็เลยไม่ทันได้เห็นจุดจบของท่านในวันนี้ และนุชกับนรกานต์ก็โชคดีค่ะ ที่มีเพื่อนของพ่อคอยช่วยเหลืออีกแรง”“ใครอีก พวกมึงมีใครช่วยอีก!”และผู้กำกับบัญชาที่เดินออกมาจากด้านในของบ้านก็ทำให้นารถโกรธจนตัวสั่น เพราะผู้กำกับบัญชาเป็นคนช่วยเขาวิ่งเต้นเรื่องคดีความของนิรยะ ทั้งยังเป็นคนตรวจสอบประวัติของนิรยะด้วยตั