All Chapters of ยุทธการรักของเหล่าภรรยา: Chapter 131 - Chapter 140

ชายหนุ่มโรยผงสีขาวยังปากแผล ฉีเหอ สูดลมหายใจลึก ๆ เพื่อข่มกลั้นความเจ็บปวด ที่กำลังแผ่ไปทั่วร่าง เขารู้ดีว่าพิษนี้หาได้ธรรมดาเลย แต่จากการใช้ปราณขับพิษออกทางรูขมขน ทำให้พอทุเลาลงได้บ้าง แม้เขาต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วน แต่นายหญิงต่างหากที่มีความสำคัญกว่าชีวิตของเขาในตอนนี้ ทว่าผู้เป็นนายนั้น หัวรั้นเพียงใดเขาย่อมรู้ดีกว่าใคร เพราะเขาเลี้ยงดูแม่ทัพหนุ่มมาด้วยตนเอง ย่อมรู้จักชายหนุ่มดีว่าจะไม่มีทางทอดทิ้งเขาไปเป็นแน่ หมับ! ถงเจี้ยนหลางมองมือหนา ที่จับแขนตนเองในตอนนี้ “ข้ารู้ดี ว่ากำลังทำสิ่งใด ท่านเลี้ยงข้ามาตั้งแต่เกิด มิเชื่อใจข้าเลยหรืออย่างไรกัน” ฉีเหอคลายมือออก ปล่อยให้ผู้เป็นนายจัดการกับแผลของตนเอง ทุกอย่างเสร็จสิ้นในเวลาอันสั้น ก่อนที่แม่ทัพหนุ่มจะให้สองผู้ติดตาม พาฉีเหอกลับไปรักษาตัวในเมือง ก่อนที่ชายหนุ่มและผู้ติดตามที่เหลือจะเหวี่ยงกายขึ้นม้า ห้อตรงไปยังทิศทางของที่หมายขบวนรถม้าเจ้าสาวในแม่ทัพแดนตะวันออก ร่างงามในชุดเจ้าสาว มองไปยังกลุ่มคนชุดดำ ที่ล้อมรถม้าของนางเอาไว้ หญิงสาวยืนอยู่บนหลังคารถม้า ในมือมีแส้หนังงูสีดำที่กำลัง

“เอาเถอะ! ว่าแต่เหตุการณ์เมื่อครู่ เจ้าได้รับบาดเจ็บที่ใดบ้างหรือไม่” “ไม่เลยเจ้าค่ะ ข้าปลอดภัยดี” “ดีแล้ว...ข้าจะได้ไม่ถูกผู้คนตราหน้า ว่าภรรยาเพียงหนึ่งเดียวยังมิอาจปกป้องได้” ถงเจี้ยนหลางอยากที่จะตบปากตนเองยิ่งนัก เขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด จึงได้พูดออกไปเช่นนั้น ยิ่งเห็นไหล่บางสั่นไหวน้อย ๆ ใจของเขายิ่งรู้สึกกระวนกระวาย ทว่าก็ไม่อาจเอ่ยสิ่งใดออกมาได้ เขาปลอบโยนสตรีเป็นที่ใดกันเล่า “...” เหลียนม่งหยา ข่มกลั้นความกรุ่นโกรธจนสั่นไปทั้งร่าง หญิงสาวจำต้องความคุมลมหายใจ มิให้อีกฝ่ายจับได้ถึงโทสะที่ก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง มิเช่นนั้นภาพลักษณ์ของภรรยาที่นางวางไว้จะหายไป ขบวนรถม้าเจ้าสาวเคลื่อนตัวจากช้า ๆ เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น เมื่อเวลาล่วงเลยกำหนดจนใกล้เวลาฟ้ามืดแล้วเมืองหลวง ศาลาริมทะเลสาบ ร่างระหงในชุดคลุมสีดำ ยืนอยู่ด้านในอย่างสงบ เพื่อเฝ้ารอการมาของใครสักคน “เรียนนายหญิง คนของเราที่อยู่ในกองทัพปีศาจแจ้งว่าขบวนเจ้าสาวถึงชายแดนแล้วขอรับ” “นางยังอยู่สินะ” “ขอรับ”

เมื่อลับร่างของภรรยา ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ เขาชื่นชมในการตระเตรียมทุกอย่างของฉีเหอยิ่งนัก หากเป็นคืนเข้าหอของบุรุษอื่น ๆ ในเหล้ามงคลมักมีสิ่งปะปนลงไป เพื่อให้คู่บ่าวสาวผ่อนคลาย และลงเอยกันอย่างง่ายดาย ทว่าฉีเหอกลับทำอย่างที่พูด หากไม่ได้มีใจเขาก็มิคิดทำร้ายจิตใจภรรยา ด้วยอารมณ์ที่เกิดจากฤทธิ์ยา มิใช่จากความรู้สึกของเขาและนาง ภายในห้องอาบน้ำ ร่างบางถอนหายใจอย่างโล่งไปทั้งอก นางรู้สึกกลัวที่จะดื่มสุราในกา ทว่าเพียงน้ำรสร้อนแตะปลายลิ้น นางก็รับรู้ได้ทันทีว่าสุรามงคลหาได้มีสิ่งใดเจือปน ความอุ่นซ่านพลันเกิดขึ้นชั่ววูบ ก่อนที่จะหายไป เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเจ้าบ่าวของนางยังอยู่ด้านนอก หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยล้าจากการเดินทาง จึงเร่งจัดการกับตนเองอย่างรวดเร็ว เวลาผ่านไปกว่าครึ่งก้านธูป ร่างงามในชุดนอนสีขาว ได้ก้าวพ้นประตูห้องอาบน้ำ กลับเข้าสู่ห้องนอน ร่างบางเดินไปยังเตียง ดวงตาคู่งามหรี่มองร่างเหยียดยาวที่นอนหลับตานิ่ง หญิงสาวไม่คิดที่จะเอ่ยสิ่งใดออกมา นางทำเพียงนั่งลงบนเตียงก่อนจะค่อย ๆ เอนกายลงนอนเงียบ ๆ ถงเจี้ยนหลางมองร

ภายในห้องหนังสือ “ดูสิ่งที่นางทำสิ นางมิคิดเกรงใจสามีเช่นข้าเลยสักนิด” เมื่ออยู่ในพื้นที่ส่วนตัว ชายหนุ่มก็ได้ปลดปล่อยทุกความรู้สึกที่อัดอั้น กับการขุ่นเคืองภรรยา ที่ดูจะมองไม่เห็นมันเลยสักนิดเดียว “ท่านแม่ทัพย่อมรู้แก่ใจ เรื่องคุณชายหลิวนะขอรับ อีกอย่างข้าน้อยก็อยู่กับฮูหยินตลอดนะขอรับ ยืนยันได้เป็นอย่างดี ว่ามิได้มีสิ่งใดเสียหายเกิดขึ้นอย่างแน่นอนขอรับ” ฉีเหอ พูดตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เพราะการออกนอกจวนของนายหญิงของบ้าน จะต้องมีเขาและสาวใช้หลายนางติดตามไปเสมอ ดังนั้นเรื่องเกินเลยเสียหายของนางย่อมไม่มีทางเกิดขึ้น แต่จะนายของเขามากกว่า ที่ไม่รู้ใจตนเองเอาเสียเลย ว่าช่วงนี้แม่ทัพหนุ่มแสดงอาการหึงหวงภรรยาอย่างออกนอกหน้า คงมีเพียงคนตาบอดเท่านั้นที่จะมองไม่เห็นมัน ซึ่งหนึ่งในนั้นคงมีแม่ทัพหนุ่มรวมอยู่ด้วยกระมัง “แล้วผู้คนจะรู้ด้วยไหมเล่า ว่าเขาเป็นเช่นนั้น” ถงเจี้ยนหลางยังคงพยายามหาข้อโต้แย้ง แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดคิดเช่นนั้น “ผู้คนทั่วทั้งเมืองต่างรู้ดีนะขอรับ” ฉีเหอเองก็

“อ๊า...ท่านพี่....” เหลียนม่งหยาไม่อาจปฏิเสธในความหฤหรรษ์ กับสิ่งที่สามีมอบให้ในตอนนี้ได้ หญิงสาวบิดเร้าไปทั้งกายด้วยความเสียวซ่าน เรียวขางามถูกตรึงเอาไว้ให้แยกออกกว้าง เพื่อเปิดทางให้แก่สามีได้กลืนกินส่วนลับของนางได้อย่างถนัด ถงเจี้ยนหลางเพิ่มจังหวะในการดูดกลืนให้เร็วขึ้น เพียงครู่เดียวร่างงามได้กระตุกเกร็ง ก่อนที่น้ำหวานจากช่อบุพผาจะไหลออกมาสัมผัสยังลิ้นสาก ชายหนุ่มไม่คิดจะเสียเวลา รีบตวัดปลายลิ้นกลืนกินความหวานนั้นจนหมดสิ้น ก่อนจะลุกขึ้นขยับทาบทับไปบนร่างงาม ที่กำลังอ่อนระทวยอยู่ใต้กายแกร่ง ชายหนุ่มโน้มกายลงซุกไซ้ยังซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากหน้าจูบซับเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนไปขบติ่งหูเล็กด้วยความเอ็นดู “คืนนี้พี่จะไม่หยุด ต่อให้เจ้าคิดห้ามก็ตาม”ถงเจี้ยนหลางเอ่ยข้างใบหูของภรรยาด้วยน้ำเสียงแหบพล่า ความต้องการของเขานั้น มันมากจนเรียกว่าล้นทะลักออกมาเลยก็ว่าได้ในตอนนี้เมื่อไร้คำตอบจากภรรยา แม่ทัพหนุ่มจึงเข้าข้างตนเอง ว่าภรรยานั้นพร้อมใจที่จะร่วมหมอนในคืนนี้ ชายหนุ่มซุกใบหน้ากับลำคอขาวเนียนอีกครั้งถงเจี้ยนหลาง ขยับกายลุกขึ้นนั่งอยู่ระหว่างขาของภร