Semua Bab ยุทธการรักของเหล่าภรรยา: Bab 141 - Bab 146

ยามบ่ายในวันถัดมา เหลียนม่งหยา นั่งนิ่งยังโต๊ะอาหาร หญิงสาวหาได้แตะต้องมันแม้แต่น้อย นางทำอาหารเฝ้ารอสามีที่ยังไร้ข่าวคราวที่แน่ชัด “ได้ข่าวว่าอย่างไร” หญิงสาวเอ่ยถามคนในชุดสีดำ ที่ปรากฏกายจากด้านหลังของนาง ใบหน้าที่ไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ นั้นช่างแตกต่างจากความร้อนรุ่มอยู่ภายในใจ ฉีเหอไม่คิดจะบอกข่าวของสามีนางทั้งหมด เมื่อเป็นเช่นนี้นางจำต้องใช้คนของนางเอง จะเป็นการที่ดีสุด มิเช่นนั้นนางก็ไม่อาจรู้ได้ว่าต้องรอสามีอยู่เช่นนี้อีกนานเท่าไหร่ “ท่านแม่ทัพตกอยู่ในวงล้อมของศัตรู ข้าน้อยคิดว่าหากไร้กองทัพหนุนเข้าช่วยเหลือ มิช้าคงต้องเสียท่าเป็นแน่ขอรับ” “พวกเจ้าสำรวจเส้นทางแล้ว ไร้เส้นทางหลบเลี่ยงออกมาได้ใช่หรือไม่” “เรียนนายหญิงย่อมเป็นเช่นนั้นขอรับ ตอนนี้ท่านแม่ทัพยังพอต้านรับได้ แต่คงได้ไม่นานเพราะกองทัพเริ่มจะขาดเสบียงและน้ำขอรับ” “คนของเราที่รวบรวมได้ คงไม่พอต่อกรสินะ เอาเป็นว่าจัดเตรียมทุกอย่างที่จำเป็น ข้าจะชิงตัวสามีข้า มันผู้ใดขัดขวางข้าจะไม่ละเว้น” “น้อมรับคำสั่งขอรับ” ร่า

ทางด้านฉีเหอ พ่อบ้านจวนแม่ทัพกำลังซุ่มมองกองทัพของศัตรู พร้อมการหยั่งเชิง จากที่เขามองในตอนนี้ กำลังคนขององค์ชายฉิงหานเองก็ไม่ได้มากมาย ทว่าทุกคนกลับเป็นขุนพลมือดี ที่ถูกคัดเลือกมาในศึกครานี้โดยเฉพาะ หากไม่ใช่เหตุบังเอิญ เขาก็คงไม่มีวันรู้เลยว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ในครั้งนี้เป็นผู้ใด แต่ถึงกระนั้นมันก็สายไปที่จะแจ้งให้แก่ผู้เป็นนายได้ทราบ เขาไม่อาจนำเรื่องที่รู้มาหารือผู้ใดได้เลย เพราะไม่อาจรู้ได้ว่านอกจากแม่ทัพจางซินแล้ว ยังมีผู้อื่นอีกหรือไม่ที่ร่วมมือ ทางเดียวในตอนนั้นคือคิดหาหนทางเข้าช่วยเหลือผู้เป็นนาย แต่เขาไม่คิดเลยว่าฮูยินในท่านแม่ทัพ จะเป็นผู้ลงมือด้วยตนเอง ท่านหญิงเหลียนไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ เขาไม่แปลกใจเลยทำไมพระชายาถงลู่ลู่ ถึงเลือกนางมาเป็นน้องสะใภ้ “เตรียมตัวให้พร้อม เราจะเข้าจู่โจมเพื่อเบนความสนใจของทหารบางส่วนเท่านั้น กำลังของพวกเราไม่อาจที่จะล้มคนขององค์ชายฉิงหานได้ทั้งหมด” “ขอรับท่านฉีเหอ” เวลาผ่านไปเพียงครึ่งก้านธูป เสียงการระเบิดก้พลันเกิดขึ้น ฉีเหอขมวดคิ้วเป็นปมด้วยความสงสัย ใ

ขวับ! ปลายแส้เปลี่ยนทิศอย่างรวดเร็ว มีดสั้นที่ควรจะพุ่งไปยังทิศทางของสามี มันกลับถูกทำให้พุ่งไปยังทิศทางเดิม ฉึก! องค์ชายฉิงหานดวงตาเบิกโพลง เมื่อแรงเฮือกสุดท้าย ที่เขาตั้งใจจะฉวยโอกาส ลงมือต่อศัตรูคู่แค้นอย่างถงเจี้ยนหลาง กลับถูกขัดขวางและกลายเป็นเขาที่ต้องตาย มีดสั้นที่ปักยังลำคอ ทำให้ฉิงหานไม่อาจเปล่งเสียงใดออกมาได้ ดวงตาที่เบิกกว้างไม่อาจหลับลงได้ ร่างสูงในชุดเกราะสีทองทรุดลงกับพื้นดิน ก่อนจะแน่นิ่งไปโดยที่ดวงตาไม่อาจปิดลงได้ นักฆ่าหนุ่มเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ทว่าเขาก็มิอาจที่จะหลีกหนีจากตรงนี้ได้เลย สิ่งเดียวที่ทำได้คือต้องฝ่าออกไปเท่านั้น องค์ชายฉิงหานนั่นขลาดเขลา ไม่ว่าผู้ใดตักเตือนก็มิคิดจะฟัง การสิ้นใจด้วยมือสตรีนับว่าโชคดีกว่าตายด้วยมือเด็ก ฉึก! นักฆ่าหนุ่มดวงตาเบิกโพลง เลือดสีดำคล้ำค่อย ๆ ไหลออกจากมุมปาก ชายหนุ่มไม่จำเป็นต้องคิดให้มากความ นี่คือการปิดปากเขาได้ดีที่สุด เหลียนม่งหยา ขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นนักฆ่าหนุ่ม ทรุดลงกับพื้นดินเบื้องหน้านาง หญิงสาวก้าวเข้าไปยืนมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเห็นใจ แต่จะทำอย่างไรได้ ทุกคนล้วนมีหน้าที่ต