All Chapters of My Demon Cat Boss นางแมวจอมมารของท่านประธาน: Chapter 31 - Chapter 40

               ตามจริงแล้วเธอเป็นเลขาของเขาที่แทบจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยด้วยซ้ำ แม้กระทั่งประวัติ ครอบครัว หรืออื่นๆ นอกจากรู้แค่ว่าเขาเป็นประธานบริษัทที่เธอทำงานอยู่และมีเพื่อนชื่ออัคคีซึ่งอัคคีก็ไม่ใช่มนุษย์อีก และดูเหมือนว่าดีนจะไม่รู้เสียด้วยซ้ำ มันเลยน่าแปลกที่ทุกเรื่องของเจ้านายดูเป็นความลับหรือว่าเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ และอีกอย่าง..แค่คำถามนี้เขากลับทำหน้านิ่งทันทีเลยด้วยซ้ำ นั่นยิ่งทำให้นิลมณีสงสัยกว่าเดิม               “ก็แค่...มันใกล้บริษัท”เขาตอบแบบไม่ใส่ใจเท่าไหร่นักก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขกที่เธอพาเดินเข้ามา นิลมณีขมวดคิ้วมุ่น ดีนดูไม่กล้าสบตาเธอเหมือนก่อนหน้านี้ที่เอาแต่จ้องเธอไม่หยุด นิลมณีจึงเดินไปนั่งลงข้างๆเขาพร้อมหันทั้งตัวไปทางเขาตั้งท่าจะถาม               “ครอบครัวคุณล่ะคะ? คุณเปิดบริษัท

เพราะมัวแต่ยุ่งวุ่นวายกับพลังของเธอที่แยกตัวออกมาเป็นเจ้าแมวสีนิลและยังต้องมาวุ่นวายกับดีนผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของเธออีก จนเธอไม่มีเวลาที่จะตามหาอดีตจอมปีศาจเลย...แม้แต่กลิ่นไอก็ยังเลือนลางหายไปจนเธอเองก็จับต้นชนปลายไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องเดินทางไปหาที่ไหนและเขาคนนั้นคือใครกันแน่หลังจากที่ย้ายข้าวของเข้าบ้านต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำและเข้าห้องของตัวเอง ยังดีที่บ้านหลังใหญ่แบบนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียวถึงจะอยากอยู่คนเดียวมากกว่าก็เถอะ นิลมณีล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้างดวงตาสวยลืมตาตื่นขึ้นมาเต็มตา นอนยังไงก็นอนไม่หลับเลย...จนดึกดื่นเงียบสะงัดกอกแกรก กอกแกรก...นอนคิดถึงเรื่องอดีตจอมปีศาจอยู่บนเตียงดีๆก็ได้ยินเสียงจากด้านนอกประตู นิลมณีเหลือบสายตามองไปทางประตูด้วยสีหน้าเรียบเฉย ผีสางอะไรเธอไม่กลัวอยู่แล้วเพราะเธอคลุกคลีกับมันมานานมาก จะมีผีตนไหนกล้าที่จะเข้ามายุ่งกับเธอถึงแม้ตอนนี้เธอจะไม่มีพลังแล้วก็เถอะ แต่เธอมั่นใจว่าจิตใจของเธอแข็งแรงพอสมควรกับเรื่องลี้ลับพวกนี้กอกแกรก...เสียงยังคงดังขึ้นไม่หยุดแถมยังกระทบกับประตูไม้ของห้

            ก๊อกๆ ...            นิลมณีไม่ทันได้ตอบอะไรก็ได้ยินเสียงเคาะประตูขัดจังหวะเสียก่อน ทั้งดีนและเธอหันไปทางประตูก่อนที่ดีนจะหันหน้ากลับมามองเธอพลางถอนหายใจ ทำไมเธอถึงรอดตัวทุกครั้งที่เข้าต้องการจะถามกันนะ เขาแค่อยากจะรู้ความรู้สึกของเธอก็เท่านั้น...            “เชิญครับ...” ดีนเอ่ยทั้งที่ยังคงหันไปจ้องมองนิลมณีไม่วางตา ก่อนที่คนที่มาเคาะประตูจะเดินเข้ามาและไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลอย่างพัชรรินทร์ที่พึ่งลงจากลิฟต์ไปเมื่อก่อนหน้าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เธอเดินเข้าพร้อมในมือถือแฟ้มเอกสารพลางปรายสายตามองนิลมณีด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่กลับหันไปยิ้มหวานให้ดีนแทน            “นี่คือเอกสารของพนักงานใหม่ค่ะประธาน...วันนี้เธอจะเข้าไปแนะนำตัวในห้องประชุมในฐานะหัวหน้าฝ่ายการตลาด” พัชรรินทร์เอ่ยพร้อมยื่นเอกสารให้เ

ตั้งแต่ทำงานด้วยกันกับดีนมาปกตินิลมณีและดีนจะตัวติดกันตลอด แต่พอช่วงหลังๆมานี้ แม้จะทำงานอยู่ห้องเดียวและเหมือนจะไปทานข้าวด้วยกันเพราะดีนเป็นคนเอ่ยปากชวนเสมอ แต่ก็มักจะถูกขัดจากพัชรรินทร์และฮู่ลี่ที่เอาเรื่องงานมาอ้างแยกดีนออกไปเสมอ และวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน...ด้วยความที่นิลมณีเป็นห่วงเนื่องจากหนึ่งในหญิงสาวที่ชวนดีนไปทานข้าวเสมอนั้นไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นปีศาจ ขึ้นชื่อว่าปีศาจจิ้งจอกตำนานก็มักจะจบลงที่ควักหัวใจของชายหนุ่มหรือหญิงสาวมากินเป็นอาหารเพื่อเสริมพลังของตัวเอง เพื่อที่ตัวเองจะได้เป็นอมตะ...เธอจึงแอบตามพวกเขามาเงียบๆ สุ่มดูอยู่ข้างนอกและพลางตัว..“ร้อนก็ร้อน...หมอนั่นก็ซื่อบื้อชะมัด” นิลมณีพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด ตัวเธอเองแอบซุ่มดูอยู่นอกร้านอาหารแห่งหนึ่ง แม้จะใส่แว่นและผ้าโพกหัวเพื่อพลางตัวแต่ก็ไม่อาจจะทนไม่บ่นเรื่องแดดจ้าได้...ทำไมเธอต้องมาทนทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ...เธอแอบคิดในใจ ไม่ใช่ว่าหาเหตุผลไม่ได้ แต่หากปล่อยให้โดนนางปีศาจจิ้งจอกกินไปเสียเธออาจจะได้พบกับอดีตจอมราชาก็ได้...แล้วทำไมเธอถึงเลือกที่จะช่วยกันล่ะ ในหัวตีกันยุ่งๆไปหมดจนไม่ได้ทันได้สังเกตว่าคนในร้านที่เธอมาเฝ้าดูได้หา

แม้ใบหน้าสวยจะเต็มไปด้วยรอยตบ เธอก็ยังหยัดตัวลุกขึ้นมาจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะกลับขึ้นไปทำงานตามปกติ เพียงแต่เธอเลือกที่จะหลบหน้าดีนก็เท่านั้น มีหรือที่ดีนจะไม่สังเกตเห็นแม้เธอจะพยายามนั่งทำงานหน้าคอมแล้วหันไปทางอื่นก็ตามดีนนั่งขมวดคิ้วมองท่าทีของนิลมณพักหนึ่ง ก่อนจะเห็นรอยแดงบนใบหน้าที่ดูผิดปกติ ใบหน้าของเธอบวมเปล่งไม่เรียวสวยเหมือนก่อนหน้าที่เขาได้จ้องมอง ด้วยความสงสัยดีนเลือกที่จะเดินเข้าไปที่โต๊ะทำงานของเธอ นิลมณีก็เลือกที่จะหันเก้าอี้หลบเขาอีกจนเขาเดินอ้อมไปทางด้านที่เธอนั่งแล้วถือวิสาสะหันเก้าอี้ของเลขาสาวให้กลับมาเผชิญหน้ากับเขาใบหน้าสวยเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ รอยบวมแดงนั้นเป็นรอยนิ้วมืออย่างชัดเจน ดีนยิ่งขมวดคิ้วและขบกรามแน่นกว่าเดิม สายตาคมที่ดูสงสัยในตอนแรกเปลี่ยนเป็นดุดันจนน่ากลัว...“ใครเป็นคนทำคุณ”“อะไร...”“ผมถามว่าใครเป็นคนทำคุณ!” เผลอเอ่ยเสียงดุจนคนที่นั่งอยู่อย่างนิลมณีถึงกับสะดุ้งเล็กน้อย เพราะดีนไม่เคยเป็นแบบนี้เลย เขาไม่เคยขึ้นเสียงหรือดุเธอเลยสักครั้ง มีแต่ทำหน้ากวนประสาทไปวันๆ แต่นี่เขากลับดูโกรธจนเธอเองรู้สึกเกรง“ฉัน...จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ไม่รู้จักยัยพวกนั้นสั