Semua Bab My Demon Cat Boss นางแมวจอมมารของท่านประธาน: Bab 11 - Bab 20

นั่งรถ Lexus คันหรูภายใต้ความเงียบอยู่นาน มีเพียงซันนี่ที่พยายามพูดเจื้อยแจ้วชวนคุยไปเรื่อยเปื่อยด้วยความรู้สึกตื่นเต้น แม้นิลมณีจะไม่ได้สนใจในสิ่งที่ซันนี่พูดเท่าไหร่แต่ก็ยังพอ เออ ออห่อหมกไปบ้างแล้วเบือนหน้าออกไปนอกรถแทน ทุกการกระทำของนิลมณีนั้นอยู่ในสายตาของดีน เพราะเธอรู้ว่าเขากำลังจ้องมองเธออยู่ถึงไม่ค่อยอยากหันไป “ไหนว่าเป็นเพื่อน ดูไม่ค่อยจะสนใจเพื่อนที่กำลังคุยด้วยเท่าไหร่เลยนะครับคุณเลขา” อยู่ๆเขาก็พูดออกมาโต้งๆเสียอย่างนั้น นิลมณีปรายสายตาไปทางต้นเสียง เม้มริมฝีปากบางสวยไว้แน่นก่อนจะหันไปทางซันนี่ที่ทำหน้างงกับคำพูดของดีน “คุณซันนี่...ไม่สิ ซันนี่ ฉันต้องขอโทษด้วยนะถ้าท่าทีของฉันดูเหมือนไม่สนใจ แต่ฉันเป็นคนแบบนี้...ความจริงแล้วฉันฟังที่เธอพูดอยู่” นิลมณีหันไปจับมือของซันนี่เอาไว้ด้วยสีหน้ารู้สึกผิดถึงแม้จะแสร้งทำก็ตามที ซันนี่ยิ้มตอบรับพร้อมกับจับมือของนิลมณีเอาไว้แน่นสีหน้าดูดีใจที่นิลมณีห่วงความรู้สึกของเธอ “ไม่เป็นไร ฉันพอรู้ว่าคุณ...เอ่อ นิลน่าจะเป็นคนเงียบๆ เพื่อนกันต้องรับนิสัยกันได้อยู่แล้ว ฉันรู้ว่านิลไม่ใช่

               นิลมณีในชุดเดรสแขนยาวสีขาวที่เธอไม่ชอบ แต่ต้องสวมใส่มันเพราะผู้เป็นเจ้านายต้องการให้ดูสุภาพที่สุด ถึงแม้จะเป็นขายาวแต่มันกลับเป็นแขนยาวลายลูกไม้บางๆ ลำคอระหงส์ถูกประดับด้วยสร้อยคอผ้าลายลูกไม้เช่นกัน เครื่องประดุบต่างหู ข้อมือล้วนแต่เป็นเพชรแท้ที่ดีนซื้อให้ ความสั้นของกระโปรงชุดเดรสเหนือเข่าขึ้นมาอยู่พอสมควรกระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูสีขาวเข้ากับชุดที่เธอใส่ ใบหน้าถูกแต่งแต้มอย่างสวยงามแต่สีหน้าของนิลมณีกลับบึ้งตึงตลอดการนั่งรถไปกับเขา เธอแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องสีขาว ทั้งที่เธอบอกเขาไปแล้วว่าเธอชอบสีดำมันดูดีกว่าแต่เขากลับตอบเธอมาว่า               ‘เราไปพบลูกค้า ไม่ได้ไปงานศพลูกค้า’               ใครๆเขาก็ใส่สีดำกันทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเขาจะคิดเล็กคิดน้อยไปทำไม...ถึงแม้ว่าชุดที่เธอเลือกจะดำสนิททั้งแต่หัวจรดเท้

“เฮ้ยๆ ใจเย็นก่อนเพื่อน..” อัคคีถึงกับเอ่ยห้องห้ามเพื่อนของเขาหลังจากที่ได้ยินแบบนั้น แน่นอนว่าผู้ชายด้วยกันย่อมรู้ดี ถึงเขาจะไม่ใช่มนุษย์แต่เขาก็พอที่ตามยุคตามสมัยอยู่บ้าง ดีนหันไปมองหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าที่ตัวเองพูดนั้นเป็นเรื่องปกติ “บอสคะ...จะชวนผู้หญิงทุกคนไปดูแมวที่ห้องแบบนี้มันใช้ได้เหรอคะ?” นิลมณีเอ่ยพลางหันไปขมวดคิ้วใส่เขา โลกปีศาจมันก็คือโลกคู่ขนาน ยุคสมัยไปทางไหนโลกคู่ขนานก็ไปทางนั้นไม่มีอะไรแปลกแยกออกจากกัน “ถ้าอย่างนั้นผมเอาแมวมาให้คุณดูดีไหม? ช่วงนี้มันดูดุและดูอารมณ์ไม่ดีบ่อย คุณชอบแมวน่าจะเคยศึกษาพฤติกรรมมันมาบ้าง” ดีนเอ่ยต่อ ทำเอาทุกคนถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก ไม่รู้ว่าเขากวนประสาทหรือว่าเขาไม่รู้ความหมายของการชวนผู้หญิงไปดูแมวที่ห้องกันแน่ แต่สำหรับนิลมณีนั้นเชื่อความคิดแรกเสียมากกว่า เพราะเธอเคยเห็นเขาชวนผู้หญิงไปดูแมวที่ห้อง! “ขอโทษทีนะคะ ฉันเป็นเลขาไม่ใช่สัตวแพทย์” เธอเอ่ยเสียงเรียบ “ก็จริงอย่างที่เธอพูดนะเว้ยไอ้ดีน แมวมึงเป็นอะไรก็พาไปหาหมอสิวะ” อัคคีพูดพร้อมหัวเราะ สายตามองดีนเพื่อนข

ไม่ว่าปีศาจจะเดินทางไปที่ไหนก็มักจะเห็นสิ่งที่มนุษย์ไม่เห็น เธอเป็นผู้คุมพวกสิ่งลี้ลับที่พลังแห่งความมืดเอาไว้ แต่เหนือฟ้าก็ย่อมมีฟ้า...ถึงเธอจะเป็นราชาของเหล่าภูติผีปีศาจในโลกมนุษย์ ก็ต้องมีคนที่คุมเธอเอาไว้อีกที...เป็นคนของเบื้องบนอย่างพญายักษาผู้น่าเกรงขามและตอนนี้เธอกำลังตามหาพญายักษาผู้นั้นผู้ที่ถือว่าเป็นจ้าวจอมปีศาจทั้งปวงในเขตแดนนี้ ผู้ใดจะข้ามเขตมามิได้ แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เธอยังไม่พบเจอเขาผู้นั้นเลยด้วยซ้ำ ได้รับเพียงกลิ่นไอบางๆเท่านั้น“ถ้าพาแมวไปหาหมอเรียบร้อยแล้ว...คงไม่ว่าอะไรถ้าผมจะพาไปที่อื่น” ดีนเอ่ยขึ้นหลังจากที่ขับรถมารับนิลมณีที่หน้าบริษัท ถึงเขาบอกว่าจะพาไปรับที่คอนโดของเธอแต่เธอกลับยืนยันที่จะให้มารับที่หน้าบริษัทเหมือนเดิม“ที่อื่นนี่คือที่ไหนล่ะคะ?”“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”“ถ้าไม่บอกฉันขออนุญาตไม่ไปนะคะ” เธอยังคงเอ่ยเสียงเรียบนิ่งเหมือนเช่นเดิม“กลัวผมทำอะไรไม่ดีกับคุณหรือไง?” ดีนเอ่ยถามพลางยกยิ้ม แม้ว่าใบหน้าของเขาจะจ้องมองถนนอยู่ก็ตาม นิลมณีหันไปมองสีหน้าของเ

               “บริวารของผมคงจะได้ยินหมดแล้วล่ะครับ” เขาเอ่ยก่อนจะผายมือให้เธอเดินไปนั่งโต๊ะด้านในสุด ค่ำวันนี้ถือว่าคนเข้ามาร้านของเขาเต็มร้านผิดจากตอนกลางวันที่แทบจะไม่มีคนเข้ามาเลยด้วยซ้ำ นิลมณีอดคิดไม่ได้ว่านี่เป็นเพราะพลังแห่งความมืดสินะ ถึงได้ดึงดูดคนเข้ามาได้ตอนที่ตะวันตกดินไปแล้ว               เธอเดินไปนั่งโต๊ะด้านในสุดอย่างที่อัคคีแนะนำทาง ก่อนที่เขาจะเดินกลับเข้าไปยังหน้าบาร์เล็กที่อยู่หน้าส่วนครัว พร้อมกับรินเครื่องดื่มชนิดหนึ่งให้นิลมณีซึ่งเธอไม่ได้สนใจนัก กับอีแค่น้ำดื่มน้ำเมาของมนุษย์ไม่คณามือปีศาจอย่างเธอแน่นอน จากที่มนุษย์ทุกยุคถวายเธอตั้งแต่เหล้ายาปลาต้มก็พอจะทำให้เธอคอแข็งอยู่พอสมควร คงไม่มีอะไรนักไปกว่าสุรารวงข้าวที่เธอเจอมาแล้วเป็นแน่               “นี่ครับ เครื่องดื่มของคนยุคใหม่”