Semua Bab MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Bab 131 - Bab 140

Lucas Point of View "Ilang araw ba tayo rito, Lucas?" tanong ni Michelle sa akin na para bang nayayamot. Tatlong araw din kami sa pamamahay ng mga Schutz bago kami lumipat sa isang hotel. I let her spend time with Leila and Georgia habang busy kami ni Scott sa pag-finalize sa business proposal. They want us to stay with them pero may plano ako. Though later tonight, ay babalik kami doon dahil they invite us for dinner with the persons we are going to pick up right now.Itong bakasyon na ito ang pinakamatagal sa lahat ng bakasyon na kinuha ko. Though the three days are more on business matter. Ito naman ang mahabang pagkawala ko sa kompanya. And I'm not worried at all. Parang hindi ko nga naiisip kung anong nangyayari ngayon sa kompanya. Maybe because I really trust Robert to run the company.I don't know. Wala sa isipan ko ngayon ang mga bagay na noon ay atat akong balikan.Nasa biyahe na kami ngayon going to the airport. May susunduin kami. They fly to where we are dahil gusto nilan

Lucas Point of View Sabi ko aalis ako kapag naihatid ko na siya. But no, I was there until she fell asleep. Nakatalikod siya sa kinaroroonan ko gaya ng lagi niyang ginagawa kapag magkasama kami sa iisang kuwarto. I know she was in pain, I want to ease that, pero halata ang matinding pag-iwas niya sa akin pagkatapos naming makababa sa elevator.Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa sofa. Dahan-dahan akong naglakad palapit sa kanya kung saan siya nakaharap. She was peacefully sleeping now. Pero hindi maikakailang may nararamdaman siya. Her lips are pale as so the color of her skin. Gusto kong haplusin ang mukha niya pero half way, I turn away and back out. Sa side table ay nasagi ng mga mata ko ang gamot na ininom niya kanina. Kinuha ko iyon at binasa. Napaingos ako dahil naroon ang pangalan ng doctor na nag-prescribe ng gamot. Doctor Emmanuel Vistro."Who are you to her anyway?" anas ko habang nakatitig sa pangalan nito. Nakakairitang mabasa kahit pangalan ng lalaking iyon.Muli kong si

Michelle's Point of View"How's your trip, Michelle?" tanong sa akin ni Robert nang kami pa lamang sa loob ng sasakyan. Hinihintay namin si Lucas dahil may naging aberya sa immigration. Pinauna na niya ako sa sasakyan at ngayon nga ay kasama ko si Robert habang hinihintay siya."Okay naman, Robert," sagot kong nakangiti. Totoo naman na okay ang lahat. Naging masaya ang bakasyon na iyon para sa akin dahil nakasama ko sila Nana."Buti naman at nag-enjoy ka. Biglaan ang plano na iyon ni Lucas para sa birthday mo. At least naging maayos naman ang kinalabasan...""Birthday?" kunot noong ika ko.Napatitig ako kay Robert. Hindi makapaniwalang para sa akin talaga ang trip na iyon. Natameme ako habang kumakabog na naman ang dibdib ko sa reyalisasyong gumawa talagang ng ganoong effort si Lucas para sa akin. Para sa birthday ko pa. Ibig bang sabihin ay hindi talaga ako dinadaya ng mga mata ko sa nakikitang pagbabago sa kanya?No... ayaw ko pa rin maniwala. Sa lahat ng mga nangyari sa pagitan na

Michelle's Point of View Parang wala akong lakas na bumalik sa opisina. Ang sabi ko okay lang. Sanay na akong masaktan. Pero heto pa rin ako. Dinudurog pa rin ang puso ko sa kaalaman na pagkaalis ko sa buhay ni Lucas ay pakakasalan niya agad si Olivia. Na pinaghahandaan na niya ang paghihiwalay namin just to be with her. "Iyon naman ang dapat noon pa..." salitang umukit sa isipan ko. Tama naman. Noon pa sana sila naging masaya ni Olivia. Hindi ko alam kung ilang oras din akong naroon lang sa harap ng gusali. It only took me fifteen minutes from the office of the chairman ng custom pero inabutan na ako ng oras nakatayo lamang sa harapan doon. Dinadaan daanan ng mga tao. Pinagtitinginan. Lumapit pa sa akin ang isang guard at tinanong kung okay lang ako. Dahil hindi ko talaga nagawang humakbang. Pinagalitan ko ang sarili. I shouldn't be doing this to myself. Ilang taon na akong nasasaktan. Dapat ay sanay na sanay na ako. Nang mapagpasyahan kong bumalik na ay tsaka naman biglang ma

"Lucas, it's nice to see you here..." bati ni Edward. Bumaba ang tingin ko sa kamay ni Lucas na madiing nakakuyom. Halos lumabas ang ugat niya at mamuti ang kanyang kamao. I slowly slid my hands to hold him. Inangkla ko ang kamay ko at pinisil ng marahan ang kamay niya. Lumingon siya sa akin. Ang mga mata niyang namumula sa galit ay unti-unting kumalma. Hinaplos ko ang braso niya. I know it's not appropriate to do it pero gusto ko siyang kalmahin. "Do you know each other?" tanong ng organizer na si Mr. Alejandro. Nagpabalik-balik ang tingin mula kay Lucas at Edward. "He's my best friend from college, right, Lucas?" Lumapit si Edward kay Lucas at umakbay ito sa kabila. "Not anymore though," diretsang saad ni Lucas. He shrugged Edward's hand. Tumawa si Edward at naglakad patungo muli sa tabi ng organizer. Pero hindi pa siya tapos. Bigla siyang lumingon sa akin. Ngumisi. "Oh wow, Michelle, you are here also? Hindi kita nakilala. You look different. You are beautiful and stunnin