All Chapters of MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Chapter 121 - Chapter 130

Lucas Point of ViewIt was a tiring and long flight. Pero pagkababa ko, parang biglang nabuhayan ang loob ko. It was a surprised visit. Alam kong nararamdaman na ni Olivia ang biglang pagbabago sa relasyon namin. And I don't want her to do something kapag nalaman niyang paparoon ako para magkausap kami.Sa totoo lang, wala pa akong desisyon na nabubuo. Naiipit pa rin ako whether to break or make it. I'll know once I face her. Nagcheck in ako sa hotel bago pumunta sa bahay na tinutuluyan nila Olivia. Bagaman pag-aari ko iyon, ayaw kong doon tumira sa loob ng dalawang araw. Wala pa akong desisyon at hindi dapat maapektuhan anuman ang meron siya ngayon. I still want her to succeed in life. That is how she's important to me.Hindi pa man nakakapahinga ay agad akong pumunta sa bahay kung nasaan si Olivia."Lucas! Oh my God. Buti at narito ka..."Pagbukas pa lamang ng pinto ay agad na bungad iyon sa akin ni Mrs. Asuncion. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Napakunot noo ako dahil sa itsu

Michelle's Point of View"Michelle buti napadalaw ka," masayang bati sa akin ni Nanay Susan. Yumakap ako sa kanya. Halos isang buwan din na hindi ako nakadalaw sa kanila. Mula noong insidente sa picture na na-upload tungkol kay Lucas ay hindi muna ako pinayagan ni Lucas lumabas. Maging noong umalis sila Sonia at Ethan ay hindi ko sila nagawang maihatid at makapagpaalam man lamang."Mag-isa po yata kayo?" tanong ko nang makitang wala si Lea. "Nasaan po si Lea?""Naku, umuwi muna sa kanila at nagkaproblema daw sa kapatid niyang pakialamera at masyadong nagmamarunong sa buhay. Ayon at pinoperwisyo daw ang nanay nila..."Natawa ako kay Nanay Susan. Masyado siyang kampanteng ikuwento ang buhay ni Lea sa akin. Siguro dahil nga mag-isa siya at walang makausap."Bakit daw po?" At ako naman ay isa ding 'marites' na napatanong na lang. Kinuha niya ang kamay ko at hinila ako paupo sa sofa. Nagsimula na siyang kuwentuhan ako. "Si Ning-Ning na kapatid niya. Nakapag-asawa iyon ng may kaya. Ngay

Michelle's Point of ViewI was so weak that Emman didn't allow me to go home. He wants me to stay the whole night. Just to monitor me. Dahil wala akong lakas, hindi ko na nagawang ipagpilitan ang kagustuhan kong umuwi dahil sa pagdating ni Lucas."Some days are fine. Some are going to be hell for you. It won't be easy, but I'm here for you. Handa kitang tulungan, Michelle."Those are comforting words from Emman. Nakikita ko ang sobrang pag-aalala niya para sa akin. Nakatagpo na naman ako ng taong nagpapahalaga sa akin. Isang kaibigan na alam kong pinadala ng langit dahil sa kalagayan na kahaharapin ko. Maybe His way of making up with the struggles his giving me since I was born. Wala na yata Siyang ginawang tama sa buhay ko. Ako lagi ang talo. Ako lagi ang kawawa sa mga nagaganap sa buhay ko. Though it's my choice. Or because I don't have any choice kahit gustuhin kong kumawala.Ngunit alam kong may kalakip na pagdurusa ang pagdating na muli ni Emman sa buhay ko.Dahil ang kaibigan

Michelle's Point of ViewKahit gustuhin kong makatulog ng maayos ay hindi ko nagawa sa gabing iyon. Paano ay binabagabag ako ng pagpunta namin sa US kinabukasan. Matagal na akong pinakuha ni Lucas ng US visa.'If I need you to save her again, I'll do it!'Naalala kong sabi niya noon. Kaya iyon ngayon ang sumagi sa isip ko. Ano pa ba ang dahilan kung hindi iyon.Maaga akong bumangon sa umagang iyon. Alas kuwatro pa lamang ng madaling araw. Ayon sa kanya ang flight namin na dalawa ay alas nuwebe ng umaga. May time pa akong magluto.Gumawa ako ng breakfast. Kumain akong mag-isa. I just feel eating right now. Parang pinaghahandaan ang laban na darating. I stuff myself until I can no longer shallow the rest of the food I made. Ang dami ng nasa harapan ko. Kahit alam kong wala naman kakain doon at maiiwan lamang naman sa fridge."You're eating without me?"Halos mabilaukan ako nang biglang sumulpot si Lucas sa kusina. Napatingin ako sa orasan. Mag-aalas singko lang ng umaga. Maaga siya ma

Lucas Point of View "Ganda!" Nagulat ako sa batang bigla na lang sumigaw at pumasok sa kuwarto namin. Mabilis itong tumakbo palapit at yumakap kay Michelle na agad na bumaba sa kama para salubungin ang bata. She's cute. Kulot ang buhok at mukhang gustong-gusto niya si Michelle. I always saw her when I visited to meet her father, pero aloof siya sa akin. Kahit pilitin ng ama na batiin ako ay ayaw niya. Magtatago lamang ito sa likuran ng kanyang ina. But this time it's different. Masigla ang batang bigla na lang pumasok. Hindi alintana na naroon ako. "Ganda, I miss you..." sabi ng batang babae. It's been years pero mukhang hindi nagkulang si Georgia sa pagkukuwento tungkol kay Michelle. Dahil mukhang magaan pa rin ang loob nito kay Michelle. I always hear their story. Kung paano sila nagkakilala ni Michelle at kung paano naging magkasundo ang anak nito at ni Michelle. A bond I never expected to happen. "I'm sorry, hindi ko napigilan si Leila." Mula sa pinto ay hinging paumanhi