Semua Bab MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Bab 151 - Bab 160

Michelle's Point of View I tried to be okay for my baby. Gaya ng sabi ni Emman, my baby is fighting for me. So I should fight back. Fight for our lives."Baby, kaunting tiis pa..." I said as I got up. Medyo maliwanag na sa labas dahil sa sumisilip na sinag ng araw sa nakauwang na kurtina. Maganda ang pakiramdam ko ngayon. Sana kasing ganda rin ito ng magiging araw ko as I move forward. Because I need to be strong and live. Kahit na sa anak ko lang."Good morning Miss Michelle, kumusta po pakiramdam ninyo?" tanong sa akin ng nurse na pumasok sa kuwarto ko. I want to ignore her, dahil alam kong kinukuha lamang niya ang loob ko para magawa ang gusto. But then, mas gusto kong kunin ang loob niya para kahit papaano, maging malaya akong kumilos sa harapan niya. And maybe she can help me. Kahit sa kaunting bagay lang."Morning nurse...Lanie," bati ko. Sinipat saglit ang kanyang name tag para makilala."Mukhang maganda ang gising ninyo ngayon," sabi niya. Ngumiti ako. "Yeah, I slept well la

Michelle's Point of View "Let's suffer together..."Yakap ko ang sarili ko habang umuugong ang mga katagang iyon ni Lucas. Dahil sa pagkakaalam niya ay wala naman akong sakit ay ni-pull out niya ang medical team na ini-organized niya para sa akin. Ngayon ay naiwan akong mag-isa sa kuwartong iyon. Kuwartong naging kanlungan ng kalungkutan ko. Ngayon ay naging bilangguan ko na rin. Sinubukan kong maging matapang sa kabila ng pangyayari kay Emman. Pero kahit ayaw kong sisihin ang sarili ko, hindi ko magawa. Alam kong may kinalaman si Lucas sa nangyari kay Emman. At alam kong ako ang dahilan kaya sinapit ni Emman iyon.Walang hiya si Lucas!Nanatili akong hindi gumagalaw kahit na marinig ang sunod-sunod na katok sa may pinto ng kuwarto ko. Iisa lang naman kung sino iyon. Bakit kailangan pang kumatok ni Lucas. Puwede naman siyang pumasok na lang, gaya ng kung paano niya panghimasukan ang buhay ko ngayon.Isa, dalawa hanggang sa halos limang beses ang mga katok na ginawa ng kung sinong na

Lucas Point of View"I love her!"Katagang matagal kong kinimkim. Katagang itinago ko at tila ayaw paniwalaan ng sariling damdamin at kaisipan. Damdamin na alam kong nagsusumigaw sa pagkatao ko noon pa man pero hindi ko binigyan ng pansin. Dahil ayaw ko. Dahil hindi ko matanggap sa sarili ko na ang taong nanloko sa akin at gumawa ng mga kasinungalingan para maitali ako sa isang kasal ay ang taong magpaparamdam sa akin ng ganito kalalim na pagmamahal. Ganito kalalim na damdamin. Nag-uumapaw na pagmamahal na itinago ko sa kailaliman ng puso ko. "I love her!"Nasa sasakyan na ako ay paulit-ulit ko pa rin iyong sinasambit na para bang ang sarili ko ang kinukumbinsi sa damdaming umaapaw ngayon."I love Michelle..."At kahit anong tanggi ko sa sarili ko. Alam kong iyon ang mga kasagutan kung bakit ayaw ko siyang pakawalan. Ayaw kong makita siya na kasama ang iba. Because I love her. Hindi niya lang tinunaw ang galit sa puso ko. Mismong puso ko ang natunaw niya. Mahal ko siya sa kabila ng p

Robert Point of View "Magsabi ka ng totoo o babasagin ko ang mukha mo?" Banta ko sa lalaking nakaangat sa pader dahil halos maiangat ko siya sa pagkakakuwelyo sa kanya. Magaling man daw magtago ang isang bubwit, lalabas pa rin para maghanap ng makakain. At iyon ang hinintay ko. Ilang linggo ko rin na ni-trace kung saan siya nagtatago."Sandali...sino ka ba? Wala akong alam sa sinasabi mo..." takot na tanong ng lalake. Lalakeng doctor na tumingin noon kay Olivia. Doctor na siyang naging kasabwat nila ng kanyang ina para paikutin si Lucas. I just need proof. And that proof is coming from his mouth. Dahil hindi niya ako sinagot ay binitiwan ko siya. Pero hindi pa man bumabagsak ang mga paa niya sa lupa ay nasuntok ko na siya sa kanyang mukha. Agad siyang napaigik sa sakit. Humiyaw dahil sa pagkakabasag ng kanyang ilong. "Tinatanong kita!" singhal kong lalo niyang ikinatakot. Inambahan ko siyang muli ng suntok. "Magsasabi na ako ng totoo..." lalong nangatog siya sa takot. Iniamba niy

Michelle's Point of ViewMalamig na hangin ang dumadampi sa akin balat habang nakatanaw sa labas. Hinayaan kong laruin ng hangin na pumapasok sa bukas na bintana ang buhok ko. Ginusto kong pumuwesto sa puwestong iyon sa bus dahil nalulula ako sa mahabang biyahe. Biyaheng papunta sa lugar na inihanda ni Emman para sa kaligtasan ko.Si Emman...Mabigat pa rin sa akin ang nangyari sa kanya. At sinisisi ko si Lucas. Alam ko, kaya niyang gawin ang ganoong kasamang bagay para saktan ako. Parusahan. Nagawa na niya iyon sa ibang mga nakapaligid sa akin para pasakitan ako. Para takutin. Hindi malayong mangyari na kagagawan niya rin ang nangyari kay Emman. Napakasama ni Lucas.Hindi ko mapigilang muling mapaluha. Ang minahal ko na lalake sa buong buhay ko, kayang pumatay para saktan ang damdamin ko. Nagtagumpay siya. Hindi niya lang pinatay ang taong naging mahalaga na rin sa akin. Pinatay na rin niya ang pagmamahal sa puso ko. Hindi ko mapigilang mapahikbi habang naaalala ang mga pasakit