Semua Bab MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Bab 141 - Bab 150

Lucas Point of View She's wearing a white robe na aninag sa kadiliman. Gulo ang buhok niya pero hindi iyon nakabawas sa kagandahang meron siya. I know she has this charisma. Even before, kahit iwasan ko siya, hindi ko pa rin maiwasang saglit na mapansin siya. It just that I only absorbed the negative things they told me about her. Kaya hindi ko rin talaga siya pinagtutuunan ng pansin. I just focus myself on Olivia. Kailan ba unti-unting nagbago ang tingin ko kay Michelle? Kailan ba niya natunaw ang galit sa puso ko? "Get some more rest..." Halos pabulong na saad kong hindi inalis ang mga mata sa kanya. Pero sapat iyon para makarating sa pandinig niya. There are no lights in the kitchen. Tanging ang ilaw na nanggagaling sa laptop ang tanglaw ko. Samantalang sa kung saan siya ay ang ilaw sa hallway ang nagiging tanglaw sa kanya. She stopped by the kitchen door at hindi na masyadong lumapit sa kinaroroonan ko. "I...I am thirsty kaya ako bumaba," aniya. Umiwas ang tingin sa

Michelle's Point of View Tinupad ni Lucas ang kahilingan ko. Naging mabuti siya sa akin at pinilit na gawin ang lahat para iparamdam sa akin na isa akong asawa. He gave me flowers almost every day na halos mapuno ang buong bahay at wala na akong lalagyan pa.Ang hindi lamang namin magawa ay ang lumabas sa publiko na magkasama. Kung lalabas man kami ay sinisigurado niyang he rented the whole place. Ganoon niya ako itago. Ganoon niya hindi gustong malaman ng marami ang ugnayan namin. Nasasaktan pa rin ako oo. Pero wala naman akong magagawa pa. Nagpapasalamat pa rin ako sa kanya dahil nag-e-effort siyang tuparin ang pabor na hiniling ko kahit nga napipilitan lamang siya. At least, I have this memory of him. Alaalang masaya at hindi lang pasakit mula sa kanya.It was almost a smooth ride. Pero may isang umaga na inatake ako ng matinding pananakit ng ulo at pagsusuka. Ni hindi na nakatulong ang gamot na binigay sa akin ni Emman.I should be in the kitchen right now, preparing breakfast

Michelle's Point of View It hurts. Masakit ang katawan ko. Pero mas may isasakit pa ba sa puso kong hindi lang durog ng maraming taon kundi, parang pinatay na rin ito. Tinanggal na ng tuluyan para hindi na tumibok pang muli.Lucas always holds my heart. Siya lamang talaga ang minahal ko noon hanggang ngayon. At tuluyan na niyang winasak ang hawak niyang puso ko.I know I saw him here in the coffee shop. Hindi ako puwedeng magkamali. Habang nakahilata ako sa sahig ay nagkamalay ako. Alam kong nagtagpo ang mga mata naming dalawa nang magmulat ako ng mga mata ko. Pero hindi niya ako nagawang lapitan upang tanungin kung okay lang ako. Wala siyang pakialam sa akin kung anong mangyari sa akin."Olivia!" malakas na tawag niya kay Olivia. Nakita kong may mga responders na na tumutulong doon. Gusto kong tumayo pero parang binugbog ang katawan ko. May mga patak ng dugo doon hudyat na may mga sugat ako sa katawan. Pero walang lumapit sa akin para tingnan ang kalagayan ko. Naisip ko tuloy, san

Lucas Point of View Mas umigting ang panga ko nang marinig ang sinabi ni Michelle na mas gugustuhin niyang siya ang nasa sitwasyon ni Olivia ngayon. Kumuyom ang kamao ko, I don't think I want her to be in that situation. She can't die without my permission! Kahit kamatayan niya, dapat ay alam ko. Dapat ay may permiso ako. Kung sasabihin kong huwag siyang mamatay, she needs to obey me! Because even in death, I will make her suffer kung bigla na lamang siyang mawawala na walang abiso sa akin.Oo galit ako. Galit na galit ako dahil sa mga narinig ko. Sa kalagitnaan ng meeting ko, tumatawag si Olivia. I want to ignore it pero nagtext siya. She said she was back home and she's with Michelle. Nataranta ako. Why does she need to meet Michelle? Dali-dali kong sinagot iyon. Para ano? Para marinig ang mga katotohanang ginusto kong kalimutan sana at huwag paniwalaan. I gave her a benefit of the doubt when she said she has nothing to do with her father scheme. Sinubukan kong patawarin siya. Bu

Lucas Point of ViewHalos saglit akong napatigil sa paghinga nang bumagsak si Michelle. Agad ko siyang niyakap kasabay ng pagbagsak ng katawan niya sa aking mga bisig."Hey, this is not a good joke! I'm not gonna buy this!" babala ko pa sa kanya habang niyuyugyog ang balikat niya. But she stays not moving. Unresponsive. "Michelle..."I hold her waist. Nagulat pa ako dahil tila wala na akong makapang laman. I feel her bones and skin. Kailan pa siya pumayat ng ganito? "Hey..."My heart was racing. I pick her up. Mas nagulat ako nang tila papel na lamang siya nang buhatin ko. She's very light. Inaninag ko ang mukha niya habang karga ko siya. She was very pale. Halos magkasing kulay na ang mukha niya at bibig. "Mich..." I hold her wrist. There's a faint pulse. Maging ang paghinga niya ay sobrang hina. What's happening? Is she really ill? May sakit ba siyang hindi sinasabi sa akin?May sakit? I panic. Mabilis akong bumaba buhat siya. Sinalubong agad ako ni Robert. I told him to wait f