Semua Bab MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Bab 161 - Bab 168

Lucas Point of View Ilang linggo din ako sa hospital. Na kahit gustuhin kong makalabas agad ay hindi ako pinayagan. My health was at risk dahil sa ginawa kong pagpapabaya sa aking sarili kamakailan. Sonia save me. Robert as well. Pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin magawang kausapin si Robert. Ni hindi ko siya magawang tingnan—ngayon na matino na ang utak ko. "Shave your beard, Lucas. Para naman maging presentable ka sa pagharap kila Nana," untag sa akin ni Sonia nang palabas na kami sa hospital. Kasalukuyan kong inaayos ang mga gamit ko sa isang bag. Naigagalaw ko na rin ang kanang kamay ko at tanging bandages na lang ang naroon. Alam kong lubos ko nang napabayaan ang aking sarili—maging ang kompanya. Suwerte ko lang dahil kahit may sigalot sa pagitan namin ni Robert, he stayed and run the company without me. Alam na alam na niya ang pasikot-sikot at trabaho doon. I forgave him already dahil sa ginawa niyang pagpapatakas kay Michelle. Pero hindi ko pa siya kayang harapin. Hi

Lucas's Point of View Hindi ko alam kung paano ko nagawang muling makaalis sa basement. Parang walang patutunguhan ang mga paa ko habang palabas sa may pinto. Dala ko ang painting ni Michelle habang hilam pa rin ng luha ang mga mata ko.Napaupo ako sa swivel chair dahil sa nanghihinang mga tuhod. Para akong kakapusin ng hininga. Para bang umiikot ang paligid ko. I closed my eyes as I calmed myself. Sa pagkakapikit ko ay bigla akong may naalala.Dali-dali kong binuksan ang drawer. Sa pinakasulok niyon ay may box na parihaba. Kinuha ko iyon at binuksan. Tumambad sa paningin ko ang lumang telepono na pinakatago-tago ko noon pa man.Pinulot ko ang telepono na iyon. Kay Michelle iyon na telepono. Ako ang kumuha niyon sa sanglaan noong nabanggit niyang wala na siyang cellphone. I want to give it back to her pero noong makita kong tumatawag doon ang papa niya ay hindi ko na nagawa. I just bought her a new phone to cut her ties with the ones on her contacts.I don't know if it still works

Lucas's Point of ViewDays passes. Becomes week. And then months. Halos anim na buwan na ang nakararaan pero wala kaming napapala sa paghahanap. Wala akong makita ni anino ni Michelle. She really disappeared without traces.I slowly buried myself in work. Nag-umpisa ulit akong magtrabaho. Pero hindi ko kinakaligtaan ang paghahanap kay Michelle.Kahit nasa kalagitnaan ako ng trabaho, kapag tumawag ang private investigator ay kinukuha ko. Kahit na papunta ako sa meeting at may balitang nakita si Michelle ay pupuntahan ko. Unti-unti kong tinatanggap sa sarili ko ang katotohanan. Niyayakap ko ang pagdurusa ng puso ko. Iyon lang ang magagawa ko. Hindi ako puwedeng magpadaig sa pagdurusang iyon, gusto ko pang makita si Michelle at humingi ng kapatawaran. Kung kailangan kong isabuhay ang pagdurusa kong ito ay mabubuhay akong nagdurusa."Lucas, anong balak mong gawin?"As the days goes by. Hindi lang paghahanap kay Michelle ang ginawa ko. I traced all her past, kasama na roon ang pamilyang k

Michelle's Point of View"Don't worry, everything will be okay. Pinapangako ko, makikita mo ang anak mo, Michelle..."Nasa emergency room na ako. Naka-ready na ang lahat. Ginagap ko ang kamay ni Luigi na siyang mag-se-cesarian sa akin. Ang mga mata kong puno ng pangamba ay nagsusumamong tumitig sa kanya. "Kahit anong mangyari, Luigi, unahin mo ang anak ko. Save my baby bago ako, ipangako mo..."Sumibol ang luha sa mga mata ko. Mas tumindi ang takot sa sistema ko habang papalapit ang oras.Hinigpitan ni Luigi ang hawak sa kamay ko. "I'll save both of you," aniyang nagawa pang kumindat. Pinapagaan ang alam naming mabigat na sitwasyon.Ngumiti ako kasabay ng pagtulo ng luha sa gilid ng mga mata ko."We will give you general anesthesia now. Mapanatag ka, Michelle. Everything will be okay..."Bago ako tuluyang lamunin ng kadiliman ay nanalangin ako. Dalangin na sana pagbigyan ako ng Diyos na makasama ang anak ko. Kahit saglit lang. Gusto ko siyang mahawakan at mahalikan.****Mabigat ang