All Chapters of Love and Contract: Marrying A Mysterious Hot Billionaire: Chapter 151 - Chapter 160

Dahan-dahang tumayo si Josh, ramdam ang bigat ng bawat hakbang. Parang may pabigat sa kanyang dibdib—hindi dahil sa galit, kundi sa bigat ng mga lihim na kailanman ay hindi niya ginustong itago sa sarili niyang pamilya. Paglabas niya ng silid, nadatnan niyang nakatayo ang kanyang ama sa hallway, nakatalikod, nakasandal sa dingding, at tila malalim ang iniisip.“Dad…” mahinang tawag ni Josh.Lumingon ang matanda, malamig ngunit hindi galit ang tingin. Tumango ito, saka naglakad papunta sa bandang dulo ng hallway kung saan walang gaanong tao. Sumunod si Josh, tahimik, iniinda ang tensyon na unti-unting bumabalot sa kanila.Paghinto ng ama, saka lamang ito nagsalita.“Gusto kong marinig mula sa’yo ang totoo,” panimula nito. “Anong meron sa inyo ni Ellaine?”Napalunok si Josh. Hindi niya inaasahang magiging direkta ang tanong ng ama. Alam niyang hindi ito madaling lusutan—kilala siya nito. Lumaki siyang hindi kailanman nakalusot sa mga mata ng isang ama na sanay tumingin sa likod ng mga n

"Uy, bawal ang sweet moments dito ha, may CCTV," natatawang biro ni Renzelle habang inilalapag ang tray ng pagkain sa side table. May kasamang lugaw, gatas, at ilang prutas—lahat ay soft diet, pero may effort ang pagkaka-ayos, parang inihanda ng isang chef na marunong sa damdamin ng pasyente.Napahagikgik si Hannah habang itinatago ang bahagyang pamumula ng kanyang pisngi. “Salamat, Renzelle… buti naman at dumating ka. Kung hindi, baka nabasag pa ang ‘no-kissing’ policy ng hospital.”“Naku, halata ngang gumaganda na pakiramdam mo, Hannah,” sabay irap ni Renzelle na may halong lambing. “Pero seryoso, kinumusta ka na ba ni doc kanina?”Tumango si Edward. “Oo, may ilang araw pa raw siya rito for observation. Pero stable na. Safe na rin si Hope sa NICU, under round-the-clock monitoring. Pwede na ring magkangaroo care alternate days.”"Okay na naman pala ang baby. buti nakita na siya ni Hannah.." masayang sabi ni Renzelle. "Pero.. paano mo nailabas ang baby? nasa incubator pa siya? Saka..

Hanggang nasa loob sila ng ospital, alam ni Edward na hindi sila ligtas. Hindi mula sa mga doktor, hindi mula sa sakit—kundi mula sa mga taong walang puso, at mas mabangis pa sa kahit anong banta. Si Miraflor, si Caleb… at ang sistemang kayang baluktutin ang katotohanan sa ngalan ng "legalidad."Habang tulog si Hannah at nakaupo si Renzelle sa tabi ng kama, lumabas si Edward ng silid para tawagan ang abogado niya.“Boss?” sagot agad sa kabilang linya.“May kailangan tayong ihanda. Nag-file ng custody evaluation si Caleb. May bitbit siyang medical records ni Hannah, at ginagamit nila ‘yon para kwestyunin ang kakayahan niyang maging ina.”“Legal ‘yan, oo. Pero kung basehan ay mental state—kailangan nating ipakita na stable at functioning si Hannah bilang ina. Kailangang may therapist na pabor sa atin.”“Hanapan mo ako agad,” mariing sagot ni Edward. “At habang andiyan ka na, gusto ko ring malaman kung paano nakakuha ng medical file si Caleb. Confidential dapat ‘yon. Kung may nilabag sil

"RENZELLE?" tinig iyon ni Josh.Gumamit ang lalaki ng ibang numero, para sagutin niya ang tawag nito?Muli, pinatay niya iyon, at inilagay sa block list ang asawa.Ayaw niyang makipag usap dito. Una, pagod na siya, pangalawa, pakiramdam niya, nawalan na siya ng gana!Sa bawat pagtunog ng telepono, mas lalong sumisikip ang dibdib ni Renzelle. Paulit-ulit. Si Josh pa rin. Iba-ibang numero. Iba-ibang oras. Pero iisa lang ang laman ng mensahe—"Mag-usap tayo, please."Ngunit para kay Renzelle, huli na ang lahat ng salita. Napagod na siya. Napagod sa kakapaliwanag. Napagod sa kakahintay na mapansin. At ngayon, matapos ang lahat, heto si Josh—biglang gising, biglang lumalaban—pero kailan pa? Nang sigurado na siyang mawawala na si Renzelle?Dumungaw siya sa bintana ng maliit niyang apartment. Tahimik ang gabi, pero hindi ang isipan niya. Nasa tabi ang folder ng medical receipts na siya mismo ang nagtago at sinakripisyong itaguyod buwan-buwan, habang pinapanood si Josh na unti-unting nawawala

“Josh,” marahang bulong niya, “lahat ng tao nagkakamali. Pero hindi lahat marunong humarap sa pagkakamaling ‘yon. Sa totoo lang, ang mas kinakatakutan ko noon… ay ‘yung hindi ka na babalik para humingi ng tawad. Kaya salamat. Kahit huli na ang lahat… nandito ka.”Napatingin si Josh sa kanya, nabalot ng lungkot at pag-asa ang kanyang mga mata. “Gusto ko sanang magsimula ulit… kung puwede pa. Kahit hindi bilang mag-asawa. Kahit bilang magkaibigan man lang. Kahit bilang dalawang taong may pinagsamahan.”Saglit na natahimik si Renzelle. Tumingin siya sa bintana ng silid, pinakikiramdaman ang bigat sa dibdib niya. Totoong may sugat pa. Totoong may lamat. Pero marahil, mas matimbang pa rin ang kabutihan ng puso kaysa sa bigat ng kahapon.“Simula?” ulit niya, saka siya ngumiti—malungkot ngunit payapa. “Siguro puwede. Pero hindi para balikan ang dati, Josh. Kundi para tumulong sa isa’t isa… para sa bagong tayo—kung anuman ang ibig sabihin ng ‘tayo’ ngayon.”Napalunok si Josh. Hindi ito ang sa