Sa loob ng sasakyan, habang binabaybay ni Renzelle ang kalsada papuntang ospital, marahang tumutugtog sa radyo ang isang pamilyar na awitin—isa sa mga paborito nilang pinakikinggan ni Hannah noong mga panahong parehong magulo ang kanilang mga mundo. Napangiti siya. Minsan pala, kahit gaano kagulo ang paligid, may musika pa ring nagbibigay ng kapayapaan.Pagdating sa ospital, agad siyang sinalubong ng isang nurse.“Ma’am Renzelle, nasa garden po si Ma'am Hannah. Nagpapahangin daw habang hinihintay kayo,” nakangiting sabi nito.Tumango si Renzelle. “Salamat po.”Sa likod ng ospital ay may maliit na hardin—simple, pero sapat na para makalanghap ng sariwang hangin ang mga pasyente. Doon niya nakita si Hannah, nakaupo sa isang bench, tangan ang maliit na stuffed toy na bigay ni Edward noong nakaraang buwan. Tahimik ito, pero mapayapa ang ekspresyon sa mukha.“Hannah,” tawag niya habang papalapit.Sabay na lumingon ang mag asawang Edward at Hannah. Nakangiti ang mga ito sa kanya."Ipapasok
Terakhir Diperbarui : 2025-07-13
Masuk
