Semua Bab เปลวราคี: Bab 31 - Bab 40

“จำไว้ยายผ้าป่าน อย่ากัดฉันอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะกัดเธอให้จมเขี้ยว”ปรัชญ์ละริมฝีปากออกหลังจากจูบเธอจนหนำใจ ผ่อนโทสะลงกว่าเดิม มองดูริมฝีปากแดงจัดที่เริ่มบวมเจ่อของเธออย่างสาสมใจ ก่อนจะจูบซับไปทั่วดวงหน้างาม พรมจูบบนลำคอระหงขบเม้มคล้ายต้องการสั่งสอนคนอวดดีให้สำนึก ดูดดึงผิวนุ่ม จนเกิดรอยจ้ำแดงจุดเล็กๆ กระจายเกลื่อน ริมฝีปากไต่ดะไปทั่วซอกคอไล้เรื่อยมาตามลาดเนินไหล่ จนมาถึงเนินอกนุ่ม อาการหอบหายใจแรงของเธอ ทำให้เขากระตุกยิ้ม“ร้องครางได้นะ ฉันอนุญาต” เขาเย้ยหยันขณะเริ่มบรรเลงบทเพลงเสน่หาแสนร้าย บนร่างกายที่เขาติดอกติดใจนักหนา“นายมันใจร้าย ฮือ.. ไอ้หมาตลาด ไอ้คนใจร้าย”หญิงสาวน้ำตาไหลสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บช้ำ ก่นด่าเขา ไร้ปัญญาต่อสู้ เขารังแกเธอ เหยียดหยามเธอจนสิ้นท่า ลงทัณฑ์เธอด้วยความป่าเถื่อนร้ายกาจ ร่างกายของเธอถูกเขาทำลายยับเยิน ศักดิ์ศรีถูกเหยียบย่ำให้เจ็บช้ำดวงใจ“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ”หญิงสาวร้องขึ้น เมื่อเขาตอบโต้คำด่าทอเธอ ด้วยการกัดแรงๆ ที่เนินอก จนเป็นรอยฟัน มือกระชากชั้นในโยนทิ้ง แล้วลงโทษวาจาร้ายของเธอ ด้วยการดูดปลายยอดทรวงสีหวานแรงๆ จนเธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปนวาบหวาม ลิ้นร้ายข

“แม่ฉัน ท่านกำลังป่วย ฉันต้องกลับไปดูแลท่าน”เธอเปรยออกมา รู้ว่าเขาไม่สนใจอะไรหรอก ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังง่วนกับการตักตวงความสุขจากร่างกายของเธออยู่ ทั้งมือทั้งปากลูบไล้ ดูดดึงเสาะหาความรื่นรมย์จากทรวงอวบของเธอ หญิงสาวต้องฝืนกลั้นน้ำตา ไม่ให้เขาเห็นความอ่อนแอ ถึงร้องไห้ออกไป เขาก็คงไม่เห็นใจ“แม่เธอทำกรรมไว้เยอะ ไม่ตายง่ายๆ หรอก ต้องรับกรรมอีกเยอะ” เขาเงยหน้าจากทรวงอก บอกเธอด้วยน้ำเสียงเยาะหยันทีมทนายของกริชทำงานได้ดีเกินคาด ส่งฟ้องและเดินเรื่องได้รวดเร็ว กริชมาขอรางวัลตอบแทนจากเขา ปรัชญ์ก็ส่งรูปของมัสลินให้อีกฝ่ายดู พร้อมกับส่งคลิปสั้นๆ ของพี่ไม้ ให้กริชไว้ปลอบใจ คนของกริชรายงานความเคลื่อนไหวของแพรพรรณให้ทราบทุกระยะ กริชรับหนี้ของแพรพรรณมาจากเสี่ยกวง จัดการส่งคนไปเร่งรัดดอกเบี้ย ทั้งข่มขู่ สารพัด จนแพรพรรณเริ่มสติแตก และคงโทรมาบอกลูกสาวให้ช่วย ลินินถึงต้องกลับไปหาหลายครั้งในรอบเดือนที่ผ่านมา“เธอเองต้องร่วมชดใช้กรรมด้วย จำเอาไว้ยายผ้าป่าน ตราบใดที่มัสยังไม่พบความสุข ก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยเธอกับแม่ไป”“จะปล่อยฉันไปเมื่อไหร่ ช่วยกรุณาบอกด้วยนะ คืนนี้ฉันชดใช้ให้นายมากพอแล้ว ขอฉันพักสักนิ

“แต่ถ้าเราไม่แจ้งความ พวกมันจะได้ใจ มาข่มขู่เราอีก”ลูกสาวทักท้วงขึ้น ลินินไม่อยากให้มารดาถูกคนทวงหนี้ทำร้ายอีก ตราบใดยังหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ พวกนั้นคงราวีไม่เลิก หญิงสาวเครียดจนปวดหัวไปหมด คิดหาวิธีหาเงินมาใช้หนี้ที่เกิดขึ้นเพื่อจบปัญหานี้ และยังมีเรื่องคดีความของมารดาเรื่องมรดกที่ถูกปรัชญ์ฟ้องร้องอีก ค่าทนายค่าเดินเรื่องก็ต้องใช้เงิน บ่าเล็กของเธอแทบทรุดเมื่อต้องแบกภาระเกินตัว ซ้ำยังถูกคนใจร้ายลงโทษลงทัณฑ์รังแกทุกวัน ทั้งกายและใจของลินินแทบแหลกสลาย แต่จำต้องกัดฟันทน เพื่อมารดา“แม่บอกแล้วไง ว่าไม่ต้องแจ้ง!”แพรพรรณตวาดลูกสาว แววตาเริ่มขุ่นขวางอย่างคนที่กำลังควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ลินินต้องเข้ามากอดมารดาไว้“ค่ะๆ ป่านไม่แจ้งความ คุณแม่ทานยาแล้วพักผ่อนนะคะ จะได้หายเร็วๆ”คนเป็นลูกประนีประนอม ด้วยรู้ดีว่าหากขัดใจอาการของคนเป็นมารดาจะหนักขึ้น อาจจะอาละวาดจนเอาไม่อยู่ แพรพรรณมีอาการทางจิตได้สักระยะแล้ว เกิดจากความเครียดและการหมกมุ่นกับตัวเองมากเกินไป จิตใจหมองเศร้าหดหู่ บางครั้งก็อาละวาดคลุ้มคลั่งแทบเอาไม่อยู่ หมอผู้รักษาจัดยามาให้กินบรรเทาอาการ และให้ไปบำบัดอาการทุกเดือน ทว่าอาการก็ไม่ดีขึ

อาการของแพรพรรณดูเหมือนจะทรุดหนักลง ยิ่งเมื่อได้เห็นข่าวจากโลกโซเชียลว่าตอนนี้ มัสลินและลูกชายได้รับการยอมรับจากครอบครัวของกริช นางคลุ้มคลั่งด้วยความเจ็บแค้น ความโกรธเกลียดทำลายทั้งร่างกายและจิตใจเจ้าของร่าง ให้ทรุดหนักลง อาการทางกายจากโรคมะเร็งทำให้ร่างกายผ่ายผอมซูบซีด ทางจิตใจก็หนักหนาไม่แพ้กัน มีอาการซึมเหม่อ บางครั้งก็อาละวาดกรีดร้องขว้างปาข้าวของ เกิดจากการไม่ยอมกินยาอย่างต่อเนื่องจนอาการของโรคกำเริบ ควบคุมไม่อยู่ นางจันทร์ฟองผู้ดูแลต้องโทรไปบอกให้ลินินมาดูอาการของมารดา“คุณผู้หญิงไม่ยอมกินยาค่ะคุณป่าน เมื่อวานก็ร้องโวยวาย ขว้างปาข้าวของแตกเต็มห้อง ป้าไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ได้แต่รอให้สงบถึงกล้าเข้าไปดูแล นี่ป้าแอบเอายาผสมอาหารให้ทาน ถึงได้นอนหลับไม่ลุกมาอาละวาดอีก” นางจันทร์ฟองรายงานให้ลินินรับรู้อาการของแพรพรรณ“โธ่... คุณแม่”ลินินมองดูร่างซูบผอมของมารดาด้วยความเวทนา เมื่อก่อนมารดาของเธอรักสวยรักงาม ไม่มีวันยอมให้ตัวเองดูทรุดโทรม ตอนนี้ท่านมีสภาพไม่ต่างจากซากชีวิต ใบหน้าซูบตอบ ดวงตาลึกโหลผิวหมองคล้ำ ขาดการดูแลตัวเองและถูกโรคร้ายรุมเร้า อากรมีแต่ทรุดหนักลงทุกวัน คนเป็นลูกน้ำตาซึมด

เปรมใจเห็นใจลินินและมองว่า แพรพรรณเองก็ได้รับกรรมจากการกระทำของตัวเองบ้างแล้ว มัสลินเองมีสามีคอยดูแลปกป้องแพรพรรณคงไม่มีปัญญาไปทำอะไรหลานสาวได้อีก หากยังจองเวรกันคงไม่สิ้นสุดง่ายๆ“ขอบคุณมากค่ะป้าเปรม”ลินินพนมมือไหว้ขอบคุณ รับเศษกระดาษที่เปรมใจจดเบอร์โทรของน้องสาวมาเก็บไว้ ด้วยความดีใจ มองเห็นแสงสว่างในการแก้ปัญหาหนักอก ขอเพียงได้คุยกับมัสลินเธอเชื่อว่าน้องสาวคงไม่ใจดำ“ป้าอยากให้เรื่องทุกอย่างยุติลง ไม่ว่าจะเป็นความเกลียด ความแค้น หรืออะไรก็ตามที่ทำให้หนูต้องมีความทุกข์ใจ อยากให้หนูเริ่มต้นใหม่ มีชีวิตที่ดีกันทุกคนนะ”เปรมใจยื่นมือมาลูบศีรษะลินินด้วยความเวทนา แพรพรรณโชคดีที่มีลูกสาวแบบลินิน หญิงสาวเป็นคนจิตใจดี วางตัวดี เรียนเก่ง สร้างความภาคภูมิใจให้พ่อแม่ เสียดายนักที่เจ้าลูกชายตัวแสบ เอาแต่หาเรื่องเป็นอริกับลินิน ไม่ยอมมองเห็นความสวยน่ารักของหญิงสาวเลย ไม่อย่างนั้นเธอจะเชียร์ให้สองหนุ่มสาวคบหากัน เขาว่าคนเราถ้าไม่มีบุพเพสันนิวาสร่วมกัน คงยากจะได้เป็นคู่กัน“ป้าเปรมคะ ป่านต้องขอตัวกลับก่อนนะคะ นี่ก็เย็นมากแล้ว” ลินินเอ่ยขอตัวกลับ“อยู่กินข้าวเย็นกับป้าสิหนูป่าน ป้าทำกับข้าวไว้หลาย