Semua Bab เปลวราคี: Bab 101 - Bab 109

ลินินเลือกที่จะบล็อกหลังแทนการวางยา แม้จะเจ็บมากกว่าแต่เธอเลือกวิธีนี้ โดยให้เหตุผลว่า“ป่านอยากจะมีสติ อยากเผชิญทุกอย่างร่วมกับปอนด์ค่ะหมอ เราจะอยู่เคียงข้างกันในทุกๆ นาทีนี้ด้วยกัน”“ไม่ต้องกลัวนะป่าน ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอ” ปรัชญ์กุมมือเธอไว้ลินินยกมือของเขามาวางไว้บนศีรษะของเธอ แม้จะบอกว่าพร้อมเผชิญทุกอย่าง แต่ในใจลึกยังมีความกลัวซ่อนอยู่ การมีเขาอยู่ข้างๆ ได้รับสัมผัสจากมือเขา สร้างความอบอุ่นใจให้เธอมากถึงเวลาสำคัญนายแพทย์วัชระได้ทำการผ่าคลอดทารกน้อยทั้งสองออกมา เด็กผู้ชายถูกนำตัวออกมาก่อน แกร้องไห้เสียงไม่ดังนัก ขณะถูกนำตัวส่งให้แพทย์และพยาบาลไปทำความสะอาดและเข้าตู้อบที่เตรียมไว้ เด็กผู้หญิงถูกนำตัวออกมาเป็นคนสุดท้าย แกร้องเบามากจนคนเป็นพ่อแม่ใจหาย“หมอ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง”ปรัชญ์รีบถามนายแพทย์วัชระเสียงสั่น ใจไม่ดีเมื่อแทบไม่ได้ยินเสียงลูกร้อง เขากุมมือลินินไว้ให้กำลังใจเธอ“ไม่ต้องเป็นห่วง หมอกับพยาบาลดูแลอยู่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับคุณป่าน หมอขอเย็บแผลก่อน”นายแพทย์ผู้ทำคลอดบอกสองสามีภรรยา หลังจากเสร็จจากขั้นตอนการผ่าและการเย็บแผลแล้ว ลินินก็หมดสติไป ปรัชญ์ปล่อยให้พยาบาลดูแลหญิงส

“ตาบ้า เงียบเลยนะ!”ลินินตีแขนสามีให้หยุดพูด เขินอายคนอื่นจนหน้าแดงไปหมด ทุกวันตั้งแต่ลูกเกิดเธอทุ่มเทเวลาในการดูแลลูก ผ่านไปหนึ่งปีไวจนแทบจำไม่ได้ ว่าความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาเป็นเช่นไร“แม่ว่า จัดงานแต่งให้ปอนด์กับป่านกันสักทีก็ดีเหมือนกัน จดทะเบียน มีลูกกันแล้ว แต่ขาดพิธีแต่งงาน เดี๋ยวแม่จะไปขอฤกษ์จากหลวงพ่อมาให้ เชิญเฉพาะญาติกับเพื่อนสนิทก็พอ” เปรมใจเอ่ยขึ้น“ผมว่าจัดที่รีสอร์ตของผมก็ได้ครับ เรารับจัดงานแต่งอยู่แล้ว สถานที่คนจัดงานอะไรก็พร้อม แค่เจ้าบ่าวเจ้าสาวมาแต่ตัวก็พอ มัสว่ายังไงถ้าผมจะให้มัสช่วยเป็นแม่งานให้คุณปอนด์กับคุณป่าน” กริชรับอาสาเป็นเจ้าภาพให้“มัสยินดีและเต็มใจมากค่ะ พี่สาวกับพี่ชายมัสแต่งงานกันทั้งที มัสต้องช่วยเต็มที่อยู่แล้ว”มัสลินสุดแสนยินดีกับการเป็นแม่งานในครั้งนี้มาก ทำเอาคู่บ่าวสาวพากันยิ้มปลื้ม“ผมขอเป็นเถ้าแก่ฝ่ายเจ้าบ่าวให้นะครับ คุณเปรมใจ” โกมุทอาสา“ผมต่างหาก ที่ต้องเป็นเถ้าแก่ฝ่ายเจ้าบ่าว จริงไหมคุณเปรม”เจ้าสัวโภคินค้านเสียงแข็ง ไม่ยอมให้นายโกมุทตัดหน้าแย่งชิงตำแหน่งสำคัญไป“คุณสองคน เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวให้หนูป่านดีไหมคะ หนูป่านไม่มีใครแล้ว ถ้าคุ

หลังจากงานแต่งงาน ปรัชญ์ก็พาลินินไปฮันนีมูนกันสองคน เปรมใจรับอาสาเลี้ยงหลานให้คู่แต่งงานได้ใช้ช่วงเวลาแสนหวานร่วมกัน กริชกับมัสลินให้ของขวัญพี่ชายกับพี่สาว เป็นทริปฮันนีมูนบนเกาะส่วนตัว กริชลงทุนให้ยืมเรือยอร์ชของเขาและแถมใจดีให้ทั้งสองไปพักผ่อนที่บ้านพักบนเกาะส่วนตัวตอนแรกปรัชญ์กับลินินไม่อยากไปเพราะห่วงสองแฝด แต่กริชกับมัสลินช่วยกันเกลี้ยกล่อมบวกกับเปรมใจรับอาสาดูแลหลานให้ ทั้งสองผ่านช่วงเวลาแสนตึงเครียดและทุกข์ใจอย่างหนัก ในตอนที่ลินินตั้งท้องมาแล้ว ควรจะได้มีช่วงเวลาดีๆ ในความทรงจำบ้าง“ไม่รู้ตอนนี้ลูกจะเป็นยังไงบ้างนะ” ลินินบ่นถึงลูกทั้งสอง“โธ่... พูดแบบนี้ ฉันอยากแบกกระเป๋าพาเธอกลับบ้านเลยนะ ยิ่งคิดถึงตาหนูกับยายหนูอยู่”คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้น มีความคิดถึงลูกแฝดจนอยากล้มทริปฮันนีมูนเลยทีเดียว ติดตรงเขากับลินินอยู่บนเรือกลางทะเล และเรือใกล้ถึงเกาะส่วนตัวแล้ว กว่าจะทำใจจากลูกน้อยมาได้น้ำตาแทบหยด ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่เคยห่างลูกทั้งสองสักหน เฝ้าเลี้ยงดูประคบประหงม จนเจ้าตัวน้อยเติบโตแข็งแรง มีพัฒนาการทั้งร่างกายและสติปัญญาเท่าเด็กวันเดียวกัน เหนื่อยแสนเหนื่อย แต่ก็มีความสุขมาก ยา

“เล่นน้ำกันไหม แดดไม่แรงเท่าไหร่” ปรัชญ์เอ่ยชวน“ต้องทากันแดดก่อน” ลินินชูขวดครีมกันแดดให้เขาดู“ผลัดกันทาดีไหม เธอทาให้ฉันก่อนสิ เดี๋ยวฉันทาให้เธอบ้าง”ปรัชญ์หันหลังให้เธอช่วยทาครีม ลินินเปิดฝาขวดเทครีมบนฝ่ามือ ชโลมบนหลังให้เขานวดเบาจนครีมเข้าใต้ผิว แล้วจับไหล่ให้เขาหมุนตัวมาด้านหน้าทาครีมในส่วนที่เหลือ มือเรียวสวยลูบเบาๆ บนแผงอกหนาเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อลอนสวย แก้มแดงระเรื่อไม่กล้าสบตาแวววาวของสามี ผิวของปรัชญ์เนียนลื่นขาวสะอาด ไม่แพ้ผิวของผู้หญิง สายตาคนทามองไปตามฝ่ามือแล้วเผลออมยิ้มเมื่อเห็นจุกนมสีชมพูของเขา มือเลื่อนลูบไปมาบนรอบป้านนมสีสวยนั้นนานเป็นพิเศษ ก่อนจะเลื่อนลงมาตามหน้าท้อง บรรจงทาครีมบนลอนกล้ามเนื้อทั้งหกลอน“อา... ป่านจ๋า นี่เธอทาครีมหรือว่าปลุกอารมณ์ผัวกันแน่”เสียงครางแผ่วพร่าดังใกล้หู ลมหายใจอุ่นๆ รินรดแก้มนวล เมื่อเจ้าของซิกแพกโน้มหน้ามาแตะปลายจมูกบนแก้มหอมๆ ของคนทา“ก็ทาครีมไง” ลินินเงยหน้าขึ้นสบสายตาวาววามของสามี แก้มร้อนผ่าวขึ้นมากับปลายจมูกที่กำลังปัดป่ายบนแก้มเธอ“ทาแค่นี้พอแล้ว ขืนทาอีก ฉันว่าเราคงไม่ได้ลงเล่นน้ำกันแล้ว”ปรัชญ์จับมือเธอไว้ไม่ให้ขยับลูบโลมเขาต่อ

“ปอนด์ .. อ๊ะ ปอนด์ขา...”ลินินร้องครางเสียงพร่า ส่ายหน้าไปมาด้วยความรัญจวน ร่างกายของเธอถูกเขาบงการให้มีสภาพคล้ายดินน้ำมัน ที่จัดแต่งได้ตามใจเขาต้องการ ไม่ว่าจะพลิกพลิ้ว หมุนซ้าย หมุนขวา หันหน้าหรือหันหลัง เธอก็เคลื่อนตัวตามความต้องการของเขาทั้งสิ้น ความสุขสันต์รัญจวนใจ ประทุขึ้นโอบคลุมร่างกาย จนแทบไม่เป็นตัวของตัวเองปรัชญ์เองก็มอบทุกความสุขให้ภรรยาอย่างเต็มความสามารถ เขางัดลีลาเด็ดๆ มาใช้กับเธอ ในน้ำอาจจะทำให้เขาใช้ความรุนแรงไม่เต็มที่ แต่ก็มีความหฤหรรษ์ในทางอื่นชดเชยกัน พอร่างงามเกร็งกระตุก ภายในกายสาวรัดรึงเขาแน่น ชายหนุ่มก็สูดปากร้องครางออกมาแนบอกอวบแสนหวาน เร่งกระหน่ำโจนจ้วงเข้าหาเธอสุดแรง จนไปแตะขอบฟ้าด้วยกัน“อ๊าคคคค / กรี๊ดดดด”เสียงกรีดร้องด้วยความสุขสมของสองสามีภรรยาดังขึ้น พร้อมกับดวงอาทิตย์กลมโต หล่นจมลงไปใต้ขอบน้ำทะเล ความมืดโรยตัวเข้ามาปกคลุมทั่วบริเวณ“ขึ้นจากน้ำกันเถอะ มืดแล้ว”ลินินเอ่ยเสียงหอบ เอนหน้าซบบ่าหนาของสามีไว้ หลังจากเสร็จศึกในน้ำแล้ว“ไปต่อ ที่ห้องกันนะ”ฉลามหนุ่มยังกินนางเงือกไม่อิ่ม อยากจะกินร่างงามๆ นี่ให้สมอยากอีกสักสองสามรอบ“ฉันหนาว แล้วก็หิวข้าวด้ว