All Chapters of Sweet Revenge (Atty. David Loyola): Chapter 91 - Chapter 100

Sa kabilang banda, sa isip ni Atty. Robert ay nakahinga siya ng maluwag ng tuluyan ng dali-dali nasiyang umalis sa bahay nila Atty. David. Sa isip niya ay alam niyang mainit ang ulo ni David dahil sa sitwasyon nilang mag-asawa. Wala siyang pakielam sa ibang bagay ang tanging iniisip lang niya ay si Xyrille.XYRILLE LOYOLAPaikot-ikot ako sa aming kama habang maya’t maya akong sumisilip sa pintuan sa paghihintay na pumasok si David. Siguro nga ay mali ako at sumobra ang pagiging insensitive ko. “Ano na bang ngyari sayo David? Bakit hindi ka pa pumapasok?” panay din ang tingin ko sa aking cellphone pero ni isang message o kahit tawag ay wala.Tila umiikot ang paligid ko pero pakiramdam ko ay uhaw na uhaw ako. Kaya naisipan kong lumabas para kumuha ng malamig na tubig. At para na din tignan kung nasaan na nga ba itong si David. Paglabas ko ay wala siya sa buong bahay. Naalala ko ang nabanggit sakin nuon ni Tim na may pagka sensitive itong si David. Kagaya ng hindi niya gustong may iban

DAVID POVHindi ko maintindihan kung anong nagyayari kay Xyrille nitong mga nakaraang araw. Oo, nagkaroon kami ng tampuhan pero maliit lang naman iyon, hindi seryosong away. Alam kong medyo malamig ako nung gabing iyon, hindi ako tumabi sa kaniya sa kama, pero hindi ko akalaing ganito kalala ang magiging epekto noon. Hindi naman dahil sa masama pa rin ang loob ko sa kaniya sa pagkakatawag niya sa akin sa aking profession ng malasing siya. Kung tutuusin, kaya ako hindi lumapit noon ay dahil na rin sa pag-iingat. Baka kasi nahawa ako ng virus mula sa batang inasikaso ko nung isang linggo. Ayokong mailapit sa kaniya ang sakit ko, lalo na’t alam kong mahina ang katawan niya tuwing napapagod. Mas mabuti na yung mag-ingat ako kahit papaano hanggang masigurado kong clear.Pero habang tumatagal, hindi na lang ito basta pagta-tampo. Alam kong may mali. Isang hapon, hindi ko na kinaya ang tahimik niyang katahimikan. Kaya naisipan kong balikan ang CCTV ng sasakyan niya. Hindi ko ito ginawa par

Ang sakit marinig nun. Yung takot niyang mawalan, samantalang ako, sa bawat araw na lumilipas, natatakot ding mawala siya. Pero pareho pala kaming tahimik sa takot namin, imbes na harapin iyon nang magkasama.Hinawakan ko ang kamay niya. Mahigpit..“Xyrille,” mahina kong simula, pilit kong pinatatag ang boses ko kahit ramdam kong basag na basag na ang loob ko, “hindi ako galit sa’yo. Hindi ko kailanman kinagalit ang mga nangyari sa atin. Hindi naman big deal sakin ang pagtawag mo sa profession ko. Lasing ka at naiintindihan ko naman yun. Ang mayroon kayo ni Tim noon ay tapos na yun at alam kong hindi pa din iyon ganun kabilis kalimutan.”Huminga ako ng malalim at muling nagpatuloy “Kaya ako lumayo nun, kasi natakot akong mahawaan kita. Hindi ko alam kung may virus ako o wala, ayoko lang isugal yung kaligtasan mo. Pero mali ko, kasi sa ginagawa ko, iniwan kitang mag-isa sa laban mo. Hindi ko namalayan, sa pag-iingat ko, lalo pala kitang nasaktan.”Kita ko sa mata niya yung konting pagg

Mga bags, shoes, clothes at kahit na anong gamit na maari niyang magamit sa pang-araw-araw.Isa-isa kong sinuri ang bawat brand, at pumili ako ng mga gamit na babagay kay Xyrille, partikular ang mga damit na akma sa kanyang panlasa. Matapos ma-order ang lahat ng iyon, inutusan kong ipahatid ang mga damit bukas. Pagkatapos kong ayusin ang tungkol sa mga gamit. Pagkatapos ay pinanuod ko ang CCTV sa aming bahay nung mga sandaling nagkatapuhan kami, at duon ko napag-alamang malapit na palang kumatok si Xyrille sa pintuan ng aking office room noong kaya naman nakaramdam ako ng tuwa sa isip ko.Makalipas ang ilang oras, "Naipadala mo na ba ang mga gamit sa bahay namin?""Yes boss, okay na po lahat. Naipadala ko na po, at kagaya nga po ng pinag-utos mo ay tinanggal ko na yung mga presyo sa lahat ng gamit na pinabili niyo.Personal ko po itong ginawa Sir para makasigurado kayong maayos ang lahat. ""Okay good." natuwa ako dahil ito ang sandaling pinakahihintay ko. Ang maibigay ko ang lahat

XYRILLE POVMas lalo akong naging determinado. Sa bawat araw na lumilipas, mas lumilinaw sa akin ang mga problemang matagal nang binabalewala ng iba kaya naman pala ganito ang account na ito na tila hindi umuusad. Binuksan ko ang notebook ko at sinulat ito isa-isa:– Late ang team leader. – Hindi updated ang coaching logs. – Bagsak sa quality scores. – Halos walang sales conversion.Napabuntong-hininga ako habang tinitingnan ang listahan. Ang dami palang issue sa account na ito. Mga major issue na dapat pagtutuunan ng pansin. Lalo na ang mga staff na wala sa focus.Kinabukasan, nag-set ako ng alarm ng alas-sais ng umaga. Maaga akong naligo, nagkape, at lumabas ng bahay. Pagdating ko sa opisina, 8:00 AM pa lang. Tahimik pa ang floor, maliban sa ingay ng aircon at scanner. Kinuha ko ang performance reports, inayos ko ang daily goals, at nag-print ng motivational quotes na ididikit ko sa paligid.Pagdating ng 9:30 AM, unti-unti nang pumasok ang mga agents.“Uy, ang aga mo, Ms.Xyrill