All Chapters of Ninong Senator's Contract Marriage : Chapter 131 - Chapter 140

Napag-alaman ni Francesca na Natasha ang pangalan ng kaniyang ina. ‘Napakagandang pangalan..’ aniya sa sarili. Buhat rin sa ama ay napag-alaman rin niyang may dugong European ang kaniyang ina kaya't napakaganda nito noon dahilan para mabighani ang kaniyang ama. Dahilan ng paninibugho ay palaging pinipintasan ni Marife noon ang kaniyang ina. Inamin rin ng kaniyang ama na nahulog nga ang loob nito sa kaniyang ina ngunit pilit na umiiwas upang hindi magkasala sa pamilya. Subalit ang lahat ng pagpipigil ay nawagtang nang magkaproblema silang mag-asawa nang mamatay si Arianna. Doon din niya nalaman na ang Arianna na half-sister niya sa ama at kay Marife ay ang dating girlfriend pala ni Javier. Nang banggitin ito ng kaniyang ama ay may kumudlit na kung ano sa puso niya pero kaagad rin namang naglaho. Marami pa siyang nalaman tungkol sa nakaraan kung paano nagkaroon ng ugnayan ang kaniyang mga magulang. Ang malinaw sa kaniyang mga naintindihan ay anak siya nito sa labas. Isang kasalanan

Isang masayang gabi iyon para kay Francesca nang biglang lumakas ang kabog sa kaniyang dibdib nang patungo na sila sa parking area. Napansin niya ang tila isang pamilyar na babae. Nakaupo ito sa labas ng restaurant, distansya ang layo mula sa kinaroroonan nila. May kausap itong lalaki. Nakataligilid patalikod sa kanila pero kilalang-kilala niya ang anyo ng likod nito maging ang bawat kilos.‘Danica?’ Kaagad siyang tumawid ngunit nagulat na lamang siya nang biglang sumulpot ang kotse at dumaan sa harapan niya, na ikinamuntik siyang masagasaan. Binusinahan siya ng driver. Maging si Javier ay nagulat rin sa kaniyang ginawa. Nang muli siyang tumingin sa gawi ng babae ay wala na ito roon.“Are you okay?” kabadong tanong sa kaniya ni Javier. “Bakit ka ba tumawid, saan ka pupunta?” dagdag pa nito. Hindi na niya halos marinig ang mga tinatanong nito dahil naka-focus siya sa babaeng kaniyang nakita. Sigurado siyang si Danica iyon. Nasaan na ba ito naroroon, bakit biglang nawala sa kaniyang p

Gayunpaman ay hindi pa rin nawawala ang pagkalito sa kaniyang isipan. Maliwanag ang mukha nito na tumitig sa kaniya ngunit nananatiling lumuluha pa rin ang mga mata. Marahan nitong pinisil ang kaniyang palad habang malumanay na nagwika, “Ilang taon kong pinaniwalaan ang isang alam kong katotohanan, na buhay ka pa. Ilang taon akong nagtiis na wala ka sa piling ko. Napakasaklap ng buhay sa ating dalawa, anak ko..” pagsisimula nito na pigil pa rin ang mapahagulhol. “Sabihin n'yo po sa akin ang lahat. Sa kwento ng ama ko, isa raw kayong katulong dati na nabuntis niya? Ano po ba ang totoo? Ano po ang tunay na nangyari?” sunud-sunod niyang tanong na nais niyang masagot ng kaniyang ina. Ngayong kaharap na niya ito. Masasagot na ang lahat ng kaniyang katanungan. Ang araw na tanging pinakahihintay niya na mangyari. Gusto niyang marinig ang buong kwento. Huminga naman nang malalim si Natasha bago nagsalita. “Totoo, isa akong katulong noon na pumasok sa kanila sa Tagaytay. Doon pa sila

Maging si Javier ay hindi na nakayanan ang mga nangyayari. Lumapit na rin ito sa dalawa. Si Ariella naman ay tumawag na rin sa awtoridad upang matigil na ang panggugulong hatid ni Marife roon. Malaking pagkakamali ang ginawa nito, lalo pa’t Christmas eve. Napabuntong hininga na lamang siya sa mga nasaksihan. Nilapitan siya ng kaniyang ina at niyakap. Pinaunawa nito sa kaniya ang kasalukuyang nangyayari. Tinulungan siya nitong pagaanin ang kaniyang loob at huwag matakot sa nangyayaring gulo sa ngayon. Dumating na ang mga awtoridad at dinala si Marife. Nagpaalam naman ang kaniyang ama upang sumunod doon para ayusin ang problema. Sumang-ayon naman siya, at sa isang iglap ay muling tumahimik ang bahay. Nag-usap-usap na lamang sila sa lanai. Buti na lamang at hindi nagtagal ang panggugulong ginawa ni Marife roon dahil kung hindi, nagising na sa wala sa oras ang mga bata. Nang mapag-isa ay napaisip si Francesca. Pakiramdam niya ay hindi na siya tinatantanan ng gulo. Para bang kakambal n

Bumugso ang matindi niyang galit nang masilayan ang pagmumukha ni Danica. Kaya't heto at tadtad ng sampal ang pagmumukha ng babaeng traydor. “Para ito sa walang kamuwang-muwang kong anak sa sinapupunan ko na tinanggalan mo ng karapatang mabuhay! Wala kang kwentang babae ka, demonyo ka!” Wala siyang pakialam kahit gulung-gulo na ang buhok nito at namumula na ang buong mukha o ‘di kaya’y magkapasa-pasa pa ito. Maipaghiganti niya lamang ang sarili at ang magiging anak niya sana na nawala pa. Sila lamang dalawa sa loob nang mga sandaling iyon. Namumula na ang mukha nito habang taas noo pang nakatitig sa kaniya nang bitawan niya ito. Hawak-hawak ang pisngi nito nang duruin niya. “Wala ka talagang kaluluwa, ano? Noon, akala ko isa kang tunay na kaibigan. ‘Yun pala maitim ang budhi mo! Sana mangyari rin sa ‘yo ang ginawa mo sa ‘kin, at nang maranasan mo rin ang naranasan kong hirap!” Mas lalong kumulo ang dugo niya nang tawanan lang siya nito. Pinapakita lamang nito na hindi ito nagsi