บททั้งหมดของ Under His Temptation: บทที่ 21 - บทที่ 30

3rd Person’s POV Hinihilot-hilot ni Carsen ang kaniyang sentido habang sumisimsim ng alak nang padabog na pumasok si Vivienne sa opisina ng mansyon. Napamulat ng mata si Carsen at nagkasalubong ang mga kilay na tiningnan nito si Vivienne. “What the hell happened to you?” natatawang tanong nito. Halos sabunutan naman ni Vivienne ang sarili habang minumura ang HANGIN. galit itong napatingin kay Carsen. Tila nag-aapoy ang mga mata nito sa sobrang linis at galit. “Why did he marry that bitch, Carsen?!” bakas ang inisip sa tono ng boses nito. Carsen shrugged. Alam niyang wala sa plano nilang magpapakasal si Cassian kay Eloise kaya't nagulat na lang silang lahat nang magdeklara ito ng kasal. What's more confusing for him was that their father agreed into it. “Maybe he still loves her?” mapaglarong saad nito. “NO WAY!” galit na sigaw ni Vivienne. Napapikit namang muli si Carsen dahil sa matinis na boses ni Vivienne, mas lalong umakit ang ulo niya sa presensya ng babae. Gul

Warning R18!Hindi ko mapigilan ang pagkabog ng dibdib ko habang inilapag ako ni Cassian sa mini cabinet ng kwarto namin. Pilit kong kinakalma ang sarili ko ngunit hindi ko magawa-gawa. Para akong hinihipnotismo ng mga mata niya.“Eyes up, darling.” I feel the tempting sensation between my legs. I tried closing them, but Cassian stopped me from doing it. “C-Cassian?” tawag ko sa kaniya.“Hmm?” sagot naman nito. Hindi ko alam kung bakit ko siya tinawag. Nakatingin lamang kami sa isa't isa at ramdam na ramdam ko ang pag-iinit ng katawan ko sa paraan ng pagtingin niya. Para niya akong hinuhubaran. I can see the burning temptation in his eyes. Hinawakan niya ang kabila ng mukha ko at inilapit ang mukha niya sa akin. His lips crushed into mine. Parehas kaming napapikit habang ninanamnam ang labi ng bawat isa. Malumanay niya akong hinalikan hanggang sa nagbago ang kaniyang ritmo at naging mabilis. Hinayaan kong pasukin ng dila niya ang loob ng labi ko. Ginalugad nito ang loob ng bibig

Umalis na si Cassian kaninang umaga at ako naman ay nandito na sa kompanya. Pagkapasok ko pa lang kanina ay nagpa-welcome surprise kaagad ang mga empleyado na nagpatunaw ng puso ko. Honestly, ako dapat ang magpasalamat sa kanila dahil pinili nilang manatili sa kompanya. “It's nice to see you back!” bati sa akin ni daddy. Hinalikan ko naman siya sa pisnge at ngumiti. My Daddy became better, noong una ay nag-iba an hitsura nito dahil sa lubog sa problema ngunit ngayon ay nakakabawi na siya. “Have you already met the company's new share holder?” tanong nito sa akin. “Yes, I met them earlier. Although they're not complete,” tugon ko“Glad to know, some of them might be very busy.” Napatingin ito sa kaniyang relos. “Anyway, I have to go. I still have meetings to attend today.”Nagpaalam na ito kaya pumasok na ako sa elevator upang tingnan ang opisina ko. Ang sabi ng mga empleyado ay pina-renovate ito ni Daddy. Nag-ring ang cellphone ko kaya't tiningnan ko kung sino ang tumawag. Agad na

Sobrang late na ako kanina sa meeting kaya si daddy na lang ang pumunta sa meeting. Masyado akong nagpakampanteng makipag-usap kay Carsen at hindi ko na namalayan na tumatakbo na pala ang oras. Masyado siyang magaling makipag-usap at kaya niyang guluhin utak ng sinuman. I sighed while looking at my wrist watch. Ayaw pa naman ni daddy ng late. Nasapo ko ang sariling noo. “Lady Eloise?” sambit ng pamilyar na boses. Napatayo naman ako ng wala sa oras nang mapagtanto kung kaninong boses iyon nanggaling.“Don Facundo, it's a pleasure to meet you again.” Nakipagkamay ako rito. Ngumiti naman siya sa akin at nakipagkamay pabalik. Nakipag-usap at tawanan pa ito saglit bago nagpaalam na umalis. Naiwan naman ulit akong mag-isa kaya napagdesisyunan ko na lumabas na lang muna ng building dahil lunch time na rin naman. I want to eat a steak right now. Nabitin ako sa tinapay na kinain ko kanina. Masarap pa naman din ang combination ng butter at strawberry jam.Sasakay na sana ako ng elevator ng

Eloise’s POV But what if this is the perfect time for them to attack? Ano ka ba, Eloise! Biglang lumakas ang kabog ng puso ko dahil sa sariling naiisip. Why am I so paranoid? Tinatakot ko lang ang sarili ko. I washed away the creepy thoughts inside my head. Sinimulan ko na lang isipin ang steak na kakainin ko mamaya. What type of steak do I want? Medium rare ofcourse! Pilit kong inaaliw ang sarili dahil sa tuwing magkakaroon ako ng creepy thoughts ay muling maninindig ang mga balahibo ko sa buong katawan, I don't like that feeling. “Manong, pakibaba na lang po ako diyan sa may steakhouse.” Wika ko habang may kinakalikot sa bag. Nasaan na ba kasi ‘yung red lipstick ko? I need to retouch. Limpak-limpak na stress ang ibinigay sa akin ni Vivienne nitong buong linggo. Kung nasaan ako ay makikita at makikita ko pa rin ang pagmumukha niya. Sa tuwing may makikita akong nagtitinda ng streetfood at mayroong ranbow na payong ay naaalala ko ang babaeng iyon. Trademark na niya ‘yon