All Chapters of ยอดบุปผาโฉมสะคราญ: Chapter 31 - Chapter 40

เจี่ยงหร่านหันขวับทันที ก่อนจะพบว่าเป็นเซียวจิ้งนั่นเอง ด้านสือหย่งเองเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เม้มริมฝีปากแน่น มิใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าคู่หมั้นของจางเหมี่ยวลี่คือใคร แต่เขาชอบนางไปแล้ว อย่างไรย่อมต้องลองเสี่ยงดูสักครั้งแต่ที่เขาไม่รู้คือ การหมั้นหมายของคนทั้งคู่เป็นฮ่องเต้ที่พระราชทานสมรส สือหย่งเป็นชายหนุ่มจากต่างเมือง ได้ยินว่านางเป็นคู่หมั้นของรองแม่ทัพเซียว และคิดว่าเป็นการหมั้นหมายกันธรรมดาทั่วไปเท่านั้นเมื่อรู้เช่นนี้แล้วสือหย่งก็รู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในใจเป็นอย่างยิ่งเซียวจิ้งปรายตามองสือหย่งแวบหนึ่ง จำได้ว่าชายหนุ่มผู้นี้คือทหารหนุ่มอันดับหนึ่งแห่งค่ายทหารของบุรุษ อีกทั้งยังพ่ายแพ้ให้กับเจี่ยงหร่านในร่างของจางเหมี่ยวลี่อย่างยับเยิน ไม่คาดคิดว่านอกจากจะไม่โกธรแล้ว ยังตกหลุมรักนางอีกด้วยอันใดกันนี่ เขามีคู่แข่งคนใหม่เกิดขึ้นอีกแล้วไม่ได้การล่ะ!ทางด้านเจี่ยงหร่านนั้น เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ดูแปลกประหลาด ก็รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อยเลย นางหันมาฉีกยิ้มให้เซียวจิ้ง ในขณะที่กำลังจะเรียกว่าสหายเซียว นางก็พลันชะงักไปชั่วอึดใจ นึกได้ว่าตอนนี้นางอยู่ในร่างของจางเหมี่ยวลี่ย่อมไม่อาจเรียกเขาอย่าง

จางเฉวียนแม้จะไม่เข้าใจ แต่เมื่อได้ยินเซียวจิ้งเอ่ยเช่นนั้น ก็ไม่ได้คิดจะเข้าไปห้ามน้องสาวอีก เขาเพียงมองดูสถาการณ์หากเกิดเรื่องขึ้นมา จะต้องปกป้องพาน้องสาวหนีออกไปอย่างปลอดภัยให้ได้ด้านฟ่านเยียนนั้น เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตรงหน้านิ่งเงียบก็ได้ใจ เขาถ่มน้ำลายลงพื้นด่าทอไม่ยอมหยุด"ว่าอย่างไรเล่า ผีไม่มีญาติเยี่ยงเจ้า จะทำเช่นไร อ๊า!"เขายังเอ่ยไม่ทันจบก็แหกปากร้องออกมาจนสุดเสียง เพราะถูกเจี่ยงหร่านใช้มีดแทงเข้าไปที่ขาข้างซ้าย นางแทงเขาด้วยแววตาที่เย็นชา พร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะสลับแทงขาขวาของเขาอีกข้างจนฟ่านเยียนแหกปากร้องแทบไม่เป็นภาษา"นังสารเลว นังผีบ้า ฮือ นังชั่ว ข้าจะฆ่าเจ้า""ฆ่าข้าหรือ ฮ่าๆ สภาพเจ้ายามนี้จะฆ่าข้าได้หรือ ฟ่านเยียน เจ้าแหกตาดูรอบๆ สิ ยามนี้ค่ายทหารแห่งนี้ถูกทหารฟงหลิงโอบล้อมไว้หมดแล้ว หากไม่อยากตาย ก็ทำตามที่ข้าบอก""ทำสิ่งใด"เจี่ยงหร่านแทงเข้าที่แขนซ้ายของเขาอีกครั้ง จนฟ่านเยียนเริ่มหวาดกลัวแล้วจริงๆ เขามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่หวาดหวั่น เห็นเพียงนางขยับเข้ามาใกล้ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชา“สั่งให้ทหารของพวกเจ้าวางอาวุธ แล้วข้าจะไว้ชีวิ

เจี่ยงหร่านเมื่อได้เห็น นางก็รีบวิ่งลงมาจากรถม้า ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าของเจี่ยงเฮ่า หญิงสาวพิจารณามองบุรุษตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นญาติผู้พี่ของนาง ก่อนจะร่ำไห้โฮ"พี่ใหญ่ ฮึก พี่ใหญ่"เจี่ยงเฮ่าที่ยามนี้มีท่าทางงกๆ เงิ่นๆ และหวาดกลัว พลันหันมามองแม่นางน้อยตรงหน้าที่มองเขาด้วยดวงตาที่อาบชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา ก็ขมวดคิ้วแน่นครู่หนึ่ง ท่าทางดูหวาดกลัวลนลานเป็นอย่างมาก เขาทรุดตัวลงนั่งที่พื้น ก่อนจะกอดเข่าและตัวสั่นเทา เจี่ยงหร่านอยากจะเข้าไปโอบกอดเขาแต่นางกลับก้าวขาไม่ออกนี่มันเรื่องใดกัน เหตุใดเจี่ยงเฮ่าจึงมาอยู่ที่เมืองสืออี้ได้เขารอดพ้นจากการสังหารยกตระกูลในคราวนั้นมาได้อย่างนั้นหรือเซียวจิ้งเมื่อเห็นดังนั้น จึงเดินเข้ามาประคองเจี่ยงหร่านเอาไว้พลางถามขึ้นมา“เขาคือ..."เจี่ยงหร่านหันกลับมามองเซียวจิ้ง ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่เจือสะอื้น"ฮึึก เซียวจิ้ง เขาคือเจี่ยงเฮ่าญาติผู้พี่ของข้า เป็นบุตรชายของท่านลุงใหญ่ แต่ก่อนเขาไม่ได้มีสภาพน่าเวทนาเช่นนี้ พี่ใหญ่ข้ารูปงาม เป็นคุณชายที่รูปงามที่สุดในเมืองหลวงแคว้นซ่ง แต่ท่านดูสิ ฮึก ยามนี้สภาพเขาไม่ต่างจากขอทานเลยแม้แต่น้อย ฮือ สวรรค์"เซียวจิ้

เมื่อกลับมาถึงเรือนเหลียนฮวาแล้ว เจี่ยงหร่านเพิ่งจะได้อาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ ก็มีคนจากในวังเดินทางมาแจ้งว่า ฮ่องเต้เซียวหลางมีรับสั่งให้นางเข้าวังหลวงเพื่อเข้าเฝ้าเป็นการด่วน จางฮูหยินเมื่อได้ยินดังนั้นก็ตื่นตระหนก ก่อนจะจับมือบุตรสาวเอาไว้แน่น ก่อนจะเอ่ย"เหมี่ยวเอ๋อร์ มิใช่่ว่าฝ่าบาททรงเรียกเจ้าไปลงโทษ เรื่องที่เจ้าหนีออกจากค่ายทหารโดยพละการหรอกนะ"จางฮูหยินกล่าวขึ้นมาใบหน้าก็เริ่มซีดขาวลงเรื่อยๆ เจี่ยงหรานในร่างของจางเหมี่ยวลี่จับมือของมารดาเอาไว้ พูดปลอบใจออกไปว่า"ท่านแม่กังวลเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ข้าจะเข้าวังแล้วจะรีบกลับมาหาท่านดีหรือไม่"จางฮูหยินเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้ารัวถี่ๆ ก่อนจะสั่งให้สาวใช้ช่วยเจี่ยงหร่านแต่งกายใหม่ เมื่อเดินทางเข้าวังหลวงการแต่งกายจะต้องดูเรียบร้อยมากกว่ายามที่อยู่ในจวน ใช้เวลาไม่นานนางก็แต่งกายเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะนั่งรถม้ามุ่งหน้าไปวังหลวงทันที เจี่ยงเฮ่าคิดจะตามไปด้วย แต่เจี่ยงหร่านบอกเพียงว่าเขาเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยให้พักก่อนจะดีที่สุดเมื่อมาถึงแล้วเจี่ยงหร่านก็เดินตามขันทีไปทันที สาวเท้าเดินไปเรื่อยๆก็มาถึงท้องพระโรง หญิงสาวนิ่วหน้าทว่าไม่ได้

ข่าวที่จางเหมี่ยวลี่ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้ากองกำลังรักษาเมือง อีกทั้งยังสามารถร่วมประชุมราชการในท้องพระโรงร่วมกับบุรุษได้นั้น แพร่สะพัดไปทั่วทั้งเมืองหลวงแคว้นฟงหลิง ผู้คนต่างเอ่ยถึงเรื่องนี้กันไปต่างๆนาๆ บ้างก็ว่านางใช้ตำแหน่งของบิดาและตำแหน่งว่าที่ภรรยาของเซียวซื่อจื่อไต่เต้าจนได้ตำแหน่งนั้นมาแต่ก็มีผู้คนไม่น้อยที่ออกมาแก้ต่างแทนนาง บอกว่านางมีความดีความชอบ อีกทั้งยังช่วยสังหารศัตรู มีิสิ่งใดที่ไม่เหมาะไม่ควรกันด้านเจี่ยงหร่านที่ยามนี้ไม่รู้ว่าตนกลายเป็นที่ถกเถียงในหัวข้อสนทนาอันแสนสนุกปาก นางกำลังเตรียมตัวเดินทางกลับไปที่ค่ายทหาร อย่างไรเสียนางก็ต้องกลับไปฝึกทหารต่อเมื่อเข้ามาในค่ายทหารหญิง เหล่าสหายต่างเข้ามารุมล้อมนางโดยเฉพาะโจวลี่และอากัว คนทั้งสองพูดคุยกับนางอย่างตื่นเต้น พร้อมกับให้นางบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟังอย่างละเอียด เจี่ยงหร่านยิ้มตาหยี ก่อนจะจับมือของสหายทั้งสองคนไปด้วยและเดินสนทนากันไปด้วยหลายวันต่อมา เซียวหลิงมาที่ค่ายทหารหญิง เมื่อมาถึงก็ตรงเข้ามาหาเจี่ยงหร่าน เจี่ยงหร่านที่เห็นเช่นนั้นฉีกยิ้มกว้างให้เซียวหลิง"นี่จางเหมี่ยวลี่ เจ้าไปไม่บอกข้าสักคำ หากร