Lahat ng Kabanata ng Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Kabanata 91 - Kabanata 100

HUNTER’S POV Hindi ko na nagugustuhan ang mga pagtanggi ni Nathalie na makipag-s*x sa akin. May feeling ako na may inililihim siya sa akin. Ibang-iba siya sa Nathalie na iniwan ko bago ako pumunta sa Singapore. “Why are you so silent, p’re? May problema ka ba?” tanong sa akin ni Tristan. Tumingin ako sa aking kaibigan. “P’re, when I was in Singapore. Umaalis ba si Nathalie na hindi kayo kasama?” tugon ko sa aking kaibigan na nagpamulat sa kanyang mga mata. “Bakit mo naman naitanong ‘yan, p’re?” muling tanong sa akin ni Tristan. “I feel there's something wrong with Nathalie. She has changed a lot since I came back from Singapore. And imagine palagi siyang wala sa mood na makipag-sex sa akin,” pagtatapat ko sa aking kaibigan na ikinatahimik niya. “P’re, baka naman nag-o-overthink ka lang. Kasi hindi ka nakaka-score sa asawa mo. At minsan naman talaga dumadating sa isang tao ang nawawalan ng mood sa s*x. Lalo na kung ina-araw-araw mo siya,” mga salitang lumabas sa labi ni

NATHALIE'S POV Ilang araw din akong nag-stay sa hospital pero ni hindi ko man lang nakita si Hunter sa hospital. Sinabi naman sa kanya nina Trixie at Tristan na napa-admit ako sa hospital pero hindi man lang niya ako pinuntahan. At simula nang lumabas ako sa hospital ay palagi na lang gabi dumadating si Hunter galing sa opisina. Kasalukuyan na pinagtitimpla ko ng kape si Hunter nang lumabas siya ng aming silid at may dala siyang isang luggage na maliit. “Babe, breakfast ka muna,” sabi kay Hunter. Nilingon ako ni Hunter at ang mga mata niya'y matalim na tumingin sa akin. Binitiwan niya ang luggage na dala niya at pagkatapos ay naglakad siya palapit sa akin. “What breakfast did you make?” walang buhay na tanong sa akin ni Hunter. Ngumiti ako. “I make some sandwiches for you and your favorite coffee, Babe” mabilis kong tugon kay Hunter. Huminga muna nang malalim si Hunter bago siya umupo sa kanyang upuan. Naninibago ako sa ikinikilos ni Hunter ngayon. Parang ibang Hunte

NATHALIE’S POV “Tiffany, kung ano man ang sasabihin mo huwag mo nang ituloy!” galit na wika ni Tristan habang hawak niya ang kanyang phone. Ngumiti si Tiffany. “Who are you, Tristan? Para pagbawalan ako sa sasabihin ko? Kaya lang naman ako narito dahil si Hunter mismo ang nag-utos sa akin para sabihin kay Nathalie na wala ng kasal ang magaganap ngayon!” Sabay tingin niya ulet sa mga tao. “Ladies and Gentlemen, p'wede na kayong umuwi lahat, dahil pinasasabi ni Hunter na umuurong na siya sa kanilang kasal ni Nathalie!” Sabay halakhak ni Tiffany na parang demonyo dahil ang lahat ng tao ay magbulungan habang tinitingnan ako. Hindi ko alam kung nagsasabi ba ng totoo si Tiffany. Hindi ako Basta maniniwala sa kanya kung hindi si Hunter ang magsasabi sa akin. Nagdilim ang paningin ni Daddy Matteo habang naglalakad siya palapit kay Tiffany. “Who the hell are you?! Para sirain ang araw ng kasal ng anak ko?! What did you do to my son?!” sunod-sunod na tanong ni Daddy Matteo kay Tiffa

NATHALIE'S POV Pagkatapos kong puntahan si Kuya Gabriel sa hospital at kumuha ng mga gamit ko sa apartment ay pumunta naman ako rito sa sementeryo kung saan nakalibing ang aking mga magulang. “Daddy, Mommy, sorry kung nagbigay ako ng kahihiyan sa pamilya natin! I don't know how to start my life without him!” sumbong ko sa aking mga magulang habang hinahaplos ko ang kanilang lapida. Hindi ko talaga alam kung paano ako magsisimula na wala si Hunter sa buhay ko. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na umuwi ng Quezon para simulan ang bago kong buhay. Alam kong maninibago ako sa buhay sa probinsya, pero ‘yon lang ang alam ko upang makalayo ako kay Hunter at sa lahat ng tao na napahiya ako. “Daddy, Mommy, sorry kung hindi ko muna kayo mapupuntahan. Dahil kailangan ko munang magpakalayo-layo para simulan ang buhay namin ng magiging anak ko. Sayang lang at hindi n’yo na po makikita ang apo n’yo.” Sabay hawak ko sa aking puson na medyo umbok na. Ang batang ito ang magiging

NATHALIE'S POV AFTER THREE YEARS Mabilis lumipas ang panahon at natutugunan ko naman ang pangangailangan ng dalawa kong anak na sina Edward at Leila dahil ginamit ko ang perang ibinayad sa akin ni Hunter bilang contracted wife sa isang maliit na negosyo na hanggang ngayon ay pinagkukunan ko nang gastusin ko sa araw-araw. At hindi ko rin akalain na kambal ang naging anak namin ni Hunter kaya medyo mabigat ang gastusin ko sa pangangailangan nila. At sa awa ng Diyos ay maayos ko naman silang naisilang at dala nila ang apelyido ko. Sinadya kong hindi ipagamit ang Buencamino para hindi na magtanong ang aking mga anak kung nasaan ang kanilang ama. Ngayon ay ipinagdiriwang ko ang kanilang ika-second birthday. Tanging si Tita Victoria lang ang narito ngayon at siya lang din ang nakakaalam na pagkatapos akong takbuhan ni Hunter sa aming kasal ay dito ako umuwi at nanirahan. Nalaman noon ni Tita Victoria na narito ako l, dahil bigla siyang dumalaw dito sa bahay at nang makita niyang bun