All Chapters of Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Chapter 111 - Chapter 120

HUNTER'S POV Habang inaayos ni Nathalie ang kanilang mga gamit ay nilapitan ako ng isang matandang babae na may dalang isang basong juice. “Hijo, ikaw ba ang asawa ni Nathalie?” Sabay abot niya sa akin ng isang baso ng juice. Tumango ako at ngumiti. “Opo, ako nga po,” magalang kong tugon sa matandang babae. Ngumiti sa akin ang matanda at umupo siya sa aking harapan. “Anong pangalan mo, Hijo?” muling tanong sa akin ng matandang babae. “Ako po si Hunter Buencamino,” muling tugon ko sa matanda na tinanguan niya. “Hunter, ako si Manang Nancy n’yo. Matagal na akong katiwala rito sa bahay na ‘to.” Lumingon siya sa may hagdanan bago muling tumingin sa akin. “Hunter, parang apo ko na rin sina Gabriel at Nathalie. Kaya ingatan mo sila sa Tita Victoria nila,” wika ni Aling Nancy habang nanginginig ang mga kamay niya na naging dahilan upang ma-curios ako sa ibig niyang sabihin. “Aling Nancy, ano pong ibig n’yong sabihin? Kasi si Tita Victoria po ang tumawag sa akin at nagsab

HUNTER’S POV Nang matapos kaming mag-usap ni David ay nag-focus na ako sa aking pagmamaneho at pinili ko na lang ang tumahimik. Dahil alam kong galit lang ni Nathalie ang sasalubong sa akin kapag nagsalita ako. Habang tinatahak namin ang kahabaan ng hi-way palabas ng Quezon ay muling tumawag sa akin si David na naging dahilan upang muling sumimangot si Nathalie. “Yes, David, napatawag ka ulet?” muling tanong ko kay David ng sagutin ko ang tawag niya. “Sir Hunter, sorry po sa istorbo. Gusto ko lang po ipaalam sa inyo na narito na po sa SLEX ang ambulansya na sinasakyan ng anak ninyo at ni Miss del Prado. At nakikipagtalo po sa akin si Miss del Prado na hindi ako pwedeng sumakay sa ambulansya. Sinabi ko po sa kanya na kakausapin n’yo siya,” sabi sa akin ni David. “Okay, give the phone to her. I will talk to her,” utos ko kay David na hindi nakaligtas sa pandinig ni Nathalie at naging dahilan upang muling magdilim ang paningin ni Nathalie. “Okay, Sir Hunter, I will pass to her th

HUNTER'S POV "What did you say, Hunter? Gising na si Kuya Gabriel?" tanong sa akin ni Nathalie na may kasamang pag-iyak. Tumango ako kay Nathalie at ngumiti. "Yes, he's awake. At ikaw ang una niyang hinanap nang magising siya," mabilis kong tugon kay Nathalie na labis niyang ikinatuwa. "Nagsasabi ka ba ng totoo Hunter? O, gusto mo lang ako paglaruan muli?" paniniguro sa akin ni Nathalie. Alam kong nasaktan ko siya dahil sa mali kong akala, pero kahit kailan ay hindi ko tinangka na paglaruan siya. "Nagsasabi ako ng totoo, Nathalie, hindi kita niloloko but for now may gusto pa akong sabihin sa 'yo tungkol sa aksidenteng nangyari sa mga magulang mo," seryosong sabi ko kay Nathalie habang tinitigan ko siya. "Anong meron sa aksidenteng nangyari kina mommy at daddy?" muling tanong sa akin ni Nathalie. Ngumiti ako sa kanya at tumingin sa kawalan dahil hindi ko alam kung tama bang sabihin ko agad sa kanya ang mga nalaman ko tungkol kay Tita Victoria. Wala akong ibang hinihilin

NATHALIE’S POV Hindi ako makapaniwala sa mga sinabi sa akin ni Hunter tungkol kay Tita Victoria. Hindi ko sukat akalain na magagawa ni Tita Victoria ang bagay na ‘yon sa aking pamilya nang dahil sa pera. Ang buong akala ko ay kakampi ko siya, lalo pa’t tinutulungan niya ako upang mabuhay ko na mag-isa ang aking kambal. Ang buong akala ko ay kakampi ko si Tita Victoria, siya pala ang ahas sa aming pamilya. At kanina nang sabihin sa akin ni Hunter na gising na si Kuya Gabriel ay nakaramdam ako ng kaligayahan sa aking puso dahil sa wakas ay pinakinggan din ng Panginoon Diyos ang aking dalangin sa kanya araw-araw. Simula nang umuwi ako sa Tayabas ay hindi ko na napuntahan si Kuya Gabriel at laking pasasalamat ko kay Hunter dahil hindi niya pala pinabayaan ang aking kapatid, pero hindi pa rin sapat na dahilan ‘yon para patawarin ko siya. Habang naglalakad kami ni Hunter palabas ng mansyon nila ay magkahawak kamay pa rin kaming dalawa na hindi naman nakalampas sa paningin ng mga kasambahay

HUNTER’S POV Nagulat ako sa tanong sa akin ni Nathalie tungkol sa maid na nagtanong sa akin kanina. Hindi ko alam kung ano ang pumapasok sa isip ni Nathalie. “What’s wrong kung sa mansyon ko kayo itira? We’re still married at kahit kailan, hindi ko ipa-annul ang kasal natin!” seryosong tugon ko kay Nathalie na ikinagulat niya. “What do you mean na kasal pa rin tayo? ‘Di ba’t nagpakasal lang tayo dahil sa contract natin? At nakalagay sa kasunduan natin na ipapa-annul mo ang kasal natin after two years!” mataray na tugon ni Nathalie sa akin. Ngumiti ako at umiling. “Did you forget that contract was end, since I found out that you and Thalie are the same person,” katwiran ko kay Nathalie na mas ikinagulat niya. “But I thought that you finished our contract since the day you ran away from me,” muling sabi ni Nathalie na inilingan ko. “No, Nathalie, at hindi mangyayari ang iniisip mo na mapawalang bisa ang kasal natin. Dahil hinding-hindi ko gagawin ‘yon,” seryosong sabi ko kay Natha