บททั้งหมดของ Hunter Buencamino: My Runaway Groom : บทที่ 81 - บทที่ 90

HUNTER’S POV MAKATI MEDICAL HOSPITAL Nang tumawag sa akin ang secretary ni daddy ay hindi na kami nagdalawang isip ni Nathalie na bumalik dito sa Manila. “Sir Hunter, I’m glad that you and Ma'am Nathalie are back,” sabi ni Lanie nang pumasok kami sa private room ni daddy. “How is he?” tanong ko sa secretary ni daddy. “He's okay now and he just fell asleep. The doctor said he just collapsed because of the heat,” tugon sa akin ni Lanie. “Because of the heat? Where did he fall? Is the air conditioner in his office broken?” sunod-sunod kong tanong kay Lanie dahil nagtataka ako paano na matutumba siya just because of heat. Napalunok si Lanie nang dahil sa mga tanong ko na para bang may inililihim siya sa akin. “Lanie, I'm asking you a question. Please answer me,” muling sabi ko. Huminga muna nang malalim si Lanie bago magsalita. “Sir Hunter, when we were going to the restaurant opposite our building for lunch, we saw Mr. President talking to an old beggar in the

NATHALIE'S POV Katatapos lang namin mag-make love ni Hunter at hindi ko pa rin makalimutan kung paano siya nagalit kanina nang dahil sa kanyang ina. Kanina nang maiwan ako sa room ng kanyang daddy ay may hiningi sa akin na pabor ito upang muling magkita sina Hunter at ang kanyang ina. Ang sabi sa akin ni daddy ay niloko ni Gilbert Brown ang kanyang ina. Ang inakala ng kanyang ina na maginhawang buhay sa piling ni Gilbert Brown ay naging impiyerno, dahil pinagtrabaho ito sa isang bar at ginawang prostitute. Inamin ng ina ni Hunter na labis siyang nagsisisi sa ginawang panloloko kay daddy at pag-iwan kay Hunter noon. Gusto raw niyang tumakas noon ngunit hindi niya magawa dahil ikinulong siya sa isang kwarto kung saan naranasan raw niyang babuyin ng iba’t-ibang lalaki. At nang dahil sa nalaman ko ay may awa akong naramdaman para sa ina ni Hunter na labis na nagsisisi at nangungulila sa kanyang nag-iisang anak. Ngunit hindi ko alam kung paano ko gagawin ang pabor na hinihingi n

HUNTER’S POV Sa paglipas ng araw simula nang may nangyari na insidente sa Makati Medical Hospital na masaksihan ni Nathalie ay nakapagbigay din siya ng statement sa bagong police na naka-assign sa kaso ng mga magulang ni Nathalie, dahil pansamantalang inalisan ng chapa si SPO2 Natividad dahil sa paglabag nito sa batas. At kapag napatunayan na nagkasala siya ay tuluyan siyang maaalis sa pagka-police. “Babe, huwag ka na lang pumunta ng Singapore,” pakiusap sa akin ni Nathalie habang nag-e-empake ako ng aking mga damit na dadalhin. “Babe, ilang araw lang ako sa Singapore. And besides pupunta naman dito sina Tristan at Trixie para samahan ka rito.” Sabay haplos ko sa pisngi ni Nathalie. “What? I thought kina daddy ako mag-i-stay habang nasa Singapore ka?” curious na tanong sa akin ni Nathalie. Umiling ako. “No, I changed my mind,” mabilis kong tugon sa aking asawa. Nang malaman ko na sa mansion na nakatira ang aking ina ay nagbago na ang desisyon ko na iwan si Nathalie roon,

NATHALIE'S POV Ilang weeks din sa Singapore si Hunter at naninibago ako na wala siya. Kahit mapang-asar ang mokong na ‘yon ay hinahanap ko pa rin sa tabi ko. “Really, Nathalie, the old beggar is your mother-in-law?” paniniguro ni Trixie nang sabihin ko sa kanya na ang matandang pulubi na nakikita namin dito sa baba ng condo ay ang nanay ni Hunter. “You heard me right?” Huminga muna ako nang malalim bago muling magsalita. “Pero until now, sobrang galit pa rin ang nararamdaman ni Hunter para sa kanya.” Tumango si Trixie. “Hindi mo masisisi ang husband mo, Nathalie, after his mother abandoned him because of money. Ikaw na rin ang may sabi sa akin noon, na matagal naka-moved on si Hunter sa pag-iwan sa kanya ng kanyang ina,” mga salitang lumabas sa labi ni Trixie. Nauunawaan ko naman si Hunter kaya nga hindi ko muna siya pinipilit na makipag-usap sa nanay niya. Pero ipinagdarasal sa Diyos na sana’y matutunan ni Hunter na patawarin ang kanyang ina. “I know, Trixie, and I u

HUNTER'S POV Ilang araw na akong nakabalik mula sa Singapore ay hindi pa rin ako nakaka-score kay Nathalie dahil palagi siyang tulog. At nang malaman ko na buntis na si Trixie ay medyo nakaramdam ako ng inggit sa aking kaibigan. “Babe, natapos ko na nga pala ‘yong design ng wedding gown ko,” sabi ni Nathalie habang kumakain kami ng breakfast. “Okay, Babe, can I see it?” tugon ko kay Nathalie habang ang mga mata ko ay nakatingin sa plato niya dahil naninibago ako sa mga kinakain niya ngayon. “Okay,” matipid na tugon ni Nathalie at nagpatuloy na siya sa kanyang pagkain. Nang matapos ako sa aking breakfast ay kumakain pa rin si Nathalie. “Babe, hindi ka kaya sikmurain sa Green Mango Juice? And look at your plate,” mga salitang lumabas sa labi ko na parang ikinagalit niya. “What is wrong on my plate?!” tanong sa akin ni Nathalie habang nakataas ang kanyang mga kilay. Umiling ako. “Nothing! Naninibago lang po ako sa eating habit mo,” seryosong wika ko kay Nathalie.