All Chapters of Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Chapter 121 - Chapter 130

NATHALIE’S POV Halos mabingi ako sa mga narinig ko mula kay Dra. Laredo. Hindi ko kakayanin kapag may mangyaring masama kay Leila. Siyam na buwan ko siyang dinala at inalagaan sa aking sinapupunan. At simula nang inanak ko siya ay ginawa ko ang lahat masuportahan ko lang ang mga gamot niya, tapos ngayon walang kasiguraduhan kung kakayanin ng anak ko ang maselan na operasyon na gagawin sa kanya. Kung hindi lang siguro ako masyadong nagdamdam noong tinakbuhan ako ni Hunter sa mismong araw ng kasal namin, hindi siguro siya maaapektuhan ang puso. Lumapit ako kay Leila habang yakap-yakap siya ni Hunter at mas lalo akong umiyak nang marinig ko ang mga sinabi ni Hunter kay Leila na naging dahilan upang tumulo ang kanyang mga luha mula sa kanyang pikit na mga mata. Siguro ay nauunawaan niya ang ibig sabihin ng kanyang daddy at gusto rin siguro niyang makasama ang kanyang daddy. Dapat ko na bang tanggapin si Hunter sa buhay namin, para sa buhay ng mga anak ko. O, dapat ko pa ring pairalin an

NATHALIE’S POV Habang narito kami sa chapel ay pinag-uusapan nina Hunter at Kuya Gab kung ano ang gagawin nila upang mabunyag na ang kasamaan nina Tita Victoria at Gilbert Brown. Nalaman ko rin ngayon kay Hunter na nakapasok na siya sa Brown Corporation at isa-isa niyang binibili ang mga share ng ibang board member ng Brown Corporation. “Kapag nahuli na natin sa akto si Tita Victoria hindi na siya p’wedeng tumanggi,” seryosong sabi ni Kuya Gab kay Hunter. Tumango si Hunter. “Tama ka, Kuya Gab, at kailangan din natin malaman kung ano ang ginagawa ngayon dito ni Nick at kung bakit kausap siya ni Tita Victoria,” sabi naman ni Hunter na naging dahilan upang sumingit sa usapan si Tristan. “P’re, I remember you told me that Tita Victora has a child. Hindi kaya si Nick ang anak niya?” sabi ni Tristan na naging dahilan upang magkatinginan sina Hunter at Kuya Gab. “Kung siya nga ang anak ni Tita Victoria, ako ang haharap sa kanya! Dahil siya ang sumira sa relasyon namin na mag-asawa,” mga

NATHALIE’S POV Ayokong isipin na hindi ko anak si Leila dahil inalagaan ko siya simula nang una ko siyang mahawakan at masilayan. Kaya paano ko tatanggapin kung hindi siya ang anak ko. At nasaan naman ang anak ko. Mababaliw ata ako kaiisip dahil sa posibleng hindi kami magkadugo ni Leila. Desidido si Hunter na ipa-DNA si Leila at para makasigurado siya sa magiging result ay kukuha pa siya ng isang doctor na gagawa ng DNA test, dahil wala na siyang tiwala kung alam ni Tita Victoria kung saan gagawin ang DNA test namin. Nang papalapit na sina Tita Victoria sa amin ay nag-iba-ibahan sina Hunter upang hindi sila mahalata sa plano nila. Lumapit sa amin si Dra. Laredo, “Mr. and Mrs. Buencamino, ma-swerte kayo at may kakilala ang Tita ninyo na ka-match ng bata,” sabi ni Dra. Laredo na nginitian naming ni Hunter. “Thank you, Dra. Laredo at ginagawa n’yo ang lahat para lang madugtungan ang buhay ng anak naming,” pasasalamat ko kay Dra. Laredo. Ngumiti si Dra. Laredo, “Katulad nang sinabi

HUNTER’S POV Labis na natuwa si Nathalie nang dahil sa magandang balita sa amin ni Dra. Laredo pero kita sa kanyang mga mata ang lungkot, lalo pa’t sinabi ni Dra. Laredo na kukunan na kami ni Nathalie ng specimen upang masimulan na ang DNA test na gagawin kay Leila. Kumausap na rin ako ng nurse na siyang kukuha naman ng specimen mula kay Leila na ibibigay sa akin na hindi nalalaman ni Dra. Laredo para sa DNA test na ipapagawa ko sa ibang hospital na hindi nalalaman ni Tita Victoria. Hindi nagtagal ay dinala na sa recovery room si Leila kaya naman pinuntahan na rin namin siya. Ngayon na may pagdududa na kami na anak namin siya ay ngayon ko lang napansin na walang hawig sa amin ni Nathalie ang bata na naging dahilan upang mas lalo akong magduda na hindi ko siya anak. “Kung hindi ko anak si Leila, nasaan ang anak ko?” mga salitang lumabas sa labi ko upang magtinginan silang lahat sa akin. “Hunter, iniisip mo ba talaga na hindi mo anak si Leila?!” tanong sa akin ni Nathalie na may kas

NATHALIE’S POV Hindi ako makapaniwala nang basahin ni Dra. Laredo ang results ng DNA test na ginawa sa amin. Kung hindi pa nangailangan ng dugo si Leila ay hindi ko malalaman na hindi ko siya anak. Sobrang sakit sa akin na tanggapin ang katotohanan lalo na’t hindi ko alam kung saan ko hahanapin ang anak ko. Hindi ako naniniwala sa sinabi ni Tita Victoria na patay na siya, dahil ramdam ko na buhay ang anak ko. Lumapit sa akin si Kuya Gabriel at niyakap ako. “Nathalie, please don’t cry. Ako ang nahihirapan kapag nakikita kang umiiyak. Andito si Kuya sa tabi mo at hahanapin natin ang anak mo,” Sabay pahid niya sa mga luha ko. Alam kong hindi ako pababayaan ni Kuya Gabriel, kaya laking pasasalamat ko sa Panginoon dahil hindi niya tuluyan na kinuha sa akin si Kuya Gabriel. At ngayon naman ay wala akong ibang hiling sa Panginoon kung ‘di ang makita ang tunay kong anak. Nang mahimasmasan na ako ay nagpaalam na sa amin si Dra. Laredo ganon din si Tita Victoria na nagpaalam sa amin na uuwi