Semua Bab Hunter Buencamino: My Runaway Groom : Bab 11 - Bab 20

HUNTER'S POV Hindi pa ako lubos na nawawalan ng pag-asa na makita si Thalie. Katulad ng plano ko’y pinuntahan ko rito sa Diliman, Quezon City ang kanyang opisina. Nang marating ko ang address na binigay sa akin ay nagtaka ako kung bakit under construction ang nasabing lugar. Iginala ko ang aking mga mata at naghanap ng iba pang building, ngunit halos lahat ng katabi nito ay hindi opisinang masasabi kung ‘di mga carinderia at vulcanizing shop. Habang nakatayo ako sa initan ay may nakita akong construction worker na papunta sa isang carinderia, kaya hindi na ako nag-aksaya pa ng oras upang magtanong. “Boss, sandali lang,” tawag ko sa lalaki. “Bakit po, sir?” magalang na tanong sa akin ng nasabing lalaki. “Sir, itanong ko lang kung saan ang address na ‘to?” Sabay abot ko ng papel na hawak ko. “Ito po ba? ‘Yan pong project namin.” Sabay turo niya sa construction site na naging dahilan nang pagkunot ng aking noo. “Wait lang ha. Sabi kasi sa akin pagma-may-ari ang com

NATHALIE’S POV “Malay mo naman nakalimutan lang nilang ilagay,” wika ni Trixie at binuksan na niya ang pintuan. Pareho kaming napatulala ng aking kaibigan nang wala sa loob ang aking kapatid at may isang staff ang naglilinis. “Excuse me,” tawag ko sa attention ng lalaki. “Yes, ma’am, ano pong kailangan nila?” tanong ng staff. “Nasaan po ‘yong pasyente rito?” ganting tanong ko sa lalaki “Kamag-anak po ba kayo? Nasa morgue na po ‘yong lalaking pasyente rito,” mabilis na tugon ng lalaki na ikinagulat ko. Umiling ako, dahil hindi ko matatanggap na wala na rin sa buhay ko ang aking kapatid. “NO!” sigaw ko at nagsimula nang pumatak ang aking mga luha mula sa aking mga mata. Niyakap ako ni Trixie dahil sa bigla kong pag-histerical. Hindi pa man ako nakakabawi sa pagkamatay ng mga magulang namin, ay may pagsubok na naman sa akin ang Diyos. Hindi ba talaga siya titigil na pahirapan ako? Ano ba ang kasalanan ko sa kanya para pahirapan niya ako nang ganito? “Ma’am, I’

HUNTER'S POV Narito ako ngayon agency ni Madam Butterfly para makita nang personal si Nathalie del Prado, at nang maipaliwanag ko na rin sa kanya ang mga rules dapat niyang sundin sa loob ng dalawang taon. “Madam Butterfly, Where is Nathalie? Why isn't she here yet?” magkasunod kong tanong sa owner ng bride for hire agency. “Relax, Hunter, on the way na siya,” mabilis na tugon sa akin ni Madam Butterfly. “P’re, huwag kang mainip, and your future wife will come,” pabirong sabi sa akin ni Tristan. “P’re, alam mo ang pina_” hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang may biglang nagsalita. “I'm sorry I'm late. Na traffic kasi ako at ang tagal kong naghintay ng taxi.” “It's okay, Nathalie,” wika naman ni Madam Butterfly at sinalubong niya ang kadarating lang na babae. Tila naman parang pamilyar sa akin ang boses ni Nathalie. Parang narinig ko na dati pero hindi ko sigurado kung saan. “My dear customer, narito na ang hinihintay mo si Nathalie del Prado.” Tumingin siy

NATHALIE'S POV “Do you want some drinks?” tanong sa akin ni Hunter nang matapos kaming kumain. Umiling ako. “No thanks,” pagtanggi ko. Tumango si Hunter at pagkatapos ay tinawag niya ang waiter upang hingin ang aming bill. “Sir, okay na po. Sagot na raw po ni Sir Tristan,” ani ng waiter na lumapit sa amin. “Oh, okay. Thank you. Please tell him that my girlfriend and I are leaving now,” seryosong wika ni Hunter habang ang waiter ay nakatitig sa akin. “Girlfriend mo po, sir?” paniniguro ng waiter. “Yes, why?” curious na tanong ni Hunter. “Nothing, sir, sa lahat po kasing babae na dinala mo rito sa bar siya ang pinakamaganda. Kaya alagaan mo na ‘yan, sir, para ‘di mawala sa ‘yo. Panigurado po ako na maraming nag-aabang sa kanya,” mga salitang lumabas sa labi ng waiter na ikinapamula ng aking pisngi. Ngumiti si Hunter. “Don't worry. I will marry her soon.” Sabay hawak ni Hunter sa aking kamay at pagkatapos ay tinulungan niya akong tumayo. “Let's go!” muling wika ni

NATHALIE'S POV “Talaga, Nathalie? I'm so happy for you. Finally, nagkita ulet kayo, and imagine sinagip ka niya sa maruming trabaho,” mga salitang binitiwan ni Trixie mula sa kabilang linya na ikinatahimik ko. Nawala ang saya ko nang maalala ko na ako lang ang nakakaalala sa nakaraan namin. “Oh, Nathalie, natahimik ka ata,” muling sabi ni Trixie nang hindi ako magsalita. “Kasi, Trixie, hindi niya ako ki_” hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang may biglang kumatok sa labas ng pintuan. “Oh, sige na, Trixie, ipapaliwanag ko na lang sa ‘yo, kapag nagkita tayo,” pagpapaalam ko sa aking kaibigan at pinutol ko na ang aking linya. Tumayo ako at naglakad patungo sa pintuan upang pagbuksan si Hunter, dahil wala naman ibang kakatok rito kung 'di ang lalaking ‘yon. Hindi agad ako nakapagsalita salita nang lumantad sa harapan ko ang isang bagong ligong lalaki. At ang amoy niya'y tila nang-aakit. Napalunok ako nang mapansin ko na sando at short lang ang suot niya, dahilan upang lum