บททั้งหมดของ MARRIAGE CONTRACT: UNCLE HUGO MERCEDEZ : บทที่ 41 - บทที่ 50

Veronica Dumating na nga ang oras. Nakasuot ako ngayon ng emerald green wedding gown. Sa nakasanayan natin ay puting gown ang susuotin ng ikakasal ngunit maiba tayo ngayon. Hindi ko nga rin alam kung bakit ‘to ang naisipin ng mag-uncle na ‘yon. Cathy knows may fave color and pangarap ko rin na sundin ang ideal wedding ko. And I wasn't expecting that my best friend would make this gown beautifully. Kahit nasukat ko na ‘to last time, hindi ko pa rin mapigilan na ma-amazrñe sa ganda at kulay. “Mrs. Mercedez,” boses ni Lizzy habang nakasilip sa kwarto ko. Ngumiti ako ng makita siya. Ilang araw ko pa lang siyang hindi nakita. Mabait at maasahan si Lizzy, siya na nga nag-asikaso sa trabaho ko sa opisina.“Ang ganda niyo po. Ang elegante, sobrang nababagay po sa inyo ang gown niyo. Mas lalong bumagay dahil sa mga mata ninyo.” Naiiyak na wika niya. Hinawakan niya ang kamay ko at marahan na hinaplos ang likod ng palad ko. “I wish you unending happiness, Miss V. You deserved to be happy,

Veronica closed her eyes and savored the moment. She felt his soft lips press hers—gentle. She slightly opened her mouth to deepen the kiss, while they remained under the veil and everyone around them enjoyed the moment. Nang maghiwalay ang kanilang mga labi at tinitigan nila ang isa’t-isa na para bang nangungusap ang kanilang mga mata. May kakaibang dala ang bawat titig ng isa’t-isa. “We are husband and wife now!” Hugo whispers. “Yeah! Like what we said, we will treasure every moment together.” Veronica said and lifted her arms to caress his face. “I love you too,” she said and kissed him. Nanlaki ang mga mata ni Hugo at biglang namula ang pisngi. Hindi naman ‘yon na pansin ni Veronica. Malakas ang kabog sa dibdib ni Hugo kaya huminga siya ng malalim at pilit na inaayos ang sarili dahil ayaw niyang gumawa ng aksyon sa harap ng kanilang mga pamilya. Naghiyawan naman ang mga bisita at nagtatawanan. Tawa na may halong kilig, at pagmamahal para sa dalawa. “MABUHAY ANG BAGONG KASAL

Pagdilat ko ng aking mga mata, bumungad sa akin ang dalawang bagong sasakyan na nasa harapan ko mismo. Ang isa ay kulay emerald green—paborito kong kulay. Ang isa naman ay itim. Pinagmasdan ko rin ang paligid. May malaking bahay—bagong-bago. Sa gilid ng hardin na puno ng iba't ibang klase ng bulaklak ay may mini swimming pool. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin, dahil bago sa akin ang lahat. At ang bahay na ito? Kanino ito? Tiningnan ko si Hugo, at siya ay nakangiti lang. Hinarap niya ako at hinawakan ang aking kamay. "Everything you see is yours, Babe." Hindi agad ako nakapag-react. Pinoproseso ko pa ang lahat. Lahat ay akin? O kasama lang sa kontrata? "What are these? Hugo, this is too much," I said, as mixed emotions rushed over me. “Kasal lang naman tayo sa papel. Ano 'tong lahat ng ’to?” dagdag ko pa, hindi pa rin ma-proseso sa utak ko ang lahat. “Hey, calm down, babe. Alam ko, kasal lang tayo sa papel—pero gaya ng pangako ko sa’yo, gusto kitang i-spoil, okay?”

Hindi ko na alam kung ano na ang nangyayari sa akin. Para akong nawawala sa sarili ko habang pabilis nang pabilis ang pag-ulos ni Hugo sa ibabaw ko. Naririnig ko na rin ang bawat paggalaw ng sasakyan dahil sa bilis niya—para bang sisirain na niya ang sasakyan habang sinasakyan niya ako. Paulit-ulit niyang inilalabas-masok ang matigas at mahaba niyang pagkalalaki. Pero nakakabaliw—nakakabaliw talaga ang sensasyong ‘to. Napakamot na lang ako sa likod niya nang hindi ko namamalayan. “Fvck, H-Hugo, you're too fast. I think I’m losing my mind… please. I’m almost there, Babe,” I said, as if I were begging him to make me come. “Don’t come yet, Babe. Round one pa lang tayo,” ani Hugo, halos pabulong na. We’re not drunk, but we’re already losing it like crazy. “Bakit mo nilabas?” bigla kong reklamo nang inilabas niya ang matigas niyang pagkalalaki mula sa loob ko. “Turn around, Babe. I want to fvck you from behind,” he said, holding his manhood—throbbing. He’s still so hard. I wan

Masayang pinagsilbihan ni Hugo ang kanyang asawa ngayong araw. Kakagaling lang nila sa ospital para magpa-check-up dahil sa biglaang pagkawala ng boses ni Veronica. Ayaw sana ni Veronica, pero mapilit si Hugo kaya napapayag rin siya. Nahihiya kasi si Veronica—baka tanungin siya ng doktor kung bakit biglang nawala ang boses niya. Ayaw naman niyang aminin na dahil 'yon sa kakasigaw habang umuungol. Bukod sa pagkawala ng kanyang boses, masakit din ang buong katawan ni Veronica kaya naka-wheelchair siya pauwi ng mansion. Wala namang masyadong sinabi ang doktor, lalo na’t nalaman nitong kakakasal lang nila ni Hugo—tila may ideya na rin ito kung bakit nangyari iyon kay Veronica. Ang payo na lang ng doktor ay kailangan ni Veronica ng sapat na pahinga para makabawi ng kanyang lakas at maibalik ang kanyang boses. Bilang pag-bawi, pinagsilbihan ni Hugo ang kanyang asawa. May kaunting boses na rin na lumalabas mula sa bibig ni Veronica, pero halatang hirap pa rin siyang magsalita. Kaya nama