หน้าหลัก / โรแมนติก / กุหลาบพันร้าย / ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ

แชร์

ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ

ผู้เขียน: จิตอักษร
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-14 20:17:59

ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ

เสียงฝนที่กระหน่ำตกด้วยความแรงแต่มันยังคงไม่แรงเท่าใจที่เจ็บของโรสในตอนนี้ โรสยืนกอดตัวเองร้องไห้อยู่กลางถนนที่ทอดยาวไปไหนก็ไม่รู้เพราะเธอวิ่งออกมาโดยไร้จุดหมาย ในสมองคิดแค่อยากจะไปให้ไกลที่สุด หนีไปจากคนที่เคยทำลายเธอ

สภาพของโรสตอนนี้ไม่ต่างจากลูกสุนักจรจัดข้างทางที่ไม่มีที่ให้หลบพัด ชุดเดรสตัวสวยของเธอเปียกฝนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง ผมยาวเปียกแนบใบหน้า ดวงตาบวมแดงจากน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

เธอไม่รู้ว่าตัวเองมายืนตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว เธอแค่เดินออกมาเรื่อยๆ หลังจากเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับพัชชาและไฟอย่างหนัก เธอพูดในสิ่งที่เก็บไว้มาทั้งชีวิต เธอระเบิดทุกอย่างออกไป โดยไม่สนว่าใครจะอยู่หรือฟัง และไฟเขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เขาไม่ได้ยืนข้างเธอ

“ตอนที่ฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ” โรสกระซิบกับตัวเอง เสียงเธอสั่น เธอรู้สึกว่าน้ำฝนเย็นๆ ที่ไหลผ่านร่างกายเหมือนดึงเธอกลับไปยังอดีต อดีตที่เธออยากลืม

“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วยพัช” เสียงกรีดร้องในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง ภาพของทศที่กดเธอลงกับเตียงในห้องนอนคืนนั้นมันชัดเจนทุกครั้งที่เธอหลับตา และยิ่งชัดขึ้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 34 แค่กอดฉันก็พอ NC

    ตอนที่ 34 แค่กอดฉันก็พอ NCฝนยังคงตกลงมาไม่หยุด ท่ามกลางความมืดที่เริ่มคืบคลานเข้ามา ไฟอุ้มร่างของโรสที่เปียกปอนไว้แน่นในอ้อมแขน หญิงสาวตัวสั่นเทา เสื้อผ้าของเธอเปียกชุ่มติดลำตัว เขารู้ว่าเธอหนาว และเขาก็รู้ว่าเธอกำลังเจ็บ เจ็บจากความทรงจำที่กัดกินหัวใจของเธอมานานเขาไม่พูดอะไรตลอดทาง ปล่อยให้เสียงฝนทำหน้าที่กลบความเงียบ ความเศร้า และความรู้สึกที่ยังไม่พูดทันทีที่มาถึงบ้าน ไฟไม่พาเธอกลับไปที่ฝั่งบ้านของเธอ เพราะเขารู้ว่าพัชชายังอยู่ที่นั่น และเขาไม่ต้องการให้เธอเจอกับใครอีก เขาแค่อยากให้เธอได้พัก ประตูห้องของเขาเปิดออกด้วยมือข้างหนึ่ง ขณะที่อีกข้างยังคงอุ้มร่างบางแนบแน่นไฟวางโรสลงอย่างเบาที่สุดในอ่างอาบน้ำ ก่อนจะนำผ้าสะอาจมาคลุมและเช็ดผมให้เธอ แต่โรสก็ยังคงนั่งนิ่งเหมือนตุ๊กตาไร้วิญญาณ ทั้งๆ ที่ร่างกายของเธอยังสั่นไม่หยุดเพราะความหนาว แม้จะเข้ามาในที่อบอุ่นแล้วก็ตาม“อาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไม่สบาย” เขาพูดเสียงเบา ก่อนจะนำน้ำอุ่นจากฝักบัวมาฉีดใส่ตัวเธอเพื่อขับไล่ความหนาว“ถอดเสื้อเปียกนี่ออกก่อน เดี๋ยวฉันไปหยิบเสื้อให้” เขาพูดขณะหันหลังลุกออกไปเพื่อไปหาเสื้อผ้าให้ที่เธอไฟกลับเข้า

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ

    ตอนที่ 33 สายฝนและอ้อมกอดอุ่นๆ เสียงฝนที่กระหน่ำตกด้วยความแรงแต่มันยังคงไม่แรงเท่าใจที่เจ็บของโรสในตอนนี้ โรสยืนกอดตัวเองร้องไห้อยู่กลางถนนที่ทอดยาวไปไหนก็ไม่รู้เพราะเธอวิ่งออกมาโดยไร้จุดหมาย ในสมองคิดแค่อยากจะไปให้ไกลที่สุด หนีไปจากคนที่เคยทำลายเธอ สภาพของโรสตอนนี้ไม่ต่างจากลูกสุนักจรจัดข้างทางที่ไม่มีที่ให้หลบพัด ชุดเดรสตัวสวยของเธอเปียกฝนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง ผมยาวเปียกแนบใบหน้า ดวงตาบวมแดงจากน้ำตาที่ไหลไม่หยุดเธอไม่รู้ว่าตัวเองมายืนตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว เธอแค่เดินออกมาเรื่อยๆ หลังจากเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับพัชชาและไฟอย่างหนัก เธอพูดในสิ่งที่เก็บไว้มาทั้งชีวิต เธอระเบิดทุกอย่างออกไป โดยไม่สนว่าใครจะอยู่หรือฟัง และไฟเขาก็อยู่ตรงนั้น แต่เขาไม่ได้ยืนข้างเธอ“ตอนที่ฉันต้องการความช่วยเหลือจริงๆ ทำไมไม่มีใครอยู่เลยล่ะ” โรสกระซิบกับตัวเอง เสียงเธอสั่น เธอรู้สึกว่าน้ำฝนเย็นๆ ที่ไหลผ่านร่างกายเหมือนดึงเธอกลับไปยังอดีต อดีตที่เธออยากลืม“ปล่อยฉันนะ ปล่อย ช่วยด้วยพัช” เสียงกรีดร้องในความทรงจำกลับมาอีกครั้ง ภาพของทศที่กดเธอลงกับเตียงในห้องนอนคืนนั้นมันชัดเจนทุกครั้งที่เธอหลับตา และยิ่งชัดขึ้

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 32 นายยังเข้าข้างฉันอยู่ไหม

    ตอนที่ 32 นายยังเข้าข้างฉันอยู่ไหมเสียงรองเท้าสนสูงของโรสที่ดังกระทบพื้นระหว่างทางเดินบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าคนที่กำลังเดินอยู่ในอารมณ์แบบไหน ส่วนสาเหตุที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้ เพราะว่าวันนี้ที่บริษัทเธอได้รับรายงานว่า พัชชาสั่งให้คนนำงานในส่วนของพ่อเธอไปไว้ที่ห้องทำงานของท่านที่บ้าน และพัชชาจะเป็นคนทำงานในส่วยนั้นเองปัง!!!โรสผลักประตูห้องทำงานของพ่อเธอเข้าไปอย่างแรงจนบานประตูฟาดเข้ากับผนังจนส่งเสียงดัง ก่อนจะเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะทำงานของพ่อเธอ แต่คนที่นั่งอยู่มันกลับไม่ใช่พ่อของเธอ“นี่มันเรื่องอะไร ทำมัยเธอถึงมานั่งอยู่ที่นี่ แล้วเอาสิทธิ์อะไรสั่งให้คนในบริษัทเอางานของพ่อฉันมาให้เธอทำ” โรสถามคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของพ่อเธอด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์โมโห จนคนอื่นๆ ที่นั่งช่วยงานพัชชาอยู่ตกใจสะดุ้ง พัชชาเงยหน้าขึ้นจากเอกสารงานบัญชีของบริษัทในมือ เธอไม่ได้แปลกใจนัก เพราะรู้ดีว่าวันหนึ่งโรสจะต้องรู้เรื่องที่เธอเข้ามาช่วยงานคุณอนุวัตแบบเต็มตัว พัชชาส่งสายตาไปทางพนักงานสองคนที่นั่งตรงข้ามเธอซึ่งเป็นปผู้ช่วยของเธอก่อนจะออกคำสั่งเบาๆ “พวกเธอออกไปก่อน ฉันขอคุยกับคุณโรสหน่อย” พัช

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 31 ถึงเวลาฉันเป็นคนปกป้อง

    ตอนที่ 31 ถึงเวลาฉันเป็นคนปกป้องหลังจากเหตการณ์ที่ภูเก็ตที่เต็มไปด้วยหลายเหตุการณ์ทั้งตึงเครียด ทั้งการเผชิญหน้ากับพวกไกรสร และช่วงเวลาที่ไม่อาจลืมได้ในรีสอร์ทริมทะเล ไฟกับโรสก็ได้เวลากลับมายังกรุงเทพฯ เพื่อจัดการงานที่ค้างไว้ และวางแผนการต่อสู้เรื่องที่ดินในระยะยาวไฟกลับเข้าบริษัททันทีที่ถึงกรุงเทพฯ ทิ้งให้โรสกลับไปพักที่บ้านของเธอ แต่เพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังจากกลับถึงบ้าน โรสก็ตัดสินใจเดินข้ามประตูเชื่อมเข้าไปหาวรา แม่ของไฟที่บ้านติดกันตามปกติเพราะอยากเอาของฝากที่ซื้อมาจากภูเก็ตมาให้แม่ของไฟ แต่แค่เดินมาได้ไม่กี่ก้าวเธอก็ต้องหยุดเท้า เพราะบ้านที่ในเวลานี้ควรจะเงียบกับมีเสียงดังลอดออกมา แล้วไม่ใช่เสียงปกติแต่เป็นเสียงของชายคนหนึ่งกำลังพูดด้วยน้ำเสียงโมโหดังออกมาจากในบ้าน ทำให้เท้าของโรสต้องหยุดชะงักทันที“กูบอกแล้วไงว่าให้มึงโอนเงินมาให้กูทุกเดือน ถ้าไม่อยากให้กูมาหามึงที่บ้าน แต่ทำไมเดือนนี้มึงไม่โอนมาให้กู” เสียงผู้ชายคนนั้นพูดด้วยความโมโห “ฉันไม่มีจริงๆ พี่พงษ์ ถ้ามีฉันโอนให้พี่ไปแล้ว” วราพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือจากความกลัว “อย่ามาโกหก ลูกมึงเป็นถึงทนายดังขนาดนั้น บ้านก็หลัง

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 30 อย่าแกล้งทำเป็นลืม nc

    ตอนที่ 30 อย่าแกล้งทำเป็นลืม ncเช้าแล้วแต่ร่างเปลือยเปล่าของโรสยังหลับใหลใต้ผ้าห่มที่กระจัดกระจาย เผยให้เห็นไหล่เปลือยขาวนวลและรอยจูบจางๆ ที่เหมือนจะไม่ตั้งใจฝากไว้ทั่วทั้งเรือนร่างไฟนั่งพิงหัวเตียง มือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟ อีกข้างถือหนังมือถือเพื่อเช็กงาน แต่สายตากลับไม่เคยละจากคนที่นอนนิ่งข้างๆเมื่อคืนเธอแทบไม่ได้หลับ ไม่ใช่เพราะเขาใจร้าย แต่เพราะเขาอยากให้เธอรู้ว่าเขา ‘ต้องการ’ เธอแค่ไหน และเขาไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครแกล้งทำเป็นลืมทุกอย่างหลังจากผ่านอะไรแบบนั้นไปแล้วเสียงขยับตัวของโรสดังขึ้น โรสขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลืมตาช้าๆ เธอกวาดตามองรอบห้องอย่างงุนงง ก่อนจะสะดุดกับสายตาคมจัดของเขาที่มองมาทางเธอ“ตื่นแล้วเหรอ” ไฟถามเรียบๆโรสยกมือขึ้นลูบผมยุ่งของเธอ ก่อนจะตอบด้วยเสียงแหบพร่า “อืม กี่โมงแล้ว”“สายแล้ว และก็สายมากพอจะรู้ว่าเธอกำลังแกล้งลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน” น้ำเสียงของไฟเย็นลงเล็กน้อยโรสเบือนหน้าหนี พลางหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้มิดชิดกว่าเดิม “เมื่อคืน ก็แค่ความผิดพลาด”เพียงประโยคนั้น สีหน้าของไฟก็เข้มขึ้นทันที เขาวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะข้างเตียงเสียงดัง ก่อนจะขยับเข้ามาห

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 29 ยกที่สองเริ่ม nc

    ตอนที่ 29 ยกที่สองเริ่ม ncกลิ่นกายผสมกลิ่นเหงื่ออ่อนๆ ลอยปะปนอยู่ในอากาศ ไฟยังคงนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของโรสไว้แน่น ใบหน้าเขาซุกอยู่ตรงซอกคอที่ยังคงมีรอยแดงจากรอยจูบรุนแรงเมื่อครู่ ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ค่อยๆ ลูบแผ่นหลังของเธอเบาๆ วนเป็นวงช้าๆ“เหนื่อยหรือยัง” เขากระซิบข้างหู พร้อมกับเลื่อนจมูกไล้ไปตามแก้มนุ่มของเธอ“ถ้านายยังขยับอีกนิดเดียว ฉันจะหมดแรงจริงๆ” โรสพูดทั้งๆ ที่ยังหอบอยู่ ไฟไม่ตอบ เขาเพียงแค่เลื่อนตัวลงไปต่ำกว่าเดิม ริมฝีปากร้อนผ่าวสัมผัสเข้าที่หน้าอกของเธออีกครั้ง คราวนี้ไม่เร่งเร้า แต่เนิบนาบ และยั่วยวน“อื้ม…” โรสกัดริมฝีปากแน่น เธอรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่เธอก็หยุดตัวเองไม่ได้ไฟใช้ลิ้นกวาดวนรอบยอดอกของเธอช้าๆ สลับกับดูดดึงปลายยอดจนมันตั้งชัน นิ้วมือของเขาเลื่อนลงไปที่หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะไล่สัมผัสเข้าไปที่ส่วนช่องทางคับแคบที่แม้จะถูกสิ่งใหญ่โตของเขาเข้าไปสำรวจแล้วแต่ก็ยังคับแคบอยู่ กลางกายของเธอที่ยังคงชื้นจากการร่วมรักครั้งแรกกับเขาเมื่อครู่“ยังร้อนอยู่เลย” เขาพึมพำ ก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปอย่างชำนาญ“อืมมม...นายทำบ้าอะไร”โรสแอ่นสะโพกขึ้นอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ เสีย

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 28 อย่าทำให้ฉันเชื่อนาย nc

    ตอนที่ 28 อย่าทำให้ฉันเชื่อนาย ncไฟนั่งพิงหัวเตียงในห้องพักของรีสอร์ตไม้ริมทะเลที่เงียบสงบ แผลที่ขมับถูกปิดไว้ด้วยผ้าก๊อซที่โรสเป็นคนทำให้ มันยังคงระบมอยู่เล็กน้อย ดวงตาคมทอดมองไปนอกหน้าต่าง เห็นแสงไฟจากหมู่บ้านริมหาดสลัวๆ เสียงคลื่นเบาๆ เหมือนกระซิบแทนความเงียบที่ปกคลุมประตูห้องของเขาถูกเปิดออกช้าๆโดยหญิงสาวคนหนึ่งก่อนที่เธอจะเดินเข้ามา โรสเดินเข้ามาพร้อมถุงยาในมือและสายตาเป็นห่วง“นายกินยาแล้วหรือยัง” เธอถามขณะเดินเข้ามาหยุดที่ปลายเตียงไฟส่ายหน้าเบา ๆ “ยัง ฉันรอเธอ” เขาตอบโรสถอนหายใจ ก่อนจะวางถุงยาลงบนโต๊ะข้างเตียง เธอเทน้ำใส่แก้ว แล้วยื่นยาให้ไฟโดยไม่พูดอะไร ไฟรับมันไปอย่างว่าง่าย หลังจากไฟกินยาเสร็จ โรสก็หยิบกล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาแล้วเปิดมันออก“เดี๋ยวฉันทำแผลให้อีกที”“ยังไม่ชินอีกเหรอ” เขาพูดเบาๆ ขณะที่เธอถอดผ้าก๊อซออก เพราะสีหน้าของเธอมันดูไม่ต่างจากครั้งแรกที่เธอทำแผลให้เขาเลย“ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชิน แต่ฉันแค่ไม่อยากให้มีโอกาสทำแบบนี้บ่อยๆ ต่างหาก” เธอพูด ขณะใช้สำลีเช็ดแผลให้เขาอย่างเบามือ“แต่ถ้าแผลทุกแผลที่เกิดบนตัวฉันมันมาจากการปกป้องเธอ ฉันก็ไม่กลัวหรอก” เสียงของไฟนุ่มลึกและ

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 27 นายคือคนแรกที่ปกป้องฉัน

    ตอนที่ 27 นายคือคนแรกที่ปกป้องฉันเช้าวันถัดมา แสงแดดในหมู่บ้านเล็กๆ ริมทะเลยังอ่อนโยนเช่นเคย แต่บรรยากาศกลับไม่ได้ผ่อนคลายสำหรับโรสและไฟ ทั้งสองกลับมาที่หมู่บ้านอีกครั้งหลังได้รับข่าวว่าลุงชิดกลับมาจากโรงพักแล้วโรสก้าวลงจากรถในชุดกางเกงยีนส์ขายาวและเสื้อเชิ้ตสีขาว พันผ้าใบไว้บนศีรษะกันแดด ส่วนไฟเดินตามหลังมาด้วยสีหน้าเรียบขรึม เขาไม่พูดอะไรขณะเดินเคียงข้างเธอเข้ามาในลานหน้าบ้านปูนชั้นเดียวที่เป็นที่อยู่ของลุงชิด“ลุงชิดอยู่มั้ยครับ” ไฟเรียกลุงชิดเสียงดังสักพักประตูบ้านก็เปิดออก ลุงชิดในเสื้อกล้ามเก่าๆ เดินออกมาหาไฟ ด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด“อ้าวคุณไฟ” ลุงชิดส่งเสียงแผ่วๆ “เมื่อคืนพวกมันเข้ามาก่อกวนอีกแล้วครับ พวกมันมาขู่ เอาไม้หน้าสามมาฟาดประตูบ้าน ผมกับเมียผวากันทั้งคืนไม่กล้านอนกันเลยครับกลัวพวกมันบุกเข้ามาบ้าน แจ้งตำรวจไปก็ไม่ช่วยอะไรเพราะว่าผู้การใหญ่ของที่นี่ก็พวกเดียวกับมัน” ลุงชิดพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง“แล้วลุงจะเอายังไงครับ จะยอมขายที่ให้พวกมันเหรอ” ไฟถามสีหน้าเครียดลุงชิดส่ายหน้า “ผมไม่อยากขายหรอกครับถ้าจะขายก็อยากขายให้คนที่ดีๆ ขายให้พวกมัน มันก็เอาไปขายต่อแพง

  • กุหลาบพันร้าย   ตอนที่ 26 เยือนภูเก็ตอีกครั้ง

    ตอนที่ 26 เยือนภูเก็ตอีกครั้งเสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์ SUV สองคันดังแว่วในเช้าวันรุ่งขึ้น แสงแดดยามเช้าในภูเก็ตสาดกระทบใบไม้เป็นประกาย รถของไฟแล่นนำหน้า โดยมีโรสนั่งอยู่ข้างคนขับ เธอสวมแว่นกันแดดสีชาและเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่ดูทะมัดทะแมงผมยาวถูกมัดรวบเป็นหางม้า ต่างจากภาพสาวเซ็กซี่ในเมืองกรุงโรสไม่พูดอะไรมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากบ้านจนกระทั่งเครื่องบินลงจอด เพราะเธอมัวแต่เปิดแฟ้มเอกสารอ่านรายละเอียดเรื่องที่ดินของชาวบ้านเจ้าปัญหา ไม่ใช่เพราะเธอขยันหรอกแต่เธอไม่อยากพูดกับเขา เดี๋ยวเขาจะรู้ว่าเธอตื่นเต้นที่ได้กลับมาที่นี่กับเขาอีก“เงียบไปเลยนะ” ไฟเอ่ยขึ้นระหว่างทาง สายตายังคงจับจ้องถนน แต่หางเสียงแฝงรอยยิ้มบางๆ“ฉันคิดเรื่องงาน” โรสตอบโดยไม่ละสายตาจากแฟ้ม “เพราะถ้าปล่อยให้นายคิดอยู่คนเดียว ที่ของฉันคงโดนพวกไกรสรซื้อตัดหน้าจนเหลือแต่ซาก” ไฟหัวเราะในลำคอ “ฉันไม่เถียง เพราะเรื่องแผนร้ายๆ เธอมักคิดเก่งกว่าฉันเสมอ”โรสเลิกคิ้ว หันไปมองคนขับรถด้วยสายตาอาฆาต “นายแน่ใจนะว่านั่นคือคำชม”“ฉันแค่พูดความจริง” เขาตอบเรียบๆ แล้วหันไปส่งสายตาให้ “แต่อย่าหลงตัวเองไปล่ะ” “ไอ้ปากเสีย” เธอบ่นงึมงำแ

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status