Semua Bab กุหลาบพันร้าย: Bab 61 - Bab 66

ตอนที่ 61 เกมของคนที่ไม่มีอะไรจะเสียไฟก้าวเข้ามา คว้าไหล่เธอแน่น “งั้นเธอก็จะเอาตัวเองไปเสี่ยงอย่างนั้นเหรอ”“ใช่ แต่ฉันไม่กลัว”ไฟชะงักคำพูดของเธอทำให้เขาแทบหายใจไม่ออก เขาสบตาเธอเนิ่นนาน ก่อนจะยกมือแตะแก้มเธอเบา ๆ“ฉันไม่ให้เธอไปคนเดียวแน่โรส แต่ฉันจะไม่ห้ามเธออีกแล้ว”“งั้นเราต้องวางแผนกัน” เธอยิ้มทั้งน้ำตา “เพราะครั้งนี้ ฉันจะไม่หนีอีกแล้ว”ห้องประชุมเล็กในสำนักงานของไฟ กลายเป็นฐานวางแผนรบชั่วคราว ไฟ โรส พัชชา และลูกทีมของไฟนั่งล้อมโต๊ะอยู่ท่ามกลางความตึงเครียดที่จับต้องได้“กล้องวงจรปิดบริเวณโกดังไม่ทำงาน” หนึ่งในทีมลูกน้องที่ไฟสั่งให้ไปสืบรายงาน“แต่เรารู้ว่ามีทางเข้าแค่สองทางหลัก กับอีกทางแคบหลังโกดังที่น่าจะใช้ลอบเข้าได้”ไฟพยักหน้า ก่อนหันไปมองโรสที่นั่งนิ่ง ใบหน้ามั่นคงแต่ตาแดงเพราะพึ่งการร้องให้“แผนเราคือ ฉันไปตามนัด พร้อมไมโครโฟนที่ซ่อนในต่างหู” โรสเริ่ม “ทีมของนายจะลอบเข้าไปทางหลังโกดัง พร้อมบุกทันทีถ้ามีอะไรผิดปกติ”พัชชาเอ่ยขึ้นทันควัน น้ำเสียงเด็ดเดี่ยว “ฉันไปกับโรสด้วย”ทุกคนหันไปมองเธอทันที“ไม่ได้” ไฟปฏิเสธทันที “มันอันตรเกินไป”“ฉันปล่อยให้โรสไปเจอคนแบบทศคนเดีย

ตอนที่ 63 คนที่อยู่ข้างหลังภายในห้องนอนที่เงียบสงัด แสงไฟจากโคมข้างเตียงสาดส่อง ขับเงาร่างสองคนที่นั่งแนบชิดบนเตียงใหญ่ให้ดูอบอุ่นไฟนั่งพิงหัวเตียง มีโรสซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา หัวของเธอแนบลงที่อกเขาอย่างเหนื่อยล้า ส่วนเขาเองก็โอบรอบไหล่เธอไว้แน่น ไม่ได้พูดอะไรนอกจากปล่อยให้ความเงียบเป็นบทสนทนาผ่านไปสักพัก เสียงทุ้มนุ่มของเขาก็เอ่ยขึ้นเบา ๆ ใกล้ข้างหูเธอ“ตอนที่รู้ว่าเธอจะไปเจอพวกมันคนเดียว ฉันกลัวมาก โรส กลัวจนใจสั่นกลัวว่าจะเสียเธอไป กลัวว่าฉันจะปกป้องเธอไม่ทัน”แขนที่โอบรอบไหล่เธอแน่นขึ้นเล็กน้อย เหมือนเขากำลังย้ำกับตัวเองว่าเธอยังอยู่ตรงนี้ ยังปลอดภัยโรสขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาของเธอแดงน้อย ๆ จากความอ่อนล้า แต่ก็ยังสว่างด้วยความมั่นคง“แต่ฉันไม่กลัวเลยสักนิด นายรู้ไหมว่าทำไม”ไฟสบตาเธอ ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ได้ตอบ เธอเลยเอื้อมมือแตะแก้มเขาเบา ๆ แล้วยิ้มจาง ๆ“เพราะฉันรู้ว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นายจะอยู่ข้างหลังฉันเสมอ รู้ว่านายจะตามฉันไปทุกที่ จะไม่ปล่อยให้ฉันเผชิญหน้ากับอะไรคนเดียว”เธอหยุดนิดหนึ่ง เหมือนจะกลั้นน้ำตาไว้ ก่อนพูดต่อด้วยเสียงแผ่วเบาแต่ห

ตอนที่ 65 ของหวานก่อนนอน NC“แต่งตัวเสร็จหรือยังครับ คุณโรสของผม”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมเสียงทุ้มนุ่มที่ฟังแล้วทำให้หัวใจอ่อนละลายโรสที่ยืนหน้ากระจกในชุดเดรสยาวสีเบจพลิ้วเบา ๆ หันมายิ้มให้เงาตัวเอง ธอไม่ค่อยถนัดชุดเรียบร้อยนัก แต่วันนี้อยากให้เขาเห็นว่า เธออยากสวยเพื่อเขาประตูเปิดออกช้า ๆ ไฟยืนอยู่ในชุดสูทสีกรมท่าที่ดูเรียบแต่หล่อจนต้องกลืนน้ำลาย“ว้าว…” เขาอุทานเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาหา“เธอสวยมากเลยรู้มั้ย?”“ก็แต่งให้คนพาไปกินข้าวดูดีหน่อย” เธอยิ้มขำ ๆ แต่แก้มก็แดงเพราะสายตาของเขาที่มองเธอแบบไม่ละไปเลยร้านอาหารริมแม่น้ำเปิดไฟนวลตา เสียงเพลงแจ๊สบรรเลงเบา ๆ คลอเคลียบรรยากาศรอบตัวแสงเทียนบนโต๊ะเล็ก ๆ ระหว่างทั้งสองคนสะท้อนดวงตาอุ่นของไฟที่มองเธอไม่วางตา“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ทำไมถึงพาฉันมาดินเนอร์หรูขนาดนี้” โรสถามขณะจิบไวน์สีแดงในแก้ว“แค่อยากให้เธอยิ้ม” เขาตอบเสียงนุ่ม “หลังจากที่เราเจอเรื่องร้ายมาเยอะ ฉันอยากให้วันนี้เป็นวันของเธอ วันที่ไม่มีความกลัว ไม่มีน้ำตา”โรสวางแก้วลงก่อนจะยิ้มบาง “แล้วพรุ่งนี้ล่ะ ถ้ามีอะไรอีก นายจะยังอยู่ข้างฉันไหม”ไฟยื่นมือมาแตะหลังมือเธอเบา