All Chapters of ภรรยาแสนชังของท่านโหว: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 11งานล่าสัตว์ประจำปีเมืองเจียวเพล้ง!!เสียงของกระทบตกหล่นพื้นดังไปทั่วห้องนอนของหลิวหนิงอัน ร่างบอบบางกำลังขว้างปาข้าวของด้วยความโมโห ทั่วทั้งกายสั่นเทิ้มไปด้วยความกรุ่นโกรธเหตุใดท่านป้าที่เอ็นดูนางถึงกล้ากล่าววาจาเช่นนี้ต่อหน้าคนอื่น แล้วเหตุใดท่านแม่ช่างโง่เขลานักทำไมกัน!ทุกอย่างที่นางหวังไว้จึงพังทลายลงไม่มีชิ้นดีใบหน้าหวานที่เคยงดงามกลับแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำ ดวงตาทั้งสองข้างสั่นระริกพร้อมกับมีหยาดน้ำตาไหลรินลงมาไม่ขาดสาย“อันเอ๋อร์ เจ้าสงบสติอารมณ์ก่อนนะ”หลิวฮูหยินพยายามปลอมประโลมบุตรสาวที่กำลังบ้าคลั่ง“หึ! ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะท่านแม่กับท่านน้าที่ไร้สมองจึงไม่สามารถกดดันให้ท่านป้าเอ่ยวาจาจะรับผิดชอบชื่อเสียงของข้า ทั้งหมดนี้เป็นเพราะท่านแม่แต่เพียงผู้เดียว ฮือๆ”“อันเอ๋อร์!! เหตุใดจึงกล่าววาจาร้ายกาจเช่นนี้กับแม่”“หรือไม่จริงเล่าเจ้าคะ ท่านพ่อสู้อุตส่าห์ช่วยปล่อยข่าวลือ แต่ท่านแม่กลับทำเสียเรื่อง”“เจ้า!!”“พอได้แล้วอันเอ๋อร์” น้ำเสียงทุ้มเข้มจากทางด้านหลังทำให้สองแม่ลูกพากันหยุดชะงักใบหน้าของทั้งสองซีดเผือดด้วยความตกใจแลหวาดกลัว“ในงานเลี้ยงเกิดอะไรขึ้น”หลิวห่าวรั

บทที่ 12เสี่ยวจงแผลงฤทธิ์เสียงร้องของม้าเรียกความสนใจให้กับทุกคน ขาหน้าของเจ้าเสี่ยวจงยกขึ้นสูงด้วยท่าทางพยศ มันมองหลิวหนิงอันด้วยความไม่พอใจ เย่เจียวหั่วที่อยู่ไม่ไกลรีบเข้ามาผลักหลิวหนิงอันไปอีกทางหนึ่ง จนพ้นระยะขาหน้าของมัน“กรี๊ดดดด!!”หลิวหนิงอันกรีดร้องด้วยความตกใจ“หยู้ดดดด!!”ห่าวเย่วเล่อรีบเอ่ยปลอบเจ้าเสี่ยวจงให้สงบลง นางลูบแผงคอของมันอย่างอ่อนโยน ไม่นานเจ้าเสี่ยวจงก็กลับมาสงบอีกครั้ง แต่สายตามุ่งร้ายยังคงมองหลิวหนิงอันไม่วางตาหลิวหนิงอันที่ถูกสายตาของเจ้าเสี่ยวจงมองมาก็ปากคอสั่นด้วยความหวาดกลัว นางรีบลุกขึ้นจากพื้นแล้วตรงเข้ามาจับแขนของเย่เจียวหั่วเพื่อหาที่พึ่ง“ฮือๆๆ ท่านพี่เจียวหั่ว ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ ฮือๆ”ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาเย่เจียวหั่วตวัดสายตามองเสี่ยวจงด้วยความโกรธ เมื่อครู่นี้หากเขาผลักหลิวหนิงอันไม่พ้นรัศมีของขาหน้าของมัน ป่านนี้นางคงจะได้รับบาดเจ็บจนกระอักเลือดไปแล้ว และมันก็อาจจะต้องถูกตัดคอทิ้งเพราะทำร้ายบุตรสาวของขุนนางโชคดีจริง ๆ ที่เขาไหวตัวทัน“ไม่เป็นไรแล้ว เจ้าเสี่ยวจงมันคงตกใจ พี่ว่าเจ้าไปพักที่กระโจมก่อนเถิด” เย่เจียวหั่วเอ่ยอย่างอ่

บทที่ 13ค่ำคืนที่ยากลำบาก“เย่วเล่อ!!”เย่เจียวหั่วที่ติดตามมาช่วยร้องลั่นด้วยความหวาดกลัวเป็นครั้งแรก เขาขว้างดาบไปปักที่ข้อมือของโจรผู้นั้นจนขาดกระเด็น“อ๊ากกก!!”เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากบาดแผล บางส่วนกระเด็นมาโดนใบหน้าของห่าวเย่วเล่อ โชคดีที่ตอนนั้นหางตาของนางมองทันคมดาบที่พุ่งมาทางนี้ นางจึงเอี้ยวตัวหลบได้ทันท่วงที“ฆ่ามันให้หมด!!”น้ำเสียงแข็งกร้าวด้วยความกรุ่นโกรธดังมาจากร่างสูงใหญ่ที่พุ่งทะยานมาทางด้านนี้ ทางด้านหลังของเขามีหน่วยทหารองครักษ์ติดตามมาไม่ห่างทั้งหมดใช้เวลาไม่นานก็สามารถสังหารพวกมันจนสิ้นราบคาบ เหลือเพียงแค่ตัวหัวหน้าที่เหลือมือเพียงแค่ข้างเดียว มันพยายามจะกัดยาพิษที่ซ่อนไว้ในใต้ลิ้น แต่เย่เจียวหั่วรู้ทัน เขาตรงเข้ามาง้างปากมันแล้วเอายาพิษมาบดขยี้ที่พื้นหัวหน้าโจรถูกจับกุมในที่สุด!“ฮูหยินน้อย ฮือ ๆ ท่านปลอดภัยนะเจ้าคะ”จางซินอีที่ติดตามมาด้วยรีบวิ่งตรงมากอดห่าวเย่วเล่อ ส่วนทหารที่เหลือก็ช่วยกันมาเลื่อนเจ้าเสี่ยวจงออกไป โชคดีที่มันทั้งอึดและอดทน แม้จะเสียเลือดมากแต่ก็ยังไม่ตาย“รีบเอาเสี่ยวจงไปรักษา ที่เหลือไปดูทางเพ่ยเพ่ยด้วย”“ขอรับ”เย่เจียวหั่วเดินเข้ามาหาห่

บทที่ 14ไร้ยางอายยังไม่ทันที่เย่เจียวหั่วจะหยดเลือดให้กับนางพญาหนอนไหมพิษ คนผู้นั้นก็รีบร้อนเล่าความจริงออกมาทั้งหมด“ขะ ข้าน้อยกลัวแล้วขอรับ ท่านโหวโปรดเมตตาข้าน้อยด้วย” ร่างกายสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว แววตาทั้งคู่สั่นระริกแม้เขาจะกลัวคนผู้นั้นมาก แต่หากต้องได้รับการทรมานเช่นนั้นจนกว่าจะตาย สู้เขาบอกความลับออกมาเสียยังดีกว่า ข่าวลือที่แพร่ออกมาว่าความเจ็บปวดที่ได้รับจากการถูกหนอนไหมพิษกัดกินอวัยวะนั้นมันน่ากลัวนักเจ็บปวดจนยากจะทนรับไหว แต่มิอาจจะตายได้...มันช่างน่ากลัวนัก!เมื่อได้รู้ตัวตนของผู้บงการ เขาก็ไม่ได้แปลกใจนักเพราะหลายปีที่ผ่านมานั้น เขารับรู้ว่าการตายของท่านพ่อรวมถึงสตรีจากเผ่าห่าวอู๋ผู้นั้นล้วนมีเบื้องหลังมาจากคนผู้นั้น เพียงแต่เขาไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดเพียงพอจึงมิอาจจะจับกุมคนผู้นั้นได้ช่างน่าสมเพชนัก! ตัวเขาเป็นถึงท่านโหวแต่กลับปล่อยให้คนร้ายลอยนวลไปได้นานหลายปีเย่เจียวหั่วเดินกลับมายังกระโจม แววตาที่เคยเคียดแค้นพลันอ่อนโยนลง ห่าวเย่วเล่อยังคงหลับใหลไม่ได้สติ เมื่อนำมือไปแตะบนหน้าผากมน พบว่าไข้ได้ลดลงจนร่างกายของนางเย็นขึ้นแล้ว แค่นี้เขาก็พอวางใจได้ตั้งแต่ที่กลับม

บทที่ 15ความจริงจางซินอีพร้อมด้วยกับหลี่เฉินเจาเดินออกมาจากมุมอับที่ไม่มีใครสังเกตเห็นตั้งแต่แรก พวกเขาทั้งสองเดินเข้ามายังในกระโจมพร้อมกับเย่เจียวหั่ว แต่เพราะหลิวหนิงอันหลับตาอยู่จึงไม่รับรู้ว่าทั้งสองเข้ามาด้วยใบหน้าหวานที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา พลันซีดเผือดด้วยความตกใจเหตุใดทั้งคู่จึงมาอยู่ในกระโจมของนาง“ขออภัยที่ข้าต้องเอ่ยแทรก แต่ฮูหยินน้อยโปรดอย่าได้เข้าใจท่านโหวผิดเลยเจ้าค่ะ ท่านโหวหาได้นอกกายนอกใจท่านไม่ แต่เป็นเพราะสตรีแพศยานางนี้ต่างหาก นางใช้เล่ห์เหลี่ยมโดยให้สาวใช้ไปตามท่านโหวมาที่กระโจม พวกข้าทั้งสองก็เป็นห่วงนางจึงติดตามมาด้วยกัน แต่ไม่คิดเลยว่า เฮ้อ...” จางซินอีถอนหายใจออกมาอย่างยากลำบาก สีหน้าของนางทั้งทุกข์ใจและสมเพชหลิวหนิงอันนัก“จะ จ้าอย่ามาผายลมอันใดที่นี่นะ”“ข้าหรือมาผายลม เป็นเจ้ามากกว่าที่ดึงทึ้งเสื้อผ้าของตนเอง แล้วเข้ามาโอบกอดท่านโหว ปากก็ร้องตะโกนให้คนช่วย นี่คงหวังจะแต่งเข้าจวนโหวใช่หรือไม่เล่า”“มะ ไม่ใช่นะ” หลิวหนิงอันเซถลาไปด้านหลังนอกจากในกระโจมจะมีห่าวเย่วเล่อที่เข้ามา ยังมีสาวใช้ของนาง และบรรดาคนที่เข้าร่วมงานล่าสัตว์ด้วย ทุกคนอาจจะไม่ได้เ