Semua Bab ตีตรารัก : Bab 51 - Bab 60

ช่วงสายของวันทำงานอย่างนี้บรรยากาศภายในบริษัทออกแบบชื่อดังเต็มไปด้วยความครึกครื้น นั่นก็เพราะต่างก็ต้องเร่งรีบทำงานในส่วนของตน ให้เสร็จได้ทันเวลาที่กำหนด‘บริษัทเจนเนริ่ง’ ขึ้นชื่อเรื่องด้านการออกแบบไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกาย เช่น เสื้อผ้า เครื่องประดับ รวมไปถึงสินค้าต่าง ๆ มากมายแล้วแต่ลูกค้าจะสั่งมาให้ทางทีมงานออกแบบให้ แต่เด่นสุดก็เห็นจะเป็นด้านเครื่องแต่งกาย เสื้อผ้าและเครื่องประดับ ดังนั้นเจนเนริ่งจึงมี ‘ดีไซเนอร์’ ฝีมือดีเป็นหลักและยังพัฒนาทางด้านความสามารถอยู่เป็นประจำ อาทิเช่น การแข่งขันโชว์ผลงานทุกไตรมาสเพื่อคัดเลือก ‘ดีไซเนอร์หลัก’ จึงไม่แปลกหากผลงานออกมาในนามของเจนเนริ่งจะเป็นที่สนใจมากอย่างนี้แต่ละครั้งมีงานใหม่ออกมาหากตำแหน่งงานเป็นดีไซเนอร์หลักก็จะมีชื่อของตนเองติดอยู่ในชิ้นงาน ถือเป็นใบเบิกทางชั้นดีในการนำส่งห้องเสื้อดังหรือสินค้าอื่น ๆเมื่อติดแบรนด์ไปแล้วจะติดตลาดอย่างรวดเร็ว ส่วนตำแหน่งที่ต่ำกว่านั้น แม้ผลงานจะดีแค่ไหนก็ไม่มีโอกาสได้มีชื่อบนสินค้ากลายเป็นเพียง‘ดีไซเนอร์เงา’ ที่ไม่มีใครรู้จักอย่างเช่นผู้ช่วยดีไซเนอร์ตัวเล็ก ๆ คนนี้ เขมจิราเพียรพยายามพัฒนาผลงานของ

ณภัทรดันตัวถอยออกห่างจากรถ ทั้งสีหน้าและท่าทางแพรวพรรณเห็นได้ว่าไม่สบอารมณ์มากเพียงใด แต่เพราะตั้งใจมาหาต่อให้เจอมากกว่านี้เขาก็ยอม“มาแล้วเหรอผมรอคุณตั้งนาน” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างนุ่มนวล“....”“กลัวผมขนาดนั้นเลยหรือไง”“แล้วคุณคิดว่าฉันควรจะต้องกลัวคุณไหม” น้ำเสียงไม่เป็นมิตรเอ่ยถามกลับ“แค่จะมารับกลับบ้าน”ต่อให้ถูกมองด้วยสายตาแข็งกระด้างมากกว่านี้ก็ไม่เป็นไร ณภัทรย้ำกับตัวเองเมื่อคนตัวเล็กแสดงออกมาว่าไม่ต้องการเข้าใกล้ตนเอง“ไม่จำเป็นฉันกลับเองได้”“ผมไม่ได้คิดจะทำอะไรไม่ดี แค่อยากมารับกลับบ้านเท่านั้น”“ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่จำเป็น แล้วก็ไม่อยากยุ่งเกี่ยวอะไรกับคุณอีก”ณภัทรเริ่มหายใจแรงขึ้น ด้วยความไม่เคยต้องใช้วาจาง้อหรือเอาใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน พอมาเจอคนอ่อนนอกแต่แข็งในอย่างนี้ เขาก็แทบจะข่มความอึดอัดใจเอาไว้ไม่ไหว ทว่าจะถอยกลับก็ไม่ได้เช่นกัน“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าคุณจะยอมให้ผมไปส่ง”“ไม่! แล้วก็...ถ้าคุณคิดที่จะทำอะไรฉันอีก ครั้งนี้ฉันไม่ยอมคุณแน่ จะแจ้งความเอาผิดให้ได้ ไม่เชื่อก็ลองดู” พอเห็นว่าณภัทรไม่ยอมรามือ แพรวพรรณจึงใช้ข้อนี้มาขู่ให้เขากลัว“เก่งจังนะ จะแจ้งค

“ไม่ต้อง! ส่งฉันแค่นี้ก็พอ”“อยากขึ้นไปส่ง ทำไมผมถึงขึ้นไปบนนั้นไม่ได้” ณภัทรโน้มใบหน้าลงมาใกล้ คิ้วเข้มจรดติดกันด้วยความไม่เข้าใจก็ในเมื่อตนก็เคยขึ้นไปบนนั้นแล้ว“ขยับออกไปหน่อย คุณบอกแล้วว่าแค่มาส่ง เสร็จแล้วก็ควรกลับไปไม่ใช่หรือไง”“.....” ณภัทรออกอาการไม่พอใจขึ้นมาบ้าง เมื่อเธอเอาแต่ไล่“ก็ในเมื่อผู้หญิงไม่เต็มใจ ยังจะต้องถามอีกทำไม!”ผู้มาใหม่เอ่ยเสียงแข็ง ยังจ้องณภัทรอย่างไม่เกรงกลัวหลังจากสังเกตการณ์อยู่ครู่หนึ่ง จึงทำให้รู้ว่าตัวเองเห็นเป็นเพียงความต้องการของฝ่ายชายเท่าที่พยายามเข้าใกล้แพรวพรรณณภัทรหันมาเผชิญหน้ากับผู้ชายอีกคน สายตาคมดุฉายแววไม่พอใจ หากให้เดาก็คงเป็นผู้อาศัยอยู่คอนโดนี้ จากลักษณะการแต่งตัวที่มีแต่ของแบรนด์เนมคงจะเป็นลูกหลานคนมีตังค์‘แล้วจะเข้ามาเสือกทำไม’ณภัทรคิดด้วยความขุ่นเคืองใจให้ฝ่ายตรงข้ามจนแสดงออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน“เตชิน!” แพรวพรรณเอ่ยเสียงเบา ดวงตาหวานฉายแววกังวลออกมาให้อีกฝ่ายได้เห็น คงเป็นเพราะเมื่อครู่เอาแต่ระวังตัวจากณภัทรจึงไม่ทันได้สนใจสิ่งรอบข้าง ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีบุคคลที่สามเดินเข้ามาใกล้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ช่างน่าอายเสียจริง“เป็นอะไร

อาการเมื่อยขบตามร่างกายทำให้แพรวพรรณขยับตัวได้เชื่องช้าลง ในขณะเดินไปยังประตูเมื่อได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นหลายครั้ง แม้ว่าจะไม่อยากขยับเขยื้อนร่างกายเท่าไหร่ก็ตาม“เป็นไงล่ะฝืนสังขารตัวเองดีนัก”หญิงสาวดุตัวเองด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ที่ป่วยอย่างนี้ก็เพราะเร่งงานจนพักผ่อนไม่เพียงพอเมื่อร่างกายไม่พร้อม สมองก็ทำงานไม่สมบูรณ์ตามไปด้วย จนละเลยการตรวจเช็กให้ดีว่าใครมาเยือนมือเล็กเอื้อมไปเปิดประตูในทันที พอมาถึง...ครั้นเห็นว่าเป็นใครยืนอยู่หน้าห้องจึงทำให้รู้ตัวว่าตนเองพลาดไปมากแค่ไหน“มาทำไม นี่มันมืดค่ำแล้วนะคุณ กลับไปเถอะฉัน...”“แค่แวะมาหา”ณภัทรแทรกคำพูดของแพรวพรรณก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยค ชายหนุ่มขมวดคิ้วทอดมองดวงหน้าหวานเวลานี้กลับซีดเซียวทันใดนั้นมือใหญ่ก็ยกขึ้นแตะบริเวณหน้าผากมน จึงได้รู้ว่าเพราะเหตุใด“ทำอะไรของคุณ!” เธอผละใบหน้าออกห่าง ก้าวมาด้านหลังด้วยความตกใจ“คุณไม่สบายเหรอ กินยาหรือยัง” สุ้มเสียงอ่อนโยนเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงคนตรงหน้า“!!!”“ผมถามกินข้าวกินยาหรือยัง” เขาถามย้ำเมื่อแพรวพรรณยังคงเงียบ และมองตนเองด้วยใบหน้าบูดบึ้งระคนสงสัย“ยัง” คำตอบสั้น ๆ อย่างไม่ใส่ใจแต่กลั

ดวงตาคู่สวยเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา กวาดมองโดยรอบห้องแสนหรูหรา แม้จะถูกตกแต่งออกมาได้อย่างสวยงามเพียงใดทว่าก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาได้เลยเมื่อเห็นอุปกรณ์สำหรับการร่วมกิจกรรมอันน่าตื่นเต้นเหล่านั้นเสียงสะอึกสะอื้นร่ำไห้ดังขึ้นมาอีกระลอก เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตนเองต่อจากนี้ แขนยกขึ้นโอบกอดขาทั้งสองข้าง ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาซุกลงบนหัวเข่าเป็นชะตากรรมอะไรของเธอต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ ช่วงที่ผ่านมาคิดเพียงว่าผู้เป็นพ่อแค่ออกมาเที่ยวกับเพื่อนเท่านั้น ถามไถ่ก็มักจะได้คำตอบว่าแค่มาดื่ม!แล้วเหตุใดถึงมีหนี้สินก้อนโตเช่นนี้ได้ แม้ว่าจะเชื่อใจท่านมากแค่ไหนหากแต่หลักฐานจากผู้ชายใจร้ายคนนั้น ก็ไม่อาจปฏิเสธความจริงข้อนี้ไปได้ เงินตั้งห้าล้านมันไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ อะไรที่เป็นแรงจูงใจถึงทำให้บิดากลายเป็นคนแบบนี้ไปได้เอาแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเอง เขมจิราจึงไม่รู้ว่าภายในห้อง ไม่ได้อยู่เพียงลำพังอีกต่อไปสายตาคมคู่หนึ่งทอดมองเรือนร่างสั่นไหวบนเตียงอย่างเจ้าเล่ห์ ใบหน้าซุกลงกอดเข่า ทำให้มุมปากหยักหนาได้รูปยกยิ้มอย่างชอบใจคำพูดหนึ่งลอยเข้ามาในหัว‘สินค้าชิ้นใหม่ สวยน่ามองแบบท