All Chapters of นางบำเรอที่เธอไม่รัก: Chapter 1 - Chapter 10

"คุณเพชรหยุดสักทีเถอะค่ะ พลอยเจ็บไปหมดแล้ว พลอยไม่ไหวแล้ว" เธอพยายามขอร้อง อ้อนวอนคนที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของเธออย่างหนัก โดยไม่มีทีท่าจะหยุดพักหรือผ่อนแรงลง"ไม่ไหวก็ต้องไหว มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง" เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะรู้สึกแบบไหน ตราบใดที่เขายังไม่หนำใจ เธอไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไรทั้งนั้น"โอ๊ย!! คุณเพชร..พลอยขอร้อง พลอยเจ็บเหลือเกินค่ะ""เธอไม่มีสิทธิ์มาขอร้องฉัน ทำหน้าที่ของเธอไป จนกว่าฉันจะพอใจ..พลอยลดา"เขากระหน่ำกระแทกสะโพกลงมาไม่หยุดหย่อน ฝ่ามือร้อนก็ขยำเต้าอวบจนแดงช้ำเป็นปื้นไปหมด หนึ่งชั่วโมงกับการร่วมรักแบบมาราธอน จนคนใต้ร่างแทบทนไม่ไหว เกือบจะหมดสติไปหลายรอบ เสียงครวญคราง กรีดร้อง ขอร้อง อ้อนวอน ไม่เป็นผล กับคนใจร้ายคนนี้ ทั้งที่เธอมีน้ำตา และร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะความเจ็บปวดจากการร่วมรักกับเขา เขาไม่เคยทำเธอเบาๆ ไม่เคยนุ่มนวลกับเธอเลยสักครั้ง เนินหน้าอกที่บวมช้ำเกิดจากการดูดและขยำที่รุนแรง รอบๆ คอก็เป็นปื้นแดงเกิดจากการรัดและขบกัด เนินเนื้อโหนกนูนที่ร้อนผ่าวแทบจะไม่อยากเอื้อมมือไปสัมผัส เกิดจากการถูกกระแทกกระทั้นแบบรุนแรง เธอเจ็บคล้ายอวัยวะเพศฉีกขาด มีเลือดไหลออกมาม

พัชระพาตัวเองมาหยุดอยู่ที่แผนกการตลาดตั้งแต่เช้า เขาลังเลว่าจะเดินเข้าไปดีมั้ย เพราะปกติแล้วเขาไม่เคยเดินเข้าไปในแผนกนั้นด้วยตัวเอง มีอะไรก็จะใช้แต่เลขา แต่ขายาวๆ ก็ก้าวเข้าไปโดยอัตโนมัติ เมื่อตาเหลือบไปเห็นพลอยลดากำลังยืนถ่ายเอกสารอยู่ตรงมุมห้อง กลิ่นน้ำหอมชาแนลสำหรับผู้ชายลอยฟุ้งเข้าโสตประสาทการรับกลิ่นของหญิงสาว เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เธอเข้าไปทุกที กลิ่นนี้เธอจำได้ มันเป็นกลิ่นเดียวกับผู้ชายที่พรากความสาวของเธอไปด้วยเงินหนึ่งแสนบาท "ท่านประธาน" เธอชะงักงันเมื่อเขามายืนซ้อนอยู่ข้างหลังห่างกันแค่คืบ "คุณกำลังทำอะไร ถ่ายเอกสารอยู่เหรอ" เขาทักทายเธอเสียงเบาราวกระซิบ พลอยลดากระพริบตาปริบๆ สูดลมหายใจเข้าปอดก่อนตอบ "ค่ะ" "เย็นนี้ว่างหรือเปล่าไปกินข้าวกันนะ" "ไม่ว่างค่ะ" เธอตอบปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิด เขาเคาะนิ้วสองสามครั้งบนเครื่องถ่ายเอกสาร "ถ้าอย่างงั้นเอาเป็นพรุ่งนี้ก็ได้" พูดพร้อมขยับตัวเข้ามาใกล้เธออีกนิด จนแผ่นหลังบอบบางเกือบจะแนบสนิทกับแผงอกกำยำ "ท่านประธาน..คุณทำแบบนี้มันน่าเกลียดนะคะ ถ้ามีใครผ่านมาเห็นเข้า เขาจะเอาไปครหาได้" "ไม่เป็นไรผมไม่ถือ" เขาเอื้อมฝ่ามือไปกอบกำมือข

เภาถูกขังในห้องดำ อดข้าว อดน้ำ มาสามวันแล้ว ตอนนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงสักนิด แม้แต่จะกระดิกนิ้วก็ยังกระดิกไม่ไหว"หิวน้ำ!" เขาตะโกนออกไปสุดเสียง เท่าที่เรี่ยวแรงยังพอมีเหลือ ลำคอแห้งผาก ริมฝีปากขาวซีด เขากำลังจะตายเพราะร่างกายขาดน้ำมาเป็นเวลานาน "หิวน้ำ!" เขาตะโกนอีกครั้ง บอดี้การ์ดที่เฝ้าหน้าประตูห้องขังจึงโยนน้ำเข้ามาให้ แล้วปิดประตูขังเขาเอาไว้อย่างนั้นพงศ์ประพัฒน์สั่งบอดี้การ์ดให้กระทืบเภาพร้อมถ่ายวิดีโอเอาไว้ "เอาแค่ปางตายก็พอ"เภาร้องขอชีวิต ยกมือไหว้ปลก ปลก พูดปากคอสั่น "อย่าทำฉัน ไว้ชีวิตฉันเถอะ ฉันกลัวแล้ว"ใบหน้าคนฟังเหี้ยมเกรียม ไม่มีความปรานีจากพงศ์ประพัฒน์ เภาถูกอัดจนน่วม เป็นรอยเขียวช้ำไปทั้งเนื้อทั้งตัว ใบหน้าปูดบวม หัวแตก ซี่โคลงหัก นอนซมหมดสภาพในห้องขัง ซึ่งตั้งอยู่บริเวณชั้นสามของบ่อนพนันแห่งนี้"ดีมากเพื่อนรัก"คำชมหลุดออกจากปากพัชระ เมื่อได้เห็นวิดีโอที่พงศ์ประพัฒน์ส่งมาให้ดู "ให้คนของเราถ่ายเอกสารสัญญาเงินกู้ พร้อมทั้งคลิปวิดีโอส่งไปให้ทางบ้านของไอ้เภาด้วยนะ คราวนี้สนุกล่ะ""มึงจะทำแบบนั้นไปทำไมวะ" พงศ์ประพัฒน์ถามออกมาด้วยความสงสัย พัชระไม่พูดอะไร ได้แต่ส่ายหัวน้อย

อะไรนะคะ เขาต้องการเงินอาทิตย์หน้า แล้วเราจะไปหามาจากไหนล่ะคะ เงินเยอะแยะมากมายขนาดนั้น" พลอยลดาพูดปากคอสั่น ด้วยความสับสนกังวลใจ เธอกับแม่จะไปหาเงินมาจากไหนแค่อาทิตย์เดียว เงินตั้งมากมายขนาดนั้น "ก็นั่นสิลูก นี่มันก็ขู่ว่าจะตัดมือพี่เภา ถ้าอาทิตย์หน้าเราไม่เอาเงินไปให้มัน" "หนูว่าเราไปแจ้งตำรวจดีกว่านะคะ หลักฐานเราก็มีพร้อมอยู่แล้ว" "ไม่ได้นะ!" เสียงห้ามมาทางปลายสาย "เราจะทำแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด พวกมันต้องฆ่าพี่เภาแน่ๆ แม่ใจจะขาดแล้วลูก" มารดาร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง จนคนฟังหัวใจแทบขาดสะบั้น "หนูจะหาเงินไปให้พวกมันเองค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะทำทุกวิถีทาง ขอแค่ได้เงินห้าล้าน" พลอยลดากดวางสายจากมารดาทันที เธอหลับตาลง ขมขื่นกับชะตาชีวิตของตัวเอง นี่เธอคงหนีไม่พ้นแล้วจริงๆ ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ สินะ ต้องกลับไปขายตัวอีกครั้งเพื่อหาเงินห้าล้านให้ทันเวลา เธอต้องนอนกับคนแปลกหน้า มากหน้าหลายตากี่คนกัน ถึงจะครบห้าล้าน พลอยลดาทรุดตัวลงนั่งอย่างคนหมดแรง นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอ ที่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ครั้งที่แล้วก็เพราะพี่ ที่ทำให้เธอต้องขายตัวให้พัชระ แล้วส่งเงินกลับบ้านเพื่อ

เช็คเงินสดจำนวนห้าล้านบาท ถูกส่งให้พลอยลดา ในเวลา 8 : 00 น. ของเช้าวันใหม่ พัชระตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นแจ่มใส เพราะเมื่อคืนเขาได้ปลดปล่อยเต็มที่ "แล้วนี่อีก 50,000 บาท สำหรับค่าบริการเมื่อคืน"พัชระโอนเงินจำนวนห้าหมื่นเข้าบัญชีพร้อมเพย์ของพลอยลดา "แล้วนี่อีก 25,000 ที่เราตกลงกัน" ยอดเงินสองหมื่นห้าพันบาทพัชระจ่ายเป็นเงินสด"ขอบคุณค่ะ"พลอยลดายกมือขึ้นไหว้ชายหนุ่ม เมื่อเงินทุกบาททุกสตางค์เด้งเข้าในกระเป๋าสตางค์เป็นที่เรียบร้อย"เที่ยงนี้แต่งตัวสวยๆ เดี๋ยวจะกลับมารับ""ไปไหนคะ" พลอยลดาละล่ำละลักถามคนเอาแต่ใจ"ฉันจะพาเธอไปฉีดยาคุมกำเนิด แล้วก็ไปดูหนัง ความจำสั้นเหรอเราอะ" "แค่ฉีดยาคุมอย่างเดียวไม่ได้เหรอคะ แต่ดูหนังไม่ไป""เธอคิดว่ากำลังพูดอยู่กับใคร ฉันว่ายังไงเธอก็ต้องทำตามนั้น มีสิทธิ์ต่อรองเหรอเธอน่ะ" พัชระหัวเสียเล็กน้อยเมื่อพลอยลดาไม่ทำตามใจ คนไม่เคยถูกขัดใจ เดินออกจากห้องไปแล้วปิดประตูดังปัง ส่วนคนที่นั่งอยู่บนเตียงกว้างก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เขาช่างเหมือนพายุทอร์นาโดเสียจริงพลอยลดาโทรไปหามารดาผู้ให้กำเนิด เพื่อบอกกล่าวว่าเธอสามารถหาเงินมาช่วยพี่เภาได้แล้ว"พรุ่งนี้หนูจะโอนเงินไ