พลอยลดาหญิงสาวที่ถูกพัชระกักขังไว้ในกรงกาม ผู้ชายบ้าอำนาจพันธนาการเธอไว้ด้วยเงินห้าล้าน 1ปีแห่งความทรมานทั้งใจและกายตราบใดที่ยังไม่มีเงินใช้หนี้ก็ต้องแลกมันด้วยร่างกายต่อไปเป็นเครื่องมือสนองความใคร่ให้ผู้ชายใจร้ายคนนั้น
View More"คุณเพชรหยุดสักทีเถอะค่ะ พลอยเจ็บไปหมดแล้ว พลอยไม่ไหวแล้ว" เธอพยายามขอร้อง อ้อนวอนคนที่เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของเธออย่างหนัก โดยไม่มีทีท่าจะหยุดพักหรือผ่อนแรงลง
"ไม่ไหวก็ต้องไหว มีสิทธิ์อะไรมาเรียกร้อง" เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะรู้สึกแบบไหน ตราบใดที่เขายังไม่หนำใจ เธอไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไรทั้งนั้น "โอ๊ย!! คุณเพชร..พลอยขอร้อง พลอยเจ็บเหลือเกินค่ะ" "เธอไม่มีสิทธิ์มาขอร้องฉัน ทำหน้าที่ของเธอไป จนกว่าฉันจะพอใจ..พลอยลดา" เขากระหน่ำกระแทกสะโพกลงมาไม่หยุดหย่อน ฝ่ามือร้อนก็ขยำเต้าอวบจนแดงช้ำเป็นปื้นไปหมด หนึ่งชั่วโมงกับการร่วมรักแบบมาราธอน จนคนใต้ร่างแทบทนไม่ไหว เกือบจะหมดสติไปหลายรอบ เสียงครวญคราง กรีดร้อง ขอร้อง อ้อนวอน ไม่เป็นผล กับคนใจร้ายคนนี้ ทั้งที่เธอมีน้ำตา และร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะความเจ็บปวดจากการร่วมรักกับเขา เขาไม่เคยทำเธอเบาๆ ไม่เคยนุ่มนวลกับเธอเลยสักครั้ง เนินหน้าอกที่บวมช้ำเกิดจากการดูดและขยำที่รุนแรง รอบๆ คอก็เป็นปื้นแดงเกิดจากการรัดและขบกัด เนินเนื้อโหนกนูนที่ร้อนผ่าวแทบจะไม่อยากเอื้อมมือไปสัมผัส เกิดจากการถูกกระแทกกระทั้นแบบรุนแรง เธอเจ็บคล้ายอวัยวะเพศฉีกขาด มีเลือดไหลออกมามากทุกครั้งที่ร่วมรักกับเขา พัชระกระแทกท่อนเอ็นร้อนลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า หนักหน่วงรุนแรง เพราะเขาชอบมีเซ็กซ์แบบรุนแรง เข้าขั้นซาดิสม์ "คุณเพชร" เธออ้อนวอนเขาอีกครั้ง น้ำตาไหลพราก เรี่ยวแรงไม่มี ร่างกายและจิตใจของเธอตอนนี้บอบช้ำเหลือคณา "ร้องออกมา! ร้องออกมา!" เขาคำรามออกมาเสียงดังในจังหวะกระแทกกระทั้นครั้งสุดท้าย พัชระเหมือนคนบ้าในสายตาหล่อน เขาชอบเห็นหล่อนร้องไห้ และเจ็บปวดแทบเป็นแทบตาย เขาถึงจะสุขสมอารมณ์หมาย แล้วปลดปล่อยของเหลวในร่างกายลงบนตัวหล่อนโดยไม่มีเครื่องป้องกันใดๆ จำได้ว่าเขาป้องกันครั้งสุดท้าย ก็แค่ครั้งแรกที่มีอะไรกับเธอเท่านั้น หลังจากนั้นเขาก็ไม่ป้องกันอีกเลย เพราะเมื่อเขารู้ว่าได้เป็นคนแรกของเธอ เรื่องอะไรจะใส่ถุงยาง เนื้อแนบเนื้อมันได้อารมณ์กว่าใส่ถุงยางเป็นไหนไหน คนใต้ร่างสลบไปในที่สุด เขาลุกขึ้นเข้าห้องน้ำชำระร่างกายที่เหนียวเหนอะหนะซึ่งเต็มไปด้วยคราบเหงื่อไคล เขาสะใจทุกครั้งที่ได้ร่วมรักกับพลอยลดา เพราะความไร้เดียงสา มันทำให้เขาตื่นเต้นเร้าใจ อยากปลดปล่อยไฟราคะลงบนตัวเธอ ย้อนไปหนึ่งเดือนที่แล้ว.....เขาเจอหญิงสาวที่สวนสาธารณะในเวลาเกือบสามทุ่ม มีชายหนุ่มหนึ่งคนยืนพูดคุยกับหล่อนสักพักก็ขับรถออกไป เขาเลยขับรถเข้าไปใกล้ๆ เธอแทน "เท่าไหร่" เขาถามออกไป เพราะมั่นใจว่าเธอมาขายบริการ เขามาที่นี่เป็นประจำเมื่อมีความต้องการอยากปลดปล่อย สาวๆ บริเวณนี้สวยและมาใหม่เกือบทุกวัน เขาจะมาที่นี่อาทิตย์ละครั้ง เพื่อใช้บริการกับสาวๆ ที่เขารู้สึกถูกใจ "ยังเด็กอยู่เลย เท่าไหร่" เขาถามออกไปอีกครั้ง หลังจากที่ยังไม่ได้รับคำตอบ "ห้าหมื่นค่ะ" เธอตอบมาแค่นั้น แล้วก้มหน้าลงมองพื้นต่อ "ต้องมั่นใจขนาดไหนถึงกล้าขอห้าหมื่นต่อคืน เธอยังบริสุทธิ์อยู่เหรอ" เขาเลิกคิ้วถาม นัยน์ตาพราวระยับ ถ้าให้ประเมิณจากสายตา เขาก็ว่าอย่างนั้น "ค่ะ..คุณให้ฉันได้มั้ยคะ" เธอก้มหน้าลงอีกครั้งไม่กล้าสบตากับเขา "ฉันเอา" เขาตอบแค่นั้น รีบเปิดประตูฝั่งคนขับเดินลงไปหาหล่อน "ต้องจ่ายก่อน หรือจ่ายทีหลัง" "แล้วแต่คุณจะสะดวกเลยค่ะ" เธอตอบเสียงสั่น ก้าวถอยหลังออกไปเล็กน้อย "งั้นค่อยจ่าย ถ้าถูกใจจะเพิ่มให้อีกเท่าตัว ขึ้นรถเถอะครับ" "ค่ะ" พัชระเห็นได้ชัดว่าเธอขาสั่นตอนก้าวขึ้นรถของเขา "ครั้งแรกเหรอเรา" เขายิ้มพราว รีบขับรถออกไปจากจุดนั้นทันที "ค่ะ..ครั้งแรก" (และคิดว่าครั้งสุดท้าย) เธอคิดในใจ นั่งก้มหน้าไปตลอดทาง แทบจะไม่มองอะไรเลยด้วยซ้ำ เขาพาเธอมาโรงแรมละแวกนั้น ที่เขาเข้าพักเป็นประจำเมื่อมาทำกิจกรรมอย่างว่า "ชื่ออะไรล่ะ" เขาถามออกมาเมื่อขับรถมาถึงโรงแรม เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป "ชื่อพลอยค่ะ..พลอยลดา" "ฉันชื่อเพชรนะ อายุ 35 แล้วเธอล่ะอายุเท่าไหร่ ฉันไม่ชอบทำผิดกฏหมาย" เธอมองหน้าเขาเล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลงอีกครั้ง "20ค่ะ" เขาเป่าลมออกจากปาก พลางเสยผมเบาๆ "เราเข้าไปกันเถอะ" เธอผงะนิดๆ ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามเขาไป (ชีวิตฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว) เธอคิดในใจ ความบริสุทธิ์ที่หวงแหนเอาไว้ กำลังจะถูกเหยียบย่ำไม่มีชิ้นดี ยิ่งศักดิ์ศรียิ่งไม่มีเหลือ... ยอดเงินห้าหมื่นถูกโอนเข้าบัญชีของเธอทันทีที่เขาได้เธอในห้องน้ำ เธอแทบคลานเพราะเขาไม่ได้นุ่มนวล ถุงยางอนามัยถูกโยนทิ้งลงบนพื้นพร้อมคราบเลือดที่หยดไหล "โคตรสะใจ" เขาสบถคำนี้บ่อยๆ ตอนกระแทกท่อนเอ็นขนาดใหญ่ลงในร่องรักของเธอ เธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดทรมาน ดิ้นพล่านๆ บนพื้นห้องน้ำ เมื่อเขาปลดปล่อยน้ำกาม เขาก็ลุกพรวดพราดเดินจากไปทันที ทั้งที่เธอยังนอนตัวบิดตัวงออยู่ตรงนั้น "คนใจดำ" เธอสบถออกมาเบาๆ ร่างกายปวดร้าวแสนสาหัส อวัยวะเพศแทบจะฉีกขาดเพราะต้องรองรับความยิ่งใหญ่ของเขา "เรามาต่อกันเถอะนะ ฉันจะโอนเงินให้เธออีกห้าหมื่นบาท ตกลงมั้ย" เธอยังไม่ทันได้ตอบอะไร เขาก็เข้ามาลากเธอออกไปจากห้องน้ำ เพื่อบำเรอกามให้เขาบนเตียง "นี่นามบัตรฉัน ถ้าจะขายอีกครั้งก็ติดต่อไปแล้วกัน" เขาพูดแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องนั้นไป ส่วนเธอแทบลุกขึ้นไม่ไหว เพราะเจ็บปวดแทบปางตาย โดยเฉพาะจุดอ่อนไหวกึ่งกลางกายเธอ มันบวมเจ่อ มีเลือดออก มีรอยเขียวช้ำบริเวณต้นขาและข้อศอก เกิดจากการกดทับ เธอหลับตาลงร้องไห้ออกมาอย่างหนัก "ความบริสุทธิ์ของฉันมีค่าเพียงหนึ่งแสน" เธอกำโทรศัพท์ไว้แน่น ก่อนจะโอนเงินหนึ่งแสนกลับไปให้ครอบครัวทางบ้าน หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งทุกอย่าง"วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน
หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม
หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั
ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา
"สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ
เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก
"อาจารย์หมอครับ เคสของคุณพลอยลดา คนไข้ถูกทำร้ายร่างกายจากสามีเหรอครับ"นักศึกษาแพทย์หนุ่มเดินตามมาถามกับอาจารย์หมอเพื่อไขข้อข้องใจทันที ที่อยู่กันในห้องพักเพียงลำพัง เพราะมันคือจรรยาบรรณของแพทย์ที่ต้องเก็บประวัติของคนไข้ไว้เป็นความลับ ไม่ให้รั่วไหลเด็ดขาด แต่หากเป็นแพทย์ด้วยกันก็สามารถพูดคุยปรึกษากันได้เพื่อช่วยกันแก้ไขปัญหาให้คนไข้ได้มากที่สุด"คุณพลอยลดาเธอยังโสดนะครับนักศึกษา คนที่ทำร้ายเธอไม่ใช่สามีของเธอ""แล้วเธอจะแจ้งความไหมครับ""ผมก็พยายามพูดให้เธอแจ้งความนะ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกทำร้าย อวัยวะภายในช่องคลอดของเธอฉีกขาดหลายครั้ง มีเลือดออกจากช่องคลอดทุกครั้งที่มาโรงพยาบาล ทางรูทวารหนักก็มีร่องรอยฉีกขาดมีเลือดไหลออกจากรูทวาร แต่มันไม่ร้ายแรงมากเท่ากับครั้งนี้ ครั้งนี้เธอถูกข่มขืนเลยนะศีรษะโดนจับกระแทกอย่างหนักเย็บไปหลายเข็ม ใบหน้าฟกช้ำมีรอยฝ่ามือเป็นปื้น ผมสงสารเธอเหลือเกิน""อาจารย์ช่วยพูดให้เธอแจ้งความเถอะครับ เจ็บหนักขนาดนี้""ผมจะพยายาม แต่เธอจะแจ้งความหรือไม่ มันต้องแล้วแต่เธอ""ผมขอดูแลเคสนี้ได้ไหมครับ ผมจะพยายามอย่างสุดกำลังเพื่อพูดให้เธอแจ้งความอีกแรง""ได้สิ..ท
พัชระโทรนัดสาวไซด์ไลน์มาบำเรอกามให้เขาในคอนโดเกือบทุกวัน ที่เขาไม่ได้ร่วมรักกับพลอยลดา เพราะหมอวินิจฉัยว่าให้พัก แต่คนมีความต้องการทางเพศสูงอย่างพัชระ จะให้พักนานๆ ได้อย่างไร เขาเลยเรียกสาวสวยไซด์ไลน์มาใช้บริการแทนผู้หญิงพวกนี้ภายนอกก็สวยดีอยู่หรอกนะ แต่ระบบสืบพันธุ์หลวมโครก ไม่กระชับจนทำให้เขาอึดอัดอย่างของพลอยลดา ที่มีเขาใช้งานเพียงคนเดียว ผู้หญิงพวกนี้เหลวไปทั้งตัว ไม่ได้ดูถูกแต่มันไม่สะใจ ไม่ว่าจะเอาท่าไหน พลิกคว่ำพลิกหงายก็สนองตอบได้ทุกท่วงท่า บางครั้งใส่จริตมารยาจนน่าขัน เขากระชากร่างบางเข้ามากระแทกสองสามครั้งก่อนจะหยุดชะงัก "เย่อไม่มันเลยว่ะ"พัชระสบถลั่น ถอดความเป็นชายของเขาออกกลางคัน ยื่นเงินให้หญิงสาว 5,000 แล้วไล่ให้กลับไปหญิงสาวรับเงินสดเอาไว้แต่ไม่ยอมกลับออกไป "ทำไมเหรอคะคุณเพชร เชอร์รี่ทำอะไรไม่ถูกใจคุณเพชร เชอร์รี่ต้องขอโทษด้วยนะคะ อย่าไล่เชอร์รี่ให้กลับตอนนี้เลยนะคะ นี่มันก็ดึกมากแล้ว แท็กซี่ก็ไม่มีแล้วด้วย"สาวไซด์ไลน์คนสวยพยายามใช้จริตมารยาออดอ้อนพัชระ แต่ผู้ชายมากประสบการณ์อย่างพัชระไม่ใช่ไก่อ่อน มีหรือที่เขาจะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร"ต้องการเพิ่มอีกเท่า
ยิ่งนานวันความวิตถารของพัชระยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้รูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาราวเทพบุตร กลับซุกซ่อนซาตานปีศาจร้ายเอาไว้ในคราบเจ้าชาย พลอยลดาน้ำตาไหล ทำไมชีวิตเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ หนึ่งปีกับความทรมานอย่างแสนสาหัสทั้งทางร่างกายและจิตใจ เธอไม่เคยรักพัชระ และเขาคนนั้นก็คงไม่ได้รักเธอเช่นกัน เขาเห็นเธอเป็นเพียงเครื่องบำเรอกาม สนองความต้องการของเขาเท่านั้นพลอยลดาต้องเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลถึงสองครั้งติดกัน เพราะอุ้งเชิงกรานอักเสบ ผนังมดลูกก็มีการฉีกขาด ทำให้เธอมีอาการแสบขัดในร่องรัก ปวดท้องน้อย และมีเลือดไหลออกทางช่องคลอดเป็นจำนวนมาก จากการมีเพศสัมพันธ์แบบรุนแรงกับพัชระ สร้างความทรมานให้กับร่างกายของเธอ สภาวะจิตใจของเธอก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน ร่างกายมีร่องรอยบอบช้ำ แต่หากจิตใจกลับบอบช้ำหนักกว่า หากเธอเลือกได้คงไม่ทนอยู่ให้พัชระกระทำกับเธอเยี่ยงนี้ แต่นี่มันไม่มีทางเลือกชายหนุ่มกลับจากดูงานที่สิงคโปร์ ก็โทรหาพลอยลดา"คืนนี้มาหาฉันที่คอนโดด้วยนะ"บอกเสร็จพัชระก็กดวางสาย เหมือนสายฟ้าฟาดลงกลางหัวใจของพลอยลดา เรียกเธอไปรองรับอารมณ์อีกแล้วสินะ คนบ้าตัณหา เงินเดือน 25,000 พัชระใช้เธอ
Comments