Share

นางบำเรอ

Author: Suwachee
last update Last Updated: 2025-04-20 17:15:29
อะไรนะคะ เขาต้องการเงินอาทิตย์หน้า แล้วเราจะไปหามาจากไหนล่ะคะ เงินเยอะแยะมากมายขนาดนั้น" พลอยลดาพูดปากคอสั่น ด้วยความสับสนกังวลใจ เธอกับแม่จะไปหาเงินมาจากไหนแค่อาทิตย์เดียว เงินตั้งมากมายขนาดนั้น

"ก็นั่นสิลูก นี่มันก็ขู่ว่าจะตัดมือพี่เภา ถ้าอาทิตย์หน้าเราไม่เอาเงินไปให้มัน"

"หนูว่าเราไปแจ้งตำรวจดีกว่านะคะ หลักฐานเราก็มีพร้อมอยู่แล้ว"

"ไม่ได้นะ!" เสียงห้ามมาทางปลายสาย "เราจะทำแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด พวกมันต้องฆ่าพี่เภาแน่ๆ แม่ใจจะขาดแล้วลูก" มารดาร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง จนคนฟังหัวใจแทบขาดสะบั้น

"หนูจะหาเงินไปให้พวกมันเองค่ะ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูจะทำทุกวิถีทาง ขอแค่ได้เงินห้าล้าน"

พลอยลดากดวางสายจากมารดาทันที เธอหลับตาลง ขมขื่นกับชะตาชีวิตของตัวเอง นี่เธอคงหนีไม่พ้นแล้วจริงๆ ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ สินะ ต้องกลับไปขายตัวอีกครั้งเพื่อหาเงินห้าล้านให้ทันเวลา เธอต้องนอนกับคนแปลกหน้า มากหน้าหลายตากี่คนกัน ถึงจะครบห้าล้าน พลอยลดาทรุดตัวลงนั่งอย่างคนหมดแรง นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอ ที่ต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ ครั้งที่แล้วก็เพราะพี่ ที่ทำให้เธอต้องขายตัวให้พัชระ แล้วส่งเงินกลับบ้านเพื่อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   รักสุดท้าย

    "วันนี้เราไปจดทะเบียนสมรสกันนะครับพี่พลอย ..ผมร้อนใจ กลัวพี่พลอยจะเปลี่ยนใจไม่แต่งงานกับผม"ภัทรดลเชยคางมนให้หันมาสนใจเขา เมื่อหญิงสาวเอาแต่จ้องหน้าจอทีวี"ผมหล่อกว่าดอกไฮเดรนเยียนั้นตั้งเยอะ! สนใจผมหน่อยสิครับ"ภัทรดลทำหน้างอง้ำราวกับเด็กน้อย"ขี้น้อยใจจังเลยนะ หัวก็ไม่ล้านสักหน่อย"พลอยลดารีบหันไปสนใจหน้าจอทีวี ที่มีดอกไฮเดรนเยียสีขาว "พี่ชอบดอกไฮเดรนเยียสีขาว" หญิงสาวพูดเปรยขึ้นมา"แล้วเรื่องจดทะเบียนของเราล่ะ..พี่จะว่ายังไง อย่าเอาแต่สนใจเรื่องอื่นสิครับ"ภัทรดลไม่สบอารมณ์นัก ที่หญิงสาวไม่ให้ความสนใจ รู้สึกน้อยใจจนต้องลุกออกไปจากโซฟา ภัทรดลเดินออกมาที่ริมหน้าต่าง เขาถอนหายใจหนักๆ พลอยลดาเป็นผู้หญิงที่เขารักมาก เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป จนคิดจะมัดใจเธอไว้ด้วยการจดทะเบียน"แล้วเราจะไปจดทะเบียนกันที่ไหน พี่ต้องเตรียมอะไรบ้างเหรอภัทร"ภัทรดลหน้าบาน เมื่อได้ยินหล่อนพูดอย่างนั้น " พี่ไม่ต้องเตรียมอะไรเลยครับ แค่บัตรประชาชนกับสำเนาทะเบียนบ้านก็พอ""อ๋อค่ะ..งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะภัทร""ไม่เอาอะ ผมจะอาบพร้อมพี่""นี่ภัทร!..เกเรใหญ่แล้วนะ""นะครับพี่พลอย ช่วยถูหลังให้ผมหน่อย นะครับพี่พลอยคนสวยน

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   กินเด็กเป็นอมตะ

    หลังกลับจากเล่นน้ำตก ภัทรดลก็ลงมือทำอาหาร เป็นข้าวผัดอเมริกันสองจานง่ายๆ พลอยลดาอยากช่วยแต่ชายหนุ่มปฏิเสธ เพราะอยากโชว์สกิลในการทำอาหารให้หญิงอันเป็นที่รักทานด้วยตัวเอง"มันกินได้แน่นะภัทร"หญิงสาวหัวเราะคิกคักขณะเดินเข้ามาในครัว เห็นชายหนุ่มกำลังตั้งใจ หั่นผักอย่างเอาเป็นเอาตาย"กินได้สิครับ พี่พลอยรอทานฝีมือเชฟภัทรเลยครับ รับรองอร่อยจนต้องร้องขออีกจาน""โอ้โห..ขนาดนั้นเลยเหรอคะ"พลอยลดาหัวเราะลั่นกับความขี้โม้ของภัทรดลเขาอมยิ้ม วางมีดแล้วรีบประชิดตัวเธอ"เอ่อ..คืนนี้ขอนอนด้วยได้มั้ย เมื่อคืนนอนโซฟามันเมื่อย ปวดหลังไปหมดเลย"เขาเชยคางหญิงสาวให้รับจุมพิตจากเขา "เราเป็นแฟนกันแล้วนะ อย่าลืมสิครับคนสวย คืนนี้ขอนอนด้วยคนนะ"พลอยลดาพยักหน้ารับด้วยความเขินอาย "ก็ได้จ้ะภัทร"เมื่อหญิงสาวตอบอย่างนั้น หมอภัทรเลยแสดงความดีใจ ช้อนอุ้มเธอไว้ในท่าเจ้าสาว แกว่งไปแกว่งมาสามสี่ครั้ง"ผมดีใจจังเลยครับพี่พลอย..ขอบคุณมากนะครับ""วางพี่ลงเถอะภัทร พี่เวียนหัวแล้วนะ จะดีใจอะไรขนาดนั้น""ผมดีใจมากครับที่ได้นอนกับพี่พลอย""ให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะนะ"หญิงสาวหยิกหมับเข้าที่แขนล่ำๆ ของภัทรดล ชายหนุ่มอมยิ้ม"ก็ม

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   เป็นแฟนกันนะ

    หลังรับประทานอาหารเสร็จ ภัทรดลก็เอ่ยปากชวนหญิงสาวให้ไปเที่ยวน้ำตกด้วยกัน เป็นน้ำตกธรรมชาติที่ไหลลงจากภูเขาสูง น้ำสะอาดสีขาวเย็นชื่นใจ พวกคนงานในไร่ช่วยกันดูแลรักษาความสะอาดเป็นอย่างดี ไม่ให้มีขยะมูลฝอยหรือสิ่งปฏิกูลใดๆ ลงไปในแหล่งน้ำธรรมชาติ เพราะนอกจากจะใช้อาบ ยังใช้ในการอุปโภคได้ด้วย "พี่พลอยเราไปเล่นน้ำตกกันไหมครับ ที่ท้ายไร่มีน้ำตกสวยมากเลยนะ""ไปสิคะ เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ""ได้ครับ"พลอยลดารีบวิ่งขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียใหม่ เพราะเธอตั้งใจจะไปเล่นน้ำ หล่อนนุ่งกางเกงขาสั้นสีดำเหนือเข่า คู่กับเสื้อยืดสีขาว และไม่ลืมที่จะหยิบเอาผ้าขนหนูไปด้วย ทั้งคู่เดินตรงไปทางท้ายไร่ มีข้าวโพดที่คนงานในสวนปลูกเอาไว้เพื่อเลี้ยงสัตว์ ต้นข้าวโพดโตสูงไล่เลี่ยกัน เรียงเป็นแถวตลอดสองข้างทาง"บรรยากาศร่มรื่นดีจัง" เธอเกาะแขนล่ำๆ ของหมอภัทรเดินลัดเลาะไปตามทางที่มีต้นไม้ใบหญ้าขี้นตามธรรมชาติค่อนข้างรก ตอนนี้ทั้งคู่เดินออกมาไกลจากตัวบ้านประมาณหนึ่งกิโลเมตรน่าจะได้ หญิงสาวรู้สึกเหนื่อย เพราะเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกายก็เลยเหนื่อยง่าย "อีกไกลมั้ยภัทร กว่าจะถึงน้ำตกอะ พี่เหนื่อยแล้วนะ""ใกล้ถึงแล้วครั

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   คนในแข็ง

    ตกดึกคืนนั้น พัชระได้ส่งคนมาลอบสังหารนายแพทย์หนุ่มในโรงพยาบาล คนร้ายปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลแอบย่องเข้ามาในห้องของภัทรดล ดีที่ชายหนุ่มตั้งรับได้ทัน เพราะเขาไม่ได้หลับลึกขนาดที่เสียงลูกบิดดังแกร๊กจะไม่รู้สึก ถ้าเป็นพยาบาลเข้ามาวัดไข้ตอนดึกจะมีเสียงรองเท้าคัทชูดังขณะก้าวเท้าเดิน แต่นี่เงียบกริบ มีเพียงเสียงลูกบิดประตูเท่านั้น แค่นี้หมอภัทรก็รู้ได้ทันทีว่ามันผิดปกติคนร้ายยกมีดกะจะจ้วงแทงจากทางด้านหลัง นายแพทย์หนุ่มกลิ้งหลบได้ทัน หันมาประจันหน้ากับคนร้ายในท่ายืน เขาไม่ลืมกดออดบนหัวเตียงเพื่อเรียกพยาบาล คนร้ายเห็นดังนั้น จึงปามีดสั้นใส่ร่างคุณหมอทันที เขาเบี่ยงตัวหลบมีดไปทางซ้าย คนร้ายจู่โจมกระโดดถีบเข้าตรงยอดอก ภัทรดลหงายหลังฟาดลงกับโต๊ะข้างเตียง เกิดเสียงดังโครมใหญ่"เกิดอะไรขึ้นคะ"พยาบาลเข้ามาเพราะได้ยินเสียงออดดังและเกิดเสียงดังขึ้นในห้องพักผู้ป่วย"ช่วยด้วยครับ ช่วยไปตามรปภ.ให้ขึ้นมาช่วยผมด้วยครับ ผมถูกทำร้าย"ภัทรดลตะโกนขณะที่คนร้ายพยายามใช้มีดอีกเล่มจ้วงแทงเข้าที่หัวไหล่ซ้าย เขาหลบเกือบไม่ทัน คมมีดวืดไปด้านหลังเฉียดใบหูเขาไปนิดเดียว เสียงรปภ.สองคน บุรุษพยาบาลอีกสามสี่คนกรูกันเข้ามา

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   อ้อน

    "สวัสดีครับคุณพลอยลดา อาการดีขึ้นมากแล้วนะครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้ หมอดีใจด้วยนะครับ..เรื่องนั้น""ขอบคุณมากค่ะคุณหมอชวัตร แล้ววันนี้หมอภัทรไม่มาเหรอคะ""หมอภัทรไม่สบายน่ะครับ นอนพักอยู่ห้องพิเศษด้านล่าง""อ้าว! เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ" สายตาเป็นห่วงหมอภัทรแสดงออกชัดเจน"หมอภัทรถูกแทงอะครับ โชคดีที่ไม่โดนจุดสำคัญแต่ก็โดนไปหลายแผลเหมือนกัน""ถ้าอย่างนั้นพลอยขอไปเยี่ยมหมอภัทรได้ไหมคะ พลอยเป็นห่วงหมอภัทรค่ะ""ได้สิครับคุณพลอยลดา เดี๋ยวผมจะให้คนเปลมาเข็นคุณออกไป รอสักครู่นะครับ"พลอยลดามาเยี่ยมภัทรดลที่ตึกผู้ป่วยชาย เธอเดินเข้าไปใกล้เตียง เห็นใบหน้าหมอหนุ่มซีดเซียว บริเวณบั้นเอวมีผ้าก๊อซปิดแผลเอาไว้ หญิงสาวเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆ ภัทรดลลืมตาตื่นขึ้นมา"คุณพลอยลดา มาได้ยังไงครับ คุณหายดีแล้วเหรอครับ""ฉันหายดีแล้วค่ะหมอภัทร พรุ่งนี้คุณหมอชวัตรบอกว่าให้ฉันกลับบ้านได้ นี่คุณหมอถูกคนร้ายแทงไปกี่แผลคะ""สี่ห้าแผลครับ แต่ที่หนักๆ น่าจะที่บั้นเอว ตอนนี้ขยับไม่ได้เลย ปวดแผลมากครับ""แล้วคุณหมอจำหน้าคนร้ายได้หรือเปล่าคะ แจ้งความไว้แล้วหรือยัง""อาจารย์หมอแจ้งความให้แล้วครับ แต่คนร้ายมันคลุมหมวกไอ้โ

  • นางบำเรอที่เธอไม่รัก   น้อยใจ

    เช้าวันถัดมา ดอกกุหลาบสีขาวถูกเพิ่มจำนวนเป็นสองดอก ภัทรดลแอบเอามาวางเอาไว้ตอนคนไข้หลับอีกเช่นเคย พวงกุญแจมีอักษรภาษาอังกฤษอ่านว่าพลอยถูกห้อยโผล่พ้นออกมานอกถุงเสื้อกาวน์ด้วยความจงใจ "พี่จะจำสร้อยข้อมือเส้นนี้ได้ไหมนะ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดแอบคิดในใจ อมยิ้มน้อยๆ ให้กับแผนการของตัวเอง หนุ่มนักศึกษาแพทย์เดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยหญิงเพื่อสอบถามอาการตามปกติ แต่ที่รู้สึกหงุดหงิดคือดอกกุหลาบในถังขยะ"คุณพลอยไม่ชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอครับ ทำไมทิ้งในถังขยะล่ะ""ฉันไม่ชอบคนให้ค่ะ ก็เลยโยนทิ้งไป ฉันไม่อยากรับของอะไรจากเขาอีก"หัวใจชายหนุ่มกระตุกวูบนิดๆ "นี่คุณรู้เหรอครับ ว่าใครเป็นคนให้ดอกกุหลาบ"นักศึกษาแพทย์ฝึกหัดหน้าหดเหลือแค่สองนิ้ว พลอยลดานิ่วหน้า"ก็ของคุณเพชรไงคะ คนที่ทำร้ายร่างกายของฉัน ผู้ชายคนนั้นชอบตบหัวแล้วลูบหลัง เขาจะให้ของราคาแพงทุกครั้งที่ทำฉันเจ็บ ไม่ใช่ของเขาแล้วจะเป็นของใคร"ภัทรดลสบายใจขึ้นมาทันที "แล้วนี่คุณจะแจ้งความไหมครับ ทางเรายินดีช่วยนะ""ฉันไม่อยากมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้วค่ะ ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า" พลอยลดาทำหน้าเบื่อหน่าย ภัทรดลเดินเข้ามาใกล้เตียงคนไข้ เผื่อเธอจะสังเก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status