ปลาติดเบ็ด

"คุณเพชรครับ คนที่คุณเพชรให้ผมตามตอนนี้มันกำลังนั่งเล่นพนันอยู่ในบ่อนของเราครับ"

"ก็ดีสิวะ..ไอ้พงศ์อยู่มั้ย ฉันขอพูดสายกับมันหน่อย"

"ได้ครับคุณเพชร"

พัชระกดยิ้มมุมปาก ฉีกยิ้มกว้างเมื่อพงศ์ประพัฒน์กรอกเสียงมาตามสาย

"ว่าไงไอ้เสือ มีอะไรจะให้ฉันรับใช้"

"รับชงรับใช้อะไร ก็แค่มีเรื่องอยากไหว้วาน"

"เรื่องอะไรวะ" พงศ์ประพัฒน์ขมวดคิ้วฉับ คนอย่างพัชระเนี่ยนะ มีเรื่องอยากไหว้วาน ไม่น่าเป็นไปได้

"มีเหยื่อรายใหม่อยากให้มึงจัดการให้หน่อย"

"ใครวะ" พงศ์ประพัฒน์สวนขึ้นทันควัน

"มันชื่อไอ้เภา เป็นผีพนัน กูอยากให้มึงทำให้มันชนะพนันในบ่อนของเราสักสองสามล้าน หลังจากนั้นมึงก็ค่อยดูดคืนจากมัน สี่ห้าล้านก็ว่าไปหรือจะเอาสักเท่าไหร่ก็ตามใจมึง"

"แล้วนี่มึงจะทำแบบนั้นไปทำไม"

"เอาน่า..มึงช่วยจัดการให้กูหน่อย ได้มั้ยวะ?"

"ต้องได้อยู่แล้วสิวะ ของง่ายๆ"

"ขอบใจว่ะ งั้นแค่นี้นะ"

"ขอรับ..คุณหุ้นส่วนใหญ่"

พัชระกดวางสาย ฉีกยิ้มกว้างด้วยความถูกใจ "คนอย่างพัชระ อยากได้อะไรก็ต้องได้จำไว้พลอยลดา"

พงศ์ประพัฒน์หันมาทางลูกน้อง

"บาการ่าตัวที่ 12 ครับเจ้านาย" พงศ์ประพัฒน์ไม่ต้องพูดอะไร ชัชชัยก็เข้าใจในสถานการณ์

"งั้นมึงก็รีบไปจัดการ ปล่อยให้มันชนะเราไปสักสองสามล้านตามที่ไอ้เพชรมันบอก หลังจากนั้นต้องทำยังไงต่อ มึงรู้ใช่มั้ย"

"ครับเจ้านาย"

ชัชชัยรีบตรงไปทำตามคำสั่งเจ้านายทันที เขาส่งข้อมูลทางหูฟัง ว่าโต๊ะที่เภากำลังนั่งคือโต๊ะไหน และเหยื่ออันโอชะในวันนี้มีรูปพรรณสัณฐานเป็นแบบใด เพื่อไม่ให้จัดการผิดตัว พนักงานประจำโต๊ะบาการ่าตัวที่ 12 ได้รับสัญญานก็รีบจัดการทันที พวกนี้เขามีวิธีแบบแยบยล กลโกงมีอยู่หลายวิธี นักพนันเหล่านี้พยายามเข้ามาโกงเงินจากบ่อนพนัน แต่ถูกบ่อนโกงกลับจนหมดเนื้อหมดตัว สิ้นเนื้อประดาตัวกันมานักต่อนัก แต่ไม่ยักจะเข็ดหลาบ ในทุกๆ วัน จะมีนักพนันทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ต่างตบเท้าย่างก้าวเข้ามาในขุมนรกอเวจี จากคนดีก็กลายเป็นผีพนัน บางคนทุ่มจนหมดหน้าตัก เคยมีรถมีบ้านมีกิจการใหญ่โตก็ขายมาเล่นพนันจนหมดตัว เพราะกะจะถอนทุนคืนกับเงินที่เสียไปแต่กลับสูญเปล่า ยิ่งเล่นยิ่งเสียหนักกว่าเดิม จากมหาเศรษฐีกลายเป็นยาจกไปได้ในพริบตา หรือบางคนหนักกว่าเพราะว่าต้องกลายเป็นผีเฝ้าบ่อน เมื่อไม่มีเงินมาต่อทุน ก็ต้องขอกู้ยืมจากนายทุน สุดท้ายแม้แต่ชีวิตก็รักษาเอาไว้ไม่ได้

"โคตรสะใจ วันนี้ดวงดีเป็นบ้า แทงถูกทุกตา" เภานับเงินที่ตอนนี้มีอยู่ล้านกว่าๆ ด้วยความสบายใจ

"ตานี้แทงอะไรดีครับคุณเภา น้ำเงินหรือแดงดีครับ" หนึ่งในผู้เล่นพนันที่นั่งโต๊ะเดียวกันกับเภาเอ่ยถามแววตาเป็นประกายวิบวับด้วยความหวัง เพราะเขาก็อยากชนะบ้างสักตา"

"ตานี้ผมว่าแทงแดงดีกว่า เพราะออกน้ำเงินมาหลายตาแล้ว คราวนี้ผมว่ามันน่าจะออกแดง"

"ถ้าคุณเล่นแดง ผมก็เล่นแดงตามคุณ ถ้าชนะจะได้มีเงินต่อทุนครับ"

"จัดไปครับ..ผมแทงแดงไปเลยหนึ่งล้าน มีใครจะตามอีกมั้ย"

"ผมเอาด้วย" นักพนันที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันรีบฉกฉวยโอกาส มีไม่มากที่จะมีคนมือขึ้น วันนี้เภาก็เป็นหนึ่งในนั้น

หนึ่งล้านกับการเทหมดหน้าตัก วันนี้เขาพาเงินมาจากบ้านแค่หนึ่งหมื่นบาทเท่านั้น แต่กลับดวงดีได้เงินมาเล่นฟรีๆ ตั้งหนึ่งล้าน ถ้าตานี้ได้เขาก็จะได้กำไรมีเงินกลับไปใช้ตั้งสองล้าน ถ้าเสียเขาก็จะเสียแค่หนึ่งหมื่นบาทเท่านั้นเอง ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นหัวใจเต้นตึกตัก เมื่อพนักงานทำการแจกไพ่ ลุ้นกันตัวโก่งตัวงอว่าไพ่จะทำให้ฝ่ายไหนชนะ ระหว่างน้ำเงินกับแดง ทุกคนในนั้นต่างเชียร์ให้ไพ่ของฝ่ายสีแดงได้แต้มที่มากกว่า เพราะว่าจะได้ชนะพนัน

เย้!!!!!!!

เสียงเฮดังสนั่นเมื่อไพ่ของฝ่ายแดงได้แต้มที่มากกว่าไปตามคาด นักเล่นพนันโต๊ะนั้นต่างโห่ร้องกันเป็นการใหญ่ พนักงานจ่ายเงินให้เภาสองล้านบาท และนักพนันที่นั่งโต๊ะนั้น ก็ได้กันคนละหลายพัน เขายิ้มหน้าบานกลับบ้านด้วยความดีใจ พรุ่งนี้เขาจะมาที่นี่ใหม่แน่นอน

เช้าวันถัดมา เภาก็กลับมายังบ่อนด้วยความหึกเหิมลำพองใจ เพราะวันนี้เขามีทุนเล่นก้อนใหญ่ตั้งสองล้านที่เพิ่งชนะมาเมื่อวานสดๆ ร้อนๆ เขาเลือกนั่งโต๊ะบาการ่าตัวที่ 12 เช่นเดิม เพราะถือว่าถูกโฉลกกับเขา

"สวัสดีครับคุณเภา วันนี้มาแต่เช้าเลยนะครับ"

"สวัสดีครับ พอดีผมกำลังมือขึ้นน่ะครับ วันนี้กะว่าจะหาเงินเข้ากระเป๋าสักหน่อย"

"ใช่ๆ เมื่อวานคุณเภาก็ได้ไปหลายล้าน"

"สองล้านครับ วันนี้คุณจะลงเล่นเหมือนผมก็ได้นะครับ จะได้มีเงินกลับบ้าน ผมว่าวันนี้กะจะเอาสักล้าน"

ชายคนนั้นยิ้มหน้าบาน พร้อมนั่งเล่นพนันที่โต๊ะนั้นทันที เขาแทงตามเภาทุกตา และวันนี้ก็ดันเข้าทุกตาเหมือนเมื่อวาน สองคนนั้นได้เงินจากบ่อนพนันกลับบ้านจนกระเป๋าตุง เหยื่อสองคนไม่คิดเอะใจใดๆ เขาคิดว่าที่ชนะพนันมาได้เกิดจากดวงของเขาล้วนๆ แล้วพวกเขาก็จะวนลูปอยู่เช่นนั้น เพราะความโลภ เมื่อเล่นได้ก็อยากได้เพิ่มอีกเท่าตัว ในบ่อนพนันมีนักพนันอยู่หลายประเภท

ประเภทที่1: เล่นแล้วได้ กลับมาเล่นใหม่เพราะอยากได้เพิ่ม สุดท้ายเสียหนักกว่าเดิม

ประเภทที่2: เล่นแล้วเสียก็กลับมาเล่นใหม่เพื่ออยากถอนทุนคืน สุดท้ายเสียเยอะกว่าเดิมก็ยังเล่นต่อไป

ประเภทที่3: เสียไปแล้วจนหมดเนื้อหมดตัว ก็ยังเล่นต่อไปได้ค่ากับข้าว ค่าที่พักอาศัยก็ยังดี

ประเภทที่4: ผีพนัน หมดสิ้นแล้วทุกอย่าง ขายรถ ขายบ้าน ขายกิจการ ครอบครัวแตกแยกสาแหรกขาด พร้อมจะตายได้ทุกเมื่อ สุดท้ายก็ตายจริงๆ

วันนี้เภาแทงเข้าได้เงินจากบ่อนไปอีกหนึ่งล้าน พงศ์ประพัฒน์ให้คนสะกดรอยตามทุกฝีก้าว ไม่ว่าเภาจะอยู่ตรงไหน หรือกำลังทำอะไรทั้งภายในและนอกบ่อน ก็เงินมันร้อน อีกทั้งความโลภเข้าครอบงำ เขาก็กลับมาเล่นในบ่อนอีกครั้งในเช้าวันถัดมา แต่วันนี้เขาเล่นเสียทุกตา จากมีเงินในกระเป๋าอยู่สามล้านกว่า ตอนนี้เหลือแค่ห้าหมื่นบาท เภาเกาหัวแกรกๆ คิดหนักเพราะเงินในกระเป๋าเริ่มเบาบาง ตานี้ถ้าเขาแทงชนะก็จะถอนทุนคืน เขาลงฝั่งแดงไปหมดทั้งห้าหมื่นบาท แต่กลับไม่เหลือสักบาท เพราะไพ่ฝั่งที่ชนะคือฝ่ายน้ำเงิน เภาหน้าซีดเหมือนไก่ต้ม แทบจะเป็นลมคาโต๊ะบาการ่า

"ชิบหายล่ะ ทำไมวันนี้แม่งซวยชิบเป๋งวะ สองวันก่อนยังดวงดีอยู่เลย"

"วันนี้แพ้หรือครับคุณเภา"

"ครับ..วันนี้ดวงไม่ดีเลย แพ้หมดเลยสามล้าน"

"ไม่ลองใช้บริการของบ่อนเราดูบ้างล่ะครับคุณเภา สำหรับคุณเภา ผมให้กู้ไปเลยห้าล้าน"

"ห้าล้าน!" เภาอุทานขึ้นมาเสียงดัง "คุณจะให้ผมกู้จริงๆ เหรอครับ"

"ก็จริงสิครับ ลูกค้าวีไอพีขนาดนี้ ผมชอบครับ คนใจถึงมือหนักอย่างคุณเภา"

"งั้นผมเอาครับ..ขอด่วนเลยนะครับ คุณเอ่อ...?"

"ชัชชัยครับ ผมชื่อชัชชัย เป็นผู้จัดการใหญ่ของที่นี่"

"ที่นี่บริการดีมากเลยครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับที่ให้ผมกู้เงิน"

"ยินดีครับ งั้นเชิญคุณเภาเซ็นสัญญากู้เงินกับทางเราเลยครับ"

"ครับ..คุณชัชชัย"

เภาเซ็นสัญญากู้เงินจากบ่อนพนันไปห้าล้านบาท ไม่ทันข้ามวัน เงินจำนวนนั้นก็หายวับไปกับตา

"ทำไมกูซวยแบบนี้วะ" ห้าล้านเขาละเลงในบ่อนการพนันจนหมดเกลี้ยง เมื่อเงินหมดเขาก็ลุกขึ้นจากโต๊ะ ตั้งใจจะกลับไปสงบสติอารมณ์ที่บ้าน แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อชัชชัยและบอดี้การ์ดมายืนล้อมหน้าล้อมหลังที่ตัวเขาไว้ทันที

"คุณติดหนี้บ่อนอยู่ห้าล้าน ผมคงให้คุณกลับออกไปไม่ได้ จนกว่าคุณจะมีเงินมาใช้คืนบ่อน"

เภากัดกรามกรอด มองหน้าชัชชัยนิ่ง "ผมไม่ชิ่งคุณหรอกน่า เงินแค่ห้าล้าน ผมมีปัญญาหามาจ่ายให้คุณอยู่แล้ว"

ชัชชัยกระตุกยิ้มนิดๆ "ก็ดีครับ เจ้านายผมไม่ค่อยชอบคนเข้าใจอะไรยากอยู่แล้ว ติดหนี้ก็ต้องจ่าย..เอาตัวไป!" ชัชชัยหันไปออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดกล้ามโตสองคนที่ยืนขนาบข้างคนที่ผอมแห้งหน้าตาสำอางค์ที่ยืนหน้าซีดอยู่ตอนนี้

"ดีมาก" พงศ์ประพัฒน์กระตุกยิ้มมุมปากด้วยความถูกใจ รีบโทรไปรายงานพ่อหุ้นส่วนใหญ่ทันที