Lahat ng Kabanata ng Contract Marriage with Mr. Impotent: Kabanata 251 - Kabanata 260

Napailing si Fae at marahang nag-roll ng eyes kay Ariel."Ang OA ha," sabi niya habang pinipigilang matawa.Ngumiti si Ariel na parang bata at nag-blink nang mahigit isang daang beses sabay paypay ng pamaypay na parang nagpa-cute."Richard," ani Ariel na may kasamang pa-fall na tono, "alam mo, kung hindi ko lang bestfriend si Fae, baka sinagot na kita.""ARTEEEE!" sabay hagikgik ng ilang empleyado sa gilid.May sumabat pa na, "Kung ganun, love triangle pala 'to?!" sabay tawa ng iba.Isa namang bibo ang sumigaw, "Si Director Fae ang heroine! Si Sir Richard… eh edi male lead!""Tapos si Sir Ariel… extra!" dagdag pa ng isa na sinadyang pahigpitin ang boses na parang announcer.Nagkatawanan ang buong lobby, kahit may ilan pang tila shock pa rin sa mga pangyayari.Pero sa kabila ng lahat ng iyon, hindi man lang kumurap si Richard. Hindi siya nagpatawa, hindi siya tumawa sa biro, at hindi rin siya napatinag sa kakulitan ni

St. Claire Medical HospitalMula sa malayo, tanaw ang matayog na gusali ng ospital. Puting-puti ang facade nito, at sa malalaking glass window ay makikita ang abalang paggalaw ng mga pasyente, nurse, at doktor. Sa labas ng main entrance, patuloy ang daloy ng tao—may mga nakangiting pamilya na sinusundo ang kaanak na gumaling na, kadalasan sakay ng mga mamahaling sasakyan. Sa kabilang banda naman, may mga dumadating na pamilya na bitbit ang bagong pasyente, bakas sa mukha ang kaba at lungkot.Sa loob ng ospital na ito nakaconfine si Marcela, hindi alam ng marami na may mas malalim na plano ang unti-unting nagaganap sa paligid.Samantala, sa parking lot sa likod ng ospital, huminto ang isang sleek na itim na kotse. Bumukas ang pinto, at mula rito ay bumaba ang isang babae. Hindi maitatanggi ang kanyang kariktan—ang kanyang office suit ay eleganteng nakatahi, sa kamay niya ay isang branded handbag, at nakasuot siya ng malapelikulang sunglasses. Sa unang tingin, mistulang isa siyang artis

St. Claire Medical HospitalSa pinakamataas na palapag ng ospital, naroon ang opisina ng chairman. Maluwang, malamig ang aircon, may mga painting ng mga lumang donor at malaking panoramic window na tanaw ang abalang kalsada ng Maynila. Sa gitna, nakaupo sa leather chair ng chairman ang isang lalaking naka-suit, preskong-presko, tuwid at maayos ang buhok na parang bagong gupit pa sa mamahaling barberya. Kumislap ang silver na relo sa kanyang pulso—isang limitadong edisyon na halatang hindi basta nabibili ng karaniwang tao. Nakalapat ang isang kamay niya sa mesa habang nilalaro ang daliri, samantalang sa harap niya ay nakatayo ang isang lalaki na halatang sabik at puno ng respeto."Not bad," mahinahong sambit ng nakaupo, habang nagbabasa ng isang makapal na report folder. Malinaw na siya si Richard Gold—ang bagong may hawak ng St. Claire.Lumapad ang ngiti ng nakatayo. "Mr. Gold, sinunod ko ang lahat ng bilin ninyo para sa ospital. Karamihan ng lumang kagamitan ay napalitan na. Nagdala

Nanlaki ang mata ni Fae. "I–ikaw… ikaw 'yong batang takot sa lollipop?"Hindi makapaniwala si Richard at agad na napangiti nang malaki. "Ikaw si Little Fairy?"At doon, parang isang lumang pelikula na muling pinaandar, bumalik sa kanila ang alaala ng nakaraan, sa Cézanne Royale Hotel—Isang batang babae ang lumapit. Mahaba at malambot ang buhok, nakasuot ng dilaw na dress, may malaking ribbon sa ulo. Hawak niya ang isang makintab na green apple lollipop. Nakangiti siya habang nakatitig sa batang lalaki na bahagyang nakatungo."Anong pangalan mo?" tanong niya, matamis ang boses."R–Richard," sagot ng batang lalaki, medyo nahihiya.Napakunot noo ang bata. "Ang haba! Richard? Hirap bigkasin! Chard na lang, ha?" sabay tawa, kitang-kita ang dimples niya.Tapos, iniabot niya ang hawak niyang lollipop. "Sa 'yo na 'to. Masarap 'to."Nagkibit-balikat si Richard. "Sabi ng lolo ko masama sa ngipin ang candy…"Ngunit bago pa siya makatanggi, mabilis na binuksan ng batang babae ang wrapper at isin

Maya-maya, tumayo si Richard mula sa kinauupuan. "May kukunin lang ako sa kotse," aniya, bago sumulyap kay Kevin. "Sumama ka."Kaagad na tumayo si Kevin, walang tanong.Ngumiti si Richard kay Fae at tumango. Binalik ni Fae ang tango, bagama't may bahagyang pagtataka sa kanyang mga mata. Ngunit hindi na siya nag-usisa pa at muling tumutok sa pag-aasikaso sa kanyang ina.Paglabas nila, naglakad si Richard at Kevin hanggang makahanap ng isang tahimik na sulok sa gilid ng gusali. Sa dilim ng pasilyo, huminto sila. Nakakunot ang noo ni Richard habang nakatayo sa harapan ni Kevin."Ano 'yon?" malamig ngunit mababang tanong niya.Huminga nang malalim si Kevin bago sumagot, "Boss… si Ma'am Fae ay—"…Sa kabilang panig, sa kuta ni Richmond, bumalot ang katahimikan sa paligid. Madilim na ang labas ngunit maliwanag ang loob ng villa. Sa gitna ng sala, nakaupo si Richmond, seryoso ang ekspresyon, habang nasa harap niya si Victor. Parehong nakatungo, abala sa pagtalakay ng kanilang mga hakbang mul