All Chapters of Contract Marriage with Mr. Impotent: Chapter 271 - Chapter 280

Hindi pa rin natigil ang pag-ring ng telepono ni Morgan. Isa, dalawa, tatlo—sunod-sunod na tawag ang dumating, bawat isa ay nagdadala ng mas nakakatakot na balita. Halos mabitawan niya ang cellphone sa sobrang kaba habang isa-isang sinasagot."Sir… isa na namang kontrata ang na-terminate…""Sir, tatlong investors ang nag-pull out…""Sir… may nag-announce na ibebenta nila ang malaking porsyento ng shares nila… dahil baka malugi raw ang Everest Corp.!"Pabilis nang pabilis ang tibok ng puso ni Morgan. Ramdam niyang bumabagsak ang mundo sa kanyang paligid, habang ang malamig na pawis ay tuluyan nang bumabalot sa kanyang mukha at leeg, kahit sobrang lamig ng aircon sa opisina.Samantalang si Richard ay nanatiling kalmado, walang bakas ng pagkataranta—parang inaabangan pa ang bawat masamang balitang dumarating.Ilang sandali pa, tumingin si Richard kay Morgan, malamig ang tinig ngunit mabigat ang bawat salita. "Tingnan ang profile ng nagpost."Kaagad na sumunod si Morgan, kinuha ang kanyan

Sa kalsada, maaliwalas ang tanawin ng lungsod—mga gusali, stall, at mga taong abala sa kani-kanilang buhay. Tahimik na nakaupo si Richard sa likuran ng Rolls Royce, nakatingin sa bintana na para bang alam na niya ang bawat hakbang na mangyayari. Samantala, si Kevin ang nagmamaneho, seryoso ngunit may halong kaswal na tono nang magsimula siyang magsalita."Siguradong nagkakagulo na ngayon sa Headquarters," sabi ni Kevin habang bahagyang tumingin sa rear-view mirror.Napangisi si Richard, malamig ngunit may bahid ng kumpiyansa. "Mukhang hindi pa gaano… kung tutuusin, hindi pa tumatawag ang matandang chairman."Umiling si Kevin at muling nakatuon sa kalsada. "Mukhang kaya pa niyang hawakan ang sitwasyon, pero hindi natin alam hanggang kailan. At isa pa…" saglit siyang tumigil bago ngumiti. "Wala naman talaga siyang alam sa plano mo."Bahagyang natawa si Richard, halos mahina ngunit puno ng bigat. "Mas mabuti na iyon. Kung alam niya, baka hindi maging makatotohanan ang lahat. At saka…" tu

Nabigla ang lahat. Parang sumabog ang isang bomba sa gitna ng silid. Ang mga director ay nagsigawan muli, may ilan ang halos mapatayo sa gulat, at ang ilan nama'y hindi makapaniwala sa binitawang pagbabanta.Ngunit ilang sandali pa, tumayo rin ang iba pang nasa panig ni Salazar—tatlo pang director ang sumang-ayon at mariin ding idineklara na iwi-withdraw nila ang kanilang shares kung hindi mapuputol ang Everest Corp.Nanlaki ang mata ni Villanueva, halos hindi makapaniwala sa nakikita. Hindi na siya nakatiis, agad niyang itinuro si Salazar gamit ang nanginginig na daliri."Salazar! Ito ba ang plano mo?! Gumawa ng kaguluhan kung saan nasa panganib ang Gold Prime?!"Ngumisi si Salazar, bahagyang tumawa na parang nanunukso."Plano? Huwag mo akong pagbintangan ng wala. Wala akong alam sa sinasabi mong plano. Ang ginagawa ko lang ay iligtas ang sarili ko. Kung kayo ay masyadong bulag sa katotohanan, problema niyo na iyon."Nagngitngit si Villanueva, bahagyang nanginginig sa galit."Pareho

Napakuyom ng kamao si Bernard, nanginginig ang kanyang kamay habang nakatitig sa bagong dating. Halo-halong emosyon ang bumalot sa kanya—galit, pangungulila, pagkabigla, at takot. Hindi niya alam kung ano ang uunahin: ang pagkilala sa taong nasa harap niya o ang pagtatanggol sa pamilya at kumpanya.Tahimik ang buong silid. Ang bawat direktor ay napako ang tingin kay Richmond. Ang hugis ng panga, tikas ng ilong, at lalim ng mga mata—parang eksaktong salamin ng kanilang presidente. Ngunit may isang bagay na nagtatangi sa kanya: ang mahabang hiwa mula pisngi pababa sa panga, isang marka na tila nagkukuwento ng madilim na nakaraan.Kung si Richard ay isang maliwanag na araw, si Richmond ay isang bagyong paparating—madilim, mabagsik, at walang awa.Tumango si Richard habang nakatitig sa kapatid, ngunit hindi nagpakita ng kahit anong emosyon. Wala ni isang kibit sa kanyang labi o kilay; parang nababasa na niya ang eksenang matagal nang nakasulat.Humakbang si Richmond palapit, mabigat ang b

Biglaang napatalon si Bernard mula sa kanyang kinauupuan, kumalabog ang mesa nang ituro niya si Richmond gamit ang nanginginig na daliri."Richmond!" sigaw niya, nanginginig ang tinig na halo ng galit at lungkot. "Paanong nagawa mong humarap dito at pagtaksilan ang sariling dugo?! Anak ka rin ng pamilyang ito! Isa kang Gold!"Nanlaki ang mga mata ni Richmond, pero imbes na matigatig, ngumisi siya nang malamig at mapanukso. "Gold? Ako ba? Huwag mong gawing katawa-tawa, matanda," aniya na puno ng pang-uuyam. "Ikaw mismo ang dahilan kung bakit wala akong pamilya. Ikaw ang nagpatalsik sa akin noon, ikaw ang nagbura sa pangalan ko, at ikaw rin ang dahilan kung bakit ako itinapon na parang walang silbi.""Dahil sa'yo, halos mamatay ako sa gutom! Dahil sa'yo, natuto akong maglakad mag-isa sa dilim, natuto akong mabuhay na parang hayop sa kalsada. Ang lahat ng peklat, ang lahat ng sugat—" tinuro niya ang hiwa sa kanyang pisngi "—ay mga paalala ng pagkakait mo sa akin ng isang buhay na marapat