Lahat ng Kabanata ng Contract Marriage with Mr. Impotent: Kabanata 241 - Kabanata 250

Napalunok si Fae habang napaatras nang bahagya, mahigpit na hawak ang braso ni Richard. Tila biglang lumamig ang paligid, at ang dating masayang villa ay tila binalot ng katahimikan."R-Richard…" mahina niyang sambit, halos hindi lumalabas ang boses.Kinuha ni Richard ang bungo mula kay Kevin at maingat itong tiningnan. Mapuputi ang mga gilagid at tila natural na natural ang anyo, na para bang totoo. Ang mga mata ni Richard ay bahagyang naningkit, seryoso habang iniikot-ikot ang bungo.Tahimik na nakamasid si Bernard, walang anumang reaksyon sa mukha, na lalong nagbigay ng kilabot kay Fae."Parang… totoo," bulong ni Kevin na halatang kinakabahan.May mahinang ihip ng hangin na dumaan sa sala, nagpapagalaw sa kurtina, at tila mas lalong pinatingkad ang bigat ng katahimikan. Sa kabila nito, walang nagsalita. Tanging tunog ng orasan sa dingding ang maririnig."B-bakit may ganito dito?" tanong ni Fae, halos pabulong.Walang sumagot kaagad. Tumitig lamang si Bernard sa kanila, seryosong na

Maynila – UN Avenue, ErmitaAlas otso pa lamang ng umaga at tila mapayapa ang paligid ng UN Avenue sa Ermita. Ilang tindahan pa lang ang bukas, at ang mga tao'y kakaunti—mga empleyadong nagmamadali sa kanilang opisina, isang vendor na nag-aayos ng paninda, at mga batang estudyante na papasok sa paaralan. Tahimik ang kalsada, maliban sa bahagyang ingay ng mga sasakyan sa kalayuan.Sa isang madilim na bahagi ng kalye, nakaparada ang isang puting police patrol car na may logo ng NCRPO – Manila Police District (MPD). Ang unit number ay MPD-312, malinaw na nakapaskil sa gilid. Sa loob, dalawang opisyal na pulis na nakasuot ng kumpletong uniporme—dark navy blue na may mga patch ng MPD sa balikat, tactical belts na may holstered firearms, at mga name tag na kumikislap sa umaga."Chief," mahinang sabi ni Sgt. Carlo Mendoza, ang driver na nasa early 30s, may maikling gupit militar at makapal na kilay. Kumagat siya sa donut na binili niya kanina at sinulyapan ang kanyang kasama. "Sigurado ba ka

Nakita ni Chief Arthur na lumabas na ang target sa dulo ng eskinita. Mabilis siyang sumulyap kay Mendoza."Mendoza, kumilos na tayo. Bilisan mo," madiing utos ni Arthur.Binitawan agad ni Mendoza ang hawak na kamatis na kanina pa niya pinipisil at halos tumalbog pa ito sa sementadong kalsada bago agad na kumaripas ng lakad palabas ng eskinita. Maingat nilang sinundan ang target, pinapanatili ang distansya pero sapat para hindi mawala sa paningin.Lumipas ang halos bente minutos ng nakakapagod na habol. Paliko-liko ang target sa mga kalsadang parang walang direksyon. Ngunit biglang nawala ito nang lumiko sa isa pang masikip na kanto."Bilisan mo!" sigaw ni Arthur, napatingin sa kaliwa't kanan. Nataranta ang dalawa at mabilis na pumasok sa kanto. Wala na ang target.Nagkasabay silang huminga nang malalim. Ngunit ilang segundo lang, bumukas ang pintuan ng public restroom sa gilid at doon lumabas ang target, hawak pa rin ang itim na package at nag-aayos ng sinturon."Sa loob siya galing…"

Napakamot ng ulo si Arthur nang makitang parang tangá si Mendoza na ayaw magseryoso kahit ilang beses na niyang pinaaalalahanan. Umiling siya, bago marahang inilagay ang kamay sa sling bag niya, saglit na sinilip ang mga laman—pistol, maliit na flashlight, radio, at ilang zip tie—bago muling isinara. Ganoon din ang ginawa ni Mendoza; mabilis niyang itinago ang hawak niyang baton at handcuff sa sling bag para hindi kahina-hinala sakaling may muling dumaan na residente."Okay," mahinang sabi ni Arthur. "Plano natin, simple lang. Kung hindi lalabas ang target sa susunod na trenta minutos, gagawa tayo ng distraction. Kung may backup, handa tayo sa worst case scenario."Tumango si Mendoza, pero halatang hindi masyadong iniintindi ang sitwasyon.Nagpatuloy si Arthur, "Ikakalat natin ang posisyon. Ako dito sa main hall, ikaw sa kabilang side ng pasilyo. Kung may gumalaw sa loob, maiipit natin siya. Kapag lumabas, bitag na."Sa unang pagkakataon, seryoso ang mukha ni Mendoza. Tumayo siya, nag

Humagalpak sa tawa sina Victor at Richmond, sabay taas ng kanilang baso ng alak na tila mga hari sa sariling mesa. Nag-clink ang kanilang mga baso, at sabay nilang ininom ang mamahaling alak na parang nagdiriwang ng isang tiyak na tagumpay."Ha! Richmond, tingnan mo," ani Victor habang pumapahid ng luha sa kakatawa. "Isang simpleng galaw lang, at buong Everest Corporation, pati ang Gold Prime, yayanig! Ang ganda ng pagkakahanay ng plano."Ngumisi si Richmond, ang mga mata'y kumikislap sa kasiyahan. "Sabi ko na nga ba… walang makakakontrol sa sitwasyon kapag ako na ang humawak ng tali. Tingnan mo—isang ulat lang sa TV, at parang tinanggalan ng ngipin ang tigre."Umiling si Victor, napapailing habang natatawa. "At ang nakakatawa pa… si Richard Gold, ang paboritong apo ng matandang Bernard. Hindi man lang na-predict ng tinatawag nilang Prophet ang pagkatalo nila ngayon!"Tumawa silang muli, puno ng pangungutya."Prophet daw," dagdag pa ni Victor. "Kung tunay na propeta 'yon, dapat nakita